ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ: ΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, καί ΩΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΖΩΤΙΚΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΙΑΝΙΔΗ
Πρωτοδίκου Διοικητικῶν Δικαστηρίων, κάτοχος
μεταπτυχιακῶν διπλωμάτων στο Δημόσ
ιο Δίκαιο καί στήν Φιλοσοφα το Δικαου

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ:

ΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, καί

ΩΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΖΩΤΙΚΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ

 

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἐγράφη μέ βάση τό ἀρχικό σχέδιο ᾿Ανάν, ἀλλά ἰσχύουν ὅσα ἀναφέρονται ἐδῶ, διότι καί τά νεώτερα σχέδια τοῦ κ. ᾿Ανάν κινοῦνται στήν ἴδια κατεύθυνση, μέ τίς ἴδιες ρυθμίσεις καί μέ μικρομετατροπές. Μέ πιό σημαντική διαφοροποίηση, ὄχι οὐσιαστική ὅμως, ὅτι ἡ ρύθμιση γιά τούς ἐποίκους εἶναι εἰκονικῶς καλλίτερη γιά τούς ῾Ελληνοκυπρίους. Στήν πραγματικότητητα, θά μείνουν κατά τό τελευταῖο σχέδιο (τέλος Φεβρουαρίου 2003) περίπου 40.000 ἔποικοι άντί τῶν 120.000, ἀλλά, αὐτοί πού θά ἐπιστρέψουν στήν Τουρκία, θά χρηματοδοτηθοῦν ἁδρά γιά τήν μεταστέγασή τους ἐκεῖ, στήν συνέχεια δέ, κανείς δέν θά τούς ἐμποδίζῃ οὐσιαστικῶςνά ἐπανέλθουν στήν Κύπρο σχεδόν ὅλοι, καί νά παραμείνουν ἐκ νέου στό νησί γιά τον ἀπαιτούμενο χρόνο ὥστε νά δικαιοῦνται νά πολιτογραφηθοῦν πολίτες τοῦ Τουρκοκυπριακοῦ κράτους μετά ἀπό ἐπτά ἔτη. Κάποια τυπικά νομικά ἔμπόδια στήν ἀθρόα ἐπάνοδο τῶν ἐποίκων αὐτῶν, τά ὁποῖα πάντως δέν προβλέπονται ἀκόμη, εἶναι πλέον ἤ βέβαιον ὅτι θά καμφθοῦν ὅπως ἐκάμφθησαν καί εἰς βάρος τῶν Σέρβων στήν περιοχή τοῦ Κοσσυφοπεδίου μετά τήν ἐγκατάσταση τοῦ ΝΑΤΟ καί τήν ὑπόθαλψη τῶν ἀκραίων ᾿Αλαβνῶν στούς ὁποίους ἀνετέθη ἡ. . .ἀστυνόμευση τῶν Σέρβων, το δέ ΝΑΤΟ διά τῶν ῾Ολλανδῶν π.χ. στρατιωτῶν του ἠσχολεῖτο μέ τόν ἀφοπλισμό τῆς Σερβικῆς μειονότητος.

Εἶναι ἐξ ἄλλου ἀπίστευτη ἡ ἐμμονή τοῦ κ. ᾿Ανάν, μέ τά νέα σχέδιά του, στήν προσπάθεια νά γίνῃ ἡ Κύπρος ὑπόδουλη σέ ξένα κέντρα ἀποφάσεων, μέσῳ τῶν τριῶν ξένων δικαστῶν τοῦ “ἀνωτάτου δικαστηρίου”, πού δέν θά εἶναι πράγματι δικαστήριο, ἀλλά θά εἶναι ἕνα πραγματικό “Πολίτμπυρο” (“Πολίτμπυρο”: ἀνώτατο ὄργανο τοῦ Κράτους στά πρώην κουμμουνιστικά καθεστῶτα) γιά ὅλα τά πολιτικά καί μείζονα διοικητικά θέματα στό νεοεποχήτικο κρατίδιο πού θά φέρῃ τό ὄνομα Κύπρος καί πού θά τουρκοποιεῖται ὑπό “διεθνῆ” πλήρη ἔλεγχο.

῾Επομένως, τό κατωτέρω κείμενο, διατηρεῖ τήν ἐπικαιρότητά του στό ἀκέραιο.

