Τό πραξικόπημα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας κατά τῶν ἀποφάσεων τῆς Δικαιοσύνης καί τρόποι ἄμυνας ἐκπαιδευτικῶν, γονέων καί μαθητῶν

Χάρη Ἄνδραλη, δικηγόρου.

(Εἰσήγηση του στην ΗΜΕΡΙΔΑ Οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιά τά νέα θρησκευτικά· ἡ ἑπόμενη μέρα - ΣΕΦ 15 Σεπ 2018)

Ἐδῶ καί χρόνια, ἡ ΠΕΘ, τό κατεξοχήν ἁρμόδιο ἐπιστημονικό ὄργανο γιά νά κρίνει τήν καταλληλότητα ἑνός προγράμματος σπουδῶν στά θρησκευτικά, μεμονωμένοι θεολόγοι, κληρικοί, νομικοί, σωματεῖα, ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τά προγράμματα σπουδῶν Φίλη καί Γαβρόγλου, εἶναι προσηλυτισμός στή θρησκεία τῆς νέας ἐποχῆς πού βάζει τό Χριστό στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τό Μωάμεθ καί τό Βούδα. Ὁμαδικός προσηλυτισμός ἰδιαιτέρως σοβαρός, ὄπως πολύ εὔστοχα διατυπώθηκε στίς ἀπόλυτα τεκμηριωμένες ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ. Εἶναι δηλαδή ἔγκλημα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου.

Πρίν ἀκόμη ἐκδοθοῦν οἱ 2 ἀκυρωτικές ἀποφάσεις, πλειάδα νομικῶν, εἶχε καταδείξει λεπτομερῶς τά σημεῖα στά ὁποῖα τά νέα προγράμματα σπουδῶν εἶναι ἀντίθετα μέ τό Σύνταγμα, τούς νόμους καί τήν ΕΣΔΑ, θέση τήν ὁποία ἐπιβεβαίωσε καί τό πλέον ἁρμόδιο δικαιοδοτικό ὄργανο, τό ΣτΈ.

Ἑπομένως, στήν παροῦσα εἰσήγηση θά ἀποφευχθοῦν οἱ ἀναφορές στή νομική οὐσία τῆς ὑπόθεσης καί θά ἐπικεντρωθοῦμε στήν κατάδειξη τῆς ἐξακολούθησης τῆς παρανομίας ἐκ μέρους τοῦ Ὑπουργείου παιδείας, ἀλλά καί στά νομικά μέσα πού ἔχουν στή διάθεσή τους, ἐκπαιδευτικοί καί γονεῖς πού θέλουν νά προστατεύσουν τά παιδιά ἀπό αὐτή τή διείσδυση στήν παιδική καί ἐφηβική θρησκευτική συνείδησή τους μέ σκοπό τή μεταβολή της.

Λίγες ὧρες μετά τή δημοσίευση τῆς ὑπ’ ἀρ. 660/2018 ἀπόφασης ὈλΣτΕ πού ἀφορᾶ τά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου, τό Ὑπουργεῖο ἐξέδωσε ἐπίσημο δελτίο τύπου στό ὁποῖο ἀναφερόταν ἐπί λέξει:

«Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση πηγαίνει τήν ἐκπαίδευση καί τήν κοινωνία πολλά χρόνια πίσω, καθώς ταυτίζεται καί συντάσσεται μέ ἀπόψεις ἀκραίων καί σκοταδιστικῶν θεολογικῶν κύκλων.
Τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων δηλώνει ἀποφασισμένο νά συνεχίσει τό ἔργο τῆς ἀνανέωσης, τοῦ πλουραλισμοῦ καί τοῦ ἐκδημοκρατισμοῦ τῶν προγραμμάτων σπουδῶν καί τῶν διδακτικῶν ὑλικῶν ὅλων τῶν βαθμίδων.»

Ὄπως βλέπετε, τό ὑπουργεῖο δέν ἀρκέστηκε στήν κριτική τῆς ἀπόφασης, ἀλλά διετράνωσε πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι δέν θά τήν ἐφαρμόσει. Ἀναρωτιέμαι ἄν ὑπάρχει παρόμοια περίπτωση τέτοιας θρασείας ἀνακοίνωσης σέ χώρα τοῦ πολιτισμένου κόσμου. Ἀκόμα καί σέ χῶρες μέ δικτατορικά καθεστῶτα τηροῦνται κάποια προσχήματα.

Παράλληλα, οἱ δυό ἐμπλεκόμενοι ὑπουργοί παιδείας, ἐξύβρισαν μέ πρωτοφανῆ τρόπο τούς δικαστές τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς χώρας, ὑπερβαίνοντας κατά πολύ τά ὅρια τῆς θεμιτῆς κριτικῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.
Τό Ὑπουργεῖο, ἀλλά καί πρόθυμοι συνεργάτες του μέσα ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, διέδωσαν ὅτι οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ εἶναι ἄνευ ἀντικειμένου, διότι ἀκύρωσαν τά προγράμματα Φίλη καί ὄχι τά προγράμματα Γαβρόγλου καί ἄρα τό μάθημα παραμένει ὡς ἔχει. Παράλληλα τά μέσα ἐνημέρωσης φίμωσαν τή δική μας πλευρά, δίνοντας βῆμα μόνο στούς ἀνθρώπους τοῦ ὑπουργείου γιά νά βγάλουν χωρίς ἀντίλογο τόν πόνο τους καί τά ἀντιεκκλησιαστικά τους αἰσθήματα.

Τό ἐπιχείρημα τοῦ Ὑπουργείου ὅτι δέν ἔχουν καμία σημασία οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ εἶναι παραπλανητικό καί νομικά ἀβάσιμο. Τό ΣτΈ ἔχει πάρα πολλές καί σοβαρές ὑποθέσεις νά ἀσχοληθεῖ καί δέν σκοτώνει τό χρόνο του χωρίς λόγο. Δέν βγάζει ἀποφάσεις «γιά νά μή βαριόμαστε», ὄπως ἀσεβῶς τό εἰρωνεύτηκε ὁ κ. Γαβρόγλου.

