Πλαστικό χρῆμα, κρατικός …τζόγος καί ἄλλα ἀνομήματα!
Στό βιβλίο τῆς Α΄ Λυκείου «Ἀρχές Οἰκονομίας» κεφ. 10, σελ. 134-137, διαβάζουμε γιά τούς στόχους τῆς κρατικῆς παρέμβασης:
Τό κράτος παρεμβαίνει γιά νά :
α) ἐξασφαλίσει ὁρισμένες ὑπηρεσίες στούς πολίτες πού μόνο αὐτό θά μποροῦσε νά δώσει: ἄμυνα τῆς χώρας, προστασία ἀπό κακοποιούς, δημόσια ὑγιεινή, δημιουργία ὑποδομῶν κλπ.
β) ἀντιμετωπίσει ἀνισότητες στά εἰσοδήματα καί στόν πλοῦτο: δίνει συντάξεις, διάφορα βοηθήματα μέ τή μορφή ἐπιδομάτων (ἀνεργίας, οἰκογενειακῶν κλπ)
γ) πετύχει τή μέγιστη δυνατή παραγωγή ἀπό τούς ὑπάρχοντες πόρους: ἀντιμετώπιση οἰκονομικῶν κρίσεων καί ἄμβλυνση συνεπειῶν αὐτῶν, πλήρη ἀπασχόληση παραγωγικῶν συντελεστῶν, διάχυση καινοτομιῶν παραγωγῆς κλπ
δ) μεριμνήσει γιά τό μέλλον: Προβλέπει τίς μελλοντικές ἀνάγκες καί τά πιθανά μελλοντικά προβλήματα καί ἐπεξεργάζεται λύσεις, δηλ. προσπαθεῖ νά ἐνισχύσει τήν ἀναπτυξιακή διαδικασία τῆς κοινωνίας.
Νομίζουμε πώς πρόκειται γιά μία ἐξαιρετική παρουσίαση τοῦ ρόλου τοῦ κράτους, τῆς σπουδαιότητας ὕπαρξής του καί - στό βαθμό πού ἐπιτελεῖ τίς ἀνωτέρω λειτουργίες - τῆς ἀναγκαιότητας πληρωμῆς φόρων ἀπό ὅλους μας.
Ἀφορμή γιά τήν ἀνωτέρω παράθεση τῆς λειτουργίας τοῦ κράτους ἀποτελοῦν οἱ νέες δραστηριότητες στίς ὁποῖες ἔχει ἐπιδοθεῖ τά τελευταῖα χρόνια, οἱ ὁποῖες, κατά τή γνώμη μας, δέν ἐμπίπτουν στό ἀντικείμενο τῆς λειτουργίας του, ἀλλά ἀποτελοῦν ὑπέρβαση αὐτῆς καί «εἰσπήδησή» του, σέ ἄλλους τομεῖς πού δέν τοῦ ἀνήκουν.
Πιό συγκεκριμένα ἀναφερόμαστε στήν προσπάθειά του νά ἐπιβάλλει τή χρήση τοῦ πλαστικοῦ χρήματος στή ζωή τῶν πολιτῶν, ὅπου χρησιμοποιεῖ πληθώρα ἀντισυνταγματικῶν μέχρι καί μή ἠθικῶν πολιτικά καί κοινωνικά μεθόδων γιά νά τό πετύχει:
1. Μέ ποιά λογική δυό νόμιμες, ἰσότιμες καί ἰσάξιες μέθοδοι συναλλαγῶν, αὐτές μέ μετρητά καί αὐτές μέ κάρτα, οἱ ὁποῖες παράγουν τό ἴδιο ἀποτέλεσμα: ἔκδοση ἀπόδειξης, μεταφορά χρήματος, ἀγοραπωλησία προϊόντος, τό κράτος τίς ἀντιμετωπίζει σέ δεύτερο χρόνο (κατά τήν ὑποβολή τῆς φορολογικῆς δήλωσης) ὡς μή ἰσότιμες; «Ποινικοποιεῖ» τίς νόμιμες συναλλαγές μέ μετρητά καί τούς ἐπιβάλλει ἐξοντωτικό «πρόστιμο», μέ τή μορφή τῆς μή ἀπόδοσης ἔκπτωσης φόρου! Γιά ποιό λόγο καί μέ ποιό λογικό ἐπιχείρημα διαχωρίζονται οἱ μέν ἀπό τίς δέ καί στιγματίζονται ὡς κατώτερες ἀπό τήν στιγμή πού οἱ πολίτες ἔχουν τό δικαίωμα ἀπό τό κράτος, ἐλεύθερα νά ἐπιλέξουν ὅποια μέθοδο συναλλαγῶν ἐπιθυμοῦν; Μήπως ἔχουν ἀπαγορευθεῖ οἱ συναλλαγές μέ μετρητά καί δέν τό γνωρίζουμε; Δέν παραβιάζονται βάναυσα, μέ αὐτόν τόν τρόπο, οἱ ἀρχές τῆς ἰσότητας, τῆς ἐλευθερίας τῶν συναλλαγῶν, τοῦ ἀπαραβίαστου της προσωπικῆς ζωῆς, ἡ ἀρχή τῆς ἀναλογικότητας κοκ;