 

 

Μελέτησα, ὅσο μοῦ ἐπιτρέπουν οἱ ὑποχρεώσεις μου, τό σχέδιο ᾿Ανάν καί ὡς νομικός μέ στοιχειώδη κοινό νοῦ, ἀπορῶ: Αὐτοί πού τό δέχονται, σέ ῾Ελλάδα καί Κύπρο, ὡς βάση διαπραγματεύσεως, τό διάβασαν;

Αὐτοί οἱ δημοσιογράφοι πού ἐννοοῦν νά λέγουν ὅ,τι τούς κατέβη (εὐτυχῶς ὄχι ὅλοι), τό διάβασαν;

Καί ἄν τό διάβασαν, τό κατάλαβαν;

᾿Αντελήφθησαν ὅτι τό κρατίδιο τοῦ Ντεκτάς καθίσταται κερκόπορτα γιά ὅλη τήν Εὐρώπη;

Δέν διάβασαν ὅτι τό κρατίδιο αὐτό μπορεῖ νά θεωρῇ τούς Τούρκους ἐποίκους ὡς πολίτες του καί νά τούς ἐπιτρέψῃ νά ψηφίσουν στό δημοψήφισμα μέ τό ὁποῖο θά ἐγκριθῇ τό ἐν λόγῳ σχέδιο; Οἱ μόνοι πού πράγματι πανηγυρίζουν γι᾿ αὐτό τό σχέδιο, εἶναι οἱ ἔποικοι.

Τό σχέδιο, τούς παρέχει πλήρη κάλυψη. Τούς νομιμοποιεῖ, οὐσιαστικῶς ὅλους! Δέν γίνονται πολίτες τοῦ τουρκοκυπριακοῦ νέου κρατιδίου, μόνον ὅσοι ἔποικοι ἔχουν διαμείνει στήν Κύπρο λιγώτερο ἀπό ἐπτά ἔτη, καί μόνον ἐφ᾿ ὅσον δεχθῇ τό κρατίδιο τοῦ Ντεκτάς ὅτι ἔχουν διαμείνει στήν Κύπρο λιγώτερο ἀπό ἐπτά ἔτη. Καί ἐξ αὐτῶν, πάλι, καθώς καί ἐκ τῶν Τούρκων στρατιωτῶν καί ἀξιωματικῶν, καί ἐκ τῶν Τούρκων τῆς Τουρκίας, καθίστανται τουρκοκύπριοι πολίτες καί ὅσων τά ὀνόματα περιληφθοῦν εἰς εἰδική λίστα ὀνομάτων, τήν ὁποία θά παραδώσῃ ἡ ἡγεσία τῶν τουρκοκυπρίων στόν Ο.Η.Ε. μέ τήν ὁποία θά δηλώνῃ τήν πρόθεσή της νά θεωροῦνται καί νά εἶναι τά πρόσθετα πρόσωπα αὐτά πολίτες τῆς Κύπρου! Οὐδείς οὐσιαστικός ἔλεγχος γιά τό ποιόν, τό παρελθόν, τίς προθέσεις, τήν ὕπαρξη ἔστω, τῶν εἰκονικῶν αὐτῶν “τουρκοκυπρίων”.

Μέ τέτοιους τουρκοκύπριους, θά ἀλωθῇ ἡ Εὐρώπη. Γιατί; Γιατί θά κάνουν μπίζνες πάσης φύσεως σέ ῾Ελλάδα καί Εὐρώπη, δυτική ἀλλά καί ἀνατολική (. . . ) ὡς Εὐρωπαῖοι πολίτες (“Κύπριοι” - “τουρκοκύπριοι”).

Πέραν τούτων, ὅσοι Τοῦρκοι θέλουν, θά γίνονται “τουρκοκύπριοι” μέσῳ νομικῶν προσώπων μέ “ἕδρα” στόν τουρκοκυπριακό τομέα, καί ὑποκατάστημα (πραγματική ἕδρα) στά ῎Αδανα, στήν ῎Αγκυρα, ὅπου θέλουν. Τά προϊόντα τῆς Τουρκίας θά ὑφίστανται (δῆθεν) στά Τελωνεῖα τῆς βορείας Κύπρου τούς “τελωνειακούς ἐλέγχους σέ χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως”. Καί εἴτε θά πολιτογραφοῦνται τουρκοκυπριακά, ὅσο περισσότερο εἶναι δυνατόν, εἴτε θά ἐξοφλοῦν δασμούς ὕψους α γιά ποσότητα Α καί θά πρόκειται γιά ποσότητα 100ΧΑ.

 

