ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΟΜΙΜΑ !

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῇ12ῃ Μαρτίου 2018.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΟΜΙΜΑ!

Ἡ βλασφημία, ἡ προσβολή κατά τοῦ Θεοῦ, εἶναι προφανῶς μία ἀπό τίς ἔσχατες μορφές κατάπτωσης τοῦ ἀνθρώπου. Μία ἀκραία μορφή ἐναντιώσεως καί ἀνταρσίας κατά τοῦ Δημιουργοῦ του. Μία παράλογη διάθεση καί ἐνέργεια, μέσω τῆς ὁποίας ὁ ὑβριστής νομίζει ὅτι μπορεῖ νά πλήξει, ἤ νά ἀπαξιώσει τόν ἀπόλυτα ἀπαθῆ Θεό. Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος ἀφότου ἔπαυσε νά βρίσκεται σέ κοινωνία μέ τό Θεό, ἔφθασε σέ κατάσταση πνευματικοῦ σκοτισμοῦ. Στήν κατάσταση αὐτή εὑρισκόμενος, ἄρχισε νά πιστεύει ὅτι ὑπεύθυνος γιά τίς ποικίλες θλίψεις, τή φθορά καί τόν θάνατο, τά ὁποῖα ὑπομένει στήν παροῦσα ζωή, εἶναι ὁ Θεός. Τήν δική του ἀποκλειστική εὐθύνη γιά τήν τραγωδία του τήν ἀπέδωσε στόν Δημιουργό του. Ἀδυνατεῖ πλέον νά διακρίνει ὅτι ὁ μόνος ὑπεύθυνος γιά τά θλιβερά ἐπακόλουθά τῆς πτώσεώς του εἶναι αὐτός ὁ ἴδιος καί κανένας ἄλλος. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά δημιουργήσει σιγά - σιγά ἔχθρα πρός Αὐτόν, ὥστε νά φθάσει τελικά στό σημεῖο νά βλασφημεῖ τό Θεό. Στήν ἐποχή μας, ἐποχή ἐσχάτης ἀποστασίας, ἡ βλασφημία ἔχει φθάσει στό ἀποκορύφωμά της. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος σήμερα ζητάει, ὄχι ἁπλά νά βλασφημεῖ τό Θεό καί κάθε ἱερό πρόσωπο καί πράγμα, ἀλλά νά τό κάνει καί νόμιμα, μέ τή σφραγίδα καί τήν προστασία τοῦ κράτους!

Ἀφορμή γιά τήν παροῦσα ἀνακοίνωσή μας πήραμε ἀπό δημοσίευμα στήν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν» (22-2-2018), μέ τίτλο: «Τά σύγχρονα κράτη, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, κατάργησαν νομοθετικά τό ἀδίκημα τῆς βλασφημίας». Πρόκειται γιά συνέντευξη τοῦ κ. Δημήτρη Δημούλη, καθηγητή τοῦ Συνταγματικοῦ καί Δημοσίου Διεθνοῦς Δικαίου στό Πανεπιστήμιο Bandeirante τοῦ Sao Paulo, μέ ἀφορμή κάποιο δημοσίευμά του μέ τίτλο: «Ἀγγλία, Γαλλία, Δανία. Γ…ὤ τήν Παναγία…»! Στήν ἐρώτησή του ἀπό τό δημοσιογράφο: «Τί ἀκριβῶς θέλετε νά μᾶς πεῖτε, κ. καθηγητά;», ἀπάντησε: «Τί σημαίνει “τιμωροῦμε ὅποιον προσβάλλει τά θεῖα”; Μπορεῖ νά σημαίνει δυό πράγματα. Πρῶτον, ὅτι σέ μία κοινωνία σχεδόν ὅλοι πιστεύουν στά “θεῖα” καί ὅποιος τά προσβάλλει πρέπει νά κατασταλεῖ. Δεύτερον, ὅτι τό κράτος ἐλέγχεται ἀπό μία θρησκευτική ὁμάδα πού ἐπιβάλλει τίς ἀντιλήψεις της στούς ὑπόλοιπους. Καί στίς δυό περιπτώσεις αὐτό πού προστατεύεται δέν εἶναι ὁ Θεός (πού, ὅπως λέει ὁ Δημήτρης Χριστόπουλος, δέν ἔχει ἀνάγκη εἰσαγγελέα), ἀλλά οἱ κυρίαρχες ἰδεολογίες πού ἐπιβάλλουν φίμωτρο στίς ἄλλες ἀπόψεις»! Παιδαριώδης συλλογισμός! Ποιός ἰσχυρίστηκε ποτέ, ὅτι μέ τή βλασφημία προσβάλλεται ὁ ἀπόλυτα ἀπαθής καί ἄτρεπτος Θεός; Ποιός τοῦ εἶπε ὅτι μέ τήν ἀπαγόρευση τῆς βλασφημίας προστατεύεται ὁ Θεός; Ποιός ἰσχυρίστηκε ὅτι σέ μία κοινωνία ὅλοι πιστεύουν στά θεῖα καί ὡς ἐκ τούτου ὑπάρχει ἡ ἀπαγόρευση τῆς βλασφημίας; Ἡ ὑπόθεσή του ὅτι «τό κράτος ἐλέγχεται ἀπό μία θρησκευτική ὁμάδα πού ἐπιβάλλει τίς ἀντιλήψεις της στούς ὑπόλοιπους», δηλαδή τήν Ἐκκλησία, εἶναι «ἡ λουκουμόσκονη» τῶν λογίς ἐκκλησιομάχων, ἡ ὁποία ἀπέχει παρασάγγας ἀπό τήν πραγματικότητα. Ἡ Ἐκκλησία, ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά ἐπιβάλλει τή θέλησή της στό κράτος, ἀλλά ἀντίθετα, ἐκεῖνο «ροκανίζει» ἀναίσχυντα καί προκλητικά Ἐκείνη! Ἰδιαίτερα τά τελευταῖα χρόνια, οἱ κυβερνήσεις συναγωνίζονται, ποιά θά πλήξει περισσότερο τήν Ἐκκλησία καί τό ὀρθόδοξο αἴσθημα τοῦ λαοῦ μας, μέ ἄθλια καί ἀντίχριστα νομοθετήματα, τά ὁποῖα, παρ’ ὅλες τίς ἀντιδράσεις Της, δέν μπορεῖ νά τά ἀποτρέψει.

Δέν προστατεύεται λοιπόν οὔτε ὁ Θεός, οὔτε ἐπιβάλλεται ἀπό τήν Ἐκκλησία ἡ ἀπαγόρευση τῆς βλασφημίας, ἀλλά πρόκειται γιά θεμελιώδη ἀρχή τῆς κοινωνίας καί τῆς δημοκρατίας, ὁ σεβασμός τῆς πίστης τοῦ ἄλλου. Ἡ διακράτηση τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης καί δι’ αὐτῆς τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς. Ὅταν λέμε σεβασμό στήν πίστη τοῦ ἄλλου, δέν ἐννοοῦμε τήν ἀποφυγή τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεώς μας, ἤ τῆς κριτικῆς, ἀλλά τήν ἀποφυγή τῆς κακόβουλης δόλιας ὑβριστικῆς προσβολῆς. Κάποιοι θέλουν νά βλέπουν τήν κριτική τῆς Ἐκκλησίας στίς αἱρέσεις καί τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ὡς ὑβριστική προσβολή τῶν ἄλλων. Αὐτή εἶναι μία φθηνή δικαιολογία καί μία προσπάθεια σπίλωσης τῆς Ἐκκλησίας, διότι κριτική δέν κάνει μόνον Αὐτή, ἀλλά καί οἱ αἱρετικές καί παραθρησκευτικές ὁμάδες. Καί μάλιστα, ἐνῶ αὐτές μέ πολύ πιό σκληρό καί ἀπαξιωτικό τρόπο κριτικάρουν τήν Ἐκκλησία, οἱ χριστιανομάχοι οὐδέποτε διανοήθηκαν νά τίς στηλιτεύσουν. Μόνο στήν Ἐκκλησία ἀρνοῦνται τό δικαίωμα νά ἔχει λόγο! Τόσο «δημοκρατικά»!

Οἱ ἀρχές τῆς δημοκρατίας ἐπιτάσσουν τόν σεβασμό τῶν ἀτομικῶν καί συλλογικῶν δικαιωμάτων. Ἡ πίστη στό Θεό, οἱ φιλοσοφικές ἰδέες καί κοινωνικές ἀντιλήψεις εἶναι ἀγαθά συνταγματικά κατοχυρωμένα καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά γίνονται σεβαστά καί γι’ αὐτό ὁ νομοθέτης ὀφείλει νά τά περιφρουρήσει. Δέν ἔχει κανένας τό δικαίωμα νά προσβάλλει, βλασφημώντας καί ἀσχημονώντας, τά πιστεύω κανενός! Γιατί ἡ πίστη κάθε ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τό ὀντολογικό του θεμέλιο, γι’ αὐτό καί ἡ «προσβολή θρησκευτικῆς εἰρήνης», τίθεται ὡς διακινδυνευόμενο ἔννομο ἀγαθό στίς διατάξεις 198 καί 199 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα. Αὐτό δέν τό ἐπιβάλλουν μόνον οἱ νομοθεσίες, ἀλλά καί ἡ κοινή λογική καί ὁ πολιτισμός. Ἐν προκειμένῳ ἐμεῖς πιστεύουμε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί εὐλαβούμαστε τά ἱερά πρόσωπα τῆς χριστιανικῆς μας πίστης, ὡς ἀναφαίρετο δικαίωμά μας. Τό ἴδιο δικαίωμα βέβαια προβάλλουν καί ἐκεῖνοι πού θέλουν νά βλασφημοῦν τά θεῖα, χωρίς ὅμως νά μποροῦν νά δικαιολογήσουν, ποιά ἀναγκαιότητα, ἤ ποιό ἀτομικό δικαίωμα ἱκανοποιεῖται μέ τό νά βλασφημοῦν τή δική μας πίστη! Καί ἐν πάσει περιπτώσει, μέχρι ποῦ φθάνουν τά δικαιώματα τῶν βλασφήμων καί ποῦ σταματοῦν τά δικαιώματα τῶν πιστῶν; Γιατί νά ἔχουν τό δικαίωμα κάποιοι νά βλασφημοῦν τήν πίστη κάποιων ἄλλων καί νά μήν ἔχουν καί ἐκεῖνοι τό δικαίωμα νά μήν βλασφημεῖται ἡ πίστη τους; Ἀλλά καί, ἐφόσον ἐκεῖνοι δέν πιστεύουν στήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, τότε γιατί βλασφημοῦν ἕνα ἀνύπαρκτο, (γιά κείνους), ὄν; Δέν εἶναι αὐτό παραλογισμός;

Λέει στή συνέχεια ὁ κ. καθηγητής: «Φυλακίζουν, λογοκρίνουν, διώκουν, καῖνε, ἀκόμη καί σκοτώνουν τούς ἄπιστους. Τά συνταγματικά κράτη κατέστησαν τή θρησκεία ἰδιωτικό ζήτημα. Πιστεύει ὅποιος θέλει καί σέ ὅ, τί θέλει. Ἡ δυσμενής διάκριση καί ἡ καταστολή ὅσων δέν ἀκολουθοῦν τίς κυρίαρχες θρησκεῖες εἶναι ἀπόλυτα ἀντισυνταγματικές. Θίγουν τήν ἐλευθερία γνώμης καί τή θρησκευτική ἐλευθερία. Ἐάν ὁ μητροπολίτης ἔχει δικαίωμα νά πιστεύει στόν Χριστό, ἐγώ ἔχω τό ἴδιο δικαίωμα νά τόν θεωρῶ ἀγύρτη». Διερωτώμεθα: Σέ ποιά χώρα ζεῖ ὁ ἄνθρωπος; Ἔχει σχέση μέ τήν πραγματικότητα, ἤ ζεῖ σέ μία δική του εἰκονική πραγματικότητα, τήν ὁποία ὑπαγορεύουν οἱ ἀτομικές του ἰδεοληψίες; Πότε διαπίστωσε νά ἐξαπολύει διωγμούς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί μάλιστα μέχρι θανάτου; Πόσους ἀπίστους εἶδε νά χώνει στή φυλακή, νά διώκει, νά καίει καί νά σκοτώνει; Ἀντίθετα λογοκρισίες, διώξεις, φυλακίσεις καί φόνους «ἀπίστων» συναντοῦμε στίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, (Ἰσλάμ, Ἰνδουισμός, Σίχ, κλπ) καί σέ ὁμάδες ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Θυμίζουμε ἀκόμη στόν κ. καθηγητή ὅτι λογοκρισίες, διώξεις, φυλακίσεις καί ἑκατομμύρια θανάτους σέ ἀθώους ἀνθρώπους, τῶν ὁποίων τό μόνο ἁμάρτημα ἦταν ὅτι πιστεύουν στό Θεό, ἔκαμαν οἱ ἄθεοι, αἱμοσταγεῖς μαρξιστές τόν περασμένο αἰώνα, γράφοντας τίς πιό μαῦρες σελίδες τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας. Σελίδες φρίκης καί θηριωδιῶν, ἀφήνοντας πίσω τούς τά πλέον ἀπάνθρωπα φρικιαστικά μνημεῖα, γιά νά θυμίζουν στίς κατοπινές γενιές τήν βαρβαρότητα τῆς ἀθεΐας! Γιατί δέν εἶχε τήν εὐθυκρισία ὁ κ. καθηγητής νά κάνει μία ἔστω στοιχειώδη διάκριση; Ἐπίσης ποῦ εἶδε τήν «δυσμενῆ διάκριση καί καταστολή ὅσων δέν ἀκολουθοῦν» τήν Ὀρθόδοξη πίστη στήν Ἑλλάδα; Μπορεῖ νά μᾶς ἀποδείξει ὅτι, μέ εὐθύνη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, θίγεται ἡ «ἐλευθερία γνώμης καί ἡ θρησκευτική ἐλευθερία» στήν πατρίδα μας; Ἄν θέλει νά ψάξει, ποῦ ἐφαρμόστηκε ἡ παντελής ἀπαγόρευση τῆς «ἐλευθερίας γνώμης καί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας», ἄς ἀνατρέξει στήν ἱστορία τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί ὄχι πολύ μακριά μας (χρονικά καί τοπικά), στήν γειτονική μας Ἀλβανία, ὅπου διά νόμου ἀπαγορεύτηκε τό δικαίωμα νά θρησκεύουν οἱ πολίτες της ἀπό τό αἱμοσταγές ἀθεϊστικό μαρξιστικό καθεστώς!

Στή συνέχεια «μπαίνει στό ψητό»: «Τά σύγχρονα κράτη, τό ἕνα μετά τό ἄλλο, κατάργησαν νομοθετικά τό ἀδίκημα τῆς βλασφημίας. Σέ ὁρισμένα κράτη, ὁ νομοθέτης δίστασε καί τά δικαστήρια κήρυξαν τήν ἀντισυνταγματικότητα (Ἰταλία). Στήν Ἑλλάδα οἱ κυβερνῶντες ἔχουν πάγια συμμαχία μέ θρησκευτικούς μηχανισμούς. Γι’ αὐτό καί ἡ βλασφημία καί τά ἄλλα μέσα θρησκευτικῆς λογοκρισίας βρίσκονται στήν πρώτη γραμμή τῆς ἐπικαιρότητας. Ὁ Ἕλληνας νομοθέτης φοβᾶται πολιτικά νά καταργήσει τή βλασφημία, παρότι ἡ σημερινή κυβέρνηση τό ὑποσχέθηκε ἐπανειλημμένα». Ζητᾶ νά ἐφαρμοστεῖ καί στή χώρα μας τό αἶσχος καί ἡ ἀσυδοσία τῆς ἀποστατημένης Δύσεως, ὅπου ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρωπος κήρυξε «πόλεμο» ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, φυσικά ὄχι τοῦ ἀληθινοῦ, ἀλλά τοῦ ἀνύπαρκτου «Θεοῦ» τοῦ Παποπροτεσταντισμοῦ. Αὐτός ὁ Θεός δέν ὑπάρχει, εἶναι δημιούργημα ἀρρωστημένων μυαλῶν τῶν φεουδαρχῶν, γιά τήν ποδηγέτηση τῶν ὑπηκόων τους. Ἕνας τυραννικός καί ἀπάνθρωπος «Θεός», ὁ ὁποῖος ζητάει αἷμα καί ἐκδίκηση γιά νά καταλλαγιάσει ὁ θυμός του καί νά ἱκανοποιηθεῖ ἡ δικαιοσύνη του, εἶναι ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου. Προφανῶς ὁ κ. καθηγητής, δέν εἶναι σέ θέση νά διακρίνει τόν ἀληθινό Θεό τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν ἀπαθῆ καί γεμάτο ἀγάπη καί συμπόνια γιά τόν ἄνθρωπο, ἀπό τόν ψεύτικο τῆς Δύσεως, καί ὡς ἐκ τούτου, νομίζει ὅτι μπορεῖ νά βλασφημεῖται! Δέν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν του τό γεγονός ὅτι ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων σήμερα ἔχουν μοναδικό στήριγμα καί παρηγοριά τους τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Προκαλεῖ, λοιπόν μέ τό νά ἀπαιτεῖ νά βλασφημεῖται νόμιμα ἡ πίστη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων!

Κλείνοντας, θά ἐπαναλάβουμε αὐτό πού πολλές φορές ἔχουμε τονίσει. Τά σημεῖα τῶν καιρῶν, ἕνα ἀπό τά ὁποῖα εἶναι καί τό φοβερό ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας, δείχνουν ξεκάθαρα ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει εἰσέλθει πλέον στήν τελική εὐθεία τῆς ἐσχατολογικῆς ἐποχῆς. Οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐσχάτων, σύμφωνα μέ τήν πρόρρηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ἔσονται … βλάσφημοι», (Β΄Τίμ.3,1), θά ὑπερβοῦν κάθε ὅριο ἀσέβειας καί ὅπως μεγαλειωδέστατα προεῖδε ὁ ἱερός συγγραφέας τῆς Ἀποκαλύψεως, «ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι (σ.σ. τῶν ἐσχάτων) καῦμα μέγα, καί ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἔχοντος ἐξουσίαν ἐπί τάς πληγάς καί οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῶ δόξαν … καί ἐμασῶντο τάς γλῶσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου, καί ἐβλασφήμησαν τόν Θεόν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καί ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καί οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν» (Ἀποκ.16,9-11)! Τό νά ζητοῦν λοιπόν σήμερα ἄνθρωποι νά βλασφημοῦν νόμιμα τό Θεό, εἶναι δυστυχῶς προάγγελος τραγικῶν ἀποκαλυπτικῶν ἐξελίξεων γιά τήν ἀνθρωπότητα! Τό ποτήρι τῆς ἀνομίας ξεχείλισε…

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί τῶν Παραθρησκειῶν