Τό νόημα καί ἡ ἀξία τῆς Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς γιά τήν Ὀρθόδοξη Λατρεία.
(Ἐφημερίου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς)
1. Ἡ Ὀρθόδοξη Λατρεία, παράδοσις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων
Χαρά καί καύχημα γιά κάθε ὀρθόδοξη ψυχή εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική ὀρθόδοξη λατρεία. Ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας διαμορφώθηκε σταδιακά ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Πατέρων καί διδασκάλων. Αὐτοί οἱ εὐλογημένοι διά τοῦ φωτισμοῦ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπλούτισαν τή Λατρεία μας μέ Ψαλμούς, Εὐαγγελικά, Ἀποστολικά καί Παλαιοδιαθηκικά ἀναγνώσματα, μέ ἱερές Ἀρχιερατικές καί ἱερατικές εὐχές, μέ διακονικές αἰτήσεις μέ ὕμνους, τροπάρια καί Κανόνες. Αὐτοί διαμόρφωσαν τήν Τυπική Τάξη, ὑπήκοοι στόν Ἀπόστολο πού ἀπαιτεῖ : « Πάντα εὐσχημόνως καί κατά τάξιν γινέσθω» (Α´Κορ. 14,40). Αὐτοί διαμόρφωσαν σταδιακά τή μορφή καί τή δομή τοῦ Ὀρθοδόξου Ναοῦ, τή διάταξη τῶν ἱερῶν εἰκόνων, αὐτοί εἰσήγαγαν μέσα στή Λατρεία καί τήν ἐκκλησιαστική Μουσική.