Θεμέλια τοῦ σχεδίου ᾿Ανάν εἶναι τό ἀνιστόρητον, τό ἀντιφατικόν, τό μή λειτουργικόν, τό συγκρουσιογόνον, τό παράλογον, τό σχεδόν νεοσατανιστικόν: Κατά τά νεοσατανιστικά δόγματα, ὅτι “οἱ ἀδύναμοι πρέπει νά ὑπηρετοῦν” καί ὅτι “ἡ ἀγάπη, (πρέπει νά τίθεται) κάτω ἀπό τό θέλημα (τοῦ ἰσχυροτέρου)”. Διότι, οἱ ᾿Ελληνοκύπριοι θά πρέπει νά διδάσκονται ὑποχρεωτικῶς τήν γλῶσσα τῶν κατακτητῶν τους Τούρκων! Προαιρετικῶς, μακάρι νά μάθαιναν ὅλοι οἱ ῞Ελληνες τουρκικά καί οἱ Τοῦρκοι ῾Ελληνικά, ὥστε νά μάθουν τήν ἱστορία τους ἀληθινά, καί πολλά ἄλλα, κυρίως οἱ Τοῦρκοι. ᾿Αλλά νά διδάσκονται τά τουρκικά οἱ ῾Ελληνοκύπριοι, μέσα στήν πατρίδα τους ὑποχρεωτικῶς; καί δή μέ νωπές τίς μνῆμες ἀπό τήν Τουρκική εἰσβολή; Εἶναι σάν νά ὑποχρεώνεται ὁ κ. Σημίτης, γυιός ἀνθρώπου τοῦ Βελουχιώτη, νά στέλνῃ τά παιδιά του σέ σχολεῖο ὅπου διδάσκεται ἡ ἐθνική γλῶσσα τῶν φασιστῶν, χἀριν τῆς μελλοντικῆς συμβιώσεως!

῞Υστερα, πῶς εἶναι δυνατόν νά συμβιώσουν μέ τούς ἐποίκους κατακτητές τους οἱ Κύπριοι; Τό σχέδιο προβλέπει, σαδιστικά, δικαίωμα γιά τούς Τούρκους πού εἶναι χρῆστες τῶν ἰδιοκτησιῶν τῶν ῾Ελληνοκυπρίων, ὅταν ἐπιτραπῇ στούς ῾Ελληνοκυπρίους νά ἐπιστρέψουν, μετά ἀπό ἀρκετά ἔτη, νά τούς ἀντιτάξουν δικαίωμα χρήσεως (!!!) ἐπί ἀρκετά ἔτη, καθώς καί δικαίωμα προτιμήσεως γιά τήν ἀγορά τοῦ σπιτιοῦ, τοῦ χωραφιοῦ, κ.λ.π. στήν περίπτωση πού ὁ ῾Ελληνοκύπριος θελήσει νά τό πουλήσῃ (τό άντίστροφο ἐπίσης προβλέπεται ἀλλά ἡ ρύθμιση αὐτή εἶναι οὐσιαστικά μέ ἐλάχιστο ἄν ὄχι καθόλου πεδίο ἐφαρμογῆς γιά ᾿Ελληνοκυπρίους χρῆστες ἰδιοκτησίας).

Καί νά ἦταν μόνο αὐτό; Θά πρέπει τό νέο Κυπριακό κράτος, δηλαδή οὐσιαστικά οἱ σήμερα πλουσιώτεροι ῾Ελληνοκύπριοι, νά πληρώσουν τήν μεταστέγαση τῶν κατακτητῶν Τούρκων σέ νεόκτιστα, καλά καί σύγχρονα σπίτια (!!!)   

Πνευματικῶς διεστραμμένο καί λογικῶς ἀντιφατικό, θά μποροῦσε νά χαρακτηρισθῆ τό σχέδιο ᾿Ανάν γιά τήν “ἐπίλυσι” τοῦ Κυπριακοῦ.

Νά δοῦμε καί ἄλλα σημεῖα του, χαρακτηριστκά τῆς νοοτροπίας πού τό διαπνέει;

Τά πρωτοβάθμια δικαστήρια, ἑκάστου κρατιδίου, θά εἶναι ἁρμόδια γιά τήν ἐκδίκαση ὄχι μόνο τῶν ἐγκλημάτων πού ἀναφέρουν οἱ νόμοι τοῦ κρατιδίου, ἀλλά καί τῶν ἐγκλημάτων πού προβλέπονται στήν νομοθεσία τοῦ κοινοῦ κράτους (τῆς ὅλης Κύπρου). Παράδειγμα: ῾Η νομοθεσία περί ναρκωτικῶν καί περί τελωνειακῶν παραβάσεων, ἀνήκει στήν δικαιοδοσία τοῦ κοινοῦ κράτους. ῎Αν ἑπομένως εἰσέρχονται στήν Κύπρο, ἄρα καί στήν Εὐρώπη, ναρκωτικά ἤ λαθρεμπορεύματα καί κάτι δέν πάῃ καλά, καί συλληφθοῦν κάποιοι στήν Βόρεια Κύπρο, αὐτοί θά δικασθοῦν ἀπό δικαστήριο τοῦ τουρκοκυπριακοῦ κρατιδίου, δηλαδή πιθανότατα ἀπό τούς ἐποίκους πού θά ἔχουν πολιτογραφηθῇ “Κύπριοι”, ὁπότε ἀντιλαμβάνεται ὁ καθένας ὅτι ἡ νοοτροπία ἐρεύνης τῆς ἀλήθειας θά εἶναι ἀνάλογη μέ αὐτήν τῶν δικαστηρίων τῆς σημερινῆς Τουρκίας. . .Καί πῶς θά δικάζονται ῞Ελληνες ἤ ῾Ελληνοκύπριοι ἀπό τέτοια δικαστήρια;