Οἱ ἀποφάσεις ἔχουν ἕνα σκεπτικό τό ὁποῖο ὀφείλει νά ἐφαρμόσει ἡ διοίκηση. Ὅλοι οἱ πολίτες τῆς χώρας, πολύ περισσότερο ἐκεῖνοι πού κυβερνοῦν, εἶναι ὑποχρεωμένοι νά ὑπακοῦν στίς διατάξεις τοῦ Συντάγματος, οἱ ὁποῖες ἑρμηνεύονται αὐθεντικά μόνο ἀπό τά Δικαστήρια, καί ἰδιαιτέρως ἀπό τό ἀνώτατο ἀκυρωτικό Δικαστήριο, τό ΣτΈ.

Ἄρα, ἀφοῦ στίς 2 πρόσφατες ἀποφάσεις πού ἀφοροῦν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τό ΣτΈ διέγνωσε ὡς ἀντισυνταγματικό τόν πολυθρησκειακό χαρακτήρα τῶν προγραμμάτων, τό ὑπουργεῖο ὑποχρεοῦται νά ἀποσύρει ὁποιοδήποτε πολυθρησκειακό πρόγραμμα καί νά ἐπαναφέρει τό ὀρθόδοξο ὁμολογιακό. Ἄλλωστε, ὄπως ὁρίζεται στό ἄρθρο 50 παρ. 4 τοῦ Π.Δ. γιά τό ΣτΈ (18/1989): «Οἱ διοικητικές ἀρχές σέ ἐκτέλεση τῆς ὑποχρέωσής τους κατά τό ἄρθρο 95 παρ. 5 τοῦ Συντάγματος, πρέπει νά συμμορφώνονται ἀνάλογα μέ κάθε περίπτωση, μέ θετική ἐνέργεια πρός τό περιεχόμενο τῆς ἀπόφασης τοῦ Συμβουλίου ἤ νά ἀπέχουν ἀπό κάθε ἐνέργεια πού εἶναι ἀντίθετη πρός ὅσα κρίθηκαν ἀπό αὐτό. Ὁ παραβάτης ἐκτός ἀπό τήν δίωξη κατά τό ἄρθρο 259 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα (παράβαση καθήκοντος) ὑπέχει καί προσωπική εὐθύνη γιά ἀποζημίωση». Ὁ νόμος λοιπόν τό λέει ξεκάθαρα. Ἡ διοίκηση πρέπει νά ἐφαρμόσει τό περιεχόμενο τῆς ἀπόφασης.

Ἄν δέν ὑπῆρχε αὐτή ἡ συνταγματική καί νομοθετική πρόβλεψη, θά μποροῦσε τό κάθε ὑπουργεῖο νά δημοσιεύει σέ νέα ΦΕΚ ἀενάως τήν ἴδια ὑπουργική ἀπόφαση πού τυχόν ἀκυρώθηκε ἀπό τό ΣτΈ, μέ ἀποτέλεσμα νά καταργεῖται στήν οὐσία ὁ ρόλος τοῦ ΣτΈ καί νά στεροῦνται οἱ πολίτες τήν πρόσβαση στό φυσικό τους δικαστή.

Τά ἐρωτήματα λοιπόν πού ἀπομένουν εἶναι, τά προγράμματα Γαβρόγλου διαφέρουν ἀπό τά προγράμματα Φίλη; Εἶναι σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ; Ἔχουν ὁμολογιακό ἤ πολυθρησκειακό περιεχόμενο;
Μία ἀνάγνωση τῶν δυό ὑπουργικῶν ἀποφάσεων Φίλη καί Γαβρόγλου θά καταδείξει στόν ὁποιονδήποτε ὅτι τά προγράμματα εἶναι μέ ἐλάχιστες καί ἀνεπαίσθητες ἀλλαγές, τά ἴδια. Μάλιστα, τά βιβλία-φάκελλοι ἔχουν σχεδιαστεῖ καί ἐκδοθεῖ βάσει τῆς ἀκυρωθείσας ὑπουργικῆς ἀποφάσεως Φίλη, ὄπως προκύπτει ἀπό τήν ὑπ’ ἀρ. πρωτ. 89720/Δ1/29-5-2017 ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας μέ θέμα: «Ἔγκριση καί ἐκτύπωση διδακτικοῦ ὑλικοῦ γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στό Δημοτικό Σχολεῖο γιά τό σχολικό ἔτος 2017-2018». Ἡ ἐντολή ἐκτύπωσης φέρει ἡμερομηνία 29/5/2017, ἡ δέ ὑπουργική ἀπόφαση Γαβρόγλου γιά τό δῆθεν ἀναθεωρημένο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν φέρει ἡμερομηνία μεταγενέστερη, 16-6-2017. Ἑπομένως, οἱ φάκελλοι πού μοιράστηκαν καί φέτος στά σχολεῖα, βασίζονται στήν ἀκυρωθεῖσα ὑπουργική ἀπόφαση Φίλη καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά ἀποσυρθοῦν ἀμέσως, σέ συμμόρφωση μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ.

Ἀλλά δέν εἶναι τά βιβλία-φάκελλοι τό μόνο πρόβλημα. Ἡ ὅλη φιλοσοφία καί ἡ ὕλη τοῦ μαθήματος Γαβρόγλου, βασίζεται στό πρόγραμμα Φίλη, πού κρίθηκε ἀντισυνταγματικό καί παράνομο.
Ἡ σημαντικότερη ἀλλαγή πού ἔφεραν τά προγράμματα Γαβρόγλου εἶναι στούς ἀριθμούς πρωτοκόλλου. Μία ἀλλαγή πού ἔγινε σκόπιμα καί καταχρηστικά, γιά νά μπορέσει νά κερδίσει χρόνο ζωῆς τό πολυθρησκειακό μάθημα πού ἐπρόκειτο νά ἀκυρωθεῖ ἀπό τό ΣτΈ, καθώς ἦταν προδήλως ἀντίθετο μέ τό Σύνταγμα καί τήν ΕΣΔΑ καί ἡ ἀκύρωσή του ἀναμενόμενη.
Γιά τό ὅτι τά προγράμματα Γαβρόγλου εἶναι ὅμοια μέ ἐκεῖνα τοῦ Φίλη καί ἄρα ἡ ἀκυρότητα τῶν μέν συμπαρασύρει καί τά δέ, θά σᾶς διαβάσω κάποια ἀποσπάσματα ἀπό τήν ἐπίσημη ἀνακοίνωση τοῦ ΙΕΠ, ὅταν δημοσιεύθηκαν τά προγράμματα Γαβρόγλου:

«Ἀθήνα 29/6/2017
Τά νέα προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά, ὄπως ἐκπονήθηκαν ἀπό τήν ἁρμόδια ἐπιτροπή τοῦ ΙΕΠ, ἐφαρμόζονται ἤδη ἀπό τό σχολικό ἔτος 2016-2017 (ὑπογράμμιση τῶν συντακτῶν τῆς ἀνακοίνωσης), ἐνῶ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ἡ σχετική ἐπιμόρφωση τῶν ἐκπαιδευτικῶν. Ἑπομένως, στά νέα ΦΕΚ (2014/19-6-2017 καί 2105/19-6-2017) [πρόκειται γιά τά προγράμματα Γαβρόγλου] δέν δημοσιεύονται νέα Προγράμματα Σπουδῶν (ὑπογράμμιση τῶν συντακτῶν τῆς ἀνακοίνωσης), ἀλλά βελτιώσεις ἐπί τῶν ἤδη ἐφαρμοζόμενων.»

