Ἕνας ὁμολογητής ἐπίσκοπος, πρεσβεύει  πλέον στο ἐπουράνιο θυσιαστήριο γιά ὅλους μας.

Ἐκ νεότητός του ὠφελήθηκε πολύ ἀπό τούς Ἁγίους Πορφύριο, Ἰάκωβο, Παΐσιο, στούς ὁποίους προσέτρεχε μέ πνεῦμα μαθητείας. Καί ἐκεῖνοι, κατά τίς μαρτυρίες τῶν πιστῶν, ἐκτιμοῦσαν πολύ τόν ἄδολο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου, π. Κοσμᾶ.

Σέ ὅλη τήν ἀρχιερατική του πορεία ὑπῆρξε φάρος ὀρθόδοξης μαρτυρίας, λαμβάνοντας ξεκάθαρες θέσεις σέ σοβαρά ζητήματα  τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἠλεκτρονική  ἐπιτήρηση τῶν πολιτῶν μέσῳ ταυτοτήτων κ.λπ, μέ νηφαλιότητα, χωρίς φανατισμούς, χωρίς ἐμπάθεια καί κυρίως μέ ἐμπιστοσύνη στόν Παντοδύναμο Κύριο.

Παράλληλα, ἦταν πραγματικός πατέρας γιά τούς πιστούς τῆς ἐπαρχίας του. Ταπεινός, πράος καί λιγομίλητος, δαπανήθηκε γιά τόν τελευταῖο πιστό. Παρά τίς πολλές ἀρχιερατικές ὑποχρεώσεις του, δέν σταμάτησε νά εἶναι πρῶτα ἀπό ὅλα πνευματικός πατέρας καθ’ ὅλο τό ἡμερονύκτιο, ἐξομολογώντας καί νουθετώντας ἐν Κυρίῳ τά πνευματικά του τέκνα. Ὅλη ἡ αὐτοθυσιαστική ποιμαντική διακονία του, τόν ἀνέδειξε ὡς σπάνια περίπτωση λαοπροβλήτου Μητροπολίτου πού ἀγάπησε καί ἀγαπήθηκε ἀπό τόν πιστό λαό, ὁ ὁποῖος ἀνεφώνησε «Ἅγιος» κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία καί κατά τήν ταφή του.

Ἔχει γίνει κοινότυπη συνήθεια ἡ πρόκληση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τῶν χριστιανῶν στίς παραμονές τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς χριστιανοσύνης. Ὁ διάβολος φρίττει τίς περιόδους πού ὁ λαός μαζικά προσέρχεται στήν Ἱερά Ἐξομολόγηση καί στή Θεία Κοινωνία, αὐτές τίς ἡμέρες πού ὁ Ἑορτάζων Κύριος ἀποδίδει πνευματικά δῶρα στούς πιστούς.

Αὐτή τή φορά, ἡ πρόκληση ἦλθε ἀπό ἕναν ἐπίσημο ἐκπρόσωπο τῆς χώρας μας στά διεθνῆ φόρα, τόν Ἠλία Μόσιαλο. Ὁ κ. Μόσιαλος καί στό πρόσφατο παρελθόν ἔβαλε κατά τῆς Θείας Κοινωνίας, ἀρθρογραφώντας σχετικά καί θέτοντας τό θέμα τῆς «ἐπικινδυνότητας» στόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας !

Ὅταν οἱ μπροστάρηδες τοῦ ἀγώνα κατά τῆς πανδημίας, εἶναι ἄνθρωποι πού χλευάζουν τά ἱερά Πρόσωπα τῆς Πίστης μας, οἱ συνέπειες τῆς ἀσεβείας τους ἐπιβαρύνουν ὅλο τό λαό. Ὅποιος σπέρνει ἀνέμους θερίζει θύελλες.

Κύριε Πρωθυπουργέ

Μέ μεγάλη ἀνησυχία παρακολουθοῦμε τήν αὐξανόμενη ἐπιθυμία σας νά ἐπιβάλετε ὑποχρεωτικά τόν ἐμβολιασμό κατά τοῦ κορωνοϊοῦ σὲ ὅλους τούς  Ἕλληνες πολίτες. Κατ’ ἀρχὴν τό ἐνδιαφέρον μιᾶς κυβερνήσεως γιά τήν ὑγεία τῶν πολιτῶν παρίσταται εὔλογο καὶ ἐπιβεβλημένο. Ὡστόσο, ἡ ἐν προκειμένῳ ἀσφυκτική πίεση πού ἀσκεῖτε στούς πολίτες δέν μᾶς πείθει ὄχι μόνον γιά τήν ὀρθότητα τῆς μεθόδου πού χρησιμοποιεῖτε, ἀλλὰ οὔτε γιὰ τὴν εἰλικρίνεια τῶν προθέσεών σας.

