π.Ἰωάννης Κ. Φωτόπουλος

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ:
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ: ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕIA

Ἐντὀς τοῦ πλαισίου τῆς λεγομένης λειτουργικῆς ἀναγεννήσεως κατά τή 10ετία 1997-2007, ὅπου ἐπιχειρήθηκαν σαρωτικές μεταρρυθμίσεις στά λειτουργικά μας πράγματα, καί ὡς προάγγελος-«λαγός»  τῶν σχεδιαζομένων ἀλλαγῶν στήν ὀρθόδοξη λατρεία  ἐξεδόθησαν  τά τεύχη 71 καί 72 τοῦ περιοδικοῦ ΣΥΝΑΞΙΣ μέ τίτλους : «Λειτουργική ἀναγέννηση : ἀνάγκη ἤ πολυτέλεια» καί «Λειτουργική ἀναγέννηση: Γλώσσα καί συμμετοχή». Οἱ συνεργάτες τῶν τευχῶν αὐτῶν προπαγάνδιζαν ἰσοπεδωτικές ἀλλαγὲς διακηρύσσοντας  ὅτι ὑπάρχει ἐπείγουσα ἀνάγκη ἀλλαγῶν στήν τέλεση τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας, πού θά συντελέσει στήν πλέον ἐνεργό συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ στή Λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ὅτι αὐτό εἶναι οὐσιαστικά αἴτημα τῶν πιστῶν.

 Στήν πραγματικότητα ἡ λεγόμενη «λειτουργική ἀναγέννηση» πού ἐπιχειρεῖται στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄλλοτε ἐμφανῶς καί ἄλλοτε de facto καί λανθανόντως, δέν ἔχει σχέση μέ αἴτημα τοῦ λαοῦ γιά «μαζική» συμμετοχή στήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας.(καθ. Νικόλαος Βασιλειάδης)   Σχεδιάζεται μόνο ἀπό κάποιους καθηγητές τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, μεταπατερικῆς χροιᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐπηρεασμένοι ἀπό τή λεγομένη «λειτουργική κίνηση» τῶν παπικῶν καί τῶν ἄλλων Ὁμολογιῶν «μετακενώνουν» στόν ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό χῶρο τίς ἰδέες τους. Ἔτσι συμπαρασύρουν στούς σκοπούς τους, σκοπούς ὄχι πάντοτε μέ ὀρθόδοξο πρόσημο, πολλούς κληρικούς καί θεολόγους, οἱ   ὁποῖοι στήν προσπάθειά τους νά προσελκύσουν τούς χριστιανούς στή λειτουργική ζωή ἀγωνιοῦν, δέχονται τά πορίσματά τους καί προωθοῦν αὐθαίρετες ἀλλαγὲς πότε μικρές καί πότε ριζικές οἱ ὁποῖες ἅπτονται τῶν οὐσιαστικῶν στοιχείων τῆς Λατρείας.

Ἱερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ:
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ: ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

Μέ τήν παροῦσα εἰσήγηση θά προσεγγίσουμε τό γεγονός, ὅτι ἡ θεία λατρεία, τό Ὀρθόδοξο δόγμα καί τό εὐαγγελικό ἦθος ἀλληλοπεριχωροῦνται, ἀλληλοεξαρτῶνται καί ἀλληλοεπιβεβαιώνονται. Μία ἐσφαλμένη πίστις εἶναι ἀδύνατον νά φανερώσει μία αὐθεντικῶς καί θείως λατρεύουσα ψυχή. Καί ἕνα ἀντιευαγγελικό ἦθος δέν μπορεῖ νά φανερώσει οὔτε γνήσιο λατρευτικό βίωμα, οὔτε ἀκίβδηλο δόγμα.

Ὁ μακαριστός Καθηγούμενος τῆς Μονῆς μας, ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, σέ εἰσήγησή του τό 1987 στήν Θεσσαλονίκη, εἶχε παρατηρήσει: «Ἡ ἐκκοσμίκευσις διασπᾶ τήν ὀργανική ἑνότητα λατρείας καί πίστεως, λατρείας καί ἤθους, λατρείας καί ἱεραποστολῆς. Μᾶς διχάζει, ὥστε ἡ ζωή μας νά μή εἶναι συνέχεια καί συνέπεια τῆς Θείας Λατρείας»^[1]. Ἡ ἐκκοσμίκευση ἀπογυμνώνει τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή ἀπό τό λατρευτικό της βάθος.