Ἐπίσης ὁ κ. Φίλης παραδέχτηκε σέ τηλεοπτική του συνέντευξη ὅτι τό πρόγραμμά του εἶναι ὅμοιο μέ αὐτό τοῦ Γαβρόγλου σέ ποσοστό 99%. Ἄλλη φορά πάλι δήλωσε ὅτι ἐκεῖνος ἔφυγε, ἀλλά τά θρησκευτικά τοῦ ἔμειναν.

Ὅλος αὐτός παρασκηνιακός καί ἀντιδημοκρατικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔδρασε τό ὑπουργεῖο, φανερώνει ὅτι στήν κορυφή τῆς ἀτζέντας του εἶναι ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς νεολαίας. Μία ἀτζέντα πού ἤδη πολλά χρόνια ἐκτελεῖται ὄχι μόνο ἀπό τή σημερινή ἡγεσία του, ἀλλά καί ἀπό τίς προηγούμενες. Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι μέσα στά σχολεῖα κλονίζεται ἡ πίστη τῶν μαθητῶν μέ πολλούς τρόπους σέ σημαντικά σημεῖα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, γεγονός πού ἀπαιτεῖ ἀφενός νέες νομικές κινητοποιήσεις, ἀλλά καί τή δημιουργία κρυφῶν σχολειῶν στά σπίτια καί στίς ἐνορίες. Κρατήσαμε τήν πίστη μας μέσα σέ 4 αἰῶνες τουρκοκρατίας καί ἀρκοῦν μόνο λίγες δεκαετίες νά τή χάσουμε ἀπό τόν δῆθεν ἐκσυγχρονισμό μας καί κυρίως ἀπό τήν ἀδιαφορία μας. Ὄπως εὔστοχα ἔχει ἐπισημάνει ἕνας σύγχρονος διανοούμενος τῆς Ρωμιοσύνης, ὁ δάσκαλος Δ. Νατσιός, τό μέλλον τῆς Ἑλλάδας δέν παίζεται στίς Βρυξέλλες καί στήν Οὐάσιγκτον, ἀλλά μέσα στίς σχολικές της αἴθουσες.

Καί ἐμεῖς τί κάνουμε γι’ αὐτό; Οἱ ἐχθροί τῆς πίστης καί τῆς πατρίδας μας ἔχουν ἀντιληφθεῖ πόση δύναμη ἔχει ὁ τομέας τῆς παιδείας. Ἡ ἀδιαφορία μας, εἶναι τό μεγαλύτερό τους ὅπλο. Ἀπό τή μία θέλουμε νά μᾶς φανερώσει ὁ Θεός νέους πατροΚοσμάδες, ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη ἐλάχιστα κάνουμε ἐμεῖς καί πρῶτος ὁ ὁμιλῶν, γιά τήν παιδεία πού προσφέρεται στούς νέους. Οἱ μεγάλοι διδάσκαλοι τοῦ Γένους ἔσωσαν τήν Ἑλλάδα χτίζοντας σχολεῖα. Οἱ δάσκαλοι τῆς Νέας Ἐποχῆς χτίζουν τό νέο σχολεῖο, τό ὁποῖο ὡς στόχο δέν θά ἔχει τήν οἰκοδόμηση ἰσχυρῶν προσωπικοτήτων, μέ πρότυπα Ἁγίους καί ἥρωες, ἀλλά τή διαμόρφωση ἀδύναμων προσωπικοτήτων, πού θά ἄγονται καί θά φέρονται ἀπό τά κελεύσματα ἐκείνων πού κρατοῦν στά χέρια τους τά μέσα ἐπιρροῆς τῆς κοινῆς γνώμης. Ὄπως δήλωσε πρόσφατα καί ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός, θέλουν τά παιδιά μας νά κοιμοῦνται περισσότερο.

Θά ἀναφερθῶ ἐν συντομίᾳ σέ κάποιες χτυπητές διδασκαλίες τοῦ σημερινοῦ σχολείου πού ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν πίστη μας, γιά νά ἐνημερωθοῦν κι ἐκεῖνοι πού δέν γνωρίζουν καί νά κατανοήσουμε ὅτι τό θέμα τῶν θρησκευτικῶν ἐντάσσεται σέ ἕνα εὐρύτερο πλαίσιο ἀποχριστιανοποίησης τοῦ σχολείου καί δέν πρέπει νά τό βλέπουμε μεμονωμένα. Τόσο τό κομμάτι τῆς δογματικῆς ὅσο καί τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας στά σχολεῖα, ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση πού ἦταν ἡ βάση τῆς παιδείας μας γιά αἰῶνες καί πλησιάζει πρός τήν εὐρωπαϊκή μεταχριστιανική κουλτούρα πού ἔβγαλε τό Θεό στήν ἄκρη καί προτίμησε τήν ὑλιστική ψευτοευδαιμονία μίας ζωῆς χωρίς Θεό καί συνείδηση.

Ἀκολουθοῦν ἐνδεικτικά κάποια παραδείγματα πού ἀποδεικνύουν ὅτι τό νέο σχολεῖο ἔχει ξεφύγει κατά πολύ ἀπό τό πνεῦμα τοῦ ἄρθρου 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος.