Μήπως ἄλλωστε δέν θά ἐκδίδονται γιά νά δικασθοῦν στήν “Κύπρο”, ἀκόμη καί “ἐνοχλητικοί” γιά τά ἀμιγῶς τουρικά συμφέροντα ῞Ελληνες πολίτες (π.χ. ῞Ελληνας βουλευτής ἤ δικαστής, καί ἐν ἀνάγκῃ στενός συγγενής  τους), γιά ἐγκλήματα πού δῆθεν διέπραξαν κατά τόν χρόνο τῆς ἀνύπαρκτης παραμονῆς τους στήν Κύπρο, π.χ. σέ βάρος ὑπηκόου “τουρκοκυπρίου” ἤ “τουρκοκυπρίας” ἐκ τῶν ἐποίκων καί δή τῆς ἀνωτέρω εἰδικῆς λίστας; Γιά τίς γνώσεις καί τήν ἐμπειρία τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν νά χαλκεύουν ἀνύπαρκτες κατηγορίες, ἀρκεῖ νά διατρέξῃ κανείς τήν νομολογία τῶν τελευταίων ἐτῶν τοῦ Δικαστηρίου τῆς ΕΣΔΑ. 

Τό σχέδιο ᾿Ανάν, δέν εἶναι ἁπλῶς ἀπαράδεκτο καί σαφῶς χειρότερο ἀπό τήν διχοτόμηση τῆς Μεγαλονήσου. Εἶναι φανερά ἀπόρροια στρατηγικῶν συμφερόντων τρίτων ἐν ὄψει τῆς τρεχούσης συγκυρίας, καί προϊόν πολιτικοῦ πειραματισμοῦ χειρίστου εἴδους.

Τό σχέδιο ᾿Ανάν, ὄζει ψυχολογικῆς βίας, περιέχει ἐκβιασμούς (ἀντιδημοκρατικό δημοψήφισμα μέ πολλά περίπλοκα διατυπωμένα ἐρωτήματα, στά ὁποῖα ζητεῖται ἐνιαία ἀπάντησις, ἐνῷ προσήκουν διαφορετικές ἀπαντήσεις), ἀφίσταται τῶν ψηφισμάτων τοῦ Ο.Η.Ε. γιά τήν Κύπρο, ἀπαγορεύει νά ἐπιστρέψουν στά σπίτια τους πρόσφυγες, ἄνθρωποι πού ἀπέχουν ἀπό αὐτά μόνο μία ὥρα ἤ καί λιγώτερο, καί τούς ὑποχρεώνει νά ζήσουν μαζί μέ αὐτούς πού τούς τά ἅρπαξαν σέ μία κοινωνία. Χωρίς δυνατότητα δικαιοσύνης, χωρίς δυνατότητα ἐλπίδας νά ξαναδοῦν τήν πατρίδα τους. ᾿Αδύνατον!

Λέγουν οἱ ἐφημερίδες, ὅτι ὁ κ. Στεφανόπουλος, Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, εἶπε στούς μητροπολίτες ἐκ Κύπρου πού τόν ἐπεσκέφθησαν, νά ξεχάσουν ὅτι θά ἐπιστρέψουν οἱ πρόσφυγες στά σπίτια τους, καί ὅτι οἱ ἐλπίδες τους εἶναι σάν τό βουλιαγμένο ῾Ελληνικό καράβι τῆς ἀρχαιότητας, μινιατούρα-ὁμοίωμα τοῦ ὁποίου τοῦ προσέφεραν. ῎Αν αὐτό ἀληθεύῃ, παίρνοντας θᾶρρος ἀπό παλαιά προσωπική γνωριμία τήν ὁποία εἶχε ὁ ἀξιότιμος κ. Πρόεδρος μέ τόν πατέρα μου, γυιό προσφύγων ἀπό τόν Πόντο, θά τοῦ πρότεινα νά κάνῃ κάτι ἔντιμο καί γενναῖο: ῎Αν πράγματι εἶπε αὐτά τά πράγματα, καί ἄν πιστεύῃ ὅτι κάτι τέτοιο εἶναι “λύση”, νά μήν ξαναπατήσῃ στήν ἰδιατέρα πατρίδα του στήν ᾿Αχαΐα, οὔτε ὅσο ζῇ, οὔτε μετά θάνατον. ῾Ως ἐλαχίστη συνεισφορά στήν συνειδητοποίηση τοῦ τί ἐλέχθη. . ., καί ὡς ἔκφραση εἰλικρινοῦς συμπαραστάσεως στούς πρόσφυγες τούς ὁποίους ἐκάλεσε νά θυσιάσουν τήν ἐπί γῆς πατρίδα τους.

