Σουρωτή  13-7-2024

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης εἶχε πολλά πνευματικά τέκνα μέ διαφορετικό βαθμό πνευματικῆς συγγενείας. Τά περισσότερα φιλότιμα παιδιά του ἀπό μεγάλη εὐλάβεια καί πνευματική συστολή, ἀλλά καί ἀπό τόν ἔνθεο φόβο, μήπως ἀδικήσουν τόν θεόπνευστον καί χαριτωμένο λόγο του, σιωποῦν, βιώνοντας ἀπό τώρα τό «μυστήριο τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

Ἄλλοι, θεωρώντας ὅτι θά ἦταν μεγάλη καί ἀσυγχώρητη παράλειψη νά μήν τεθεῖ ὁ λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν, γιά νά φωτίσει τόν συγκεχυμένο κόσμο μας, τολμοῦν, μέ ἐπίγνωση τῆς τόλμης τοῦ ἐγχειρήματος, νά ἀναμεταδώσουν κάτι ἀπό τόν φωτισμένο λόγο τοῦ Ἁγίου.

Ὁ γράφων, ἔχοντας ἀναξίως τήν εὐλογία νά ἔχει πνευματική ἐπικοινωνία ἐπί δέκα ἐννέα συναπτά ἔτη μέ τόν Ἅγιο, τολμᾶ, παρ’ ὅλη τήν ἐκ τῶν παθῶν του πνευματική ἀμβλυωπία, νά διαφωτίσει τό «μυστικό» τῆς τόσον εὐάρεστης εἰς τόν Κύριον πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου.

Τό κατωτέρω κείμενο εἶναι ἀπομαγνητοφώνηση μιᾶς προφορικῆς παρουσιάσεως στό Σεμινάριο Δογματικῆς πού πραγματοποιεῖται γιά τρίτη συναπτή χρονιά ἀπό τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, στό ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, ὁδός Ἀποστόλου Παύλου 10, 2ος ὄροφος. 6-8μμ. Ὁμιλητές εἶναι οἱ διδάκτορες Φιλοσοφίας Φώτης Σχοινάς καί Παῦλος Κλιματσάκης.

Τό κείμενο ἅπτεται τοῦ ἀγώνα καί τῆς θεολογίας τοῦ Μ. Φωτίου κατά τοῦ filioque. Ἐπίσης τονίζονται ὁρισμένα στοιχεῖα τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως τοῦ Μ. Φωτίου. Λόγῳ τοῦ ὅτι ἀποτελεῖ ὅπως εἴπαμε ἀπομαγνητοφώνηση προφορικοῦ λόγου ὁ ἀναγνώστης ἄς εἶναι ἐπιεικής γιά τό ὕφος καί γιά ὁρισμένα λάθη.

Τὴ μνήμη του τὴ γιορτάζουμε στὶς 6/2. Καὶ μέγας καὶ ἅγιος. Ζεῖ τὸν 9ο αἰ. μ. Χ. (820-893μ.Χ.)

Ἱεραποστολικό του ἔργο: ἔγινε πατριάρχης Κων/λεως σὲ 3 μέρες ἀπὸ λαϊκός. Ὅταν ὁ Καῖσαρ Βάρδας ἔβγαλε τὸν Ἰγνάτιο, ἔβαλε τὸν Φώτιο. Διοργάνωσε ἱεραποστολὲς ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Σλάβων. Δικό του ἔργο ἦταν αὐτό. Ὁ Κύριλλος καὶ ὁ Μεθόδιος ἀπ αὐτὸν ἀπεστάλησαν. Ἂν δὲν εἶχε γίνει αὐτὸ ἄς ἀναλογιστοῦμε τοὺς Ρώσους καὶ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ Ἰσλάμ. Ἔστειλε Ἱεραποστολὴ καὶ στοὺς Χαζάρους. Αὐτοὶ εἶναι Ἰουδαῖοι Μουσουλμάνοι καὶ Χριστιανοί. Ἐπικράτησε τὸ Ἰσλάμ. Ἄς σκεφτοῦμε τί θά γινόταν στοὺς Ρώσους καὶ στοὺς Σλάβους ἄν εἶχε ἐπικρατήσει τὸ Ἰσλάμ. Δηλ. ὁ ἅγιος Φώτιος εἶναι μέγας μὲ ὅρους σημερινούς.

Νεκταρίου Παυλάκη

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καλή σας ἡμέρα καί χρόνια πολλά σέ ὅλους.

Σήμερα ἑορτάζει ὁ Ἅγιος Μηνᾶς.

Προστάτης πολλῶν πόλεων τῆς Ἑλλάδος καί ἐπαγγελματιῶν καί μέ πολλά θαύματα μικρά καί μεγάλα. Μήν λησμουνουμε ὅτι τό θαυμα δέν εἶναι μία ἐπέμβαση παρά φύσιν ἤ ὑπέρ φύσιν, ἀλλά «κατά φύσιν». Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς εἶναι ζωντανός ἀνάμεσά μας καί συνδράμει στή ζωή μας ἀρκεῖ νά τόν ἐπικαλεστοῦμε.Μέ μικρά ἤ μεγάλα θαύματα. Ὅπως τό κρίνει ὁ καθένας μας.

Θά σᾶς διηγηθῶ μία ἀπλή, ἀλλά ἀληθινή ἱστορία καθημερινότητας ἡ ὁποία συνέβη πρό εἰκοσαετίας περίπου.

Ἦταν νωρὶς τὸ ἀπόγευμα καὶ ὁ Γιάννης, παιδί μιᾶς ἀστικῆς οἰκογένειας, γυρνοῦσε μὲ τὸ λεωφορεῖο, ἀπὸ τὸ  Πολυτεχνεῖο στὸ σπίτι. Ἄλλη μιὰ μέρα κουραστική, μὲ συνεχεῖς παρακολουθήσεις ἀπὸ τὸ πρωί. Τώρα, μέσα στὸ λεωφορεῖο, ἄλλη ταλαιπωρία. Ὀρθοστασία, συνωστισμός, αὐξημένη κίνηση στοὺς δρόμους, ζέστη. Οἱ περισσότεροι ἔχουμε βιώσει σχετικές καταστάσεις.

Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου,
Προηγουμένου Ἱ.Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Στά προηγούμενα κείμενά μας ἀναφερθήκαμε στήν κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τά ἰδιαίτερα χαρίσματα, πού αὐτή ἐμπεριέχει καί πού διαφοροποιεῖ οὐσιαστικά τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ὑπόλοιπη δημιουργία. «Διότι -ὅπως μᾶς τονίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς- μόνος ὁ ἄνθρωπος ἀπό ὅλα τά ἐπίγεια καί οὐράνια κτίστηκε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ πλάστη, ὥστε νά βλέπει πρός ἐκεῖνον καί αὐτόν νά ἀγαπᾶ καί ἐκείνου μόνο νά εἶναι μύστης καί προσκυνητής καί μέ τήν πρός αὐτόν πίστη καί στροφή καί διάθεση νά συντηρεῖ τήν καλλονή του»^[1].

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἔτσι, ὥστε νά ἐπιθυμεῖ τόν Θεό καί νά κινεῖται ἀγαπητικά πρός Αὐτόν, μέχρις ὅτου ἑνωθεῖ χαρισματικά μαζί Του. Αὐτές εἶναι οἱ προδιαγραφές μέ τίς ὁποῖες δημιουργεῖται ὁ ἄνθρωπος καί ζώντας μέ βάση αὐτές τίς προδιαγραφές βρίσκεται στήν φυσική του κατάσταση, ζεῖ κατά φύσιν.