Ἡ «Σύναξη γιά τήν ὀρθοδοξία» μαζί μέ τήν «ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» διοργάνωσαν ἡμερίδα τήν 11η Ἰανουαρίου 2020 στό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου μέ θέμα : « Νέα θρησκευτικά: Ὁ προσηλυτισμός συνεχίζεται».
Ἡ Ἑλληνορθόδοξη παιδεία, ἡ ὁποία πρέπει νά μορφώνει στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τόν «Ἀναστάντα , Ἀναληφθέντα καί ἀεί Ζώντα Θεάνθρωπον», εἶναι τό ἀπαιτούμενο ἀπό τό ἑλληνικό Σύνταγμα, ἀλλά καί διαχρονικά ἀπό τήν Παράδοση τοῦ Γένους μας. Ἀκολουθώντας ἀνέκαθεν τό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα τήν Ὀρθοδοξία, κατά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, δέν παρέλειπε ταυτόχρονα νά περιλαμβάνει στό πρόγραμμά του ὅ,τι ἐκλεκτό καί διαχρονικό διέθετε ὁ Ἑλληνισμός.
Ἀντί ὅμως αὐτῆς τῆς παιδείας σήμερα, μέ τά πολυθρησκευτικά προγράμματα Σπουδῶν, τά ὁποῖα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος τά χαρακτήρισε «ἀπαράδεκτα καί ἐπικίνδυνα» φθάσαμε στό σημεῖο τά παιδιά τῶν χριστιανῶν Ἑλλήνων νά διδάσκονται μαζί μέ τήν Ὀρθοδοξία, τήν πίστη καί λατρεία τῶν ἄλλων θρησκειῶν, τίς ἰδέες καί ἀξίες τῶν συγχρόνων πολιτιστικῶν ρευμάτων. Αὐτό ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά ἀμαυρώνεται ἡ εὐκρίνεια τῆς εἰκόνας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τοῦ Ἀπολύτου Κυρίου τῶν ὅλων.
Ὅπως γράφει στή Δογματική του ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς «ὅσο γοητευτικά καί ἄν εἶναι τά λόγια τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας ἤ τῆς ἀνθρωπίνης γνώσεως, ἄν δέν φέρουν τήν θεανθρώπινη σφραγίδα, δέν εἶναι ἐκ τῆς Ἀληθείας...Ἐνώπιον τοῦ φωτός αὐτῆς τῆς παν-ἀληθείας, τί εἶναι ὅλες οἱ ἀνθρώπινες θρησκεῖες, ἐπιστῆμες, φιλοσοφίες πολιτισμοί ἄν ὄχι σκύβαλα;»