Οἰκουμενισμός-Ἐκκοσμίκευση-Διαθρησκειακά

Ὁ Δεύτερος Γάμος τῶν κληρικῶν

Ἀρχιμ.  Σαράντη Σαράντου

Μαρούσι 5-11-2018

PSar AgTr2

Πνευματικό Κέντρο Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος. 
Εἰσήγηση στή «Σύναξη γιά τήν Ὀρθοδοξία» 

Οὐδείς ἐκ τῶν ὀρθοδόξων κληρικῶν, τῶν ἐν χηρείᾳ ἤ τῶν ἐν διαζεύξει ἔχει καταθέσει ποτέ μέχρι σήμερα αἴτηση γιά δεύτερο γάμο.

Μετά ἀπό τήν ἀπαράδεκτη ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά ἐπιτραπεῖ ὁ δεύτερος γάμος στούς ἐν χηρείᾳ καί διαζεύξει κληρικούς, καταθέτουμε εὐσεβάστως τούς λόγους γιά τούς ὁποίους θεωροῦμε ὕβρη τή ληφθεῖσα ἀπόφαση.

Ἡ ἱερωσύνη κοινό βιοποριστικό

Ἡ Ἱερωσύνη δέν εἶναι ἕνα κοινό βιοποριστικό ἐπάγγελ­μα.  Κατά τόν Ἠλία Μηνιάτη εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν ἐπάγγελμα, διότι ἐπαγγέλλεται στούς ἀνθρώπους τόν ἐξαίρετο ἐν Χριστῷ τρόπο ἐπιγείου ζωῆς, ἀλλά καί ὑπόσχεται τήν ἐν οὐρανοῖς αἰώ­νια, ἄφθαρτη καί ἀτελεύτητη ἐν Τριάδι ζωή. 

Ἄγαμοι καί ἔγγαμοι κληρικοί συνεργάζονται

Ἔγγαμοι καί ἄγαμοι κληρικοί ἀλληλοπεριχωροῦνται, συνεργάζονται καί ποιμαίνουν τό ἱερό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ φέροντες πάνω τους καί μέσα τους τήν Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ.  Ἀγωνίζονται, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, νά μορφώσουν στίς ψυχές τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν τή ζωή τοῦ Χριστοῦ μέ τά ἅγια Μυστήριά Του καί μέ ὅλον τόν πλοῦτο τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τῆς θεόπνευστης Λατρείας μας καί τῶν ἁγιοπατερικῶν συγγραμμάτων.  Παράλληλα ὅμως γνωρίζουν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοί τήν παραγγελία τοῦ Κυρίου μας πρός τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί κατ’ἐπέκταση πρός ὅλες τίς μέχρι σήμερα γενιές τῶν κληρικῶν: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»(Ματθ. 28,19).  Πρακτικά σέβονται τούς ξένους, ἀλλοθρήσκους καί ἑτεροδόξους, ἀλλά ἀπό ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη Χριστοῦ κινούμενοι δέν μποροῦν νά μή τούς δώσουν ἕνα ἐλάχιστο ἔστω μήνυμα ὀρθοδοξίας ἀπό τόν ὠκεανό τῆς ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ διδασκαλίας καί ἀληθείας.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙKO  ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

PMetal AgTr1π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Πνευματικό Κέντρο Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος. 
Εἰσήγηση στή «Σύναξη γιά τήν Ὀρθοδοξία»

