Ὁ ἅγιος Νικήτας κάποτε μάλωσε μὲ ἕνα τουρκόπουλο, ἡ μητέρα τοῦ ὁποίου ἐξύβρισε τὸν ἅγιο λέγοντάς τον ἀκάθαρτο, ἐπειδὴ ἦταν πρῶτα χριστιανός. Ὅταν ρώτησε τὴν μητέρα του ἔμαθε ὅτι πράγματι ἦταν βαπτισμένος χριστιανὸς καὶ ὅτι τὸ ὄνομά του ἦταν Νικήτας.
Ἀπὸ τότε ὁ ἅγιος Νικήτας σκεπτόταν μὲ πιὸ τρόπο θὰ ἐπέστρεφε στὴν προγονική του πίστη. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Νίσυρο καὶ πῆγε στὴν Χίο, στὴν Νέα Μονή, ὅπου ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε, κατηχήθηκε καὶ ξαναμυρώθηκε.
Παιδιά μου πολύ σας παρακαλῶ, ντυθεῖτε μέ τήν πανοπλία πού δίνει ὁ Θεός, γιά νά μπορέσετε νά ἀντιμετωπίσετε τά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Δέν μπορεῖτε νά φανταστεῖτε πόσο πονηρός εἶναι.
Δέν ἔχουμε νά παλαίψουμε μέ ἀνθρώπους, ἀλλά μέ «ἀρχές καί ἐξουσίες [1]» δηλαδή μέ τά πονηρά πνεύματα. Προσέξτε! Τόν διάβολο δέν τόν συμφέρει νά δεχθεῖ κάποιος τήν ὕπαρξή του, νά σκέφτεται καί νά αἰσθάνεται ὅτι εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο. Ἕνας κρυφός καί ἄγνωστος ἐχθρός εἶναι πιό ἐπικίνδυνος ἀπό ἕναν ὁρατό ἐχθρό.
Ὧ πόσο μεγάλος καί τρομερός εἶναι ὁ στρατός τῶν δαιμόνων! Πόσο ἀμέτρητο εἶναι τό μαῦρο τους πλῆθος. Ἀμετάβλητα, ἀκούραστα, μέρα καί νύχτα ἐπιδιώκουν νά σπρώξουν ὅλους ἐμᾶς πού πιστεύουμε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, νά μᾶς παρασύρουν στό δρόμο τῆς ἀπιστίας, τῆς κακίας καί τῆς ἀσέβειας! Αὐτοί οἱ ἀμέτρητοι ἐχθροί του Θεοῦ ἔχουν βάλλει ὡς μοναδικό τους σκοπό, μέρα καί νύχτα νά ἐπιδιώκουν τήν καταστροφή μας.
Ὅμως μή φοβάσθε!
Πάρτε δύναμη ἀπό τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης γεννήθηκε σὲ ἕνα χωριὸ τῆς λεγομένης Μικρᾶς Ρωσίας, περὶ τὸ 1690, ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ ἐνάρετους. Ὅταν ἔφθασε σὲ νόμιμη ἡλικία στρατεύθηκε, ἐνῶ βασίλευε στὴ Ρωσία ὁ Μέγας Πέτρος. Ἔλαβε μέρος στὸν πόλεμο ποὺ ἔκανε ἐκεῖνος ὁ τολμηρὸς τσάρος ἐναντίον τῶν Τούρκων κατὰ τὸ 1711, καὶ συνελήφθη αἰχμάλωτος ἀπὸ τοὺς Τατάρους. Οἱ Τάταροι τὸν πούλησαν σὲ ἕναν Ὀθωμανὸ ἀξιωματικὸ Ἵππαρχο, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὸ Προκόπιον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὸ ὁποῖο βρίσκεται πλησίον στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Ὁ ἀγᾶς τὸν πῆρε μαζί του στὸ χωριό του. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους συμπατριῶτες του ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγιναν Μουσουλμάνοι, εἴτε γιατὶ κάμφθηκαν ἀπὸ τὶς ἀπειλές, εἴτε γιατὶ δελεάστηκαν ἀπὸ τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς προσφορὲς ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Στά τέλη τοῦ προηγούμενου αἰώνα, ἔλαμψε στή Ρωσία ἕνας νέος μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, ὁ στρατιώτης Εὐγένιος. Ἡ γενναιότητα μέ τήν ὁποία ὑπέμεινε τό μαρτύριο θυμίζει τούς χριστιανούς τῶν πρώτων αἰώνων.
Ὁ Εὐγένιος γεννήθηκε στό χωριό Κουρίλοβο τῆς Μόσχας τό 1977. Ἦταν τό μοναχοπαίδι τῆς οἰκογένειας Ροντιόνωφ. Παρότι γεννήθηκε στό ἄθεο καθεστώς τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, βαπτίστηκε ἀπό νήπιο καί μεγάλωσε μέ τίς χριστιανικές ἀρχές. Ἰδιαίτερο ρόλο στήν ἀνατροφή τοῦ μικροῦ Εὐγένιου ἔπαιξε ἡ εὐσεβής γιαγιά του, ἡ ὁποία μάλιστα τόν ὁδήγησε ὅταν ἦταν δώδεκα ἐτῶν στήν ἐκκλησία γιά νά ἐξομολογηθεῖ. Αὐτή ἡ στιγμή σημάδεψε ὅλη τη μετέπειτα ζωή τοῦ νεαροῦ ἀγοριοῦ. Ὁ ἱερέας πού τόν ἐξομολόγησε τοῦ χάρισε ἕνα σταυρό γιά νά φοράει στό λαιμό.
Ἡ λειτουργικὴ παράδοση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοποθετοῦν σὲ ἰδιαίτερη θέση τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ θεομητορικὲς ἑορτὲς πλουτίζουν τὴν λειτουργική μας ζωή, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πάντοτε ἀτενίζει μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὴν μεσίτρια τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυση δοξολογία στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
