Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΛΑΝΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ
Ἐμεῖς θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ Μυστήριο τοῦ θανάτου, μάλιστα δὲ τοῦ φόβου ποὺ προκαλεῖται ἐξαιτίας τῆς ἐνθύμησής του καὶ γιά τό πῶς ἀντιμετωπίζεται (ὁ θάνατος), μὲ γνώμονα τὸ λόγο τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καὶ αὐτὸ, γιὰ νὰ ξεσκεπαστοῦν κάποιοι ἐπώνυμοι ἀπατεωνίσκοι ψευτοδιδάσκαλοι, ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται «ψυχοθεραπευτές», ἐνῷ οἱ ἴδιοι εἶναι ψυχικὰ ἄρρωστοι. Αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς δυστυχεῖς, ἀφοῦ τοὺς βόλεψε ἡ νέα ἐποχή, ἰσχυρίζονται ὅτι κατέχουν τὸ φάρμακο γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ φόβο τοῦ θανάτου. Κάνουν διαλέξεις, δίνουν συνεντεύξεις, ζοῦν σὲ κοσμικὴ χλιδή, θεραπεύοντας ὁ ἕνας τὰ πάθη τοῦ ἄλλου. Ἂν ὅμως τοὺς προσέξεις βαθύτερα, ὁ ψυχικός τους κόσμος εἶναι ἰσοπεδωμένος, κατεστραμμένος. Ἀνόητοι ὄντες κατὰ τὸ ψαλμικὸν «εἶπε ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός»[3] καὶ διεστραμμένοι κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν «ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;»[4] ἀναμασοῦν, ὡς οἱ κῦνες, παλαιὲς καὶ νεώτερες διδασκαλίες, ἀθέων, ὑλιστῶν, καὶ ἄλλων κτηνανθρώπων, ὅπως ἀρέσκονται νὰ χαρακτηρίζονται οἱ ἴδιοι, (ἀπόγονοι τῶν χιμπατζήδων). Ἂς γλεντήσουμε, λένε, «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν»[5], ἐφ’ ὅσον κατὰ τὴ γνώμη τους δὲν ὑπάρχει οὔτε Θεὸς οὔτε ψυχὴ ποὺ νὰ χωρίζεται ἀπὸ τὸ σῶμα οὔτε ζωὴ αἰώνιος. Ὅλα τελειώνουν μὲ τὸν ἐγκεφαλικὸ θάνατο καὶ ὁδηγοῦνται στὸ μηδέν. Τὰ ἀφεντικά τους τοὺς χρησιμοποιοῦν ὡς φερέφωνα καὶ προαγγέλους τῆς παγκόσμιας δικτατορίας τους. Καὶ αὐτό, γιατί, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ψυχασθενεῖς ψυχοθεραπευτὲς περιφέρονται ἀνὰ τὸν κόσμον (ἦρθαν καὶ στὴν Ἑλλάδα δυστυχῶς[6]) ἀναμασώντας τὸ δυσῶδες ἐξέραμα τῆς ἀθεΐας τους, ταυτόχρονα οὗτοι καὶ οἱ ὅμοιοι μὲ αὐτοὺς δόλιοι ἔμποροι ψυχῶν καὶ σωμάτων (ἀφεντικὰ τοὺς ἀποκαλοῦν οἱ δικοί τους):
α) Ἑτοιμάζουν τὸ παγκόσμιο σφράγισμα[7],
β) ἐκβιάζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀποδεχτοῦν τὸν πανσεξουαλισμὸ καὶ κάθε εἴδους σαρκικὴ διαστροφὴ σὰν δῆθεν φυσικὸ τρόπο ζωῆς (βλ. ὁμοφυλοφιλία) καὶ ἄλλες ἡλίθιες θεωρίες κάποιων σεξολόγων στὰ τηλεοπτικὰ παράθυρα, ὅπως ἐπίσης προετοιμάζονται νὰ εἰσαγάγουν ὡς μὴ ὄφειλε καὶ τὴ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση στὴ δημόσια ἐκπαίδευση καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν τρυφερὴ ἡλικία τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου. Ἀλίμονον. Ποῦ φθάσαμε!!!