2. Πάντοτε στά κράτη, εἴτε πρωτόγονα, εἴτε σύγχρονα, ὑπῆρχε τό χρῆμα, τό ὁποῖο λειτουργεῖ ὡς μέτρο τῆς ἀξίας τῶν ἐμπορευμάτων, ὡς μέσο πληρωμῶν καί ὡς μέσο ἀποταμίευσης τῆς ἀξίας (σελ 81 τοῦ ἴδιου βιβλίου). Ὡς μέσο ἀποταμίευσης, πῶς θά μπορέσει νά ἐπιτύχει τό σκοπό του, ὅταν σέ καθεστώς ὕπαρξης μόνο τοῦ ἠλεκτρονικοῦ χρήματος, οἱ τράπεζες θά μποροῦν νά ἐφαρμόζουν ἀρνητικά ἐπιτόκια; Ἤδη μέ τόν πληθωρισμό, ἀπό ἔτος σέ ἔτος, ἔχει τρωθεῖ μερικῶς αὐτή του ἡ λειτουργία, μιᾶς καί εἶναι ὑπαρκτή ἡ σταδιακή ἀπώλεια τῆς ἀγοραστικῆς δύναμης τοῦ χρήματος. Μέ τά ἀρνητικά ἐπιτόκια (ἤδη εἴμαστε πέριξ τῶν μηδενικῶν ἐπιτοκίων) καί τήν ἀδυναμία οἱ πολίτες νά προβοῦν σέ ἀναλήψεις, δέν θά ἐπέλθει ὁριστική κατάργηση αὐτῆς τῆς λειτουργίας; Γιά ποιά ἀποταμίευση θά μιλᾶμε, ὅταν χρόνο μέ τό χρόνο θά μειώνεται τό κεφάλαιο πού ἀποθησαυρίζεται στίς τράπεζες λόγω τῶν ἀρνητικῶν ἐπιτοκίων;
(Γιά τά ἀρνητικά ἐπιτόκια καί τήν κατάργηση μετρητῶν, βλ μελέτη τῆς citibank:
https://app.box.com/s/kg0xc44jgw9i8syur8iz6ysiq9i4dyrf
καί working paper τοῦ ΔΝΤ: https://app.box.com/s/1vnpbzetj9klm7t49d69t3kjkmnvcf1d ).
Στό ἀνωτέρω πλαίσιο γιατί τό κράτος ἀποκρύπτει ἀπό τούς πολίτες τήν προοπτική τῶν ἀρνητικῶν ἐπιτοκίων πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν οἱ τράπεζες καί σέ ἀγαστή συνεργασία μαζί τους ἐφαρμόζει μέτρα ἐξοστρακισμοῦ τῶν μετρητῶν;
3. Σάν νά μήν ἔφταναν ὅλα τά ἀνωτέρω, τό κράτος προβάλλει ὡς πρότυπο ζωῆς τήν λοταρία, τίς κληρώσεις, τόν …τζόγο! Μέ ποιά λογική, τά χρήματα τῶν φορολογουμένων, πού «μέ αἷμα» πληρώνονται στήν ἐφορία, μοιράζονται, πάλι μέ διακριτική μεταχείριση σέ ὁρισμένους μόνο πολίτες, μέ μεθόδους τζόγου; Ἀνήκει στίς ἀνωτέρω περιγραφεῖσες λειτουργίες τοῦ κράτους, ἡ λοταρία; Αὐτό εἶναι τό παράδειγμα πού θέλουμε νά προβάλλουμε στούς πολίτες, τό παράδειγμα τοῦ τζόγου; Δέν θά ἦταν προτιμότερο νά δοθεῖ ἕνα ἐπίδομα σέ κοινωνικές δομές ἤ σέ ἐπενδύσεις; Εἶναι νόμιμο τό κράτος νά μοιράζει χρήματα μέ δράσεις πού δέν ἐμπίπτουν στίς ἁρμοδιότητές του;
Ἐπίσης ἀξίζει νά σημειώσουμε ὅτι τό κράτος πούλησε τήν ἐπιχείρηση πού ἀσχολεῖται μέ τόν νόμιμο τζόγο, τόν ΟΠΑΠ, γιατί στό πλαίσιο τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, τό κράτος πρέπει νά ἀπέχει ἀπό ἐπιχειρηματικές δραστηριότητες τέτοιου εἴδους.
Ἐπιπλέον, στό πλαίσιο τῆς τέταρτης δράσης του, τό κράτος πρέπει νά φροντίζει γιά τό μέλλον καί νά προβλέπει μελλοντικά προβλήματα. Ἀντί νά σπρώχνει ἐκβιαστικά τούς πολίτες πρός τό πλαστικό χρῆμα, γιατί δέν ἀναδεικνύει τά προβλήματα τοῦ ἠλεκτρονικοῦ χρήματος, ζητώντας ἀπό τίς τράπεζες νά δώσουν λύση σέ αὐτά, ἐάν μποροῦν;
Κυβερνοεπιθέσεις (χακαρίσματα), κλοπές χρημάτων, ἠλεκτρονικές ἀπάτες, κλοπή ταυτότητας κ.ο.κ. Καταγραφή προσωπικῶν προφίλ : καταναλωτικό, ἰατρικό, πολιτικό, ἰδεολογικό, θρησκευτικό, σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ κ.ἄ.
Δέν εἶναι κατά πρῶτον στίς ἁρμοδιότητες τοῦ κράτους νά ἀποτρέψει τή δημιουργία μίας «ἠλεκτρονικῆς φυλακῆς», μέ τίς ἀνωτέρω ἀναφερθεῖσες «πτέρυγες», ὅπου ὅλοι θά νομίζουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι, ἐπειδή οἱ ἁλυσίδες θά εἶναι ἀόρατες; Ἐκτός κι ἄν τό κράτος ἐπιθυμεῖ τήν ὕπαρξη τέτοιας φυλακῆς, ὁπότε ἡ λύση εἶναι μόνο στά χέρια μας…