Οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τήν ὁμοφυλοφιλία καί τήν ἐν Χριστῷ θεραπεία της.

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος.

Ἔχοντας ὑπομείνει τή δυσωδία τῶν φρικτῶν συγγραφέων πού παρατίθενται στό βιβλίο «Ἕλξη καί πάθος» εἶναι, φρονῶ, ἀναγκαῖο νά παραθέσουμε τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων σχετικά μέ τή μανία τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Βέβαια λίγα πράγματα ἀναφέρουν σχετικῶς οἱ Πατέρες ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο πού γράφει «τά γάρ κρυφῇ ὑπ΄αὐτῶν γινόμενα αἰσχρόν ἐστί καί λέγειν».   Ὡς βάση θά χρησιμοποιήσουμε τήν προαναφερθεῖσα ἑρμηνεία τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή.  Πάνω στόν καμβᾶ αὐτόν θά συμπληρώσουμε καί ψηφίδες ἀπό τή διδασκαλία καί ἄλλων Πατέρων.

Ι.  Ὁ Θεός ἔθεσε ὅρια ἀπαράβατα  στήν ἐρωτική ἐπιθυμία.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης θεωρεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία, «τήν κατά τῶν ἀρρένων μανία», ὡς τό πλέον «ἄτιμο» πάθος, πού ἀποτελεῖ «ὕβριν» κατά τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως  Αὐτό ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι εἶναι «παρά φύσιν».  Κάνει γι΄ αὐτό μία διάκριση.  Ἄν καί εἶναι πεσμένη ἡ ἀνθρώπινη φύση, στή φθορά στήν ἁμαρτία καί στό θάνατο ὑπάρχουν καί παραμένουν «ὅρια» στήν ἐρωτική ἐπιθυμία καί τίς σχέσεις ἀνδρός καί γυναικός. 

Ὑπάρχει ἕνας νόμος φυσικός στόν ὁποῖο ὑπόκεινται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί παράλληλα ἕνας νόμος πνευματικός γιά τούς πιστούς. Ὁ φυσικός νόμος εἶναι ὁ νόμος πού εἶναι γραμμένος στή συνείδηση κάθε ἀνθρώπου. Σ’αὐτόν τόν νόμο τόν φυσικό ὑπάγεται καί αὐτό πού λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος ἡ «φυσική χρῆσις» τοῦ ἄνδρα ἀπό τή γυναῖκα καί τῆς γυναίκας ἀπό τόν ἄνδρα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαιρέτως γνωρίζουν χωρίς πολλές ἐξηγήσεις ποιά εἶναι καί πῶς πραγματώνεται ἡ «φυσική χρήση», ἡ ἕνωση ἀνδρός καί γυναικός. Εἶναι δέ φυσική γιατί μέ τόν τρόπο αὐτό ὑπάρχουν οἱ προδιαγραφές γιά νά ἐκπληρωθεῖ ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔστω κι ἄν τό ἀγνοεῖ ὁ ἄνθρωπος : α)  ἑνώνονται ὁ ἄνδρας μέ τή γυναῖκα(«καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»Γεν. 2, 24) καί β) σπείρεται καί γεννᾶται ἡ ἀνθρώπινη ζωή( «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε»Γεν. 1,28)  

Τί συμβαίνει μέ τούς ὁμοφυλόφιλους; Λέει  ὁ Ἀπόστολος ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλες γυναῖκες «μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν» (ἐνν. τοῦ ἄνδρα) καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνδρες  ἄφησαν «τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας». Παίρνοντας ὁ ἱ. Χρυσόστομος παράδειγμα ἀπό τίς πόρνες  γράφει ὅτι ἄν καί εἶναι παράνομη ἡ μῖξις τους μέ τούς ἄνδρες εἶναι ὅμως «κατά φύσιν».  Παραβιάζουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ πού ζητεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τήν παρθενία ἤ τήν συζυγία ἀλλά μένουν στά ὅρια τοῦ φυσικοῦ νόμου.  Ἀντίθετα οἱ ὁμοφυλόφιλοι παραβαίνουν καί τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὅπως διδάσκεται στήν Παλαιά καί τήν Κ. Διαθήκη,  ἀλλά καί τόν φυσικό νόμο.  Γι΄ αὐτό καί ἡ ἁμαρτία τους, «τοσοῦτον πορνείας χείρων ἐστίν, ὅσον οὐδέ ἔστιν εἰπεῖν» δηλ. εἶναι ἡ ἁμαρτία τους τόσο χειρότερη ἀπό τήν πορνεία ὅσο δέν μπορεῖ νά περιγραφεῖ.  Τά ἴδια λέει καί ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. «Οἱ τῶν Σοδόμων οἰκήτορες» ἦσαν «εἰς τάς παρά φύσιν ἡδονάς ἀγρίως ἐξοιστρούμενοι καί ἀτιμάζοντες τόν συνόδου νόμον» (Περί τῆς ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ προσκυνήσεως» Λόγος Α΄). «Νόμον συνόδου» ἀποκαλεῖ τή νόμιμη, κατά φύσιν συνεύρεση ἀνδρός καί γυναικός[1].    

