«Gay Pride»… καί τά ἐπίλοιπα περί ὁμοφυλοφιλίας. Ἀρχ. Σαράντης Σαράντος.

Εἶναι πολύ λυπηρό τό γεγονός, ὅτι ἐπίσημοι δημόσιοι ἤ καί ἰδιωτικοί φορεῖς πριμοδοτοῦν μέ χορηγίες τους τήν ὑπερήφανη παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων διαφημίζοντάς τους ἔτσι στήν πατρίδα μας. Μολονότι ἡ ἔνδοξη Ἑλλάδα μας συγκεφαλαιώνει πολιτισμό χιλιάδων χρόνων θεανθρωπίνων διαστάσεων, τώρα ἀπροκάλυπτα φαίνεται νά ἀποδέχεται τό θεομίσητο σοδομιτικό μόλυσμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Τή λέξη ὁμοφυλοφιλία χρησιμοποιοῦμε γιά τή ροπή πρός αὐτή τή συμπεριφορά. Σοδομισμό ὀνομάζουμε τήν παγίωση τοῦ ὁμοφυλοφίλου ἤ τῆς ὁμοφυλοφίλου πρός μόνιμη ἐπιλογή αὐτοῦ τοῦ τρόπου ζωῆς ἤ μέ ἕνα ὁμοφυλόφιλο σύντροφο ἤ μέ πολλούς.

Εἶναι σαφῶς ἀποδεδειγμένο, ὅτι ὅταν εἴμαστε ὑγιεῖς ἐν Χριστῷ πνευματικά, εἴμαστε ὑγιέστατοι καί ψυχολογικά. Ἀσφαλῶς καί τό σῶμα μας τότε λειτουργεῖ φυσιολογικά μέ τό φῶς τῆς Θείας Χάριτος πού δέχεται ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς. Θά ἐπαναλάβουμε, αὐτό πού ἐκ τῆς θεανθρωπίνης ἐμπειρίας τους ὑποστηρίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Οὔτε ἕνας πονοκέφαλος, οὔτε ἕνας πονόδοντος δέν εἶναι ἄσχετος μέ τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς μας, τῆς ψυχολογίας μας. Ἄν ἡ ψυχή μας, ἡ ψυχολογία μας εἶναι φωτισμένη καί διαποτισμένη μέ τή Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, τότε καί τό σῶμα μας, πού ἀλληλοπεριχωρεῖται μέ τήν ψυχή μας, ὑγιαίνει, δηλαδή ὅλες οἱ σωματικές λειτουργίες λειτουργοῦν ὁμαλά καί φυσιολογικά.

Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας γνωρίζει τήν ἀληθινή ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή καί τήν ἐν Χριστῷ καλή ψυχολογία μας. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας γνωρίζει τήν ἀληθινή ἐν Χριστῷ φυσιολογία τῆς ψυχῆς μας, πού ἄριστα τήν ἐκφράζει ὁ θεῖος Παῦλος: «... Ὁ δέ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. Ε΄ 22).

Τά ἐννέα παραπάνω χριστοχαρισματικά γνωρίσματα τῆς ὑγιοῦς ψυχῆς τοῦ θεουμένου ἀνθρώπου, ἀποτυπώνονται σέ ὅλες τίς λειτουργίες τοῦ σώματός του, τό ὁποῖο καθιστοῦν ναό τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι λειτουργεῖ σύμφωνα μέ τίς ἄριστες θεϊκές προδιαγραφές πού ὁ Παντέλειος καί Παντοδύναμος ἐν Τριάδι Θεός ἔχει βάλει στόν ἄνθρωπο, γιά νά λειτουργεῖ καί νά συμπεριφέρεται εὐγνώμονα καί εὐχαριστηριακά πρός τόν πανσθενῆ Δημιουργό του.

Ὅλες οἱ σωματικές λειτουργίες περιστασιακά ἤ καί μόνιμα ἀπορρυθμίζονται, ὅταν τό ἀγλάϊσμα, τό ὡράϊσμα, τό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ ἀπομακρύνεται, ἀποκόπτεται καί αὐτονομεῖται ἀπό τήν ἀληθινή πηγή τῆς ζωῆς, δράσεως καί συμπεριφορᾶς, ὅταν διά τῆς παραβάσεως διαρρηγνύει τή σχέση του μέ τόν πανάγαθο Θεό. Στα-διακά ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου «ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἤ κτηνώδης ἤ δαιμονιώδης γίγνεται καί τῶν ὅρων ἀποστατήσας τῆς φύσεως ἐπιθυμεῖ τῶν ἀλλοτρίων» (ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ὁμιλίαι Οἰκονόμου σελ. 114-115).