Ἀπώτερος σκοπὸς ὅλων αὐτῶν εἶναι, καὶ εἶναι ὁρατὸ αὐτό, ὁ κάθε παιδεραστής, ὁμοφυλόφιλος, ἔμπορος ναρκωτικῶν ἢ ὅπλων καὶ ὃλοι οἱ ἄλλοι παρεκβατικοὶ ψυχανώμαλοι, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, νὰ βρίσκουν εὒκολα τὶς «λεῖες» τους στὰ πρόσωπα ἀθώων τρυφερῶν μικρῶν παιδιῶν ἢ ἀνυπεράσπιστων μεγαλυτέρων στὴν ἡλικία. Γνωρίζουν καλὰ ὅτι ἄνθρωποι χωρὶς Θεό, χωρὶς ἰδανικὰ μὲ μοναδικὸ «ὅραμα» τὸ μηδὲν καὶ τὸ τίποτα δὲν ἔχουν ἰσχυρὲς ἀντιστάσεις, καμμία ἐλπίδα καὶ τοιουτοτρόπως ἀποτελοῦν πρόσφορο ἔδαφος σὲ κάθε εἴδους διαστροφές. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ χαλαρὴ ἀντίσταση ἢ μᾶλλον ἀδιαφορία τῆς κοινωνίας μας σήμερα - ἐκτὸς βέβαια αὐτῶν ποὺ ἀντιστέκονται καὶ καταγγέλουν – στὰ ἀκούσματα βιασμῶν, φόνων στὰ σχολεῖα, κλοπῶν καὶ σὲ κραυγές, ὅπως «δὲν ἔχω καμμία ἐκτίμηση στὸν ἑαυτό μου, στὴ ζωή μου ἢ στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων», δηλαδὴ ὅλοι εἶναι στόχοι ὅλων.
Ἀλήθεια, ποιὸς θὰ καταγγείλει καὶ θὰ δικάσει ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἠθικοὺς αὐτουργούς, λέγω, τῶν πραττομένων ἐγκλημάτων σήμερα; Ἀναμένομεν.
Ὅμως ἦλθε πλέον ἡ ὥρα νὰ ἀκουσθεῖ ὁ αὐθεντικὸς λόγος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, σὲ ὅ, τι ἀφορᾷ τὸ Μυστήριον τοῦ θανάτου, καὶ τοῦ σχετικοῦ φόβου ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ αὐτόν. Καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ ξεσκεπαστοῦν οἱ προκλητικοὶ καὶ ξεδιάντροποι λαοπλάνοι.
Λέμε λοιπόν: Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς, μὲ τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάστασή Του κατήργησε τὸ διάβολο, τὴν ἁμαρτία, τὸ θάνατο. Ἀπέθανε διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν «καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν» κατὰ τὰς Γραφάς[8]. Μετὰ Χριστὸν δὲν ὑπάρχει θάνατος, ἀλλὰ κοίμησις καὶ ἀνάστασις καὶ ζωή.
Πιὸ συγκεκριμένα, μὲ τὸ θάνατο τοῦ Λαζάρου ὁ Κύριος λέει στοὺς μαθητές Του: «Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνήσω αὐτόν.»[9] Πρώτη ἀπόδειξη. Κοίμησις λοιπὸν καὶ ὄχι θάνατος. Ἀκόμη, στὴ συνάντηση μὲ τὴν ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου, τὴ Μάρθα, ὅταν ἐκείνη τοῦ εἶπε τὸ: «εἰ ἦς ὦδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει»[10], ὁ Κύριος ἀπήντησε «ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου»[11]. Ὅταν δὲ ἐκείνη ἀνταπάντησε ὅτι τὸ γνωρίζει, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐσχάτη ἡμέρα (δηλ. τὴ Δευτέρα Παρουσία), ὁ Χριστός μας τὴν διαβεβαίωσε «ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;»[12] τῆς εἶπε.