ΙΙ. Ὑπάρχει κατά κυριολεξίαν ἔρωτας καί ἐπιθυμία σ΄την ὁμοφυλοφιλική σχέση;

Τί εἴδους ἔρωτας εἶναι ὁ ὁμοφυλόφιλος ἔρωτας; Ὁ ἅγιος Πατήρ μᾶς ἀφήνει ἔκπληκτους.  Δέν ὑπάρχει ἔρωτας!  Γράφει συγκεκριμένα :

Οὐ γάρ εἶπε, ὅτι ἠράσθησαν καί ἐπεθύμησαν ἀλλήλων, ἀλλ΄ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἀλλ΄ ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους.

Μετάφραση : Δέν εἶπε [ὁ ἀπόστολος] ὅτι ἐρωτεύθηκαν καί ἐπεθύμησαν ὁ ἕνας τῶν ἄλλο, ἀλλά κάηκαν ἀπό τήν ὄρεξη μεταξύ τους. 

Τό νόημα εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει ἀληθινός ἔρωτας, δηλ. φυσικός, ἔστω παράνομος,  πού ἑνώνει τούς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλά μιά ἐπιθυμία ἄλογη πού τούς κατακαίει.   Εἶναι μιά ὑπερβολική καί ἀλλόκοτη ἐπιθυμία πού δέν ἀνέχεται νά μένει στά ὅρια, τά ὁποῖα χάραξε ὁ Θεός μέσα στήν ἀνθρώπινη συνείδηση(«οὐκ ἀνασχομένη εἴσω τῶν οἰκείων μένειν ὅρων»).  Ὅταν κάποιος ξεπεράσει τούς νόμους πού ὅρισε ὁ Θεός ἐπιθυμεῖ πράγματα ἀλλόκοτα, λέει ὁ Ἅγιος. Ἑρμηνεύοντας τή φράση «τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι» τονίζει ὅτι ὁ ἀπόστολος «οὐκ εἶπεν ἐπιθυμίαν, ἀλλ΄ἀσχημοσύνην κυρίως».  Μοιάζει σάν νά ἀρνεῖται νά δώσει στήν ὁμοφυλοφιλία ἀκόμη καί τό χαρακτήρα τῆς κατ΄ἐξοχήν ἐπιθυμίας, ὅπως τήν ἐννοοῦμε σέ κάθε ἄλλη περίπτωση.

ΙΙΙ. Τί εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία;

 Η ἀληθινή της  ὀνομασία καί τό οὐσιαστικό της περιεχόμενο  εἶναι «μανία», πού σημαίνει τρέλλα. Ἔτσι τήν ὀνομάζει ὁ Ἱ. Χρυσόστομος ἀλλά καί «ἀλλόκοτη λύσσα».  Γιατί αὐτό; Διότι, ὅπως γράφει, «θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι στίς παρά φύσιν σχέσεις δέν ὑπάρχει ἡδονή, γιατί γνήσια ἡδονή εἶναι ἡ φυσική («ἡ γάρ γνησία ἠδονή ἡ κατά φύσιν ἐστίν»).  Ὁμοίως κατά τόν ἅγιο Κύριλλο οἱ Σοδομῖτες ἦσαν «εἰς ἀσέλγειαν ἀχαλίνως ἐκλελυττηκότες» δηλ. εἶχαν ἀχαλίνωτη λύσσα γιά τήν ἀσέλγεια. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης  κι αὐτός «ἐμπαθῆ» καί «κατά τῶν ἀρρένων λύσσα» ὀνομάζει τήν ὁμοφυλοφιλία. 