Στά τελευταῖα χρόνια προέκυψαν  δύο διεκδικήσεις αὐτοκεφαλίας ἀπό Ἐκκλησίες, πού ἐνδιαφέρουν ἂμεσα ἢ ἒμμεσα τήν Ἑλληνική ἢ καί τήν Ἑλληνόφωνη Ὀρθοδοξία. Πρόκειται γιά τήν Ἑλληνική Ἐκκλησία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, πού ἀνήκει στήν δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, πού περιέχεται στήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ὃπως  δηλώνεται στά ἐν χρήσει «Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» (2018).  Ὃπως ἡ πρώτη περίπτωση εναι ἐσωτερική ὑπόθεση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἒτσι καί ἡ δεύτερη ἀφορᾶ ἂμεσα τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Καί γιά τίς δύο αὐτές περιπτώσεις, καί ἰδιαίτερα γιά τή δεύτερη, γράφονται πολλά καί διατυπώνονται διάφορες ἀπόψεις ἀπό πολλές πλευρές. Δέν θέλουμε νά προσθέσουμε μία ἀκόμη ἂποψη, πόσῳ μᾶλλον πού τά ἀφορῶντα καί τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, καί μάλιστα  τόν ὀρθόδοξο, ἐμπλέκονται στή διεθνή πολιτική καί τούς ἀνταγωνισμούς τῶν Ἰσχυρῶν τῆς ἐποχῆς μας, καί στούς σχεδιασμούς τῆς «Νέας Τάξης» για  παγκόσμια ἐπιβολή καί κυριαρχία. Πρόκειται δηλαδή γιά πολιτικό θέμα μέ ἒνδυμα θρησκευτικό. Θά  ἐπιχειρήσουμε ὃμως νά δώσουμε μέσω τοῦ Ἑλλαδικοῦ Αὐτοκεφάλου (1850)  μίαν ἒμμεση ἀπάντηση στό πρόβλημα, ἡ ὁποία ὃμως προσδιορίζει τίς ἐκκλησιαστικοκανονικές συνιστῶσες τῆς αὐτοκεφαλίας, καθορίζοντας συνάμα, μέ τρόπο αὐθεντικό, τή διαδικασία γιά τή χορήγησή της, ὃπως τή βιώνει στούς αἰῶνες τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. 

«ΣΥΝΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

Οἱ παρακάτω τέσσερις εἰσηγήσεις πραγματοποιήθηκαν τήν 5η Ὀκτωβρίου 2018 στόν Ἱ.Ναό Ἁγίας Τριάδος Πειραιῶς ἐντός τοῦ πλαισσίου τῶν δραστηριοτήτων τῆς «Συνάξεως γιά τήν Ὀρθοδόξία». Ἡ ἔναρξη τῆς παρουσιάσεώς τους ἔγινε μέ τἠν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μεταξύ ἄλλων ἐπεσήμανε πώς « ἡ ἐποχή χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀποϊεροποίηση τοῦ ἔθνους μας. Δέν λογαριάζουν ὅτι τό ἑλληνικό ἔθνος εἶναι ὁμόδοξο ὁμόθρησκο, ὁμότροπο, ὁμόγλωσσο, ὅμαιμο. Ἡ ἀντιπάθεια πρός τό ἑλληνικό ἔθνος φαίνεται κυρίως μέ τήν τραγική ἀλλοίωση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν. Δηλαδή ἀποκρύπτουν ὅτι μέσα ἀπό τίς ἄλλες θρησκεῖες λατρεύεται κατ’οὐσίαν ὁ σατανάς· οἱ θεότητες τῶν ἄλλων θρησκειῶν εἶναι δαίμονες, θά μᾶς πεῖ καί ὁ ψαλμωδός Δαβίδ καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός. Ἀποκρύπτουν τή μαγεία, τήν ἀσέλγεια, τήν πορνεία τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Π.χ. τό Ταλμούδ καί τήν Καμπαλά ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό. Καί ἐνῶ κάθε ἄλλη θρησκευτική πίστη προστατεύεται πληρέστατα, ἀλλά καί οἱ διδάσκαλοί τους π.χ. οἱ Μουφτῆδες, ὡστόσο πολεμεῖται ἀνελέητα ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη....Ἐνῶ ἐπικαλοῦνται τή συνείδησή τους γιά νά μήν ὁρκισθοῦν, πάλι ἔρχονται σέ ἀντίφαση μέ τόν ἑαυτό τους καθ΄ὅτι ἡ συνείδηση εἶναι μεταφυσική ἔννοια πού δέν συνάδει μέ τή θεωρία τῆς ἐξελίξεως πού πιστεύουν, ἀπό πρωτόζωο σέ ἐμφίβιο, ἀνθρωποειδές, ἄνθρωπο....Ὡς πρός τό θέμα τῆς Οὐκρανίας, ὑπάρχουν σύνοδοι πού ἔχουν κανόνες. Διά τῶν Ἁγίων Πατέρων μιλᾶ ὁ Θεός...».

ΣΥΝΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Σύντομη κριτική ἀποτίμηση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σημασία  τοῦ  βιβλίου τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου «  ʺ Ἡ ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδοςʺ στήν Κρήτη».

Ι. Μία ἐλλειμματική Σύνοδος.

Σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική Παράδοση καί ἱστορία σέ κρίσιμες γιά τήν Ἐκκλησία στιγμές, ἕνας Ἅγιος φωτισμένος ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα κατέχει τό «πρωτεῖο τῆς ἀληθείας» (Στυλιανός Παπαδόπουλος)  καί γίνεται ὁδηγός τῶν ὀρθοδόξων τέμνοντας τήν ὁδό τῆς ἀληθείας. Ἔτσι τό 1977 ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὁ Νέος Ὁμολογητής μετά τήν πρώτη προσυνοδική Διάσκεψη  ἀποστέλλει διά τοῦ ἐπισκόπου του Ὑπόμνημα πρός τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «περί τήν μελετωμένην Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».  Ἀποτελεῖ γιά τούς Ὀρθοδόξους κείμενο καθοδηγητικό.  Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος προβλέπει τίς ἀδυναμίες τῶν προσυνοδικῶν διασκέψεων, τή σχολαστική ἐναλλασσόμενη θεματολογία τῆς μελλούσης τότε Συνόδου, τήν μεθοδολογία τῶν συζητήσεων, τἠν μή σύμφωνη μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας συγκρότηση τῆς Συνόδου καί τήν «νεοπαπιστική», ὅπως τήν ἀποκαλεῖ, συμπεριφορά τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.  Εἰσηγεῖται τήν μή σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου, ἡ ὁποία ἐάν κάποτε θά συνεκαλεῖτο  θά ἔπρεπε νά ἔχει ὡς κυριώτερο τῶν θεμάτων της τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ.

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018 -  ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πειραιῶς, μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Σεραφείμ, σέ συνεργασία μέ τό Γραφεῖο ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν, διοργάνωσε καί πραγματοποίησε τήν Πέμπτη 26 Ἀπριλίου 2018 καί ὥρα 4 μ.μ. στήν αἴθουσα τοῦ «Πειραϊκοῦ Συνδέσμου» Πειραιῶς, Ἀντιαιρετική Ἡμερίδα μέ θέμα: «Πτυχές τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ τῆς Νέας Ἐποχῆς», στήν ὁποία μετεῖχαν κληρικοί καί ὁ πιστός λαός τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας. Τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἡμερίδος ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. κ. Σεραφείμ. Στή συνέχεια τό θέμα ἀναπτύχθηκε διεξοδικά ἀπό τέσσερις ὁμιλητές: α) Τόν πρωτ. π. Κυριακό Τσουρό, Δρ. τῆς Θεολογίας καί Γραμματέα τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ θέμα: «Νέα Ἐποχή – Ἀποκρυφισμός». β) Τόν ἀρχιμ. π. Σαράντη Σαράντο, Δρ. Θεολογίας- συγγραφέα, ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου μέ   θέμα: «Ἔχει ἡ Ἐκκλησία τήν ἀποκλειστικότητα τῆς σωτηρίας;». γ) Τόν ἀρχιμ. π. Παῦλο Δημητρακόπουλο Θεολόγο – Συγγραφέα, Δ/ντή τοῦ Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς μέ θέμα: «Νέα Ἐποχή καί Οἰκουμενισμός». Καί δ) τόν κ. Λάμπρο Σκόντζο Θεολόγο – Συγγραφέα, Μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ θέμα: «Νεοπαγανισμός – Νεοσατανισμός».