Οἱ ἀλλαγές στό οἰκογενειακό δίκαιο πού ξεκίνησαν πρίν μία δεκαετία καί κορυφώθηκαν τήν τελευταία 3ετία, ἀφοῦ δέν βρῆκαν ἀνταπόκριση καί ἀποδοχή ἀπό τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων, ἐπιχειρεῖται νά περάσουν ὡς φυσιολογικές στή συνείδηση τῶν νέων γενεῶν μέσῳ τῆς θεματικῆς ἑνότητας «ἔμφυλες ταυτότητες», ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πιλοτική ἐφαρμογή τοῦ ἀναμενόμενου μαθήματος τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς τό ὁποῖο θά κατευθύνεται ἀπό συγκεκριμένης ἰδεολογικῆς κατεύθυνσης ἀνθρώπους.
Στό νέο βιβλίο τῆς Β΄ Λυκείου μέ τίτλο "Πολίτης καί Δημοκρατία" ἐμπεριέχεται ἕνα κεφάλαιο μέ τίτλο "Ταυτότητες". Μέσα σέ αὐτό ἐγκωμιάζεται ἡ φράση τῆς Σιμόν ντέ Μποβουάρ "γυναίκα δέ γεννιέσαι, γίνεσαι", ἐξισώνονται οἱ ἀγῶνες γιά τά δικαιώματα τῶν νέγρων μέ αὐτούς γιά τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἐνῶ παράλληλα ἐγκωμιάζεται ἡ πρόσφατη ἀλλαγή τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου τοῦ Καναδά, πού ἀναθεωρήθηκε γιά νά γίνει οὐδέτερος ὡς πρός τό φύλο.

Ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης διδάσκεται ὡς θέσφατο καί μάλιστα εἶναι μέσα στήν ὕλη τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων στό μάθημα τῆς βιολογίας, χωρίς νά διδάσκεται καί ἡ διαρκῶς αὐξανόμενη ἀντίθετη ἐπιστημονική ἄποψη πού καταρρίπτει αὐτή τή θεωρία.

Στά προγράμματα σπουδῶν γιά τά ἀγγλικά, ἐδῶ καί χρόνια ὑπάρχει μία ἡμέρα ἀφιερωμένη στό χάλογουιν, μία σύγχρονη ἐκδοχή τοῦ ἀρχαίου κέλτικου παγανισμοῦ, ὅπου οἱ μαθητές ὑποχρεωτικά πρέπει νά συμμετάσχουν.

Ἤδη ἀπό τό 2017 ἔχουν ἐφαρμοστεῖ πιλοτικά σέ κάποια δημοτικά σχολεῖα μέ σκοπό νά καθιερωθοῦν σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, προγράμματα mindfulness, μίας τεχνικῆς βουδιστικοῦ διαλογισμοῦ.

Τά βιβλία τῆς γλώσσας περισσότερο ἀπό μία δεκαετία, ἔχουν μετατραπεῖ σέ «περιοδικά ποικίλης ὕλης», πού ἀποπροσανατολίζουν τούς μαθητές καί δέν ἐμπνέουν καμία ἠθική διάπλαση τοῦ χαρακτήρα τους, ἀλλά ἀντίθετα ἔχουν κι αὐτά προσανατολισμό πολύ διαφορετικό ἀπό τό συνταγματικό σκοπό τῆς παιδείας πού εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων.

Ὁ παιδικός καί ἐφηβικός ἐνθουσιασμός, ἐπιχειρεῖται νά διοχετευθεῖ σέ πράγματα δευτερεύοντα. Στόν ἀκτιβισμό καί τό δικαιωματισμό, στή διεκδίκηση πραγμάτων πού τό ἴδιο τό σύστημα θέλει νά περάσει, ἀλλά ὄχι στήν ἀνθρωπιά, στήν αὐθεντική ἀγάπη καί στή χαρά τῆς θυσίας πού διδάσκει τό Εὐαγγέλιο καί τό ὁποῖο γιά αἰῶνες ἦταν τό ζητούμενο στήν ἐκπαίδευση.
Νομίζουν οἱ ὑπεύθυνοι τῆς παιδείας ὅτι τά κοινωνικά προβλήματα μποροῦν νά ἀντιμετωπιστοῦν, μόνο ἄν βγάλουμε τόν Χριστό ἔξω ἀπό τήν καθημερινότητά μας. Ὅμως στήν πραγματικότητα, συμβαίνει τό ἀντίθετο. Ὅσο βγάζουμε στήν ἄκρη τόν Χριστό, τόσο διογκώνονται τά προβλήματα. Ἡ πάταξη τῆς παιδικῆς βίας, τῆς σεξουαλικῆς βίας, τῆς ρατσιστικῆς βίας, θά μποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ ἀπλῶς καί μόνο μέ τήν προτροπή τοῦ Εὐαγγελίου πού ζητᾶ νά βλέπουμε σέ κάθε ἄνθρωπο τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τό γνώριζαν ἐκεῖνοι πού θέσπισαν τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης ὡς βασικό σκοπό τῆς παιδείας.

Ἀντ’ αὐτοῦ στά σχολεῖα ἐπιχειρεῖται νά περάσει μία νοοτροπία ὅπου οἱ χριστιανοί μαθητές θά πρέπει νά αἰσθάνονται ἐνοχές γιά αὐτά πού μαθαίνουν στό σπίτι καί στήν Ἐκκλησία. Ἐνῶ ὅλες οἱ ἐπιλογές φαίνονται ἀνεκτές, στήν πραγματικότητα ἡ μόνη ἐπιλογή πού δέν εἶναι ἀνεκτή ἀπό τούς αὐτοαποκαλούμενους ἀνοιχτόμυαλους, εἶναι ἡ ἀποδοχή τῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ὄπως εἶναι, καί ὄχι ὄπως θά ἤθελαν νά εἶναι οἱ ὀπαδοί τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκκοσμίκευσης.

Πρέπει ὅμως νά βάλουμε ἕνα τέλος σέ αὐτό. Ἔχουμε κι ἐμεῖς λόγο στήν ἐκπαίδευση πού παρέχεται στά παιδιά μας. Η ΕΣΔΑ μᾶς δίνει αὐτό τό δικαίωμα, πού τό κράτος δυστυχῶς ἀναγνωρίζει μόνο στίς θρησκευτικές μειονότητες, ἐνῶ στούς Ὀρθοδόξους προσφέρει τή δῆθεν πρόοδο.