᾿Αλλά εἶμαι βέβαιος, ὅτι τέτοια θυσία δέν τήν ἀξίζει τό σχέδιο ᾿Ανάν. Πέραν τῶν δυσλειτουργιῶν και πρακτικῶν προβλημάτων, ἡ καθημερινή ζωή κάτω ἀπό αὐτό τό σχέδιο ᾿Ανάν, θά εἶναι μία κόλαση γιά τούς ᾿Ελληνοκυπρίους καί μία συνεχής ψυχική ταλαιπωρία γιά τούς ἀληθινούς τουρκοκυπρίους (πού εἶναι ἐξισλαμισθέντες χριστιανοί ρωμιοί καί ὄχι ἔποικοι ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Σουλεημάν ὅπως διατείνεται τό καθεστώς Ντεκτάς, στήν ἰστοσελίδα τοῦ ψευδοκράτους του).

Διότι, ἡ δυναμική τοῦ σχεδίου ᾿Ανάν, εἶναι νά ἐξουδετερωθοῦν πλήρως οἱ φωνές ἀντιστάσεως τῶν Κυπρίων, ἑλληνοκυπρίων καί ἀληθινῶν τουρκοκυπρίων, νά ἐπιλέγονται οἱ ἡγεσίες τους μεταξύ τῶν πλέον πειθηνίων ὑπηρετῶν τόσο τοῦ διεθνοῦς παράγοντος, ὅσο καί τῆς Τουρκίας.

Παράδειγμα τῆς μετατωπίσεως αὐτῆς συσχετσμοῦ δυνάμεων, ἤδη βλέπουμε. ᾿Αφοῦ οἱ ἡγεσίες ῾Ελλάδας καί Κύπρου ἀποδέχθηκαν (ἄνευ νομικοῦ καί πολιτικοῦ λόγου καί μέ ἄκρως βραχυπρόθεσμη καί μᾶλλον βιαστικά μελετημένη στρατηγική) τό σχέδιο ᾿Ανάν, ἡ Τουρκία παζαρεύει ἔναντι μέν ᾿Αμερικανῶν-᾿Ισραήλ, τήν ἀποδοχή τοῦ σχεδίου ᾿Ανάν καί τήν ὁλοπρόθυμη συνεργασία της κατά τοῦ ᾿Ιράκ, ζητώντας τους ὡς ἀντάλλαγμα νά ἀσκήσουν ἄμεση πίεση γιά ἔνταξή της στήν Εὐρώπη ὡς ἔχει (ἡ Τουρκία) καί ὅσον τό δυνατόν συντομώτερα, ἔναντι δέ τῶν Εὐρωπαίων τήν συγκατάθεσή της γιά τόν Εὐρωστρατό, μέ ἀντάλλαγμα νά ἀποδεχθοῦν τήν ᾿Αμερικανική πίεση. Εἶναι φανερό, ὅτι τήν ῾Ελλάδα καί τίς θέσεις της, θεωρεῖ ὅτι τίς ἔχει ἤδη “στό τσεπάκι” της.

Τό σχέδιο ᾿Ανάν, βρίθει ἀντιφατικῶν σημείων πού θά δημιουργήσουν τριβές, ὅπως ἀπό πολλές πλευρές ἐπισημαίνεται. ᾿Αλλά μπορεῖ νά λειτουργήσῃ, εἶναι λειτουργικό, μέ τήν προϋπόθεση ὅτι θά ἀπομονωθοῦν καί θά ἐξουδετερωθοῦν ὅλοι οἱ ῾Ελληνοκύπριοι, ἤ καλλίτερα οἱ ἀντιστάσεις τους, ἡ ἱστορία τους, ὁ τρόπος ζωῆς τους ὡς ᾿Ορθοδόξων χριστιανῶν, εἰς τρόπον ὥστε αὐτό πού θά περισσέψῃ ἐπί τῆς προκρούστειας κλίνης τοῦ σχεδίου ᾿Ανάν, νά εἶναι ἕνας λαός ἐκμαυλισμένος, προδωμένος, ἀπελπισμένος, ὑποχρεωμένος νά παραδίδῃ τά παιδιά του νά γίνονται σύγχρονοι γενίτσαροι, ἀνιστόρητοι, ἄκαρδοι καί φιλήδονοι, ὑπερήφανοι πιστοί ὑπηρέτες τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων τῶν ᾿Αγγλοαμερικανικῶν ἡγεσιῶν, ἕτοιμοι νά ἐξουσιάζουν καί νά θυσιάζουν τούς πρώην συμπατριῶτες τους, προκειμένου ὁ ἐναέριος χῶρος τῆς Κύπρου, τά ὕδατά της καί τό ἔδαφός της νά διατίθενται πλήρως στά ὅποια διεθνῆ σχέδια πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων (εὐθύς ὡς συγκατατεθοῦν πρός τοῦτο οἱ κυβερνήσεις τῆς ῾Ελλάδος καί τῆς Τουρκίας, λέει τό σχέδιο ᾿Ανάν).