Ἡ λέξη «μανία», παρμένος ἀπό τήν ἀρχαιοελληνική γλῶσσα καί ἐμπειρία εἶναι σήμερα ὅρος πού περιγράφει ψυχιατρική νόσο. Στά χαρακτηριστικά τῆς μανίας περιλαμβάνεται καί ἡ ἀχαλίνωτη ἐρωτική δραστηριότητα! Μήπως καί ἡ Ἀμερικανική Ψυχιατρική ἐταιρεία, δέν εἶχε μέχρι τό 1973 χαρακτηρίσει τήν ὁμοφυλοφιλία διανοητική διαταραχή; 

Παρεκβαίνοντας ἀπό τό κυρίως θέμα τοῦ κειμένου μας -ἡ σχετική μέ τήν ομοφυλοφιλία διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων -  θέλαμε νά ποῦμε ὅτι προκειμένου νά βγῆ ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀπό τόν DSM, τόν κατάλογο τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχολογικῆς Ἑταιρείας πού περιλαμβάνει τίς ποικίλες ψυχολογικές διαταραχές, ασκήθηκαν ποικιλόμορφη βία, ἐκφοβισμοί καί σατανικές μεθοδεῖες ἐκ μέρους ὀργανωμένων ὁμάδων «ακτιβιστῶν»,  αὐτῶν τῶν φασιστικῶν φρουρῶν τὴς Ν. Εποχῆς.[2] Αὐτά ἀποκρύπτονται ἀπό τόν π. Βασίλειο, ἄν καί εμφανίζει κάποιες διαφωνίες ψυχολόγων και ψυχιάτρων. Ἄν καί οἱ ψυχίατροι καί οἱ ψυχολόγοι ἔθεταν σέ διαφορετική ἀπό τόν ἱ. Χρυσόστομο βάση τή διαταραχή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἀντιλαμβάνονταν καί αὐτοί ὅτι ʺκάτι δέν πάει καλά ʺ μέ τήν ψυχική κατάσταση τῶν ὁμοφυλοφίλων.  Ἴσως ἀπενοχοποιοῦσαν τήν ὁμοφυλοφιλική πράξη τους λόγῳ τοῦ «ψυχισμοῦ» τῶν ὁμοφυλοφίλων !  Ἀντιθέτως ἠ ἁγία μας Ἐκκλησία τήν θεωρεῖ πάθος τῆς ψυχῆς, ἐπισημαίνει τήν εὐθύνη τῶν ὁμοφυλοφίλων καί ἐπιζητεῖ τήν ἐν Χριστῷ θεραπεία τους. 

Σήμερα ἡ Ν. Ἐποχή ( τό βιβλίο «Ἕλξη καί Πάθος» εἶναι συντονισμένο στό πνεῦμα της) ἔχει κάνει... πρόοδο!  Μέ βάση τό δόγμα τοῦ «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ» οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι ψυχικῶς ὑγιεῖς, ενῷ ὅσοι ἀντιστέκονται στίς «παρελάσεις ὁμοφυλόφιλης ὑπερηφάνειας» καί στήν προπαγάνδα τῆς ὁμοφυλοφιλίας πάσχουν ἀπό ...ὁμοφοβία!

Σέ τί ὀφείλεται ἡ ἁμαρτία τῆς ὁμοφυλοφιλίας;

 Στήν ὑπερβολική καλοπέραση καί τήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. (« Ἀπό τρυφῆς, ἀπό τοῦ μή εἰδέναι τόν Θεόν») γράφει ὁ Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.  Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει : «Παρά τῶν μεθυόντων αἱ τῆς φύσεως ἐναλλαγαί, ἐν ἄρρενι μέν τό θῆλυ, ἐν δέ τῷ θήλει τό ἄρρεν ἐπιζητούντων».  Ὅταν χαθεῖ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, αὐτή ἡ «ἄγκυρα», ὅπως τόν ὀνομάζει,   «ὅταν ἀποστῶμεν τῶν ἐπιταγμάτων τοῦ Θεοῦ», τότε ἀκολουθεῖ ἡ «ἐγκατάλειψις τοῦ Θεοῦ» καί εἰσέρχονται ὅλες οἱ οἱ  ἐπιθυμίες καί βέβαια ἡ «ἐπίτασις τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας» .  Τό «σατανικόν δόγμα» τῆς ἀρνήσεως τοῦ Θεοῦ ἀκολουθεῖ «βίος διαβολικός».