Δικαιούμαστε καί πρέπει νά διεκδικήσουμε ἕνα καλύτερο σχολεῖο, μέ σεβασμό στίς πεποιθήσεις μαθητῶν καί γονέων, ὄπως ἀπαιτοῦν καί οἱ δύο ἱστορικές ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ πού ἀναγνωρίζουν μέ ἕνα ἐξαιρετικό σκεπτικό ὅτι οἱ μαθητές ἔχουν ἤδη ἀπό τό σπίτι τούς θρησκευτική συνείδηση καί αὐτή πρέπει νά γίνεται σεβαστή ἀπό ὅλους.

Ὅμως ὁ κλονισμός τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν ἑλληνοπαίδων θά συνεχίσει νά συμβαίνει ἄν δέν ποῦμε ἕνα φτάνει πιά! Φτάνει αὐτή ἡ ἀθεϊστική αὐθαιρεσία πού δέν ὑπολογίζει οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε γονεῖς, οὔτε Σύνταγμα, οὔτε δικαστικές ἀποφάσεις. Φτάνει αὐτή ἡ ἀνεπίτρεπτη διάκριση πού μετατρέπει τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων σέ παιδιά κατώτερα ἀπό τά μουσουλμανάκια καί τά ἑβραιόπουλα. Θά γνωρίζετε βεβαίως ὅτι ἕνας ἀπό τούς λόγους ἀκύρωσης τῶν ΠΣ εἶναι ὅτι αὐτά ἐφαρμόστηκαν μόνο γιά τούς Ὀρθοδόξους μαθητές, ἐνῶ οἱ ἑτερόδοξοι ἐξακολουθοῦν νά διδάσκονται τό ἀντίστοιχο ὁμολογιακό μάθημά τους καί μάλιστα ἀπό καθηγητές ἐπιλεγμένους ἀπό τό ἀντίστοιχο ἱερατεῖο τους.

Φανταστεῖτε νά γινόταν μία τέτοια διάκριση κατά τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων. Ἀμέσως οἱ ΜΚΟ καί τά ΜΜΕ θά κήρυσσαν ἱερό πόλεμο γιά αὐτή τήν ἀνισότητα. Ὅμως, γιά τούς Ὀρθοδόξους, μόνο ἡ Δικαιοσύνη μίλησε καί τή φωνή της τήν πνίγουν οἱ ἐπαγγελματίες δικαιωματάκηδες ὅλων τῶν πολιτικῶν ἀποχρώσεων.

Γιά ἐπιχειρῆστε νά δώσετε τήν Ἁγία Γραφή ἤ ἕνα πνευματικό βιβλίο σέ κάποιο παιδί ἑνός συνειδητοῦ ἀθέου ἤ ἑνός μουσουλμάνου. Ἤ δῶστε ἕνα πατριωτικό βιβλίο σέ κάποιο παιδί γονέων ἐθνομηδενιστῶν. Ἀμέσως θά ἀντιμετωπίσετε τήν κατακραυγή τοῦ «προοδευτικοῦ» κόσμου πού δῆθεν πιστεύει στήν ἐλευθερία τῶν ἰδεῶν. Θά μιλήσουν γιά προσηλυτισμό καί πολύ πιθανόν νά σᾶς ὁδηγήσουν στά Δικαστήρια. Ἄς μήν κοροϊδευόμαστε. Δέν εἶναι θέμα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, οὔτε ἐλευθερίας ἰδεῶν. Εἶναι θέμα ἐχθρότητας κάποιων κύκλων μόνο ὡς πρός τήν ὀρθόδοξη πίστη, ἡ ὁποία μόνη πιστεύει ὅτι οἱ ἄλλοι θεοί εἶναι ψεύτικοι καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες καί αἱρέσεις εἶναι πλάνες καί ὄχι διαφορετικοί δρόμοι πρός τή σωτηρία. Εἶναι ἡ πίστη πού δέν ἐπαναπαύει καί δέν παραπλανεῖ τούς ἀνθρώπους ὅτι θά σωθοῦν κάνοντας σέ κάθε περίπτωση τό θέλημά τους. Κι αὐτό γίνεται ἐνοχλητικό σέ μία κοινωνία πού υἱοθέτησε τό δόγμα τοῦ νεοσατανισμοῦ «κάνε ὅ,τι θέλεις χωρίς τύψεις».

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη πίστη πού γίνεται ἐμπόδιο στά σχέδια τῆς Παγκοσμιοποίησης. Γι’ αὐτό κι ἐνῶ μιλοῦν γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα, οὐδέποτε θά ἐνδιαφερθοῦν γιά τά δικαιώματα τῶν Ὀρθοδόξων. Οὔτε θά ἀναγνωρίσουν στήν Ἐκκλησία τό αὐτονόητο δικαίωμα στήν ὁριοθέτηση τῆς πίστης Της. Γι’ αὐτή τήν ὁριοθέτηση ἔχει χυθεῖ πολύ μαρτυρικό αἷμα καί δέν εἶναι φρόνιμο νά τή βλέπουμε χαλαρά, ὄπως συμβαίνει στά ΝΠΣ καί γενικότερα στή νέα τάση τῆς ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας.

Ἄν κάποιος ἤθελε καλοπροαίρετα νά διδάξει τί πρεσβεύουν οἱ ἄλλες θρησκεῖες στά παιδιά τῶν ὀρθοδόξων θά ἑστίαζε ὄχι στά ἐλάχιστα κοινά σημεῖα τους, ἀλλά στίς τεράστιες διαφορές τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ βιβλίου πού ἔκανε καλύτερο τόν κόσμο σέ πολλά ἐπίπεδα, ἀπό τήν ἰσότητα τῶν φύλων, μέχρι τήν κατάργηση τῆς δουλείας καί τήν κοινωνική ἀλληλλεγγύη, μέ τά ρατσιστικά βιβλία τοῦ ταλμούδ καί τοῦ κορανίου, πού προτρέπουν στή βία κατά τῶν ἀντιφρονούντων.

Ὅμως, ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἐναντίον κανενός. Δέν εἴμαστε μισαλλόδοξοι ἐπειδή θέλουμε τά παιδιά μας νά διδαχθοῦν πρῶτα τήν πίστη τους. Ποιόν ἐμποδίσαμε νά πιστεύει ὅ,τι θέλει; Γιατί τέτοια προσπάθεια νά μᾶς βγάλουν ἀκραίους; Ἄν θέλουν νά βροῦν φονταμενταλισμό, φανατισμό καί μισαλλοδοξία οἱ θεολόγοι τῶν ΝΠΣ θά τά βροῦν σέ ἀφθονία στήν ἱερά ἐξέταση καί τίς σταυροφορίες τοῦ παπισμοῦ καί στή τζιχάντ τοῦ ἰσλαμισμοῦ, θρησκεύματα στά ὁποῖα δείχνουν μεγάλη συμπάθεια τά ΠΣ.

