Τό πρῶτο Ζέν μοναστῆρι στήν Ἑλλάδα εἶναι σχεδόν ἕτοιμο, στή νῆσο Σέριφο, ἐνῶ παράλληλα κατασκευάζεται ναός Ζέν στόν Κεραμεικό τῆς Ἀθήνας.[1] Ὁ «ἡγούμενος» Κωνσταντῖνος Σγουμπόπουλος, δάσκαλος τοῦ τάε κβό ντό [2], δήλωσε: «Χτίζουμε τήν ὑποδομή πού θά μπορεῖ νά φιλοξενήσει καί νά διδάξει τό Ζέν γιά τό μέλλον, ὥστε νά μπορεῖ νά περάσει τίς διδασκαλίες κατά τά εἰωθότα, ὅπως καί στήν Ἰαπωνία, ἐκεῖ ὅπου βρίσκονται ἡ ρίζα, τό δέντρο καί ἡ ἀναφορά μας» [3].
Ἡ ἰαπωνική λέξη «Ζέν» σημαίνει «διαλογισμός» καί ἔχει προπαγανδιστεῖ τά τελευταῖα χρόνια, ὡς συνώνυμό τῆς ἠρεμίας καί τῆς πραότητας, ὡς κάτι ἀπολύτως θετικό καί χρήσιμο.
Τό ἄγχος καί ἡ στεναχώρια τά ὁποῖα ὑποτίθεται ὅτι ἐξουδετερώνει τό Ζέν, εἶναι καταστάσεις πού προκαλεῖ ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά μιμηθεῖ τό Θεό, ἀλλά δέν μπορεῖ νά προσφέρει αὐτά πού προσφέρει ὁ Θεός. Οἱ βουδιστικές μέθοδοι, ὅπως τό Ζέν, προσφέρουν μία ἐπίπλαστη εἰρήνη, ὄχι τήν «ἐμήν εἰρήνην»[4] πού ἀναφέρει ὁ Χριστός.