Γιατί ὅμως ὁ διάβολος σπρώχνει τόν ἀπρόσεκτο ἄνθρωπο καί σήμερα μαζικά στήν ὁμοφυλοφιλία;

Ἐπειδή γάρ εἶδεν ὁ διάβολος ὅτι αὕτη μάλιστα συνάγει τά γένη  ἡ ἐπιθυμία, τόν δεσμόν ἐσπούδασε διακόψαι, ὥστε οὐ τῷ μή σπείρεσθαι μόνον κατά νόμον τό γένος διαλῦσαι, ἀλλά καί τῷ πρός ἀλλήλους ἐκπεπολεμῶσθαι καί στασιάζειν.

Μετάφραση : Ἐπειδή εἶδε ὁ διάβολος ὅτι ἡ φυσική ἐρωτική ἐπιθυμία ἑνώνει τἀ δύο φύλα,  ἔκανε τό πᾶν γιά νά κόψει αύτόν τόν δεσμό ἀνδρός καί γυναικός, ὥστε ὄχι μόνο νά μή γεννιῶνται παιδιά καί νά διαλυθεῖ τό άνθρώπινο γένος, ἀλλά καί νά βρίσκονται μεταξύ τους σέ πόλεμο καί διαρκεῖς ἔριδες.

IV.  Ἡ ὀρθόδοξη ἐν Χριστῷ θεραπεία τοῦ πάθους.

Ὑπάρχει θεραπεία στό ὁμοφυλοφιλικό πάθος;  Ὁ ἱ. Χρυσόστομος γιά λόγους ποιμαντικούς τό ἐμφανίζει ἀσυγχώρητο, ἀκριβῶς γιά νά δείξει τό βάρος τοῦ ἁμαρτήματος καί τόν κόπο πού πρέπει νά καταβάλει ὁ μετανοῶν. Γράφει ὅτι ὁ «Θεός ἔθεσε τήν κατά φυσιν ηδονή[στούς ἀνθρώπους] τήν ὁποία μποροῦσαν ἐλεύθερα ὅλο νά ἀπολαμβάνουν μέ χαρά καί ἀπαλλαγμένοι ἀπό ντροπή, ἀλλά οἱ ὀμοφυλόφιλοι δέν θέλησαν.  Γι΄ αὐτό στεροῦνται κάθε συγγνώμη γιατί ἐξευτέλισαν τήν φύση τους».

Μέ τούς σκληρούς αὐτούς λόγους ἑτοιμάζει τούς μετανοοῦντες ὁμοφυλόφιλους γιά τά μεγάλα ἐπιτίμια πού ἐπιβάλλουν οἱ Ἱ. Κανόνες.  Πρόκειται γιά Κανόνες τοῦ Μ. Βασιλείου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, τούς ὁποίους ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία περιέβαλε μέ οἰκουμενικό κῦρος στήν Πενθέκτη Οἰκουμ. Σύνοδο : 

Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει : «Ὁ τήν ἀσχημοσύνην ἐν τοῖς ἄρρεσιν ἐπιδεικνύμενος, τῷ χρόνῳ τοῦ ἐν τῇ μοιχείᾳ παρανομοῦντος οἰκονομηθήσεται (ΚΑΝΩΝ ΞΒ΄).

Μετάφραση : Ὅποιος ἀσχημονεῖ ἐρωτικά μέ ἄνδρες πρέπει νά δεχθεῖ τό ἐπιτίμιο αὐτοῦ ὁ ὁποῖος μοιχεύει.

Τό ἐπιτίμιο τοῦ μοιχοῦ σύμφωνα μέ τόν ΝΗ΄Κανόνα τοῦ Μ. Β.  εἶναι 15 χρόνια. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀπό τή στιγμή πού μετανοεῖ ὁ μοιχός καί ὁ ὁμοφυλόφιλος καί παύει τήν ἁμαρτία, πρέπει νά περάσουν 15 χρόνια μέ ἀληθινή μετάνοια, μέ δάκρυα μέ νηστεία, ἄσκηση τῶν ἀρετῶν καί ὕστερα νά ἀξιωθεῖ τῆς θείας Μεταλήψεως. Μεγάλο τό ἐπιτίμιο καί βαρύ.  Εἶναι ὅμως ἀξιοπρόσεκτο ὅτι ὁ ἅγιος Βασίλειος χρησιμοποιεῖ  τό ρῆμα «οἰκονομῶ».  Μέ τό ἐπιτίμιο αὐτό «οἰκονομεῖται» ὁ ἁμαρτήσας. Δέν τιμωρεῖται. Εἰσέρχεται στήν «οἰκονομία», στό σχεδιασμό τῶν ἁγίων Πατέρων, τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας  γιά τή σωτηρία του. Ἄς προσέξουμε καί τά στάδια τῆς μετανοίας, ὅπως τά ζητεῖ ὁ Μ. Βασίλειος καί ὅπως αὐτά εἶχαν διαμορφωθεῖ ἤδη ἀπό τήν ἀρχαία Ἐκκλησία :