Βεβαίως, ὅταν μιλᾶμε γιά αὐτά, ἐπειδή δέν ὑπάρχουν σοβαρά ἐπιχειρήματα ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἐπιστρατεύεται ἡ εἰρωνεία καί ἡ ἀπαξίωση. Εἶναι εὔκολο γιά αὐτούς νά θολώνουν τά νερά καί νά μιλοῦν γιά συνωμοσιολογίες. Ὅμως, ἡ οὐσία εἶναι ὅτι ὅλη αὐτή ἡ πονηριά, ἡ παραπλάνηση, ἡ ὑπόγεια ἐργασία καί ἡ μεθόδευση παράκαμψης δικαστικῶν ἀποφάσεων, δείχνουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ ὑπουργείου δέν θά ἡσυχάσουν ἄν δέν ἐφαρμόσουν τό πρόγραμμά τους.

Τή χρονιά πού μᾶς πέρασε, πάρα πολλοί ἐκπαιδευτικοί, μέ κίνδυνο νά χάσουν τή δουλειά τους, πρίν ἀκόμη δημοσιευθοῦν οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ, δέν δίδαξαν ποτέ τά προσηλυτιστικά προγράμματα.
Πλάι σέ αὐτούς, στάθηκαν ἐπάξια οἱ γονεῖς πού ἀδιαφόρησαν μπροστά στίς εἰρωνεῖες ἀκόμα καί τίς ἀπειλές διευθυντῶν. Αὐτοί πού ἀπέδειξαν στήν πράξη ὅτι νοιάζονται γιά τά παιδιά τους. Καί τά δίδαξαν χωρίς λόγια τί σημαίνει τό «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις».

Ἀλλά τό πιό ἐλπιδοφόρο μήνυμα ἦλθε ἀπό τά παιδιά. Μέσα στίς σχολικές αἴθουσες, μέ παραβατικές συμπεριφορές ἀπό ἐπίορκους θεολόγους ἐναντίον τῶν μαθητῶν, δόθηκαν ἀπό τούς νέους μας μεγάλες μάχες γιά νά κρατηθοῦν ἀταλάντευτοι στήν πίστη τους. Αὐτά μπορεῖ νά ἀκούγονται ὑπερβολικά, ἀλλά δέν εἶναι καθόλου.

Ἀξίζει νά ἀναφέρω τήν ἀντίδραση κάποιων μικρῶν μαθητῶν στήν ἄσκηση τῆς τάξης τοῦ δημοτικοῦ, πού καλοῦσε τούς μαθητές νά σκεφτοῦν ἐπιχειρήματα κατά τοῦ χριστιανισμοῦ καί νά ὑποδυθοῦν τούς εἰδωλολάτρες. Ὑπάρχει καί μία παρόμοια ἄσκηση πού ζητάει ἀπό τούς μαθητές νά ὑποδυθοῦν τούς εἰκονομάχους. Ἀπίστευτα πράγματα! Πραγματικά βασανιστήρια. Ὄπως ἀκριβῶς ἔκαναν οἱ πρῶτοι διῶκτες τῶν χριστιανῶν πού τούς ζητοῦσαν νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό μόνο στά λόγια ἤ ἁπλά νά ἀποδεχθοῦν κάποιο δόγμα ἄλλης θρησκείας. Φανταστεῖτε τί θά γινόταν ἄν ἔβαζαν μουσουλμανάκια νά παριστάνουν τούς χριστιανούς!

Ὅμως τά μικρά παιδιά ἀρνήθηκαν μέσα στήν τάξη νά παίξουν αὐτό τό ἀνίερο παιχνίδι, μέ κίνδυνο νά τά κοροϊδέψουν οἱ συμμαθητές τους καί νά τά τιμωρήσει ὁ δάσκαλος. Ἡ στάση τῶν παιδιῶν αὐτῶν ὀφείλει νά μᾶς προβληματίσει ἄν τή συγκρίνουμε μέ τή συμπεριφορά ἡμῶν τῶν ἐνηλίκων, πού πολλές φορές βρίσκουμε χίλιες δυό προφάσεις γιά νά ἀποφύγουμε τήν ὁμολογία.

Καί τώρα ἐρχόμαστε στό πρακτικό κομμάτι. Τί κάνουμε ἀπό ἐδῶ καί πέρα;
Ἀπευθυνόμενοι στό Ὑπουργεῖο καί στά μέλη τοῦ ΙΕΠ τούς ὑπενθυμίζουμε ὅτι τό Σύνταγμα στό ἄρθρο 95 παρ. 5 ὁρίζει ὅτι «Ἡ διοίκηση ἔχει ὑποχρέωση νά συμμορφώνεται πρός τίς δικαστικές ἀποφάσεις. Ἡ παράβαση τῆς ὑποχρέωσης αὐτῆς γεννᾶ εὐθύνη γιά κάθε ἁρμόδιο ὄργανο.»

Ἡ μή συμμόρφωσή τους συνεπάγεται μηνύσεις καί ἀγωγές γιά ἀποζημιώσεις προσωπικά γιά κάθε ὑπεύθυνο. Τό νομικό πλαίσιο τῆς δημοκρατικῆς χώρας μας, δίνει τή δυνατότητα σέ ὅλους τούς πολίτες νά ζητήσουν ἀποζημιώσεις καί ποινικές διώξεις ἐκείνων πού καταχρώμενοι τήν ἐξουσία τους, τούς στεροῦν βασικά ἀτομικά δικαιώματα.

Κανένας βέβαια δέν ἔχει τή διάθεση νά ἀντιδικεῖ οὔτε μέ ὑπουργούς, οὔτε μέ ἐκπαιδευτικούς. Ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά γίνουμε συνένοχοι σέ αὐτή τή θεσμική κατρακύλα πού ἀποφάσισε νά πάρει τό Ὑπουργεῖο.
Οἱ ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης, βέβαια, ἰσχύουν γιά ὅλους, ἀκόμα καί γιά τήν 3μελή ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας καί δέν εἶναι πρός διαπραγμάτευση, ἀλλά πρός ἐφαρμογή. Ἀλίμονό μας ἄν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας ἀκολουθοῦν τούς κρατοῦντες σέ τέτοια θεσμική ἐκτροπή.