Ὁ ὑποτιμητικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀπευθύνεστε στούς ἀνθρώπους πού ἐπέλεξαν νά μή σπεύσουν νά κάνουν τό νεοφανές σκεύασμα, φανερώνει ὅτι μέ τά λεγόμενα καί τίς ἐνέργειές σας διαχωρίζετε τούς Ἕλληνες πολίτες σέ ἐμβολιασμένους καί ἀνεμβολίαστους, πράγμα πού δέν συνάδει μέ τόν ὑπεύθυνο ρόλο ἑνός πρωθυπουργοῦ πού ὀφείλει νά εἶναι ἑνωτικός. Πέραν τούτου πρόκειται γιά μίαν ἐνέργεια προκλητικά ρατσιστική, ἐνῶ ἐσεῖς διατείνεσθε ὅτι τόν ρατσισμό τόν πολεμᾶτε.

Σέ συνέντευξή σας στήν ἐφημερίδα Washington Post παραδεχθήκατε ὅτι κάνετε τή ζωή τῶν ἀνεμβολίαστων δύσκολη!^[1] Τέτοιες ἐκφράσεις, ὅπως καί τό χαράτσι «ἀνυπακοῆς» πού ἐπιβάλλετε στούς ἡλικιωμένους συμπολίτες μας φρονοῦμε ὅτι προσβάλλουν βάναυσα τούς Ἕλληνες, τήν ἐλευθερία καί  τή δημοκρατία πού γεννήθηκε σ΄αὐτόν τόν ματωμένο τόπο.

Μέσα στή ζοφερή πραγματικότητα πού βιώνουμε τά τελευταῖα χρόνια, ἔρχεται νά προστεθεῖ καί ἡ ἐπίσκεψη στή χώρα μας, τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ καί ἡγέτη τῆς λεγομένης Οἰκουμενικῆς Κίνησης, Πάπα Φραγκίσκου.

Ὁ θεσμός τοῦ παπισμοῦ προκαλεῖ ἀποστροφή σέ κάθε ὀρθόδοξη συνείδηση, ἀφοῦ ἔχει συνδεθεῖ μέ ποταμούς μαρτυρικοῦ αἵματος πού χύθηκαν γιά τή διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τή φοβερή πλάνη τῶν Λατίνων, σέ πολλά μέρη τῆς γῆς.

Ἀποστροφή ὅμως δημιουργεῖται καί σέ κάθε ἑλληνική ψυχή ὅταν θυμᾶται τό σκοτεινό ρόλο πού διεδραμάτισε ὁ ὑπερφίαλος μισελληνικός παπισμός ἐναντίον τοῦ Γένους μας, ἀπό τήν ἐποχή τῶν σταυροφοριῶν, ἔπειτα μέ τήν ἀρνητική στάση του στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 καί στή μικρασιατική καταστροφή, κατόπιν διά τοῦ ἐπιθετικοῦ οὐνίτικου προσηλυτισμοῦ στά Ἑπτάνησα καί τά Δωδεκάνησα, ἀλλά καί στή συνέχεια μέ τή στήριξη τῶν ἐχθρικῶν πρός ἐμᾶς δυνάμεων τοῦ Ἄξονα κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ἡ ἀπόδοση τιμῶν σέ ἕνα θεσμό διαχρονικά πολέμιο τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Ὀρθοδοξίας γενικότερα, συνιστᾶ πρόκληση καί προσβολή γιά κάθε ἑλληνορθόδοξη ψυχή, ἰδιαίτερα γιά τούς Ἁγίους πού μᾶς διεφύλαξαν μέ αὐτοθυσία ἀπό τίς παπικές αἱρέσεις.

Ὅταν, μάλιστα, αὐτός ὁ θεσμός συμπίπτει μέ ἕνα πρόσωπο πού ἔχει ὑπερβεῖ κάθε ὅριο ὑποταγῆς σέ νεοταξικές ἀντιλήψεις, ὅπως ὁ κ. Φραγκίσκος Μπεργκόλιο, ὁ ὑπέρμαχος τῆς παγκοσμιοποίησης καί κάθε κοσμικῆς ἀντίληψης, πού ἐπιβάλλεται στανικά στό πλανητικό χωριό μας, ἡ πρόκληση εἶναι πολύ μεγαλύτερη.

Σεβόμαστε ἀπόλυτα τούς ἀνθρώπους πού εἶναι μέλη τῆς ρωμαιοκαθολικῆς κοινότητας, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ὑποφέρουν βιώνοντας τίς ἀντιφάσεις τοῦ «ἀλάθητου» ἡγέτη τους καί τίς κραυγαλέες ἐκπτώσεις του ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες. Ἄν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική ἡγεσία ἐνδιαφερόταν γιά αὐτούς τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, ὅσο ἐνδιαφέρεται γιά τούς μάταιους διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς διαλόγους, θά μποροῦσαν πιό εὔκολα νά κατανοήσουν τή χαώδη διαφορά τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης ἀπό τά λατινικά πιστεύματα καί νά γίνουν τίμια Μέλη τῆς Ἀληθινῆς καί Μοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.