Ἐν δ΄ μέν ἔτεσι προσκλαίων ἔσται, ἐν ε΄ δέ ἀκροώμενος, ἐν τέσσαρσιν ὑποπίπτων, ἐν δυσί συνεστώς ἄνευ Κοινωνίας

Μετάφραση : Γιά τέσσερα χρόνια[ὁ μοιχός καί ὁ ἀρσενοκοίτης] θά προσκλαίει, πέντε χρόνια θά ἀκροᾶται τή Θ. Λειτουργία, τέσσερα θά μένει γονατιστός καί ἄλλα δύο χρόνια θά στέκεται μαζί μέ τούς πιστούς χωρίς ὅμως νά μετέχει στή Θ. Κοινωνία.(σύνολο 15 χρόνια)[3]

Βλέπουμε μέ πόση ἀκρίβεια, μέ πόση ἀληθινή ἀγάπη καί αἴσθημα εὐθύνης οἱ Ἅγιοι Πατέρες «κανονίζουν» τούς μετανοοῦντες, ὥστε νά ἐπανέλθουν χωρίς πισωγυρίσματα στήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας.

Δέν παύουν ὅμως νά εἶναι μεγάλα τά ἐπιτίμια προπάντων γιά τούς ἀδυνάτους καί ὀλιγοπίστους.  Γι’αὐτό «συντέμνει» ἡ Ἐκκλησία μας τά ἐπιτίμια. Ἔτσι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νηστευτής ζητεῖ 3 χρόνια αὐστηρῆς ἀσκήσεως καί νηστείας γιά νά ἀξιωθεῖ ὁ μετανοῶν ὁμοφυλόφιλος τῆςΘ. Κοινωνίας.

Τά πολύ αὐστηρά ἐπιτίμια τοῦ Μ. Βασιλείου καί τοῦ ἁγ. Γρηγορίου Νύσσης εἶναι ἕνας δείκτης τῆς φοβερῆς ζημιᾶς πού γίνεται στήν ψυχή ἀπό τίς βαρειές σαρκικές ἁμαρτίες.  Πάντοτε ὅμως τά ἐπιτίμια στήν ποιμαντική πράξη μικραίνουν καί συρρικνώνονται σύμφωνα μέ τόν ΡΒ΄(102) Κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμ. Συνόδου, ὁ ὁποῖος προβλέπει τή χρήση οἰκονομίας ἀπό τόν Πνευματικό, σύμφωνα μέ τή μετάνοια πού ἐπιδεικνύει ὁ ἁμαρτάνων, σύμφωνα μέ τίς ἀντοχές του, μέ τίς συνθῆκες πού διαπράχθηκε ἡ ἁμαρτία κλπ. Σκοπός τῶν ἐπιτιμίων εἶναι ἡ θεραπεία, ἡ ἀποκατάσταση τῆς πνευματικῆς ὑγείας τοῦ Χριστιανοῦ, ὄχι ἡ ἐξουθένωση ἤ ἐξόντωσή του.  Ἡ ὑπερβολική καί ἀφιλάνθρωπη αὐστηρότητα καί τό ἀντίθετό της, ἡ χαλαρή ἀντιμετώπιση τῆς ἁμαρτίας καί ἡ ἀμνήστευσή της ἀφήνει ἀθεράπευτο τόν ἁμαρτάνοντα καί τοῦ στερεῖ τή Χάρη τοῦ Χριστοῦ.

Γιά νά ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, σχετικά μέ τήν σήμερα ἐφαρμοζόμενη οἰκονομία, αὐτό πού ζητεῖται εἶναι ἡ ἀπόφαση ἀποχῆς ἀπό τήν μανία τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἡ διαρκής μετάνοια καί προσπάθεια ἀποφυγῆς τῆς ἁμαρτίας καί ἕνα εὔλογο διάστημα ἀποχῆς, ρυθμιζόμενο ἀπό τόν πνευματικό Πατέρα κατά περίπτωση, πού νά ἀποδεικνύει τήν εἰλικρινῆ διάθεση ἀλλαγῆς καί ἐπιστροφῆς στήν καθαρότητα καί στήν κοινωνία μέ τόν Χριστό.

