Πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου
ἐφημερίου Ἱ.Ν.Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

Στίς 2 Ὀκτωβρίου 2016 ἔστειλα μέ τό ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο πρός τό περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ τήν ἐπιστολή πού ἀκολουθεῖ μέ κριτική καί ἐνστάσεις μου γιά τή μορφή καί τό περιεχόμενο κάποιων τευχῶν τοῦ περιοδικοῦ. Ζητοῦσα νά μάθω ἄν προτίθεται ἡ διεύθυνση τοῦ περιοδικοῦ νά δημοσιεύσει ὅλη ἤ μέρος τῆς ἐπιστολῆς μου. Στίς 10 Ὀκτωβρίου ἔλαβα πάλι διά τοῦ ἠλεκτρ. ταχυδρομείου τήν εὐγενική ἀπάντηση τῆς ὑπευθύνου τῆς ὕλης κ. Λίτσας Χατζηφώτη μέ τήν ὁποία μέ διαβεβαίωνε ὅτι ἡ ἐπιστολή μου θά δημοσιευόταν στό τεῦχος Δεκεμβρίου 2016.  Ἐπειδή κυκλοφόρησε τό τεῦχος αὐτό καί τό ἔλαβα τώρα, 9 Φεβρουαρίου 2017 καί σ΄ αὐτό οὐδέν ἀναφέρεται σχετικό μέ τήν ἐπιστολή μου ἔκρινα καλό νά τήν δημοσιεύσω στόν ΟΡΘΡΟ, καθώς σκέπτομαι ὅτι τό πνεῦμα πού διαχέεται στό περιοδικό βρίσκεται σέ κάποια σημεῖα μακριά ἀπό τήν ὀρθόδοξη δογματική καί λειτουργική παράδοση καί θά ἦταν καλό νά ἐνημερωθοῦν γιά τήν ἐκτροπή αὐτή κληρικοί καί λαϊκοί.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΩΠΟΥ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Ἀμαρούσιον 16-9-2016

Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον
Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον
Διά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ
κ. Κυρίλλου

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν δεξιάν Σας,

Εὐσεβάστως αἰσθάνομαι ἀδήριτη τήν ἀνάγκη ὡς πρός πνευματικό πατέρα νά Σᾶς καταθέσω κάποιους προβληματισμούς γιά τό πολύ σοβαρό θέμα τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου».

Ἐπιθυμῶ εἰλικρινῶς νά Σᾶς εὐχαριστήσω, γιατί οἱ θύρες τοῦ Μητροπολιτικοῦ Σας Μεγάρου στήν Ἱερά Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας παλαιότερον καί τώρα στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν ἦταν πάντοτε ἀνοιχτές στήν ἐλαχιστότητά μου.  Ἡ Σεπτή Σας Μακαριότητα πατρικῶς μέ ἐκάλυπτε καί παρεῖχε πάντοτε λύσεις σέ ἄμεσα ποιμαντικά προβλήματα.

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆς λεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη.

Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Ἀρχ/του Παύλου Ντανᾶ
ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ

Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, εἶναι Θεία Ἀποκάλυψη, δέν εἶναι ὅπως οἱ ἄλλες θρησκεῖες, τίς ὁποῖες διαμόρφωσε ὁ ἄνθρωπος μόνος του - μέ τίς δικές του πνευματικές δυνάμεις - καί μέ τήν φαντασία του ἤ τούς δαίμονες. Οἱ πηγές τῆς χριστιανικῆς πίστεως, κατά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία, εἶναι δύο: Ἡ Ἁγία Γραφή καί Ἡ Ἱερά Παράδοση.

Αὐτά τά δύο μεγέθη παρέχουν ὅλη τήν Θεία Ἀποκάλυψη, γραπτή καί ἄγραφη, δηλαδή καθετί πού ἀποκάλυψε ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους διά θεοπνεύστων καί ἁγίων ἀνδρῶν καί διά τοῦ Υἱοῦ Του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά τήν σωτηρία μας καί τήν ἵδρυση τῆς βασιλείας Του στή γῆ.

Ποιές εἶναι, ὅμως, οἱ πηγές τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως: α) Εἶναι, ἡ Ἁγία Γραφή, ἀποτελούμενη ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία περιλαμβάνει 49 βιβλία καί τήν Καινή Διαθήκη πού περιλαμβάνει 27 βιβλία καί β) Ἡ Ἱερά Παράδοση, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τή διδασκαλία καί τίς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων.