Πατήρ Καλλίνικος Μουστῖκος
ἐφημέριου Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ
Ὁ γέροντάς μου, ὁ π. Καλλίνικος Μουστῖκος, ἦταν αὐτός πού δάκρυζε ὅταν λειτουργοῦσε, ἦταν αὐτός πού πρίν τοῦ πεῖς ποιός εἶσαι καί τί ἔκανες, ἤδη τό ἤξερε -ἦταν τό ἰδιαίτερο χάρισμα πού τοῦ εἶχε χαρίσει ὁ Πανάγαθος Θεός-· πού πρίν τοῦ πεῖς τίς ἁμαρτίες σου στίς ἀράδιαζε ἐκεῖνος πρῶτα ἁπλά καί ἁπαλά, προσεκτικά, ἀγαπητικά, ἐλεγκτικά καί δίκαια ὥστε καί νά συναισθάνεσαι τήν βαρύτητα τῶν πταισμάτων σου ἀλλά καί νά «πετᾶς» ἀμέσως μόλις σοῦ διάβαζε τή συγχωρητική εὐχή.
Ἦταν αὐτός πού ἦταν παρών πάντα δίπλα στά πνευματικοπαίδια του . Μά καί τώρα ἔρχεται ὅποτε τόν παρακαλέσεις.
Ἦταν αὐτός πού τό πρόσωπό του σοῦ θύμιζε τό φῶς καί τή γλυκύτητα τῶν ἀγγέλων.
Μοῦ ἔμαθε πολλά γιά μένα καί τούς ἄλλους· μέ εὐλόγησε, μέ στήριξε, μέ κατεύθυνε, μέ προσέφερε στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ πόσο ἀληθινά εὐγνώμων τοῦ εἶμαι μά καί πόσο ἔχω χρέος νά τόν βγάλω ἀσπροπρόσωπο.
Χάρηκα πολύ, σάν ἔμαθα πώς γράφτηκε βιβλίο γιά τόν γέροντα. Τό περιεχόμενό του εἶναι τό ἐλάχιστο ἀπό τήν ἁγία ζωή του. Ἔστω ὅμως κι ἔτσι, καταλαβαίνει ὁ ἀναγνώστης τό οὐράνιο ὕψος αὐτοῦ τοῦ θεοφωτίστου ὑψιπέτη καί ἀντιλαμβάνεται τό πόσα δέν χώρεσαν στό χαρτί νά γραφτοῦν. Αἰσθάνεται πώς καί στόν 21ο αἰώνα ὑπάρχουν ἅγιοι, πώς καί τώρα γίνονται θαύματα μικρά καί μεγάλα, πώς ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός, πώς ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ μοναδικά βέβαιη.
Ἄς μοιάσουμε λοιπόν κι’ἐμεῖς σέ τέτοιους γεροντάδες, βιώνοντας ἐμπράκτως τά Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.