Ἡ καρδιά του γίνεται πέτρα σκληρή, ἡ ψυχολογία του περίεργη καί τό σῶμα δοῦλο τῶν χοιρωδῶν παθῶν. Ἀπό εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἐκπίπτει στήν ἄβυσσο τῶν παθῶν καί στόν ὠκεανό τῶν ποικίλων ἀδιεξόδων προβλημάτων.

Τί διαταράσσει τήν ψυχή καί μαζί καί τό σῶμα – τήν προκειμένη λειτουργία, τή γενετήσια δηλαδή λειτουργία - τί τή διαταράσσει, ὥστε νά φθάσει νά λειτουργεῖ διάστροφα;

Σέ ἀντίστοιχο ἄρθρο μας τό 2004 σχετικά μέ τήν γονιδιακή αἰτιολογία τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἴχαμε γράψει:

«Συμπερασματικά μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι δέν ὑπάρχουν μέχρι σήμερα ἐπιστημονικές ἀποδείξεις γιά τό ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό καί ὅτι οἱ ἐπιστήμονες διατηροῦν ἐπιφυλακτική στάση τόσο στήν ἀπόρριψη ὅσο καί στήν ἀποδοχή πιθανότητας ὕπαρξης κάποιας μορφῆς γενετικῆς – γονιδιακῆς προδιάθεσης.

Ἡ γενική ἐκτίμηση πού κυριαρχεῖ σήμερα στούς ἐπιστημονικούς κύκλους εἶναι ὅτι παράλληλα στήν ὅποια γενετική προδιάθεση (ἀπό μετάλλαξη ἴσως γονιδίων), κυρίαρχο ρόλο παίζουν οἱ προσωπικοί ψυχολογικοί παράγοντες καί οἱ ἐπιδράσεις ἀπό τό οἰκογενειακό – κοινωνικό περιβάλλον. Ἡ διαμόρφωση συμπεριφορᾶς, ἰδιαίτερα σέ ἐπίπεδο σεξουαλικῶν ἐπιλογῶν εἶναι ἀποτέλεσμα ἐξαιρετικά περίπλοκων ἀλληλεπιδράσεων καί πολλαπλῶν συνδυασμῶν τῶν γενετικῶν – ψυχολογικῶν – κοινωνικῶν παραγόντων καί σέ καμιά περίπτωση δέν περιγράφεται μέ μεμονωμένες ντετερμινιστικές ὑπεραπλουστεύσεις».

Κατά τόν Ἀπ. Παῦλο καί τόν ἑρμηνευτή του ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο, ἡ βασική αἰτία τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου στήν ὁμοφυλοφιλία καί στό σοδομισμό, εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Αὐτή ἡ ἴδια ἡ ὑπερηφάνεια ἔφερε τήν πτώση. Αὐτή ἔβγαλε τούς πρωτοπλάστους ἀπό τόν Παράδεισο. Αὐτή ἡ ἴδια ἀλαζονεία τῶν γονέων, τοῦ οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος ἤ καί τῶν παιδιῶν βγάζει τό νέο ἤ τή νέα ἀπό τή δυνατή ἐπιθυμία πρός τό ἄλλο φῦλο, πρός σύναψη Γάμου εὐλογημένου μέ τή πανσταθεροποιητική Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ καί τή δημιουργία νέων ἀνθρώπων προοριζομένων νά φθάσουν νά γίνουν ζωντανά, ἐνεργά, χαρούμενα μέλη τοῦ Νέου Παραδείσου πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί μέλη τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἡ φράση τοῦ Ἀπ. Παύλου «παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν» (Ρωμ. Α΄ 28) ἑρμηνεύεται ἀπό τό χρυσορρήμονα Ἰωάννη τό Χρυσόστομο ὡς ἀπώλεια τοῦ ἡγεμόνος νοῦ πού ἀρχῆθεν ἔδωσε ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους καί ἀντικατάστασή του ἀπό ἕνα βιολογικό μᾶλλον νοῦ, γιά νά διεκπεραιώνει ὁ ἄνθρωπος τίς βασικές του ἄμεσες βιολογικές ἀνάγκες καί γιά νά μή καταστραφεῖ ὁλοκληρωτικά.

