(θεολογικό σχόλιο στη Μ. Τετάρτη)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα είναι η ιερότερη εορτολογική περίοδος της Εκκλησίας μας και αποτελεί πλουσιότατο αντλιοστάσιο πνευματικού ανεφοδιασμού για τους πιστούς. Οι άγιοι Πατέρες, με περισσή σοφία, όρισαν να θυμούμαστε αυτές τις άγιες ημέρες πρόσωπα και γεγονότα, τα οποία έχουν έντονο διδακτικό χαρακτήρα για την πνευματική μας πορεία και προκοπή. 

Ένα από αυτά τα πρόσωπα είναι και αυτό της αμαρτωλής γυναίκας, η οποία άλειψε τον Κύριο με πολύτιμο μύρο. Ποιούμε ανάμνηση αυτού του σημαντικού γεγονότος τη Μεγάλη Τετάρτη όπου, σύμφωνα με το ιερό συναξάρι της ημέρας «Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν».  

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών θεωρούν αυτονόητο καθήκον τους να μεταφέρουν την έμπονη κραυγή του ορθόδοξου χριστιανικού ελληνικού λαού, όπως την αφουγκράζονται να ακούγεται, απ΄ τη μία ως την άλλη άκρη της χώρας, σχετικά με την πρόσφατη αλλαγή της ώρας της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου.

Ο ορθόδοξος χριστιανικός ελληνικός λαός θεωρεί σήμερα, ότι:

• Εμπαίζεται, όταν τον διαβεβαιώνουν ότι είναι ευκολότερο να αλλάξει η ώρα της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου και Θεού του, από το να αλλάξει η σχετική Κ.Υ.Α. και κάποιες διατάξεις της κυκλοφορίας.
• Χλευάζεται, όταν τον ενημερώνουν ότι στις 12 τα μεσάνυχτα υπάρχει υγειονομικό πρόβλημα, από την συγκέντρωση των πιστών στους ιερούς ναούς, προφανώς, διότι τότε κυκλοφορεί ελεύθερα ο κορωναϊός, αλλά ότι στις 9 μ.μ., 3 ώρες νωρίτερα, ο συγκεκριμένος ιός αναπαύεται.
• Ραπίζεται, όταν τον πληροφορούν ότι πουθενά αλλού δεν εντοπίζεται υπερμετάδοση του κορωναϊου, παρά μόνο στις Εκκλησίες και ιδιαιτέρα στις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης.
• Λογχίζεται, όταν του λέγουν ότι λάθευαν στην πίστη τους και στον τρόπο εορτασμού της Ανάστασης του Κυρίου οι επί πολλούς αιώνες Άγιοι, θεοφόροι πατέρες, σοφοί κανονολόγοι, εμβριθείς πανεπιστημιακοί καθηγητές, και ήρθε η ώρα, τώρα, στην εποχή του κορωναϊού, να τους διορθώσουμε, να αλλάξουμε ακόμη και όλο το τυπικό της Εκκλησίας, μόνο και μόνο για να μην διορθώσουμε μια Κ.Υ.Α.!
• Σταυρώνεται, όταν του ανακοινώνουν ότι, αίφνης, καταλύονται ιερές Παραδόσεις αιώνων, ενώ, ταυτόχρονα, αναρωτιέται, ποιος, άραγε, θα παράσχει την διαβεβαίωση ότι δεν θα καταλυθούν, με την ίδια ευκολία, και άλλα θέσμια της Εκκλησίας ή, ακόμη, ποιες θα είναι, έκτοτε, οι κόκκινες γραμμές, τις οποίες θέτουμε στα θέματα αυτά;

Πάλιν καί πολλάκις προβληματιζόμαστε σέ κάθε ἐποχή καί δή ἐμεῖς οἱ κληρικοί ἄν ἔχουμε μνήμη θανάτου καί τί λόγο θά δώσουμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ πού Τόν πιστεύουμε ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό καί Σωτήρα τοῦ κόσμου.