πρωτ. Ἀντώνιος Μπουσδέκης
ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Νικαίας

2019-10-09 Ἀναταράξεις στή Θεία Λατρεία (τό Κύκνειον ἆσμα)
Σημ: ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Ἡ μία Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία συνίσταται ἀπό τά ἑκατομμύρια τῶν ὀρθοδόξων βαπτισμένων Χριστιανῶν, πού δέχτηκαν οἰκειοθελῶς νά βυθισθεῖ ὅλο τό σῶμα τους μέσα στό ἁγιασμένο νερό τοῦ Βαπτίσματος   Τρεῖς τέλειες καταδύσεις δηλώνουν τή συμμετοχή μας στό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί οἱ τρεῖς ἀναδύσεις τή συμμετοχή μας στήν Ἀνάστασή Του. 

Ἡ Θεία Λειτουργία ἀποτελεῖ τό ἀνά τούς αἰῶνες θεοζωντανό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο.  «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν», μετά τή μυστηριακή εἴσοδό μας στήν Ἐκκλησία, διακαῶς ἐπιθυμοῦμε νά μετέχουμε στό ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, γιατί αὐτό μᾶς ἑνώνει μέ ὁλόκληρο τό Χριστό ὡς τέλειο Θεάνθρωπο καί μέ τήν Παναγία Τριάδα.  Κατά τή Θεία Λειτουργία μετέχουμε στόν Εὐαγγελισμό τῆς Κυρίας Θεοτόκου, στήν ἄσπορο ἄφατο σύλληψη τοῦ Κυρίου, στήν Γέννησή Του, στήν ἀποδοχή τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀνατείλαντος Φωτός τῆς γνώσεώς Του, στήν τέλεια διδασκαλία Του καί θαυματουργία Του, στήν ἑβδομάδα τῶν ἁγίων Παθῶν Του, τῆς Σταυρώσεώς Του, τῆς Ταφῆς, τῆς καθόδου Του εἰς Ἅδου, τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεώς Του καί τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεώς Του καί ἐκ δεξιῶν συγκαθέδρας Του μετά τοῦ Οὐρανίου Πατρός Του.  Τό Μυστήριο αὐτό «ἴσασιν οἱ μεμυημένοι», ἰσχυρίζεται ὁ ἱερός Χρυσόστομος, γνωρίζουν και μετέχουν μόνο οἱ βαπτισμένοι, οἱ κεκαθαρμένοι.  Μέ τά ἄκτιστα δῶρα τοῦ θείου Χρίσματος οἱ κεκαθαρμένοι ζοῦν αὐτό τό ἱερό Μυστήριο τῆς πλήρους ἀληθείας, δηλαδή τῆς πλήρους μετανοίας καί τῆς ζωντανῆς πίστεως ὅτι ὁ ἁπλός ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται εἰς Σῶμα καί Αἷμα  Χριστοῦ, ὅπως στόν Μυστικό Δεῖπνο.

Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί Χριστιανοί

Ἀλήθεια, τί ὑπονοεῖ ἡ λέξη «λειτουργική ἀναγέννηση»; Μήπως ἔχει παλαιώσει κάτι, ἔχει ὑποστεῖ φθορά, ἔχει φθάσει σέ παρακμή; Καί τώρα, τά τελευταῖα χρόνια, τίς τελευταῖες δεκαετίες προέκυψε ἡ ἀνάγκη νά ἀνανεωθοῦν;

Ἡ ὀρθόδοξη λατρεία μέ κέντρο τήν Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἔργο τῶν Ἁγίων μας ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Τί νά προσθέσουμε καί τί νά ἀφαιρέσουμε σ’ αὐτή τήν λατρεία; Καί κυρίως μέ ποιά φόντα νά ἀλλάξουμε κάτι. Σήμερα ἑορτάζουμε τούς Ἁγίους Πάντες, οἱ ὁποῖοι μᾶς φανερώνουν διαχρονικά, ὅτι ἡ συμμετοχή στόν Χριστό μέσῳ τῆς λατρείας ἕνα χρειάζεται, τήν ἀνακαίνιση τή δική μας.