Τόν ἀδόκιμο νοῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος, κατά τό θεῖο Παῦλο καί Ἱ. Χρυσόστομο, ἐπειδή ἔπαυσε νά ἀγαπᾶ καί νά λατρεύει τό Θεό καί μετά μανίας ἐπιδόθηκε στή λατρεία τῶν κτισμάτων. Ἡ παντοειδής εἰδωλομανία ἐπέφερε τήν κτηνώδη σαρκολατρεία, μέ ἀποκορύφωση τό σοδομισμό.
Στήν πρώτη πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του ὁ Ἀπ. Παῦλος τονίζει: «...μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί οὔτε ἀρσενοκοῖται... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. ς΄,9-10).

Βεβαίως ἐφόσον ἤδη ἔφθασαν στήν εἰδωλομανία,πῶς μπορεῖ νά φοβοῦνται τήν ἀπώλεια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ; Ἤ δέν ἐνδιαφέρονται καθόλου, ἤ δέν πιστεύουν καθόλου σ' αὐτήν, ἤ καί οἱ ἴδιοι θεωροῦν τήν «ἀσχημοσύνη αὐτῶν» κατά τό θεῖο Παῦλο, φυσιολογική κατάσταση. Μερικοί ἐξ αὐτῶν βρίσκονται θεσμικά καταξιωμένοι σέ ὑψηλές θέσεις π.χ. ἐπίσκοποι προτεστάντες συζῶντες μετά τῶν ἀνδρίδων συντρόφων τους ἤ προτεστάντισσες ἐπισκοπίνες λεσβίες, συζῶσες μετά τῶν γυναικῶν συντρόφων τους.

Ἄς μήν ἀναφέρουμε ὅτι τό πάθος αὐτό δέν εἶναι σπάνιο ἤ ἄγνωστο καί σέ μικρόσχημα ἤ μεγαλόσχημα στελέχη (φεῦ! ντροπή! ἀλίμονο!) τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἐσωτερικοῦ ἤ καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, καταντροπιάζοντας τό ἐξαίρετο ὄνομα τοῦ ὄντως ἀληθινοῦ χριστιανοῦ. «Παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν», διότι συμφύρονται καί συμφωνοῦν ἐγωιστικά, ἀντιεκκλησιαστικά, στά οἰκουμενιστικά συνέδρια μινιμαλισμοῦ καί ἰσοπέδωσης τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.

Δόξα ὅμως τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ, γιατί ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους μέχρι σήμερα ἔχουμε χιλιάδες ἁγίων Μαρτύρων, ὁσίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ἀγάμων καί ἐγγάμων, πού θρηνοῦν ἀκόμα καί γιά ἕνα ἀκάθαρτο πορνικό ἤ σοδομικό λογισμό. Διά τῆς ἐμπόνου συντριβῆς καί μετανοίας τους ὁ φιλανθρωπότατος Κύριός μας τούς καθαρίζει καί τούς λαμπρύνει μέ τό ἄκτιστο θεῖο φῶς Του.

Ὅσο πιό πολλά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ζοῦν καί ἀγωνίζονται μέ νήψη καί προσευχή, ἀποδεχόμενοι ταπεινά τίς σῴζουσες πνευματικές ἀσκήσεις πού ὁδηγοῦν στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τόσο περισσότερο ἐπηρεάζονται καί τά ἀδύναμα μέλη, πού παρασύρονται στό κοσμικό ἐγωιστικό φρόνημα καί ἀπό αὐτό μεταπηδοῦν στά σαρκικά πάθη. Ὁ γέροντας Πορφύριος ἔλεγε παραστατικά ὅτι τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας λειτουργοῦν μέ τό νόμο τῶν συγκοινωνούντων δοχείων, τεκμηριώνοντας τήν ἰσχύ τῶν ἀνωτέρω.

Σέ προηγούμενο ἄρθρο μας (Περί ὁμοφυλοφιλίας. Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου) εἴχαμε ἀναφέρει ἀναλυτικά ἀπό τήν ταπεινή ἐμπειρία μας στό ἐξομολογητήριο τίς πιθανές ἤ βέβαιες ἀντιπαιδαγωγικές αἰτίες ἤ ἀφορμές, πού τά παιδιά, ἀγόρια καί κορίτσια, καταπιεζόμενα ἀπό τόν αὐταρχικό πατέρα ἤ τήν ἀγχωτική μητέρα, ἤ τόν ἀνύπαρκτο πατέρα καί τήν καταπιεστική ἤ ἀκυρωμένη μητέρα, μπορεῖ νά διαστρέψουν τό φῦλό τους κατ' ἀρχήν σέ ψυχολογικό ἐπίπεδο καί μετέπειτα νά περιπέσουν σέ σοδομική σεξουαλική κατάσταση.