᾿Αργά ἤ γρήγορα, καί μᾶλλον πολύ γρήγορα, θά ὑπάρξῃ ἀνάγκη γιά πολύ καλές, ἄρτιες ὑπηρεσίες ἀσφαλείας (Μωσάντ;), γιά νά ἀσφαλίσουν ἔναντι τῆς τρομοκρατίας τήν Μεγαλόνησο, τήν Κύπρο μας δηλαδή.

Συγχρόνως, ἡ Κύπρος θά ἀποστρατικοποιεῖται σταδιακῶς (ἐντός 870 ἡμερῶν) ἀλλά μέ τόν Τουρκικό στρατό, πολυπληθέστερο τοῦ ῾Ελληνικοῦ, νά περιμένῃ ἕτοιμος ἐπί τῆς Κύπρου (πάντα κατά τό σχέδιο ᾿Ανάν) τό ὁποιοδήποτε λάθος ἤ “λάθος” μας πού θά τοῦ ἐπέτρεπε νά ἐπέμβῃ καί πάλι. Καί μετά τίς 870 ἡμέρες, ὅμως, ὁ ἴδιος στρατός περίπου θά παραμείνῃ, ὅπως ἐλέχθη, θά πρόκειται δέ γιά “τουρκοκύπριους”. . .

Στό βάθος, ἐκεῖ ἐντοπίζονται οἱ ἐπιφυλάξεις τῶν Τούρκων στό σχέδιο ᾿Ανάν. Παιδιά γενιτσάρων οἱ περισσότεροι, μισοῦν τήν ὕπαρξη ῾Ελλήνων, καί θέλουν νά μᾶς μεταστρέψουν ὅλους, τούς ῾Ελληνοκυπρίους πρῶτα-πρῶτα, στήν δική τους ὕπαρξη, πού ἔχει πληρότητα ἐπιγείου βίου ἀλλά ὄχι ἐλπίδα πληρότητας ζωῆς. Πῶς νά ἀποδεχθοῦν τόν προετοιμαζόμενο γενιτσαρισμό νέου τύπου γιά ἐμᾶς; ᾿Αλλά καί γιά αὐτούς;

Κάτι θά σκεφθοῦν, ἀνατολίτικο, ὥστε νά παρατείνουν τήν ἀγωνία τῶν ταλαιπώρων ᾿Ελληνοκυπρίων ἀδελφῶν μας, ἐνώπιον τοῦ διλήμματος νά γίνουν τά παιδιά τους γενίτσαροι τουρκεμένοι ἤ γενίτσαροι τῆς Νέας ᾿Εποχῆς. Τό σχέδιο ᾿Ανάν, μέ τήν ὑποχρεωτική διδασκαλία τῆς τουρκικῆς γλῶσσας στά παιδιά τῶν ῾Ελληνοκυπρίων, μέ τήν ὑποχρεωτική ἀλλοίωση καί παραποίηση τοῦ μαθήματος τῆς ἱστορίας πού προβλέπει, μέ τό λαϊκό κράτος πού ἐπίσης προβλέπει, καί τήν προώθηση ἀρα τῶν μικτῶν γάμων, παρέχει ἐλπίδες καί ψυχολογικά διέξοδα σέ τέτοια ὑπαρξιακά ἀδιέξοδα τῶν Τούρκων, ὥστε νά τό ἀποδεχθοῦν. ῎Αλλωστε, τά μέν ἀνώτερα στρώματα τῶν ῾Ελληνοκυπρίων θά διαλέξουν τήν γενιτσαροποίηση νέου τύπου (ἡ λίγο παλαιότερη ὀνομαζόταν μασωνία) τά δέ κατώτερα, τῆς “πλέμπας”, ὑποχρεωτικά διδασκόμενα μισή ἱστορία καί ἀρκετά τουρκικά, μέ ναρκωτικά, πορνεία καί χωρίς κατήχηση χριστιανική, τά προορίζουν γιά τουρκοποίηση.

Αὐτό τό ἐξαμβλωματικό σχέδιο γιά τήν Κύπρο, ὀνομάσθηκε ἱστορική λύση καί εὐκαιρία; Δέν ἔχει ἡ ῾Ελλάδα δύναμη ἀποτροπῆς καί λόμπυ στίς Η.Π.Α.; ᾿Ακόμη καί ἄν πλέον ούσιαστικῶς δέν τά ἔχῃ στόν βαθμό πού πρέπει, τό σχέδιο πάλι δέν “τρώγεται”.

