E[8]    Εἶναι σωστό νά γίνωνται - στόν ἴδιο χῶρο - Θεία Λειτουργία καί συνάξεις ἑτεροδόξων καί ἀλλοθρήσκων ὅπως ἔγινε στό Ὀλυμπιακό χωριό;

Α[8]    Kατ' ἀρχήν ὀφείλουμε νά σᾶς εὐχαριστήσουμε γιά τήν εὔστοχη, ὄντως, ἐρώτησή σας καί νά σᾶς ζητήσουμε συγγνώμη γιά τή δική μας ἀργοπορία στήν ἀπάντηση.

Στό ἐρώτημά σας ἀπαντᾶ σαφέστατα ὁ Μ. Βασίλειος. Ὁ Μ. Βασίλειος ἐρωτᾶται ἄν μποροῦμε νά τελοῦμε τή Θεία Λειτουργία σέ ἁπλούς οἴκους.  Ἀπαντᾶ λοιπόν, ὅτι ὅπως δέ μποροῦμε νά χρησιμοποιοῦμε στή Θεία Λειτουργία ὁποιοδήποτε σκεῦος, ἀλλά μόνο τά πολύτιμα, τά ἁγιασμένα καί καθιερωμένα, ἔτσι δέ μποροῦμε νά λειτουργοῦμε ὅπου θέλουμε.  Λέει ἐπίσης ὅτι ὅπως δέν ἐπιτρέπεται νά τρῶμε ἐντός τοῦ Ναοῦ, ἔτσι δέν ἐπιτρέπεται νά τελοῦμε ὅπου "τύχει" τή Θεία Λειτουργία. (ὅροι κατ' ἐπιτομήν, ἐρωτ. ΤΙ, P. G 31, σελ. 1304).

Σέ ἄλλο πάλι σημεῖο (Λόγος περί τοῦ Βαπτίσματος Β, ἐρωτ. Η), λέει ὁ ἴδιος πατήρ ὅτι σφάλλει καί ἁμαρτάνει ὁ ἱερεύς πού θά λειτουργήσει σέ μιαρό τόπο, διότι καί τά μυστήρια καταφρονεῖ καί μπορεῖ νά σκανδαλίσει.  "Ἡμῖν δέ παρά τόπον μέν κινδυνεύει ἡ ἐντολή, μάλιστα ἐάν τά τῆς ἱερωσύνης μυστήρια ἐπιτελῶμεν ἐν βεβήλοις τόποις, τοῦ τοιούτου πράγματος ἀπόδειξιν μέν ἔχοντος τῆς καταφρονήσεως τοῦ ἐπιτελοῦντος, σκανδαλίζοντος δέ ἄλλον ἐπ' ἄλλο τι πάθος πολυτρόπως διά τήν τῶν πολλῶν ἐν τῇ γνώσει διάφορον ἀσθένειαν"(P. G 31, σελ. 1601).

Φυσικά ὁ ἅγιος δέχεται τήν περίπτωση τῆς ἀνάγκης ("ἐκτός εἰ μή ἐν ἀνάγκῃ" λέει στήν ΤΙ)  Μπορεῖ ὅμως κανείς νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας σήμερα, (μέ τούς δεκάδες ναούς γύρω ἀπό τίς ὀλυμπιακές ἐγκαταστάσεις καί μέ τή δυνατότητα εὔκολης  καί ἄμεσης κατασκευῆς ὀρθοδόξου ναοῦ) στόν ἴδιο χῶρο ὅπου λατρεύουν τούς ψεύτικους θεούς, τόν διάβολο δηλαδή, καί ὅπου λειτουργοῦν οἱ αἱρετικοί ἔγινε γιά ἀνάγκη;  Ἀσφαλῶς ἕνας τέτοιος ἰσχυρισμός θά ἦταν γελοῖος.

Ἄς δοῦμε τί λέει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος γιά τήν ἀνάγκη.  Ὁ ἅγιος Νικόδημος, λοιπόν, ἑρμηνεύοντας ἀκριβῶς τήν ΤΙ ἀπόκριση τοῦ Μ .Βασιλείου, λέει ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά τελεσθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία μέσα σέ σπίτι προκειμένου νά μή πᾶνε οἱ πιστοί σέ ναούς αἱρετικῶν ( Πηδ. σελ. 247, ὑποσ.1).  Ἑπομένως, ὄχι μόνο δέν ὑπῆρχε ἀνάγκη τελέσεως στόν βέβηλο αὐτό χῶρο τῆς Θείας Λειτουργίας, καί μέ ἀπαράδεκτες μάλιστα συνθῆκες, ἀλλά ὀφείλαμε νά ἀποτρέψουμε τούς χριστιανούς ἀκόμα καί ἀπό τήν εἴσοδο σ' ἕναν τέτοιο χῶρο.

Τέλος, ἐξετάζοντας τό θέμα καί ἀπό τή μεριά τῆς παραδόσεως, τήν πιό σημαντική ἴσως πλευρά, διαπιστώνουμε ὅτι κατά παράδοσιν ὅταν ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη νά λειτουργήσουμε σέ χῶρο ὅπου προηγουμένως ἐμιάνθη ἀπό τήν τέλεση μυστηρίων ἀπό αἱρετικούς, ἀπό τήν λατρεία, δηλαδή, ἄλλων θεῶν, τελοῦμε πρωτίστως ἁγιασμό.  Τήν πληροφορία αὐτή μᾶς δίνει ὁ ἅγιος Νικόδημος στό "Πηδάλιον" (σελ. 92 ὑποσημ. στόν ΞΘ τῶν ἁγ. Ἀποστ.) λέγοντας ὅτι "Δι' ὅ, καί ὅπου ἐλειτούργουν οἱ Λατῖνοι, πρῶτον ἔκαμναν ἁγιασμόν πρός καθαρισμόν, εἴτα ἐλειτούργουν".

Ἀπό τά παραπάνω συμπεραίνεται ὅτι ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας στίς ὀλυμπιακές ἐγκαταστάσεις, κατά τή διάρκεια τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, καί μάλιστα στόν ἴδιο χῶρο μέ ὅλους τούς ἑτεροδόξους, ἀποτελεῖ ὀλίσθημα σοβαρό καί ἁμάρτημα γιά τό ὁποῖο θά "λογοδοτήσουν", κάποτε, ὅλοι οἱ ἐμπλεκόμενοι καί κυρίως οἱ ἱερουργοῦντες κληρικοί καί οἱ εὐλογοῦντες καί ἐντελλόμενοι Ἐπίσκοποι (ἤδη μερικοί ἀπ' αὐτούς "πληρώνουν" τά οἰκουμενιστικά καί συγκριτιστηκά τους ἀνοίγματα καί ἰδέες).

 

Υ.Γ. Τί νά ἔγινε ἄραγε ὁ χῶρος αὐτός, μετά τή λήξη τῶν ἀγώνων;