Τριάντα ὀκτώ χρόνια μετά τή σύλληψή του καί τή μεταφορά του στά μπουντρούμια τοῦ Ἀττίλα στά Ἄδανα, ὁ πατήρ Θεόκλητος Κυριάκου μιλᾶ γιά τά ὅσα βίωσε στά χέρια τῶν Τούρκων, γιά τήν βία καί τόν ἐξευτελισμό πού ὑπέστη μέ ἀφορμή τή μαύρη ἐπέτειο τῆς δεύτερης τουρκικῆς εἰσβολῆς τοῦ 1974.
Πατήρ Σταῦρος Τρικαλιώτης. Ἐφημέριος του ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς στήν ὁμώνυμη πόλη καί ὑπεύθυνος στό παρεκκλήσι «Ἅγιοι Ἀνάργυροι» (στήν περιοχή Πευκάκια) πού ὑπάγεται στόν ἴδιο ἱερό ναό.
Ὁ ἱερέας εἶναι πατέρας 10 παιδιῶν. Ζεῖ μέ τήν πρεσβυτέρα στήν Ἁγία Παρασκευή. Ἔχουν ἕξι (6) ἀγόρια καί τέσσερα (4) κορίτσια. To μικρότερο 9 ἐτῶν καί τό μεγαλύτερο 27.
Ὁ λόγος τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη πάντα διαχρονικός.
Ἀπὸ τότε φώναζε γιὰ τὸν ἐκ Δυσμῶν κίνδυνο τῶν φραγκολατίνων!
«Μὴν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτὰ τὰ γκιντὶ πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νὰ μασκαρέψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν τοὺς Ἕλληνες».
Τότε, ἐκεῖ ποὺ καθόμουν εἰς τὸ περιβόλι μου καὶ ἔτρωγα ψωμί, πονώντας ἀπὸ τὶς πληγές, ὅπου ἔλαβα εἰς τὸν ἀγώνα καὶ περισσότερο πονώντας διὰ τὶς μέσα πληγὲς ὅπου δέχομαι διὰ τὰ σημερινὰ δεινά τῆς Πατρίδος, ἦλθαν δύο ἐπιτήδειοι, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μισομαθεῖς καὶ ἄθρησκοι, καὶ μοῦ ξηγῶνται ἔτσι: «Πουλᾶς Ἑλλάδα, Μακρυγιάννη».
Ἀρχικά, μποροῦμε νά ἐξετάσουμε τήν ἀναγκαιότητα ἤ μή τῆς ἴδιας τῆς ἀνανεώσεως παραδεδομένων καταστάσεων, προσώπων ἤ πραγμάτων μέσα ἀπό τήν καθημερινή μας ζωή.
«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους...» (Κεφ. 1 στ. 18-25).