῞Οσοι τό θεωροῦν λύση, φέρουν ἀκεραία τήν εύθύνη ἄν ἡ κατάσταση ἐκτραχυνθῇ στήν Μεγαλόνησο σέ λίγους μῆνες ἀπό σήμερα, ἤ ἄν δημιουργηθῇ ἕνα νέο κῦμα προσφύγων μετά ἀπό ἕνα μέ δύο χρόνια, πού θά ἐγκαταλείπῃ τήν Κύπρο πρός διάφορες χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως.

῾Ο γράφων, διαπιστώνει μέ θλίψη του τήν μεγάλη ἔλλειψη, αὐτήν την κρίσιμη ὥρα, τοῦ Γιάννου Κρανιδιώτη, τόν ὁποῖον κατά τήν τραγική κοίμησή του, οἱ μέν ἐν ῾Ελλάδι πολιτικοί θεωροῦσαν ὡς ἕνα πολύ ἔμπειρο πολιτικό (κ. Σημίτης), οἱ δέ Κύπριοι πολιτικοί ὡς ἔναν εὔελπι νέον πολιτικό (κ. Κυπριανοῦ).

῾Η ἄσκηση πολιτικῆς πρέπει νά εἶναι πάντα καί βραχυπρόθεσμη καί μακροπρόθεσμη, νά λαμβάνῃ ὑπ᾿ ὄψη καί τά πλέον ἀπίθανα ἐνδεχόμενα. ῞Οπως, ὅτι καί ἡ Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση πού ξέραμε θά διαλυθῇ ἤ θά ἀλλάξῃ μορφή, ἐπί τό ὀλιγώτερο δημοκρατικόν (ἐδῶ, ἄλλαξαν οἱ Η.Π.Α. . .). Συνεπῶς, οἱ σχέσεις δυνάμεων πού διαμορφώνονται στήν περιοχή μας μετά τήν ἀποδοχή καί τυχόν “λειτουργία” τοῦ σχεδίου ᾿Ανάν, μετά ἀπό τρία καί μόνον χρόνια ἀπό σήμερα, δηλαδή στό “ὁρατό μέλλον,” θά ἀποτελοῦν ἀνεπίτρεπτη καί ἀνεπίστρεπτη μεταβολή, εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων μας, τέτοια μεταβολή, ὥστε καλλίτερα εἶναι νά μήν γίνῃ δεκτό τό σχέδιο αὐτό, ὅποιο καί νά εἶναι τό κόστος.

Εἶναι ἐθνικό χρέος, νομικῶς καί πολιτικῶς ἐφικτό, νά δυσαρεστήσουμε φίλους μας, καί νά διασφαλίσουμε τά ἐθνικά μας συμφέροντα, ἀλλά καί τά συμφέροντα τῆς Εὐρώπης. ῾Η Κύπρος δέν ἐπιτρέπεται οὔτε νά προδοθῇ καί πάλι καί νά προσφυγοποιηθοῦν οἱ Κύπριοι ὅλοι, οὔτε νά μετατραπῇ σέ κερκόπορτα γιά τήν ἅλωση τῆς Εὐρώπης.

Καί γιά νά μήν θεωρηθῇ ὁτιδήποτε ἀβάσιμο, προσθετέον καί τοῦτο: Δέν θά ἦταν ὀρθό νά ἀποκλείεται τελείως ἡ ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση. ᾿Αλλά ἡ ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση, μόνο μέ δύο προϋποθέσεις γινόταν δεκτό ὅτι ἀποτελεῖ “στρατηγική” ἐπιλογή τῆς ῾Ελλάδας: Πρῶτον ὅτι τοῦτο δέν θά γινόταν ποτέ εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων τῆς ῾Ελλάδας καί τῆς Κύπρου, καί, Δεύτερον ὅτι πρῶτα θά μετασχηματιζόταν σέ δημοκρατική χώρα, μέ σεβασμό τῶν ἐλευθεριῶν τῶν λαῶν της, καί δή τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως καί τῶν πολιτισμικῶν ἐλευθεριῶν, καθώς καί μέ τήν εἰσαγωγή καί ἐμπέδωση ἑνός κράτους δικαίου, δηλαδή οὐσιαστικοῦ δικαίου (καί ὄχι ἀπλῶς “κράτους νόμου”). Καί οἱ δύο αὐτές προϋποθέσεις (ὄχι μόνον ἡ πρώτη), ἦσαν συνιστῶσες τοῦ ἐθνικοῦ μας συμφέροντος ἀναφορικῶς πρός τήν ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση. Ταυτοχρόνως, ὑπηρετούσαμε καί τά συμφέροντα τῆς οἰκοδομήσεως τῆς ῾Ενωμένης Εὐρώπης ἐπί πολιτικῆς βάσεως, καί τό ἀληθές συμφέρον ἀκόμη καί τῶν λαῶν τῆς Τουρκίας.