Τί βλέπουμε ἐδῶ; Ὅτι ἡ ἀλήθεια ποὺ ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστεως «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν» εἶναι γνωστὴ στὴν Ἐκκλησία μας ὡς γνήσια διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Μάρθας καὶ τῆς Μαρίας καὶ τοῦ Λαζάρου.
Αὐτὴν τὴν ἀλήθεια βεβαιώνουν μὲ τὴ ζωή τους τὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ ἅγιοί μας. Κατ’ ἐξοχὴν δὲ ἐκεῖνοι ποὺ τὰ ἅγια σκηνώματά τους, ὁλόσωμα, μυροβλύζοντα καὶ θαυματουργοῦντα, ἀντιστέκονται στὴ φθορὰ τοῦ χρόνου εἰς ἀγαλλίασιν τῶν πιστῶν τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας καὶ καταισχύνη τῶν ἀπίστων «ψυχοθεραπευτῶν».
Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει καὶ κηρύττει «μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες»[13].
Στὸν Πανάγιο Τάφο, στὴν Ἱερουσαλήμ, τὸ Ἅγιον Φῶς ὑποδεικνύει ἀκριβῶς τὸν Τάφο ποὺ εἶναι πλέον κενός. Οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι προσφωνήσαντες τὶς Μυροφόρες εἶπαν μὴ φοβεῖσθε ἐσεῖς[14]. Ὁ ἀναστὰς Κύριος ὡς πρῶτον χαιρετισμὸ μετὰ τὸ μὴ φοβεῖσθε στὶς ἴδιες Μυροφόρες ἀπευθύνει τὸ «χαίρετε»[15].
Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ ἐν Χριστῷ ἀπάντησις στὸ Μυστήριο τοῦ θανάτου. Κανένας φόβος πλέον. Ἀντὶ λύπης χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις. Μὲ τὴν κοίμησή μας ἔχουμε τὴ βεβαιότητα οἱ πιστοί, ὅτι πηγαίνουμε κοντὰ στὸ Σωτῆρα μας Χριστό, γιὰ αὐτὸ ἡ ζωή μας ἐδῶ στὴ γῆ εἶναι μιὰ συνεχὴς δοξολογία καὶ εὐχαριστία.
Ὁ Κύριος μᾶς ἔσωσε ὁριστικὰ ἀπὸ τὸ θάνατο ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι μὲ δική μας ὑπαιτιότητα δημιουργήσαμε γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας ἐδῶ στῆ γῆ.
Ἐπειδὴ λοιπὸν χωρὶς τὴν ἄκτιστον Χάριν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀλήθειαν ποὺ ἐκόμισε ὁ Σωτῆρας Χριστός, κανεὶς δὲ μπορεῖ νὰ νικήσει τὸ φόβο τοῦ θανάτου, ἀναπόφευκτα αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται τὸν Ἀναστάντα Χριστό καὶ τὴν Ἀνάσταση ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ὁδηγοῦνται σὲ διαβολικὴ σκλαβιά, αἰώνια στενοχώρια, ἀγιάτρευτη κατάθλιψη καὶ σχιζοφρένεια.
Πρέπει ὅμως νὰ τονιστεῖ, σὲ ὅ, τι ἀφορᾷ τὶς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος φέρεται μακαρίως καὶ αἰωνίως πρὸς τὸ Ὑπέρτατο ἀγαθό, τὴ θέα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, «θεοῦται πάσχων τὴν θέωσιν ποὺ προσφέρει ὁ ἀναστὰς Κύριος ζῶν αἰωνίως ἐντὸς τοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀκτίστου Φωτὸς τοῦ Προσώπου Του.» Δὲν «θεοποιεῖται», ὡς ἰσχυρίζονται «οἱ σοφοὶ» ἄσοφοι καὶ μωροὶ ψυχοθεραπευτές, διὰ τῶν ῥοῶν καὶ ἐκροῶν τῶν συμπαντικῶν ὑλικῶν καὶ μὴ ἐνεργειῶν τῶν διαφόρων θεοσοφικῶν συστημάτων.