Δυστυχῶς μέσα ἀπό τό βιβλίο Ἕλξη καί πάθος  γίνεται προσπάθεια νά ἀμνηστευθεῖ τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, Οἱ τοποθετήσεις ὀρθοδόξων ἱερέων πού συνιστοῦν νἀ ἐπιτρέπεται ἀνεμπόδιστα ἡ Κοινωνία τῶν Ἀχραντων Μυστηρίων στούς ὁμοφυλόφιλους συνιστοῦν μεγάλη ἀποστασία ἀπό τή διδασκαλία τῶν θείων Γραφῶν, πού ἀπαιτοῦν συνεχῆ ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς μας  γιά νά προσερχώμεθα στήν Θ. Εὐχαριστία.  Αποτελοῦν ἐπίσης ἀθέτηση καί περιφρόνηση τῶν ἁγίων Πατέρων πού ἐκφράζουν αὐθεντικά καί ἁγιοπνευματικά τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας. Πρόκειται γιά ἐπιπόλαιους αὐτοσχεδιασμούς πού κολακεύουν τό σαρκικό φρόνημα ἀλλά στεροῦν τή δυνατότητα ἀληθινῆς μετανοίας στούς ὁμοφυλοφίλους.

Δύο παραδείγματα ἀπό τό βιβλίο : α ) ὁ ὁρθόδοξος ἱερεύς Θωμᾶς Hopko γράφει : «Ἄν παραμένουν σέ ἐφάμαρτες συμπεριφορές [οἱ ὁμοφυλόφιλοι] ἀλλά μετανοοῦν εἰλικρινά, μποροῦν νά γίνουν δεκτοί στήν Θεία Κοινωνία μέ τή διαβεβαίωση τῆς συγχώρησης καί ἐλέους τοῦ Κυρίου» (σ. 647)

β) τό ἱερατικό ζεῦγος π. Ἰωάννου καί Λύν Μπρέκ ἐρωτᾶ : «Εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἰδιαίτερα ὅταν ἐκφράζεται μέ ἕνα σταθερό ζεῦγος πού ἔχουν δεσμευθεῖ ὁ ἕνας στόν ἄλλο, μιά ἀρκετά σοβαρή ἁμαρτία-ἤ μέ τόσο καταστρεπτική ἐπιρροή στήν ἐνοριακή ζωή-ὥστε νά δικαιολογεῖ νά τούς ἀφορίσουμε; ... Ἀναγνωρίζουμε ὅτι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου προσφέρεται ʺεἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος ʺ.  Ποιά πρέπει, πράγματι, νά εἶναι ἡ σωστή ποιμαντική προσέγγιση στά ὁμόφυλα ζευγάρια πού μετέχουν στήν ἐνοριακή ζωή; «(σ. 647).

Θεωρῶ δικαιολογημένους τούς δύο ἀλλόγλωσσους ὀρθοδόξους ἱερεῖς, τά διαβάσματα τῶν  ὁποίων, ὅπως καί τῶν περισσοτέρων ξένων ὀρθοδόξων θεολόγων καί ἱερέων, κατά πᾶσαν πιθανότητα, περιορίζονται στή μελέτη οἰκουμενιστικῶν, μοντέρνων θεολόγων καί λειτουργιολόγων.  Γνωρίζουν οἱ πατέρες αὐτοί, ὁ π. Θ. Hopko καί ὁ π. Ἰωάννης Breck τή σχετική διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τούς συναφεῖς ἱερούς Κανόνες; Ἀν τή γνωρίζουν εἶναι θλιβερό γιά τήν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νά ὑπάρχουν ἱερεῖς της, οἱ ὁποῖοι, ἐξ ὅσων γράφουν, μοιάζουν νά λένε μέσα τους : « Καλά, καί τί εἶναι ὁ Μ. Βασίλειος; Ἐδῶ ἔχουμε τήν ἐπιστήμη τῆς Ψυχολογίας, ἔχουμε τούς καθηγητές ἑρμηνείας τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἔχουμε καινούργιες πολιτισμικές καί κοινωνικές συνθῆκες». 