Ὅπως ἀποδεικνύεται, εἴτε φανερά, εἴτε λανθανόντως, ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ ἑνός ἤ καί τῶν δύο γονέων, ἑτοιμάζουν τό νοσηρό οἰκογενειακό περιβάλλον, μέσα στό ὁποῖο θά ἀναπτυχθεῖ ἀντι-παιδαγωγικά τό ζοφερό κλῖμα προβληματικῆς συμπεριφορᾶς τῶν παιδιῶν. Ἀνάμεσα σ' αὐτά τά προϊόντα τῆς ὑπερηφάνειας (Pride= ὑπερηφάνεια) μπορεῖ νά εἶναι καί ἡ διαστροφική ἐπιλογή τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Ἐκτός ὅμως τῶν θεοφωτίστων ἐμπειριῶν τῶν ἁγίων, τοῦ οὐρανοβάμονος ἀποστόλου Παύλου καί τοῦ πλήρως καταξιωμένου ὡς ἀρίστου καί περί τά παιδαγωγικά χρυσορρήμονος ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, παραθέτουμε ἕνα πολύ ἀξιόλογο ἀπόσπασμα ἀπό τό πολυτιμότατο γιά ὅλους μας σύγχρονο ἁγιοπατερικό βιβλίο «Βίος καί λόγοι Γέροντος Πορφυρίου»:

«Τά φερσίματα τῶν παιδιῶν ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση τῶν γονέων. Ὅταν τά παιδιά πληγώνονται ἀπ' τήν κακή μεταξύ τῶν γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις καί διάθεση νά προχωρήσουν στήν πρόοδο. Κακοχτίζονται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς τους κινδυνεύει ἀπό στιγμή σέ στιγμή νά γκρεμισθεῖ». Στό ἀπόσπασμα αὐτό φαίνεται ἡ ὀξεῖα καί βαθειά ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τοῦ ἁγίου Γέροντος περί τά παιδαγωγικά καί τήν ἀθέατη λειτουργία τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν. Καί μόνο οἱ ἐμπαθεῖς παρατηρήσεις πού ἐκτοξεύουμε στά παιδιά μποροῦν νά τραυματίσουν θανάσιμα τήν ψυχούλα τους μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες. Μία ἀπό αὐτές μπορεῖ νά εἶναι ἡ διαστροφή - ἤ μᾶλλον θά μπορούσαμε νά τήν ὀνομάσουμε καί καταστροφή – στή γενετήσια λειτουργία τους ἀπό τήν πολύ πρώιμη αὐτή ἡλικία.

Ἡ πικρή ἀλλά καί γλυκύτατη προσωπική μας ἐμπειρία ἀπό τή θεανθρώπινη θαυμαστή ποιμαντική τοῦ ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου εἶναι, ὅτι πάντοτε σέ ἐνημέρωνε χριστοδιακριτικά γιά τούς συγκεκριμένους κινδύνους πού διατρέχει τό παιδί σου ἀπό τίς ἐγωιστικές ἀδιακρισίες σου. Ὅμως μέ τίς εὐχές του μποροῦσες νά διορθώσεις τόν καταστρεπτικό σεισμό πού εἶχες προκαλέσει στήν ψυχούλα του καί μέ τήν ἐν Χριστῷ μετάνοια νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ψυχοσωματική ὑγεία.

Βέβαια τό κλῖμα πού μανιωδῶς πασχίζει νά δημιουργήσει ἡ νεοταξική νοοτροπία τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι ἀποπνικτικό. Ὄχι μόνο μέσῳ τηλεοράσεως καί internet, ἀλλά καί μέ «θεσμικούς» κρατικούς σχεδιασμούς προσπαθεῖ νά ἐπιβάλει τή διαστροφή ὡς ἐλεύθερο, σωστό καί σύγχρονο τρόπο ζωῆς. Ἐνῷ τό ἑλληνικό Σύνταγμα ἔχει ὡς ἀφετηρία του καί βάση τήν Ἁγία Γραφή, τήν Ὀρθόδοξη κατ' Ἀνατολάς Ἐκκλησία καί τούς Ἱερούς Κανόνες της, ὅμως βάναυσα καταστρατηγοῦνται εἰς βάρος τῶν νέων τῆς πατρί-δας. Δέν ἐξαιρεῖται βέβαια καί ἡ νεολαία ὅλης τῆς ὑφηλίου.

