ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

Βυθοῦ  ἀνεκάλυψε  πυθμένα…Ἒκρυψεν  ἂρδην  ὑδατόστρωτος  τάφος
(Καταβασίες τῶν Φώτων, προτυπώσεις τῆς τοῦ Χριστοῦ Βαπτίσεως)

Εἶναι δόγμα ἀναντίρρητον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ὃτι ὁ θάνατος τοῦ Ιησοῦ Χριστοῦ ἐστάθη ἓνα ἀναγκαῖον μέσον διά τήν σωτηρίαν ὃλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. .Τύπος τοῦ Δεσποτικοῦ θανάτου ἐνεργεῖται εἰς τό μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος, διά τῶν ἐν αὐτῶ τελουμένων τριῶν καταδύσεων. (Ἁγ. Νικοδήμου Πηδάλειον σελ63)

Σὲ ὅλα τὰ λεξικὰ τῆς Ἀρχαίας καὶ τῆς Νέας Ἑλληνικῆς γλώσσας, Βαπτίζω ἢ καταδύω σημαίνει βουτώ, δύω, βυθίζω, καταβυθίζω, κατεβαίνω κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τοῦ νερού ἢ τῆς θάλασσας.

Ἡ πλήρης κάλυψη τοῦ βαπτιζομένου μέσα στό ἁγιασμένο νερό τοῦ βαπτίσματος εἰκονίζει καί πραγματοποιεῖ τή συμμετοχή του στήν εἰς ᾍδου κάθοδο μετά τοῦ Χριστοῦ, ὅπου καί ξηραίνεται τό προπατορικό ἁμάρτημα καί τήν ἐπίσης λαμπρή καί  ἔνδοξη συνανάστασή του μετά τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Ἀπὸ τήν ἐποχή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἕως σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας βαπτίζει μὲ τρεῖς τέλειες καταδύσεις καὶ τρεῖς τέλειες ἀναδύσεις.  Δέν εἶναι δυνατό νά κρύψουμε τή δυνατή φωτιστική ἐν Χριστῷ ἐμπειρία καί γνώση τῶν Ἁγίων Πατέρων.

1.         Σήμερον ὁ Χριστός, ἐν Ἰορδάνη ἦλθε βαπτισθῆναι. Σήμερον Ἰωάννης ἃπτεται, κορυφῆς τοῦ Δεσπότου. ...Δράμωμεν τοίνυν ἐπί τόν Ἰορδάνην, ἲδωμεν πάντες τόν Ἰωάννην, πῶς βαπτίζει Κορυφήν, ἀχειροποίητον καί ἀναμάρτητον.   ..βαπτίζεται Χριστός μεθ’ἡμῶν, διά λουτροῦ σωτηρία δι’ ὓδατος τό Πνεῦμα διά καταδύσεως, ἡ πρός τόν Θεόν ἡμῶν ἂνοδος γίνεται. (Στιχηρά Ἰδιόμελα ἐορτής  ς΄ Ιανουαρίου.)

2          Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τά ὀπίσω, θεασάμενος τό πῦρ τῆς θεότητος σωματικῶς κατερχόμενον καί εἰσερχόμενον ἐπ' αὐτόν. ..ἐν τῶ Ἰορδάνη βυθίσαντα, καί βάπτισμα σωτηρίας τῶ κόσμω δωρησάμενον. ( Εὐχή ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου ἀγιασμοῦ τῶν Θεοφανείων.)

3.         Κανών Ν΄ Ἁγ. Ἀποστόλων.  Τρία εἶναι τά ἀναγκαιότερα, καί πάντως ἀπαραίτητα ἐν τῶ μυστηρίω τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, Νερόν ἡγιασμένον, Κατάδυσις τριτή καί ἀνάδυσις ἐν τῶ  ὓδατι, καί Ἐπίκλησις τῶν τριῶν ὑπερθέων ὑποστάσεων.

4.         Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης(λόγος περί τῆς ἐκκλ. ἱεραρχίας)  "Τόν οὖν ἱερῶς βαπτιζόμενον ἡ συμβολική διδασκαλία μυσταγωγεῖ ταῖς ἐν τῶ ὕδατι τρισί καταδύσεσι ..ἀφανιζόμενον ἡ δι' ὕδατος ὁλική κάλυψις.."

5.         Ἁγίου Συμεών Ἀρχ. Θεσσ. Κεφ.ΣΤ΄ « ..Λαμβάνων αὐτόν ὁ ἱερεύς ἀπό τήν κεφαλήν, ἐντός τῆς ὁποίας ὃλα τά αἰσθητήρια καί ὁ ἡγεμονικός νοῦς ἐνεργεῖ, καί δύων αὐτόν εἰς τό ὓδωρ μίαν φοράν, φωνεῖ ¨Βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δεῖνα εἰς τό ὂνομα τοῦ Πατρός¨  καί εὐθύς ἐκβάλλων αὐτόν, πάλι τόν δύει λέγων ¨καί τοῦ Υἱοῦ καί πάλιν ἐκβάλλων αὐτόν, τόν κρατεῖ τρίτην φοράν λέγων ¨καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος¨ καί οὓτω τόν ἐκβάλλει τετελειωμένον μέ τό θειότατον βάπτισμα. ..καί μέ τῶν τριῶν καταδύσεων καί ἀναδύσεων τήν τριήμερον ταφήν καί άνάστασην εἰκονίζει,..