Ἡ ρηχότητα στήν ἀντιμετώπιση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀπό τό ζεῦγος Breck φαίνεται ἀπό τό ρητορικό τους ἐρώτημα ἄν ἡ παρουσία ἑνός ὁμοφυλοφιλικοῦ «ζεύγους» στήν ἐνοριακή ζωή  ἔχει « τόσο καταστρεπτική ἐπιρροή»! Μά ποῦ ζοῦν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι;  Δέν ἀντιλαμβάνονται τό φοβερό τραῦμα πού προκαλεῖ ἡ ἀποδοχή τῆς παρουσίας αὐτοῦ τοῦ «ζεύγους» στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ; τό μάθημα ἀποστασίας ἀπό τό Χριστό πού δίνει ἡ εἰκόνα δυό ἐρωτευμένων ἀνδρῶν ἤ γυναικῶν πού μπαίνουν καί βγαίνουν χεράκι-χεράκι  ἀπό τήν ἐκκλησία;

V. Ἐπίλογος καί ἀπαραίτητες ἐξηγήσεις

Δέν θά ἤθελα νά συνεχίσω τήν ἐνασχόληση μέ τό βιβλίο «Ἕλξη καί πάθος».  Ἄν νομίζει κάποιος ὅτι ἡ κριτική μας γίνεται ἀπό λόγους ἐμπαθείας, ὅτι ἔχω κάποια προσωπική διαφορά μέ τόν π. Βασίλειο, τόν διαβεβαιώνω ὅτι αὐτό δέν ἀληθεύει.  Ὁ π. Βασίλειος δέν μέ ἔχει βλάψει σέ τίποτα προσωπικά, οὔτε κι ἐγώ θέλω νά τόν βλάψω σέ κάτι.   Ἡ κατά καιρούς κριτική μου σέ κάποια ἄρθρα καί βιβλία του  γίνεται ἐπειδή φρονῶ, καί ὄχι μόνο ἐγώ, ὅτι οἱ ἰδέες του, τίς ὁποῖες προσπαθεῖ νά διαχύσει στό πανελλήνιο ἀντιβαίνουν στήν Ἀλήθεια καί τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτό τό τελευταῖο του βιβλίο θεωρῶ ὅτι ἀποτελεῖ μιά ἄσχημη καί ἀποτρόπαιη κηλίδα στά θεολογικά καί  ἀκαδημαϊκά μας γράμματα.  Ἡ κριτική του διάθεση στόν Ἀπ. Παῦλο, ὁ ὁποῖος, κατά τόν π. Βασίλειο, αγνοεῖ τί σημαίνει σεξουαλικός προσανατολισμός,  ἡ φανερή περιφρόνηση τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῶν συγχρόνων κληρικῶν, τῶν ὁποίων (κληρικῶν) τά κειμενα χαρακτηρίζει ὡς «χαμηλοῦ ἐπιπέδου»,  ὁ ἐναγκαλισμός «μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας» ὅλων τῶν ἀνοήτων, βλασφήμων καί αὐθαιρέτων ἰδεῶν τῶν ὁμοφυλόφυλων καί λεσβιῶν «καθηγητῶν», ἡ ἀποσιώπηση τῶν ψυχολογικῶν προβλημάτων καί τῶν ἄλλων προβλημάτων ὑγείας τῶν ὁμοφυλοφίλων,  ἡ ἐπιλεκτική παράθεση τῶν ἀπόψεων τῶν φιλοσόφων καί ψυχολόγων γιά τήν ὁμοφυλοφιλία, τό φανερό ψεῦδος γιά τήν... ἀφοσίωση τῶν ὁμοφυλόφιλων «ζευγαριῶν» καθιστοῦν τό βιβλίο, ἴσως ὄχι σκόπιμα, ἐργαλεῖο τῶν νεοεποχητῶν γιά τήν προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Θά ἤθελα σέ παράρτημα νά παραθέσω α) γιά ὅσους τόν ἀγνοοῦν, τόν Μῦθο τοῦ Αἰσώπου Ζεύς καί Αἰσχύνη, γιά νά γίνει γνωστό πῶς θεωροῦσε τήν ὁμοφυλοφιλία  ὁ ἁπλός λαός στήν ἑλληνική ἀρχαιότητα καί β) ἕνα διασωθέν ἀπόσπασμα ἀπό ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Νείλου τοῦ Σιναΐτου σέ κάποιον Μαρτύριον Βίνδικον, μέ τό ὁποῖο ὁ Ὅσιος δίνει τήν ἐλπίδα τῆς ἰάσεως τοῦ πάθους γιά ὅλα τά σαρκικά ἁμαρτήματα.