Ἑπομένως ἡ εὐθύνη στίς ἡμέρες μας βαραίνει ὅλους. Προτίστως τά ἀνώτατα στελέχη τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τούς ἐπί μέρους ἐπί κεφαλῆς, ἀλλά καί κάθε νέο καί κάθε νέα πού πολύ εὔπειστα δέχονται ὅλα τά θανατηφόρα νεοεποχίτικα ὑποπροϊόντα. Ἀσφαλῶς ἀναλογοῦν εὐθῦνες καί στούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί στούς γονεῖς ὅλων τῶν παιδιῶν. Γιατί δέν κάνουμε ἔστω ἕνα τηλεφώνημα διαμαρτυρίας στά κανάλια, ὅταν ἀναιδέστατα προβάλλουν σκηνές, εἰκόνες, ὡραιοποιημένες καταστάσεις ἀνδρικοῦ σοδομισμοῦ ἤ γυναικείου λεσβιασμοῦ;

Ἐνδέχεται ὅμως καί ἄλλες σοβαρές ἁμαρτίες νά ἀποτελοῦν τό ἔδαφος πάνω στό ὁποῖο μπορεῖ νά εὐδοκιμήσει ἡ ὁμοφυλοφιλία.

Οἱ ἐκτρώσεις, οἱ γνωστές ἀλλά καί οἱ κρυφές ἁμαρτίες τῶν γονέων ἤ τῶν νέων, τῶν παιδιῶν, οἱ μεγάλες ἀδικίες, οἱ φοβερές ζηλοτυπίες, τά μίση, οἱ αἰσχρολογίες, ἡ ἐπίκληση τοῦ διαβόλου, οἱ ἐμπλοκές μέ παραθρησκευτικές ὀργανώσεις, μέ αἱρέσεις καί μέ μαγεῖες, ἀστρολογίες καί μέντιουμ, ἡ ἐνασχόληση μέ «ἐναλλακτικές θεραπεῖες» καί γιόγκα, μποροῦν μικρούς καί μεγάλους νά πολτοποιήσουν κάτω ἀπό τούς πειθαναγκασμούς τους, τίς σατανολατρεῖες τους καί τίς μεθοδεῖες τους. Τά παιδιά μάλιστα τῶν χωρισμένων γονέων κινδυνεύουν ἀνά πᾶσα στιγμή νά πέσουν θύματα τῶν δῆθεν ἀπελευθερωμένων συμμαθητῶν τους ἤ μεγαλυτέρων, ἐμπειροτέρων περί τά ἐρωτικά καί δή ὁμοφυλοφιλικά δελεάσματα.

Κατά περιορισμένες δημοσιογραφικές πληροφορίες στά μεγά-λα νοσοκομεῖα τῆς χώρας μας καί κατά μείζοντα λόγο, ὑποθέτουμε, στά ἰδιωτικά, δόθηκε ὁδηγία στούς γιατρούς ἀπό τούς ἀνωτέρους τους νά μή γράφουν στά παραστατικά ἀσθενῶν μέ AIDS τήν ἀληθινή ἀσθένεια.

Ἔτσι ἀποσιωπᾶται ὁ ἐλλοχεύων κίνδυνος αὐτῆς τῆς σοβαρῆς ἀσθένειας καί ἀποκρύπτεται ἡ ἐξάπλωση τῆς νόσου. Θέλουν δηλαδή οἱ ἰθύνοντες νά ἐξοντώσουν τή νεολαία μας μέ ἕνα ὕπουλο, ἀλλά λίαν ἀποδοτικό καταστρεπτικό τρόπο;

Πάντως καί οἱ ἴδιοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι διακατέχονται ἀπό ἀνασφάλεια. Ἀγωνιοῦν γιά τήν κατάσταση τῆς ὑγείας τους καί προσέρχονται συχνά γιά ἐξετάσεις διαγνωστικές αὐτῆς τῆς ἐπικίνδυνης νόσου. Οἱ προκύπτουσες ἀντιζηλίες καί τά μίση δέν τούς ἀφήνουν νά χαίρονται τούς ἔρωτές τους. Δέν σπανίζουν καθόλου καί οἱ γνωστές ἀκραῖες καταστάσεις. Πάνω σέ ἔντονες ἀντιπαραθέσεις καί ζηλοφθονίες, εὔκολες δαιμονικές παρεμβολές μποροῦν νά ὁδηγήσουν καί σέ φόνους ἀκόμη.

Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀναφέρουμε τά ἐπί μέρους τοπικά προβλήματα ὑγείας, τίς σωματικές κακώσεις καί τούς τραυματισμούς ἀπό αὐτόν τό διαστροφικό τρόπο, ἀνώμαλης, ἄγριας καί ἀκόρεστης τελικά, τάχα σεξουαλικῆς πρακτικῆς; Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅταν σχολιάζει τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀπ. Παύλου, ἰσχυρίζεται, ὅτι οὔτε καί τά ζῷα δέν ἱκανοποιοῦνται μέ ἕνα τέτοιο τρόπο διαστροφικῆς, ἐρωτικῆς συμπεριφορᾶς.

Ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, μπορεῖ ὁποτεδήποτε νά ἀνασύρει ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς ἠθικῆς, πνευματικῆς ἤ σωματικῆς καταστροφῆς κα-θένα πού ἐπιθυμεῖ τήν ἴαση, τή θεραπεία, τήν ἐν Χριστῷ πανευτυχῆ ζωή.

Στήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, μετά ἀπό τό τριακοστό κεφάλαιο, σ' αὐτό πού ἔχει ἐπικεφαλίδα «Εἰς τόν ποιμένα» γράφονται τά ἑξῆς πολύ παρήγορα, πού καταδεικνύουν τήν ἐν Χριστῷ δύναμη τῆς ἁγίας Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ, πού φέρουμε, ἔστω καί ἀναξιότατα, ἐμεῖς οἱ ὀγδοῆτες πνευματικοί - ἐξομολόγοι:

«Ποιμήν κυρίως ἐστιν, ὁ τά ἀπολωλότα λογικά πρόβατα δι' ἀκακίας, δι' οἰκείας σπουδῆς καί εὐχῆς ἀναζητῆσαι καί ἀνορθῶσαι δυνάμενος.
Κυβερνήτης ἐστιν, ὁ ἰσχύν νοεράν ἐκ Θεοῦ καί οἰκείων μό-χθων εἰληφώς, οὐ μόνον ἐκ τρικυμίας, ἀλλά καί ἐξ αὐτῆς τῆς ἀβύσσου τήν ναῦν ἀνασπάσαι δυνάμενος. Ἰατρός ἐστιν, ὁ τό σῶμα καί τήν ψυχήν κεκτημένος ἄνοσον, μηδεμιᾶς ἐμπλάστρου δεόμενος ἐπ' αὐτοῖς».

Ἔχω τήν τιμή νά γνωρίζω καί ἐκ τῆς ταπεινῆς ἐμπειρίας μου ὡς ἐξομολόγου καί ὡς πνευματικοῦ πατρός καί ἄλλων πνευματικῶν πατέρων, πού ἐξομολογοῦνται στήν ἐλαχιστότητά μου, ἀλλά καί ἐξ ἄλλων πνευματικῶν πατέρων πού ἀνταλλάσσουμε ἀπόψεις γιά πο-λύ σοβαρά ποιμαντικά θέματα, ὅτι οὐδείς τῶν πνευματικῶν ἐκδιώκει, ἀποπαίρνει, εὐτελίζει, σνομπάρει, ὑποτιμᾶ, ὑβρίζει ἤ ἀπογοητεύει ὁμοφυλοφίλους, σοδομιστές ἤ καί λεσβίες πού κατα-φεύγουν στό ἅγιο πετραχήλι. Ὅλοι μας πονοῦμε, θλιβόμαστε γιά τήν ἐπιδημική λοιμώδη νόσο τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά δέν ἀπογοητευόμαστε οὔτε ἀπογοητεύουμε κανένα.

Μετά ἀπό τήν ἀληθινή ἐν Χριστῷ μετάνοια προκύπτουν καί στίς μέρες μας νεκραναστάσεις, διορθώσεις, ἀνορθώσεις, ἐν Χριστῷ ἀναστάσεις. Θαυμάζουμε ὡς διακονητές αὐτοῦ τοῦ ἁγίου Μυστη-ρίου τῆς Ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καί ἐν Χριστῷ μετανοίας τίς περι-πτώσεις ἐκείνων τῶν ἀδελφῶν - ἀνδρῶν καί γυναικῶν – πού ὁ ἐγωισμός καί τό δεινό πάθος τῆς ἐγωϊστικῆς κατακριτικῆς ἐνασχολήσεως μέ τούς ἄλλους τούς κατακρήμνισαν στήν ἄβυσσο τοῦ σοδομισμοῦ. Ταπεινώθηκαν, κατεξευτελίστηκαν, καταγελοιοποιήθηκαν ἐνώπιον Θεοῦ, ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, καταλαβώθηκαν ἀπό τό ἀσυγχώρητο, κατά Χρυσόστομο, πάθος, ἀλλά κατάφεραν νά μαζέψουν τά κομμάτια τῆς ψυχῆς τους ἀπό τίς λίγες ἤ πολλές σι-χαμερές σχέσεις καί τίς σχετικές ἐπίπονες ἀρρώστιες. Κατάφεραν νά συμμαζέψουν τά σωματικά τους κουρέλια καί νά σταθοῦν γονα-τιστοί, μερικοί καί ὄρθιοι, ἀποφασισμένοι νά πεθάνουν παρά νά ξαναπέσουν.

