«Περί θείων ὀνομάτων τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου μέ ἑρμηνευτικά σχόλια τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ» No 7
Ἀποσπάσματα 2024-2025 ἀπό τό σεμινάριο Δογματικῆς «Περί θείων ὀνομάτων τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου μέ ἑρμηνευτικά σχόλια τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ»
(Μέ Παῦλο Κλιματσάκη)
Ποιά ἡ σημασία τῆς προτάσεως
«Ὁ Θεός εἶναι ἀμερής, μονάδα καί ἑνάδα»;
«…Ὁ Θεός δέν ἔχει μέρη ὅπως τά φυσικά ὄντα. Π.χ. τό ἀνθρώπινο σῶμα εἶναι σύνθετο ἀπό ὄργανα, ἱστούς, κύτταρα…Ὁ Θεός δέν εἶναι ἔτσι. Διότι ὁτιδήποτε σύνθετο εἶναι κτιστό καί ἑπομένως ἀποσυντίθεται. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἑνιαῖο ὄν ἀλλά ὄχι ἕνα. Παρόλο ὅμως πού ὁ Θεός εἶναι ἀμερής δέν σημαίνει ὅτι δέν περιέχει τίποτε. Ὁ Θεός περιέχει ὑπερουσίως ἀκόμη καί τήν ὕλη. Καί ἡ ὕλη ἀπό τόν Θεό εἶναι. Τό ὑπερουσίως σημαίνει ὅτι τά πάντα ὑπάρχουν μέσα στόν Θεό κατά τέτοιο τρόπο ὥστε νά εἶναι ἀμερής. Πῶς γίνεται αὐτό; Ἀρρήτως! Τά λόγια τῶν ἁγίων εἶναι μύηση, ἀποκάλυψη, ὄχι λογισμοί τους.