Ζεύς καί Αἰσχύνη

Ζεὺς πλάσας τοὺς ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις αὐτοῖς ἐνέθηκε, μόνην δ᾿ ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην ἐπελάθετο. Διὸ καὶ μὴ ἔχων πόθεν [ἂν] αὐτὴν εἰσαγάγῃ, διὰ τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν ἐκέλευσεν. Ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἀντέλεγεν ἀναξιοπαθοῦσα. Ἐπεὶ δὲ σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη· Ἀλλ᾿ ἔγωγε ἐπὶ ταύταις εἰσέρχομαι ταῖς ὁμολογίαις ὡς Ἔρως μή εἰσελεύσεται· ἂν δ᾿ εἰσέλθῃ, αὐτὴ ἐξελεύσομαι παραυτίκα. Ἀπὸ δὴ τούτου συνέβη πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους εἶναι. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοὺς ὑπ᾿ ἔρωτος κατεχομένους ἀναισχύντους εἶναι συμβαίνει.

Μετάφραση

Ὅταν ὁ Δίας ἔπλασε τούς ἀνθρώπους, ἔβαλε μέσα τους ὅλες τίς ψυχικές διαθέσεις. Ξέχασε μόνο νά βάλει μέσα τους τήν ντροπή καί μή ἔχοντας ἀπό ποῦ νά τήν βάλει μέσα, τή διέταξε νά μπεῖ ἀπό τόν πρωκτό. Ἡ ντροπή στήν ἀρχή ἀντιδροῦσε καί ἔλεγε ὅτι αὐτό εἶναι ἄδικο.  Ἐπειδή ὅμως ὁ Δίας τά ἀπαιτοῦσε μέ σφοδρότητα τοῦ εἶπε : «Θά μπῶ, τί νά κάνω, ἀλλά μ΄αὐτή τή συμφωνία, ὅτι δέν θά μπεῖ ἀπό ἐκεῖ γεννητικό ὄργανο.  Ἄν μπεῖ, ἐγώ θά φύγω ἀμέσως».

Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ συμβαίνει ὅλοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι νά εἶναι ἀναίσχυντοι.

Ἁγίου Νείλου τοῦ Σιναΐτου
Μαρτυρίῳ  Βίνδικι
(Μήνυμα ἐλπίδας)

Πᾶν εἶδος ἀκαθαρσίας, οἷον πορνεία, μοιχεία, ἀσέλγεια καί ἀρσενοκοιτία καί τά ὅμοια τούτοις χειμών προσονομάζονται παρά τῷ Σολομῶντι.  Ἐπειδή οὖν πάντες οἱ ἐκ μεταμελείας τῷ ὀρθῷ χρησάμενοι λογισμῷ ἀπαλλάττονται τῶν τοιούτων ἀμπλακημάτων καί μετά τοῦτο ἐρασμίως προσέχουσι τοῖς σωφρονικοῖς λόγοις, διά τοῦτο γέγραπται, ὅτι περ ʺὁ χειμών παρῆλθε, φωνή τρυγόνος ἠκούσθη ἒν τῇ γῇ ἡμῶνʺ τήν  γάρ σωφροσύνην ἡ τρυγών κατασημαίνει.

Μετάφραση

Κάθε εἶδος ἀκαθαρσίας, δηλαδή ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀσέλγεια, ἡ ἀρσενοκοιτία καί τά παρόμοια, «χειμώνας» ὀνομάζονται ἀπό τόν Σολομῶντα.  Ἐπειδή λοιπόν ὅλοι ὅσοι  μέ  τήν μεταμέλεια καί τή χρήση τοῦ ὀρθοῦ λογισμοῦ ἀπαλλάσσονται ἀπό τέτοια ἁμαρτήματα καί στή συνέχεια  μέ πολύ μεγάλη ἐπιθυμία προσέχουν  τούς λόγους πού διδάσκουν τή σωφροσύνη, γι΄αὐτό ἔχει γραφεῖ ὅτι : ʺὁ χειμώνας πέρασε, ἀκούσθηκε τό κελάηδισμα τῆς τρυγόνας στή γῆ μαςʺ[4].  Καί τοῦτο γιατί ἡ τρυγόνα ὑποδηλώνει τή σωφροσύνη.

Εὔχομαι μέσα ἀπό τήν καρδιά μου ὅσοι κατέχονται ἀπό τό πάθος τῆς ὀμοφυλοφιλίας νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τό δαιμονικό της χειμῶνα, ὅσο κι ἄν τούς τό ἀρνοῦνται οἱ καλοθελητές τῆς Ν. Ἐποχῆς, καί νά ζήσουν μέ τήν ἁγία σωφροσύνη γεμᾶτοι ἀπό ἀγαθούς καί καλούς λογισμούς ἑνωμένοι μέ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστῷ, ᾦ ἡ δόξα σύν Πατρί καί ἁγίῳ Πνεύματι εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.