Στὴν ἀπέναντι ὄχθη λοιπὸν οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ γνωρίζοντες καὶ βιώνοντας τὸν αἰώνιο λόγο τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, Κυρίου Ἰησοῦ, ἀγωνίζονται νὰ πατάξουν, νὰ νεκρώσουν τὰ πάθη τους, τὸν παλαιὸ δηλαδὴ ἄνθρωπο (παλιάνθρωπο), ποὺ γνώρισμά του ἔχει τὴν ἐπιθυμία τῆς σαρκός, τὴν ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τὴν ἀλαζονεία τοῦ βίου. Μὲ ἀπόλυτη δὲ γαλήνη κοιτάζουμε τὸ θάνατο στὰ μάτια χωρὶς φόβο, ἀλλὰ μὲ προσμονὴ καὶ χαρά, ἐπειδὴ ἐπανερχόμαστε μέσῳ αὐτοῦ στὴν αἰώνια πατρίδα μας, στὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Παραδείσου, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός μας.
Ἂς βροντοφωνάξουμε ἀδελφοί μου, ἂς ψάλλουμε, Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος καὶ μὲ ἀπόλυτη ἐλπίδα, ἂς ρωτήσουμε εὐθέως τὸν καταργηθέντα θάνατο καὶ τὸν καταπατηθέντα διάβολο, ποῦ σου θάνατε τὸ νεῖκος; ποῦ σου ἃδη τὸ κέντρον; ἀνέστη Χριστός, καὶ πεπτώκασι δαίμονες, ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος, αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν.
[1] «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.» Ἰω. α΄ 14.
[2] «τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους», Ρωμ. α΄ 20· «οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλει τὸ στερέωμα», Ψαλμ. ιη΄ 1.
[3] Ψαλμ. ιγ΄ 1.
[4] Ματθ. ιζ΄ 17.
[5] Ἡσ. κβ’ 13. Α΄ Κορ. ιε΄ 32.
[6] Βλ. τὴ διάλεξη ποὺ ἔδωσε ὁ ἄθεος Ἴρβιν Γιάλομ στὶς 31 Μαρτίου στὸ Μέγαρο Μουσικῆς στὴν Ἀθήνα.
[7] Βλ. κάρτες ὑγείας ποὺ θὰ ἰσχύσουν ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ 1/7/09 στὴν πατρίδα μας, ποὺ ἔρχονται νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὰ ὅσα ἡ Θεία Ἀποκάλυψη γράφει: «καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς’.» Ἀποκ. ιγ΄ 16 – 18. Μετάφραση Π. Τρεμπέλα: «Καὶ ἐνεργεῖ ὅλοι, οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ πτωχοὶ καὶ οἱ ἐλεύθεροι καὶ οἱ δοῦλοι, νὰ δηλώσουν τελείαν ὑποταγὴν εἰς τὸ θηρίον καὶ νὰ τοὺς δώσουν χάραγμα καὶ σφραγῖδα ἀνεξάλειπτον εἰς τὸ δεξιόν τους χέρι ἢ εἰς τὸ μέτωπόν τους, ὥστε δι’ αὐτοῦ νὰ φαίνεται δημοσίᾳ καὶ καθαρά, ὅτι εἶναι δοῦλοι τοῦ θηρίου. Καὶ ἐνεργεῖ καὶ ἀποκλεισμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ ἀγοράσῃ ἢ νὰ πωλήσῃ παρὰ μόνον ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει τὴν σφραγῖδα καὶ τὸ χάραγμα. Εἶναι δὲ ἡ σφραγῖδα αὐτὴ τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ ὁ ἀριθμός, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ ἄθροισμα τῆς ἀριθμητικῆς ἀξίας ἑκάστου γράμματος τοῦ ὀνόματός του. Ἐδῶ εἶναι ἡ θεία σοφία ἡ κρυμμένη ἀπὸ τοὺς μακρὰν τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους. Ὅποιος ἔχει νοῦν φωτισμένον, ἂς ἀριθμήσῃ τοὺς ἀριθμούς, ποὺ κάθε γράμμα τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀντιχρίστου σημαίνει, καὶ ἂς ἀθροίσῃ τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου. Διότι δὲν εἶναι ἀριθμὸς ὀνόματος ὑπερανθρώπου καὶ ὑπερφυσικοῦ προσώπου, ἀλλ’ ἀριθμὸς ὀνόματος ἀνθρώπου. Καὶ ὁ ἀριθμός, ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ἄθροισμα τῆς ἀριθμητικῆς ἀξίας ἑνὸς ἑκάστου γράμματος τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, εἶναι ἑξακόσια ἑξήκοντα ἕξ ἢ ΧΞς = ὄνομα ποὺ ἀντιτίθεται καὶ πλαστογραφεῖ καὶ διαλύει τὸ ὄνομα Χριστός.» Ἔχοντας λοιπὸν ὑπ’ ὄψιν τὰ τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως ἂς παραβάλλουμε τὶς προβλέψεις γιὰ τὴν «κάρτα ὑγείας». Σύμφωνα μὲ αὐτές, ὁ ἀριθμὸς καὶ ἡ παραλαβὴ τῆς κάρτας θὰ εἶναι ὑποχρεωτική, διότι στὴν ἀντίθετη περίπτωση ὁ ἀρνησάμενος τὴν παραλαβὴ δὲ θὰ μπορεῖ νὰ ἐργασθεῖ, νὰ ἀσφαλιστεῖ, νὰ ἔχει ἰατροφαρμακευτικὴ καὶ νοσοκομειακὴ περίθαλψη, νὰ συνταξιοδοτηθεῖ, νὰ ἔχει κάθε ἄλλη παροχή, ἐπίδομα ἢ βοήθημα (αὐτὰ ἀναγράφονται στὸ συνοδευτικὸ ἔγγραφο τῆς κάρτας ποὺ ἀποστέλλει στοὺς ἀσφαλισμένους τὸ Ὑπουργεῖο Ἀπασχόλησης καὶ Κοινωνικῆς Προστασίας). Ἐπίσης παραπέμπουμε σὲ δηλώσεις τῶν πρώην ὑπουργῶν ἐξωτερικῶν, Κου Θεοδώρου Παγκάλου καὶ Γ. Πασχαλίδη, ὅπως καὶ τοῦ πρώην εὐρωβουλευτοῦ Ν. Δ. Κου. Παύλου Σαρλῆ σὲ τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ τοῦ Mega μὲ τὸν Κο Ν. Χατζηνικολάου («ἐνώπιος ἐνωπίῳ»), ποὺ παραδέχτηκαν «τὴν παρουσία τοῦ 666 σὲ ὅλα τὰ μηχανογραφικὰ συστήματα». Πρβλ. ἐπίσης καὶ τὰ ὅσα διδάσκει ὁ ἅγιος Ἀρέθας Ἐπίσκοπος Καισαρείας, στὸ ἔργο του «ἐξήγησις τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως» (PG 106) ὅτι τὸ χάραγμα θὰ δοθεῖ σὰν «ψῆφος ἐντριβῆ καὶ ἐγνωσμένη ἀνθρώποις.» Ὁ ὅρος «ψῆφος ἐντριβῆ» σημαίνει πλακίδιο καθημερινῆς χρήσης. Ἐπίσης ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ στὸ λόγο του «περὶ ἐμφανίσεως τοῦ ἀντιχρίστου» μᾶς πληροφορεῖ ὅτι οἱ ἄνθρωποι θὰ βαστάζουν τὸ σημάδι τοῦ ἀντιχρίστου πρὶν νὰ ἐμφανιστεῖ ὁ ἀντίχριστος.
[8] Ρωμ. δ΄ 24.
[9] Ἰω. ια΄ 11.
[10] Ἰω. ια΄ 21.
[11] Ἰω. ια΄ 15.
[12] Ἰω. ια΄ 26.
[13] Ἀποκ. ιδ΄ 13.
[14] Ματθ. κη΄ 5.
[15] Ματθ. κη΄ 9.