Οἱ ἐκπαιδευτικοί, δάσκαλοι καί θεολόγοι, ὀφείλουν καί αὐτοί νά ὑπακούσουν τό Σύνταγμα. Τό ἄρθρο 25, παρ. 3, τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κώδικα ἀναφέρει, ὅτι ὁ ὑπάλληλος, ἐάν τοῦ δοθεῖ ἐντολή προδήλως ἀντισυνταγματική ἤ παράνομη, ὀφείλει νά μήν τήν ἐκτελέσει καί νά τό ἀναφέρει χωρίς ἀναβολή. Ἡ ἰδία διάταξη ἀναφέρει ὅτι, ἐάν στόν Δημ. Ὑπάλληλο, μετά τήν ἐν λόγῳ ἀναφορά του, τοῦ διαβιβασθεῖ νέα ἐντολή ἐκτελέσεως, διότι τοῦτο ἐπιβάλλουν ἐξαιρετικοί λόγοι γενικότερου συμφέροντος, ὀφείλει νά τήν ἐκτελέσει ὄχι ὅμως σέ κάθε περίπτωση, ἀλλά μόνο, ὅταν ἡ ἐντολή ἀντίκειται «σέ διατάξεις νόμων ἤ κανονιστικῶν πράξεων» καί ὄχι ὅταν ἡ ἐντολή εἶναι «προδήλως ἀντισυνταγματική». Στήν παροῦσα ὅμως περίπτωση μία τέτοια διαταγή πού θά δοθεῖ στόν ὑπάλληλο, εἶναι προδήλως ἀντισυνταγματική, ὄχι διότι τό ἔκρινε ἀπό μόνος του ὁ ὑπάλληλος, ἀλλά διότι ἔτσι ἔκρινε ἀμετάκλητα ἡ ἀνωτάτη βαθμίδα τῆς δικαιοσύνης, δηλαδή ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Ἑπομένως, ὁ Δημ. Ὑπάλληλος, ὄχι μόνο δέν ὑποχρεοῦται ἀλλά καί δέν δικαιοῦται, νά ἐκτελέσει ἐντολή προδήλως ἀντισυνταγματική, ὅποιες νεώτερες ἐντολές καί ἄν λάβει καί ὅποιους λόγους καί ἄν ἐπικαλοῦνται οἱ νεώτερες ἐντολές. Ὅλα αὐτά ἐπιβεβαιώνονται καί ἀπό τό ἄρθρον 106, παρ. 3 τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κώδικα, τό ὁποῖο ὁρίζει ὅτι:
«Τό ὑπαλληλικό καθῆκον, ……, σέ καμία περίπτωση δέν ἐπιβάλλει στόν ὑπάλληλο πράξη ἤ παράλειψη πού νά ἀντίκειται προδήλως στίς διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τῶν νόμων».

Κατά τό ἄρθρ. 21 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ὁ δημόσιος ὑπάλληλος διαπράττοντας ἀξιόποινη πράξη, ἀκόμη καί ἄν ἐκτελεῖ ἐντολή τῶν προϊσταμένων τοῦ διώκεται καί ἐκεῖνος ποινικῶς, ἐκτός ἐάν δέν εἶχε τό χρόνο νά ἐξετάσει τήν νομιμότητα τῆς διαταγῆς.

Ὑπάρχει ἐπίσης καί τό ἄρθρο 259 τοῦ ΠΚ πού τιμωρεῖ τόν ὑπάλληλο γιά παράβαση καθήκοντος. Καί βεβαίως ἡ διδασκαλία ἑνός παράνομου μαθήματος συνιστᾶ παράβαση καθήκοντος.

Ἑπομένως, ὄχι μόνο δέν ἐπιτρέπεται νά διωχθεῖ ὁ ἐκπαιδευτικός πειθαρχικῶς, ἐάν ἀρνηθεῖ νά ἐκτελέσει ἐντολή προδήλως ἀντισυνταγματική, ἀλλά ἄν τό πράξει ἔχει καί ὁ ἴδιος ποινική εὐθύνη, ὅπως οἱ ἐντολεῖς του. Θά πρέπει ὅμως προηγουμένως νά ἀποστείλει μία ἔγγραφη ἀναφορά στόν προϊστάμενο α’ βάθμιας ἤ β βάθμιας ἐκπαίδευσης πού θά ἀναφέρει ὅτι τό συγκεκριμένο πρόγραμμα ἔχει κριθεῖ ἀντισυνταγματικό ἀπό τίς ὑπ’ ἀρ. 660 καί 926/2018 ὉλΣτΕ.
Στό ἐρώτημα ποιό μάθημα πρέπει νά διδάξουν οἱ θεολόγοι γιά νά εἶναι σωστοί ἀπέναντι στό Σύνταγμα καί τούς Νόμους, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἑξῆς. Κατά τήν Ἑλληνική Νομολογία, μέ τήν ἀκύρωση μίας ὑπουργικῆς ἀπόφασης ἀπό τό ΣτΈ, ἡ τελευταία θεωρεῖται ὡς μηδέποτε ἐκδοθεῖσα καί ἀναβιώνει αὐτοδικαίως ἡ προηγούμενη (ΣτΈ 4690/1983), ἐν προκειμένῳ τό ἀναλυτικό πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ 2003, τό ὁποῖο καί αὐτό παρουσιάζει προβλήματα, ἀλλά ἰσχύει μέχρι νά ἐκδοθεῖ κάποια νεώτερη ἀπόφαση πού θά περιλαμβάνει πρόγραμμα σπουδῶν γιά τά θρησκευτικά, σύμφωνο μέ τό Σύνταγμα, ὄπως τό ἑρμήνευσε τό ἁρμόδιο δικαστικό ὄργανο. Αὐτό ὀφείλουν κατά τό νόμο νά ἐφαρμόσουν οἱ θεολόγοι γιά τήν τρέχουσα σχολική χρονιά καί μέχρι τό ὑπουργεῖο νά συμμορφωθεῖ μέ τίς δικαστικές ἀποφάσεις.

