τῆς Ἀρχοντίας Παπαδοπούλου,
Ἱστορικοῦ.

1.Μ. ΑΣΙΑ  ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ   ΤΟΥ 1821
2.ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
3.ΟΙ ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ
4.ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

1.  Μ. ΑΣΙΑ  ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ   ΤΟΥ 1821

Τήν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 μέ τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως καταλύεται τό Κράτος. Σφαγές, λεηλασίες, αἰχμαλωσίες ἐρημώνουν τόν Μικρασιατικό χῶρο καί διαπιστώνεται ἔξοδος μορφωμένων, πλουσίων, ἀριστοκρατῶν πρός τήν Δύση, πού συντελοῦν στήν Ἀναγέννηση ( ἡ φυγή πρός τήν Δύση εἶχε ἀρχίσει καί πρίν τήν Ἅλωση). Ὁ Πατριάρχης καθίσταται Ἐθνάρχης τῶν Ἑλλήνων μέ θρησκευτικά, πνευματικά, κοινωνικά καί ἐκπαιδευτικά καθήκοντα.

Οἱ Ἕλληνες μένουν ἐκτός τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀνάπτυξης. Ἐξισλαμισμοί, φόροι αἵματος, ναυτολογήσεις στόν τουρκικό στόλο, ἁρπαγές γῆς, παραβιάσεις φιρμανιῶν γιά θρησκεία – σχολεῖα, ἀποτελοῦν πλέον τούς φόρους αἵματος γιά τούς Ἕλληνες ραγιάδες. 

Γιορτάζοντας ἡ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ τά 7 ἔτη ἀπό ἱδρύσεώς της (25-1-2011), ἐκτός ἀπό τήν Ἱερά Ἀγρυπνία πού ἔχει καθιερώσει τήν παραμονή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ ἱδρυτῆ της, πραγματοποίησε σχετική ἐκδήλωση στό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου τήν Κυριακή 21 Ἰανουαρίου 2018 μέ προσκεκλημένο τόν  πρωτοπρ. Γεώργιο Μεταλληνό, διδάκτορα θεολογίας καί φιλοσοφίας, ὁμότιμο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν. Τό θέμα πού ἀνέπτυξε ἦταν:

«Ὀρθόδοξη θεολογία καί ἑλληνική φιλοσοφία σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ12ῃ Μαρτίου 2018.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΟΜΙΜΑ!

Ἡ βλασφημία, ἡ προσβολή κατά τοῦ Θεοῦ, εἶναι προφανῶς μία ἀπό τίς ἔσχατες μορφές κατάπτωσης τοῦ ἀνθρώπου. Μία ἀκραία μορφή ἐναντιώσεως καί ἀνταρσίας κατά τοῦ Δημιουργοῦ του. Μία παράλογη διάθεση καί ἐνέργεια, μέσω τῆς ὁποίας ὁ ὑβριστής νομίζει ὅτι μπορεῖ νά πλήξει, ἤ νά ἀπαξιώσει τόν ἀπόλυτα ἀπαθῆ Θεό. Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος ἀφότου ἔπαυσε νά βρίσκεται σέ κοινωνία μέ τό Θεό, ἔφθασε σέ κατάσταση πνευματικοῦ σκοτισμοῦ. Στήν κατάσταση αὐτή εὑρισκόμενος, ἄρχισε νά πιστεύει ὅτι ὑπεύθυνος γιά τίς ποικίλες θλίψεις, τή φθορά καί τόν θάνατο, τά ὁποῖα ὑπομένει στήν παροῦσα ζωή, εἶναι ὁ Θεός. Τήν δική του ἀποκλειστική εὐθύνη γιά τήν τραγωδία του τήν ἀπέδωσε στόν Δημιουργό του. Ἀδυνατεῖ πλέον νά διακρίνει ὅτι ὁ μόνος ὑπεύθυνος γιά τά θλιβερά ἐπακόλουθά τῆς πτώσεώς του εἶναι αὐτός ὁ ἴδιος καί κανένας ἄλλος. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά δημιουργήσει σιγά - σιγά ἔχθρα πρός Αὐτόν, ὥστε νά φθάσει τελικά στό σημεῖο νά βλασφημεῖ τό Θεό. Στήν ἐποχή μας, ἐποχή ἐσχάτης ἀποστασίας, ἡ βλασφημία ἔχει φθάσει στό ἀποκορύφωμά της. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος σήμερα ζητάει, ὄχι ἁπλά νά βλασφημεῖ τό Θεό καί κάθε ἱερό πρόσωπο καί πράγμα, ἀλλά νά τό κάνει καί νόμιμα, μέ τή σφραγίδα καί τήν προστασία τοῦ κράτους!