Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στήν Ἑλλάδα
Μέσα στή ζοφερή πραγματικότητα πού βιώνουμε τά τελευταῖα χρόνια, ἔρχεται νά προστεθεῖ καί ἡ ἐπίσκεψη στή χώρα μας, τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ καί ἡγέτη τῆς λεγομένης Οἰκουμενικῆς Κίνησης, Πάπα Φραγκίσκου.
Ὁ θεσμός τοῦ παπισμοῦ προκαλεῖ ἀποστροφή σέ κάθε ὀρθόδοξη συνείδηση, ἀφοῦ ἔχει συνδεθεῖ μέ ποταμούς μαρτυρικοῦ αἵματος πού χύθηκαν γιά τή διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τή φοβερή πλάνη τῶν Λατίνων, σέ πολλά μέρη τῆς γῆς.
Ἀποστροφή ὅμως δημιουργεῖται καί σέ κάθε ἑλληνική ψυχή ὅταν θυμᾶται τό σκοτεινό ρόλο πού διεδραμάτισε ὁ ὑπερφίαλος μισελληνικός παπισμός ἐναντίον τοῦ Γένους μας, ἀπό τήν ἐποχή τῶν σταυροφοριῶν, ἔπειτα μέ τήν ἀρνητική στάση του στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821 καί στή μικρασιατική καταστροφή, κατόπιν διά τοῦ ἐπιθετικοῦ οὐνίτικου προσηλυτισμοῦ στά Ἑπτάνησα καί τά Δωδεκάνησα, ἀλλά καί στή συνέχεια μέ τή στήριξη τῶν ἐχθρικῶν πρός ἐμᾶς δυνάμεων τοῦ Ἄξονα κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ἡ ἀπόδοση τιμῶν σέ ἕνα θεσμό διαχρονικά πολέμιο τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Ὀρθοδοξίας γενικότερα, συνιστᾶ πρόκληση καί προσβολή γιά κάθε ἑλληνορθόδοξη ψυχή, ἰδιαίτερα γιά τούς Ἁγίους πού μᾶς διεφύλαξαν μέ αὐτοθυσία ἀπό τίς παπικές αἱρέσεις.
Ὅταν, μάλιστα, αὐτός ὁ θεσμός συμπίπτει μέ ἕνα πρόσωπο πού ἔχει ὑπερβεῖ κάθε ὅριο ὑποταγῆς σέ νεοταξικές ἀντιλήψεις, ὅπως ὁ κ. Φραγκίσκος Μπεργκόλιο, ὁ ὑπέρμαχος τῆς παγκοσμιοποίησης καί κάθε κοσμικῆς ἀντίληψης, πού ἐπιβάλλεται στανικά στό πλανητικό χωριό μας, ἡ πρόκληση εἶναι πολύ μεγαλύτερη.
Σεβόμαστε ἀπόλυτα τούς ἀνθρώπους πού εἶναι μέλη τῆς ρωμαιοκαθολικῆς κοινότητας, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ὑποφέρουν βιώνοντας τίς ἀντιφάσεις τοῦ «ἀλάθητου» ἡγέτη τους καί τίς κραυγαλέες ἐκπτώσεις του ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες. Ἄν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική ἡγεσία ἐνδιαφερόταν γιά αὐτούς τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, ὅσο ἐνδιαφέρεται γιά τούς μάταιους διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς διαλόγους, θά μποροῦσαν πιό εὔκολα νά κατανοήσουν τή χαώδη διαφορά τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης ἀπό τά λατινικά πιστεύματα καί νά γίνουν τίμια Μέλη τῆς Ἀληθινῆς καί Μοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Conclusions of the Conference “The challenge of Ecumenism today”
The Center of Patristic Studies (“Hestia Paterikon Meleton”) has held an on-line conference
on September 19th, 2021 on the subject of:
“The challenge of Ecumenism today”.
The conference was dedicated to the late Father Georgios Metallinos, a venerable keeper of the firm orthodox spirit, a formidable disputant of Ecumenism.
The conclusions of the aforementioned conference are summarized as follows:
The modern Ecumenical movement begun in early 20th century by specific individuals of the Ecumenical Patriarchate. Ecumenism was gradually imposed upon the orthodox world based on social and political criteria, through premeditated authoritarian procedures. Ecumenism is the resultant of all heresies, as it infringes holistically the orthodox faith, without seemingly disputing it; eroding orthodox Ecclesiology, Salvationology and Christology, promoting a mutated “Christ”, the god of the New Age.
For more than a hundred years, Ecumenism acts as a catalyst and has worked systematically against the Orthodox faith and, like a Lernaean Hydra, grows new “heads” of misbeliefs and heresies. All the traitorous and orchestrated methods of the Ecumenists have only one goal: the deconstruction of the Spiritual Holy unity of the Church, the imposition of a First with no other equals – in total opposition to the canonical Paradosis (tradition) of the Church (the Primusinterpares) – the recognition of ecclesiastical (reverence) status of the heretics, and finally, the imposition of a fake unity which aims to “the unification of all the churches”, ultimately the Pan-religion of the New Age.
Σήμερα ἑορτάζει ὁ Ἅγιος Μηνᾶς.
Νεκταρίου Παυλάκη
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καλή σας ἡμέρα καί χρόνια πολλά σέ ὅλους.
Σήμερα ἑορτάζει ὁ Ἅγιος Μηνᾶς.
Προστάτης πολλῶν πόλεων τῆς Ἑλλάδος καί ἐπαγγελματιῶν καί μέ πολλά θαύματα μικρά καί μεγάλα. Μήν λησμουνουμε ὅτι τό θαυμα δέν εἶναι μία ἐπέμβαση παρά φύσιν ἤ ὑπέρ φύσιν, ἀλλά «κατά φύσιν». Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς εἶναι ζωντανός ἀνάμεσά μας καί συνδράμει στή ζωή μας ἀρκεῖ νά τόν ἐπικαλεστοῦμε.Μέ μικρά ἤ μεγάλα θαύματα. Ὅπως τό κρίνει ὁ καθένας μας.
Θά σᾶς διηγηθῶ μία ἀπλή, ἀλλά ἀληθινή ἱστορία καθημερινότητας ἡ ὁποία συνέβη πρό εἰκοσαετίας περίπου.
Ἦταν νωρὶς τὸ ἀπόγευμα καὶ ὁ Γιάννης, παιδί μιᾶς ἀστικῆς οἰκογένειας, γυρνοῦσε μὲ τὸ λεωφορεῖο, ἀπὸ τὸ Πολυτεχνεῖο στὸ σπίτι. Ἄλλη μιὰ μέρα κουραστική, μὲ συνεχεῖς παρακολουθήσεις ἀπὸ τὸ πρωί. Τώρα, μέσα στὸ λεωφορεῖο, ἄλλη ταλαιπωρία. Ὀρθοστασία, συνωστισμός, αὐξημένη κίνηση στοὺς δρόμους, ζέστη. Οἱ περισσότεροι ἔχουμε βιώσει σχετικές καταστάσεις.