Οἱ γονεῖς θά πρέπει σέ πρώτη φάση καί σέ συνεννόηση μέ τά τέκνα τους, νά ἐπιστρέψουν τά βιβλία κατευθείαν στό Ὑπουργεῖο, ταχυδρομικῶς καί μέ ὑπεύθυνη δήλωση πού θά ἀναφέρει ὅτι δέν δέχονται τά παιδιά τους νά διδάσκονται τό συγκεκριμένο παράνομο καί ἀντισυνταγματικό μάθημα, τό ὁποῖο εἶναι ἀντίθετο μέ τίς δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Τήν ἴδια ὑπεύθυνη δήλωση νά κοινοποιήσουν στό διευθυντή καί τό θεολόγο ἤ δάσκαλο τοῦ παιδιοῦ τους.
Σέ περιπτώσεις πού οἱ ἐκπαιδευτικοί ἀσκήσουν ψυχολογικό πόλεμο - μπούλινκ στά παιδιά, ὄπως μᾶς καταγγέλθηκε πρίν τήν ἔκδοση τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΣτΈ, προτείνουμε τήν ὑποβολή μήνυσης γιά προσηλυτισμό καί παράβαση καθήκοντος, καθώς καί καταγγελία ἐνώπιον τοῦ ἁρμόδιου πειθαρχικοῦ συμβουλίου. Ἡ μήνυση θά πρέπει νά ἀπευθύνεται καί κατά παντός ὑπευθύνου, δηλαδή καί κατά τῶν ἀνθρώπων τοῦ Ὑπουργείου καί τοῦ ΙΕΠ πού εἶναι οἱ βασικοί ὑπεύθυνοι αὐτοῦ τοῦ ἀδικήματος.

Παράλληλα θά ἦταν χρήσιμο νά κατατεθεῖ καί ἀγωγή κατά τῶν ὑπευθύνων στά ἀστικά Δικαστήρια μέ αἴτημα τήν καταβολή ἀποζημίωσης ἀπό ἀδικοπραξία. Αὐτή ἡ κίνηση δέν θά ἔχει βεβαίως κερδοσκοπικό χαρακτήρα, ἀλλά καθαρά ἀμυντικό, καθώς ἄν γίνουν μαζικές ἀγωγές κατά τῶν ὑπευθύνων, μέ δεδομένες τίς τελεσίδικες καί ἀμετάκλητες ἀποφάσεις τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς χώρας, περί τοῦ παρανόμου καί ἀντισυνταγματικοῦ μαθήματος, ἔστω καί ἄν τά μονομελῆ πρωτοδικεῖα ἐπιδικάσουν μικρές ἀποζημιώσεις γιά τόν κάθε ἐνάγοντα, θά κληθοῦν οἱ ἐναγόμενοι νά πληρώσουν πολύ μεγάλα ποσά, ἄν οἱ ἐνάγοντες εἶναι πολλοί, γεγονός πού πιθανόν νά ἀναγκάσει τούς ὑπόχρεους νά πειθαρχήσουν στό Σύνταγμα.

Εἶναι βασικό νά συνειδητοποιήσουμε τήν κρισιμότητα τῆς κατάστασης. Ὅτι δηλαδή βρισκόμαστε σέ ἕναν ἰδιότυπο πόλεμο. Νά σταματήσουμε νά καθησυχάζουμε τόν ἑαυτό μας ὅτι δῆθεν δέν συμβαίνει καί τίποτα.
Αὐτές οἱ δικαστικές ἀποφάσεις ἦταν δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά νά μᾶς δώσουν μία ὤθηση πρός περαιτέρω ἀντίσταση. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἄν αὐτό τό δῶρο θά τό θάψουμε στή γῆ, ὅπως ὁ ὀκνηρός δοῦλος τῆς παραβολῆς ἤ θά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά πετύχουμε μεγαλύτερες νίκες. Σήμερα πού ἔχουμε αὐτό τό Σύνταγμα, αὐτούς τούς Νόμους, αὐτές τίς δικαστικές ἀποφάσεις, θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι ἄν δέν δράσουμε. Προσευχόμαστε στό Θεό νά μήν ἀλλάξουν ὅλα αὐτά τά ὁποῖα θέσπισαν ἄνθρωποι πού ἀγαποῦσαν τήν πατρίδα μας. Ἀλλά ἄν δέν τά ἀξιοποιήσουμε τώρα πού τά ἔχουμε, δέν εἶναι δεδομένο ὅτι θά τά ἔχουμε γιά πάντα.

Ἡ ἱστορία γράφει. Ὁ καθένας μας ἔχει τήν εὐθύνη πού τοῦ ἀναλογεῖ, ἀπέναντι στό Θεό, στήν Ἐκκλησία, στήν πατρίδα, στά παιδιά μας. Αὐτή τή στιγμή ὅλοι μας ζυγιζόμαστε, ὁ καθένας ἀπό τή θέση του. Πιστεύω ὅτι θά δώσουμε λόγο γιά τή στάση μας, σέ αὐτή τήν κρίσιμη στιγμή, ὄχι γιά τό ἀποτέλεσμα, ἀλλά γιά τό ἄν πράξαμε ὅ,τι μπορούσαμε ἤ ἁπλῶς μετακυλίσαμε τήν εὐθύνη στούς ἄλλους μέ διάφορες δικαιολογίες.
Μᾶς δίνεται μία εὐκαιρία σέ πνευματικό ἐπίπεδο νά ἀγωνιστοῦμε καί νά μοιάσουμε λίγο στούς μάρτυρες πού δέν εἶχαν τή νοοτροπία τῆς δῆθεν μετριοπάθειας καί στήν ἐποχή μας ἴσως ἐθεωροῦντο ἀκραῖοι καί φονταμενταλιστές.

Ἡ πίστη μας, εἶναι ὁ πολυτιμότερος θησαυρός μας. Γι’ αὐτό καί πονᾶμε γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Πονᾶμε πολύ περισσότερο ἀπό ὅτι πονέσαμε γιά τούς δυσβάσταχτους φόρους καί τήν οἰκονομική μας ἀφαίμαξη. Διότι καμία κληρονομιά δέν εἶναι τόσο ἀκριβῆ ὅσο ἡ Ὀρθόδοξη πίστη πού ὀφείλουμε οἱ γονεῖς καί οἱ δάσκαλοι νά δώσουμε στά παιδιά μας.

Ὄπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δυό ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας.»