Εἴδαμε καί μερικούς πού σ' αὐτούς ἐφαρμόσθηκε αὐτό πού λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος. Ἔγινε σ' αὐτούς μιά βαθειά πνευματική ἐγχείρηση καί συνούλωση τοῦ πάθους. Μετά ἀπό τήν ὁριστική διακοπή τοῦ πάθους, δημιουργήθηκε μιά ἄλλη ἕξη καί φούντωσε ὁ θεῖος ἔρωτας, πού κατέκαυσε τά ἄγρια σαρκικά πάθη.
Ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ βασιλεύει στό νοῦ, στήν ψυχή, στή σάρκα τήν πρώην ρυπωθεῖσα, καί μετά ταῦτα πυρωθεῖσα ἀπό τή θεία ἄκτιστη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Δράττομαι τῆς εὐκαιρίας αὐτοῦ τοῦ δημοσιεύματος νά ἀπευθυνθῶ στούς νέους. Ὅλοι οἱ ἐν Ἑλλάδι πνευματικοί πατέρες προσπαθοῦμε νά βρισκόμαστε κοντά σέ κάθε νέο ἤ νέα πού προκαλεῖται νά δοκιμάσει στήν πράξη αὐτή τή θανατερή ἐπιλογή, κάτω ἀπό τήν πίεση νά εἶναι in, νά μή κακοχαρακτηρισθεῖ ἀπό φίλους ἤ φίλες, συμμαθητές ἤ συμμαθήτριες, συμφοιτητές ἤ συμφοιτήτριες ἤ ἄλλους ἄν δέν ἐνδώσει.

Σᾶς παρακαλοῦμε πατρικῶς καί ἀδελφικῶς νά μή τό κάνετε. Οὔτε ὅμως καί νά κάνετε τό ἀντίθετο, νά ὁλοκληρώσετε δηλαδή σχέση μέ τό ἄλλο φῦλο. Ὅσοι δέν σᾶς ἀγαποῦν, σᾶς σπρώχνουν στίς ὁμοφυλοφιλικές ἤ στίς ἑτεροφυλικές προγαμιαῖες σχέσεις. Ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία μας πού πραγματικά σᾶς ἀγαποῦν, λένε ὄχι, γιατί ξέρουν πολύ καλά τί ἐπακολουθεῖ καί ἀκατάπαυστα προσεύχονται γιά σᾶς.

Σᾶς παρακαλοῦμε γιά τό δικό σας τό καλό καί τό αἰώνιο συμφέρον, νά μείνετε μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ κα-θαροί, ἐγκρατεῖς, δημιουργικοί, σταθεροί στίς δοκιμασμένες ἐντολές τοῦ Κυρίου, πού εἶναι ἀπόλυτα ἐφικτές καί πραγματοποιήσιμες. Εἶναι ἀπόλυτα συμβατές καί σύμφωνες μέ τήν προκοπή, τήν καταξίωση καί τήν εὐτυχία του ἀνθρώπου. Λαμπερό ἐν Χριστῷ πανηγύρι θά ἐπικρατεῖ στά μύχια βάθη τῆς ψυχῆς σας, πού θά ἐκδηλώνεται ὡς ἀσταμάτητη δημιουργία μέ τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ καί μέ τίς πολλές πρεσβεῖες τῆς Παναγίας Μητέρας μας.

Τί μπορεῖ νά γίνει σήμερα;

«Σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσει ἐν τῷ Παραδείσῳ» (Λκ. κγ΄, 43) εἶπε μέ θεϊκή εὐστάθεια ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στόν εὐγνώμονα ληστή τήν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς του, στίς ἔσχατες ὧρές του. Ὁ λῃστής ἀποτελεῖ τρανταχτό παράδειγμα τῆς ἀσύλληπτης ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ πρός τόν πλανηθέντα, ἀλλά μετανοημένο ἄνθρωπο. Μεγάλη ἡ μετάνοια! Θεοσθενές μυστήριο! Λυτρώνει τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν κόλαση τῶν οἱωνδήποτε ἁμαρτιῶν καί τόν συνοδεύει στόν Παράδεισο! Ἀκόμα καί μετά ἀπό τή σοδομιτική πτώση!

Τί μπορεῖ λοιπόν νά γίνει σήμερα;

1. Οἱ ἅγιοι ἀρχιερεῖς μας, οἱ ἅγιοι ἱεροκήρυκες, οἱ ἅγιοι ἱερομόναχοι, οἱ ἅγιοι ἡγούμενοι καί ἡγούμενες, οἱ ἅγιοι μάχιμοι ἐφημέριοι, οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές μας, «ὅσοι πιστοί», ἄνδρες, γυναῖκες, νέοι καί νέες νά διαλαλήσουμε παντοῦ, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι θεομίσητη πτώση, σοδομιτική ἐπιδημία, πού εὐνοεῖ ὁ νεοταξικός ὁλοκληρωτισμός πρός ἐξαθλίωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

2. Μποροῦμε νά φωτοτυπήσουμε καί νά διανείμουμε τό κείμενο τῆς Π. Διαθήκης πού ἀναφέρεται στήν καταστροφή τῶν Σοδόμων καί Γομόρων μαζί μέ τή μετάφρασή του, γιά νά γίνει κατανοητή ἡ σοβαρότητα τοῦ ἁμαρτήματος καί νά γίνει ἀκόμη πιό ἐφικτή ἡ ἀποφυγή του.

3. Αὐτονόητος εἶναι ὁ σεβασμός πρός κάθε πρόσωπο. Τήν κατάσταση τοῦ σοδομισμοῦ αὐστηρά τή στιγματίζουμε. Πρός πρόσωπα ὅμως εἴμαστε ἐπιεικεῖς. «Τό ἐπιεικές ἡμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις» (Φιλ. Δ΄,5), τονίζει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἀναλογιζόμαστε ἕκαστος τίς προσωπικές μας ἁμαρτίες, πονᾶμε γι' αὐτές, συντριβόμαστε, μετανοοῦμε καί δέν ἔχουμε καρδιά, σθένος, κουράγιο, ὄρεξη νά πολυβολοῦμε τούς ἄλλους.

4. Πρέπει ὅμως θεσμικά καί ἔντονα νά διαμαρτυρόμαστε μέ κόσμιο, εἰ δυνατόν, τρόπο πρός κάθε φορέα πού προωθεῖ τή σοδομιτική διαφθορά μέσα στήν κοινωνία.

5. Ἡ ἐλεύθερη δημοκρατική παγκόσμια κοινότητα χωρίς κομπλεξικές ἀναστολές θά πρέπει νά ἀπαγορεύσει σέ σοδομιτικά παράνομα ζεύγη νά υἱοθετοῦν παιδιά. Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἀνεπανόρθωτες καί μή ἀναστρέψιμες θά εἶναι οἱ συνέπειες στήν ἀνάπτυξη καί κοινωνική προσαρμογή στούς «ἀπογόνους» τέτοιας ὑπερφίαλης σοδομιτικῆς δῆθεν ἀγωγῆς.

6. Πάνω ἀπό ὅλα ὅμως νά προσεχθεῖ ἡ οἰκογένεια. Πάσῃ θυσίᾳ, ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μάχιμοι ἐφημέριοι, ἁγιορεῖτες ἡγούμενοι, μοναχοί, μοναχές χριστιανικές ὀργανώσεις, δάσκαλοι καί καθηγητές, σύλλογοι γονέων καί κηδεμόνων, πολιτιστικοί σύλλογοι, οἱ γονεῖς καί οἱ παπποῦδες, ἅπαντες οἱ Ἕλληνες πολίτες καί Ἑλληνίδες νά προσέξουμε τήν ἐπερχόμενη γενιά.

Νά πέσουμε στά γόνατα! Νά προσευχηθοῦμε ἐν δακρύοις νά μᾶς φωτίσει ὁ Κύριος μέ τήν ἁγία διάκρισή Του νά διαφωτίζουμε τά παιδιά μας μέ ἅγιο παράδειγμα καί μέ λιγοστές διακριτικές συμβουλές.

Νά τά μπολιάσουμε γιά νά ἀποκτήσουν ἅγια ἀντισώματα, ἀντισοδομιτικά, ἀντιλεσβιακά, ἀντιαθεϊστικά, ἀντισώματα ἀγάπης, λατρείας τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τῆς Παναγίας μας, τῶν Ἁγίων μας καί σύνολης τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας. Πάσῃ ἁγίᾳ θυσίᾳ νά ἀποτιναχθεῖ ἀπό τήν ταλαίπωρη πατρίδα μας τό μόλυσμα τοῦ σοδομισμοῦ.

Ἔτσι μπορεῖ νά γίνει ἵλεως ὁ Κύριος καί εἶναι δυνατόν ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἐλευθερία νά ἐπικρατήσει στήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας καί νά θεμελιώσει σ' ὅλη τήν οἰκουμένη, θεανθρώπινη κοινωνία, προοιμιακή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.