6.         Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (ὁμιλ κδ΄εἰς τόν Ιωάν.) Καθάπερ γάρ ἒν τινι τάφω τῶ ὓδατι καταδυόντων ἡμῶν τάς κεφαλάς, ὁ παλαιός ἂνθρωπος θάπτεται, καί καταδύς κάτω κρύπτεται ὃλος καθάπαξ, εἲτα ἀνανευόντων ἡμῶν, ὁ καινός ἂνεισι πάλιν…

7.         Πηδάλειον σελ 65 Τό Λατινικόν ράντισμα, τῶν καταδύσεων καί ἀναδύσεων ὂν ἒρημον, ἀκολούθως ἒρημον καί τοῦ τύπου τοῦ τριημερονυκτίου θανάτου, καί τῆς ταφῆς, καί Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ὑπάρχει. Εἰ δέ τούτων, δῆλον ἐστι καί ὁμολογούμενον, ὃτι καί ἒρημον πάσης χάριτος ἐστι καί ἁγιασμοῦ, καί ἀφέσεως ἁμαρτιῶν.  Ὁ Κύριος παρομοίασε τόν ἑαυτόν του, καί τήν ταφήν του, μέ τήν τοῦ σίτου φύτευσιν, εἰπών , ἐάν ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσών εἰς τήν γῆν ἀποθάνη, ἢτοι φυτευθῆ καί ἐνταφιασθῆ πολύν καρπόν φέρει. Ἐπειδή καί οἱ Λατῖνοι δέν συμφυτεύονται μέ τόν διφυῆ κόκκον Χριστόν ἐν τό ὓδατι τοῦ βαπτίσματος, διά τοῦτο, οὒτε τό σῶμα αὐτῶν θεουργεῖται, οὒτε ἡ ψυχή. Νά βλαστήσουν σωτηρίαν δέν μποροῦν, ἀλλά ξηραίνονται καί ἀπολλύονται.

8.         Ὁ Ἃγιος Κοσμάς ὁ Αἰτωλός λέει: «Ἅγιοι ἱερεῖς, πρέπει νά ἔχετε κολυμβῆθρες μεγάλες εἰς τάς ἐκκλησίας ἕως ὀποῦ να χώνεται ὅλον τὸ παιδίον μέσα, να κολυμβὰ ὀποῦ νά μὴν μείνῃ ἴσα μὲ τοῦ ψύλλου τὸ μάτι ἄβρεχο, διατὶ καὶ ἐκεῖ προχωρεῖ ὁ Διάβολος καὶ διὰ τοῦτο τὰ παιδιὰ σας σεληνιάζονται, δαιμονίζονται, ἔχουν φόβον, γίνονται κακορρίζικα, διατὶ δέν εἶναι καλὰ βαπτισμένα.

9.         Ὁ Ἃγιος Ἀθανάσιος (λόγος εἰς το Ἃγιον Πάσχα) λέει: Ἐν τούτοις ἐβαπτίσθης τοῖς ἀγαθοῖς, νεοφώτιστε΄  ..Ἐμιμήσω τῆ καταδύσει τοῦ Δεσπότου τόν τάφον΄ ἀλλά ἀνέδυς πάλιν ἐκεῖθεν, τά τῆς ἀναστάσεως ἔργα πρό τῶν ἔργων θεώμενος. Δέχου μάρτυρα τῶν λεγομένων τόν Παῦλον λέγοντα΄  <Εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῶ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα.> Καλῶς τό σύμφυτοι΄ φυτεία γάρ πρός ἀθανασίαν τό βάπτισμα, ἐν κολυμβήθρα φυτευομένη, καί οὐρανῶ καρποφοροῦσα. Ὑπηρετεῖ πρός τήν χρείαν τό ὕδωρ΄ δημιουργεῖ δέ τήν ἀναγέννησιν ἡ χάρις, ὡς ἐν μήτρα τῆ κολυμβήθρα τό ἐμβαλλόμενον ἀναπλάττει.   Ὡς ἐν χωνευτηρίω τῶ ὕδατι τόν κατιόντα ἀναχαλκεύει.

10.       Ὁ  Ἃγιος  Νικόδημος γιά τούς Λατίνους καί γιά τό βάπτισμά τους λέγει: «..οἱ Λατῖνοι εἶναι ἀβάπτιστοι, διατί δέν φυλάττουσι τάς τρεῖς καταδύσεις εἰς τόν βαπτιζόμενον, καθώς ἂνωθεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία παρά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων παρέλαβεν».  

11.       Ὁ Ἃγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ἐπισφραγίζοντας τήν διαχρονικότητα τοῦ Μυστηρίου ἐπαναλαμβάνει τά λόγια τῶν  Πατέρων.(ποιμαντική σελ 55 "περί τῆς ὀρθῆς ἐπιτελέσεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος") [ Ὁ Πεντηκοστός κανών τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων λέγει΄ «Τρία βαπτίσματα μιᾶς μυήσεως ἐπιτελεῖν» τρεῖς δηλαδή καταδύσεις ἐν ἑνί βαπτίσματι, καί ἐν ἑκάστη τῶν καταδύσεων ἓν ὂνομα τῆς Ἁγίας ἐπικαλεῖσθαι Τριάδος.  Ὁ Ἃγιος Ἀθανάσιος λέγει «Οὐ δεῖ δέ τά κατ’οἰκονομίαν, καί διά τόν καιρόν ἂλλοτε ἂλλως λεγόμενα πρός τόν σκοπόν τῶν ὑποθέσεων διαστρέφειν καί κακοτρόπως δέχεσθαι.  Ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει «Οἰκονομητέον, ἒνθα οὐ παρανομητέον».  Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει. «Φανερά ἒκπτωσις πίστεως καί ὑπερηφανείας, ἢ τό ἀφαιρεῖν τι τῶν γεγραμμένων, ἢ τό ἐπεισάγειν τι τῶν μή γεγραμμένων.»]