Καυτηριάζοντας τό γεγονός καί ὄχι τά πρόσωπα…

Ἄναυδοι μείναμε μέ τή νέα ρύθμιση τῆς ὥρας τῆς Ἀναστάσεως. Χάριν τῆς ὑγείας ἀπό 12.00 στίς 9μμ ; ἤ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ Πάσχα μαζί μέ τούς σταυρωτές Του;

Καί ἐνῶ ὑπακούσαμε σέ ὅλες τίς ΚΥΑ μέχρι τώρα, φορώντας μάσκα, τηρώντας ἀποστάσεις, βάζοντας ἐλαχίστους μέσα στούς ναούς, τούς ὁποίους κλειδαμπαρώναμε γιά νά μήν μπαίνουν περισσότεροι, μᾶς ἦρθε τό ἑπόμενο εὐχαριστιακό, γεμᾶτο εὐγνωμοσύνη χαράτσι τῆς ἀνεξήγητης ἀλλαγῆς τῆς ὥρας τῆς Ἀναστάσεως. Γιατί τόση ἀπαξίωση τοῦ εὐπειθοῦς καί εὐσεβοῦς ἑλληνικοῦ λαοῦ;

Θά μποροῦσε κάποιος νά πεῖ ὅτι ¨δέν χάθηκε κι’ ὁ κόσμος, ἄν μία φορά γίνουν οἱ ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας νωρίτερα, σημασία ἔχει νά γίνουν¨.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19^η Απριλίου 2021

Β΄ Μέρος
«Ο εν αληθεία διάλογος».

Το κεφάλαιο με τον παρά πάνω τίτλο, πέρα από τα ουσιαστικά κενά που παρουσιάζει, προσπαθεί να δώσει στον αναγνώστη μια παραπλανητική εικόνα των Θεολογικών Διαλόγων, όπως θα καταδειχθεί με όσα θα παραθέσουμε στη συνέχεια. Το γενικό συμπέρασμα που αποκομίζει ο αναγνώστης είναι ότι οι μέχρι σήμερα διεξαχθέντες Διάλογοι  είχαν επιτυχία και έφεραν σημαντικούς και θετικούς καρπούς. Γύρω από το θέμα  των Θεολογικών Διαλόγων έχουν ομιλήσει και έχουν ασκήσει κριτική μεγάλες και καταξιωμένες θεολογικές προσωπικότητες, (ορισμένες μάλιστα από αυτές έλαβαν μέρος σε Διαλόγους), άνδρες εγνωσμένου κύρους και πνευματικότητος, που δεν συμφωνούν καθόλου με τα συμπεράσματα του συγγραφέως. Πρόκειται για πρόσωπα, τα οποία είχαν το θάρρος να υψώσουν το ανάστημά τους και να διαφωνήσουν, καθώς διαπίστωναν την στρεβλή πορεία που έπαιρναν συν τω χρόνω οι Διάλογοι. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, είτε παραιτήθηκαν μόνοι τους, μη συμμετέχοντες σ’ αυτούς, διότι δεν θέλησαν να γίνουν μαριονέττες σε ένα «ανόσιο παίγνιο», είτε απομακρύνθηκαν από την προϊσταμένη τους εκκλησιαστική αρχή, επειδή τόλμησαν να διαφοροποιηθούν και να εναντιωθούν στην οικουμενιστική γραμμή, που χάραξε η εκκλησιαστική τους ηγεσία. Μας εκπλήσσει δε το γεγονός ότι ο συγγραφέας, (με εξαίρεση τον π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ), θεληματικά τους αγνοεί. Γιατί άραγε; Επειδή δεν έχει την τόλμη και τη δύναμη να τους αντικρούσει; Ή επειδή δεν τον βοηθούν να βγάλει τα συμπεράσματα που θέλει;