Κάτι ἄλλαξε πράγματι στίς συνιστῶσες τοῦ ἐθνικοῦ μας συμφέροντος, ὥστε νά ἐγκαταλείπονται οἱ προϋποθέσεις αὐτές καί νά ὑποστηρίζεται, μέ ἀδικαιολόγητη ἀφέλεια, ὅτι μέ τήν ἄμεση καί ἀμέριστη ὑποστήριξη τῆς ἐντάξεως τῆς Τουρκίας στήν Κύπρο, ἀποστομώνονται τά ἐν ᾿Αγκύρᾳ γεράκια καί ἡ σχετική προπαγάνδα τους (κατά τήν ὁποία γιά ὅλα τά δεινά τῆς Τουρκίας εὐθύνεται ἡ ῾Ελλάδα); Συνεπῶς, δέν εἶναι ἐθνικῶς ἐπωφελής ἡ θέσις ὅτι σήμερα ἤδη “ἡ ῾Ελλάδα ὑποστηρίζει τήν ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση” καί δή τήν κατά τό δυνατόν ἄμεση!!!. Μπορεῖ νά εἶναι τοῦτο ἀρεστό εἰς τούς φἰλους μας ᾿Αμερικανούς, ἀλλά δέν εἶναι σύμφωνο καί μέ τό δικό μας ἐθνικό συμφέρον.

῾Υπελάνθανε καί μία τρίτη προϋπόθεση, ὡστόσο, γιά τήν ὑποστήριξη τῆς ὑποψηφιότητας τῆς Τουρκίας ἀπό ἐμᾶς : ῞Οτι δηλαδή, θά μπορούσαμε νά τήν ὑποστηρίξουμε παρά τίς δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις στήν οἰκονομία μας, χάριν τῶν πολιτικῶν ὠφελημάτων, ἀπό τό ὅτι μέ μία δημοκρατική Τουρκία, δέν θά εἴχαμε ἕναν ἐχθρό στά σύνορά μας καί ἀπό τό ὅτι γιά νά συγκατανεύσουμε θά εἴχαμε ἤδη μία ἀληθινή λύση στό Κυπριακό, μέ ἀποχώρηση τοῦ Τουρκικοῦ στρατοῦ κατοχῆς καί ὅλων τῶν ἐποίκων (θά μποροῦσε νά σκεφθῆ κανείς, μετά ἀπό εἰκοσιέξι χρόνια ὅτι ἐξ αὐτῶν θά παρέμεναν ὅσοι εἶχαν παντρευθῆ ἀληθινή τουρκοκύπρια, καί οὐδείς ἄλλος ἔποικος πλήν αὐτῶν), καί μέ πλήρη ἐπιστροφή τῶν προσφύγων στίς ἑστίες τους. ῎Εγινε τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά καί ὑποστηρίζουμε τήν ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση;

᾿Επί πλέον, ἡ Εὐρώπη, ἀντί πολιτικῆς ῾Ενώσεως, θά μείνῃ γιά πολύ, ἴσως γιά πάντα, μία ἁπλῆ οἰκονομική ῞Ενωση μέ ὁρισμένους εἰδικούς πρόσθετους βραχίονες (π.χ. Εὐρωστρατό στήν ὑπηρεσία τοῦ ΝΑΤΟ), ἄν ἐπικρατήσῃ ἡ ἀγγλοαμερικανική ἐκδοχή στήν κατάρτιση τοῦ Συντάγματός της. Συνεπῶς, εἰς τί ὠφελεῖ τήν ῾Ελληνική οἰκονομία, μία ἔνταξη τῆς Τουρκίας στήν σημερινή οἰκονομική Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση; ῾Υπό τήν κρατοῦσα σήμερα ἀβεβαιότητα ὡς πρός τήν πολιτική ἤ οἰκονομική μόνον μορφή τῆς Εὐρώπης, τό πλέον ἐνδεδειγμένο εἶναι ἡ ῾Ελλάδα νά δείξῃ ἀναβλητική διάθεση ὡς πρός τό χρονοδιάγραμμα τῆς ἐντάξεως τῆς Τουρκίας. Αὐτό ἐπιβάλλει τό ἐθνικό συμφέρον. ᾿Εκτός καί ἄν λάβαμε ἀνταλλάγματα, τά ὁποῖα ὁ γράφων ἀγνοεῖ.

Πάντως δέν εἶναι τέτοιο ἀντάλλαγμα, τό σχέδιο ᾿Ανάν.

Τό σχέδιο ᾿Ανάν, στηρίζεται μεταξύ τῶν ἄλλων, καί στήν ἐκδοχή ὅτι ἡ Εὐρώπη δέν θά γίνῃ ποτέ ἰσχυρή πολιτική ῞Ενωση. ᾿Αρκεῖ νά δῇ κανείς πῶς γίνεται ἀντιληπτή ἡ λειτουργία τῶν ὀργάνων τοῦ κοινοῦ κράτους τῆς “νέας Κύπρου”, γιά νά καταλάβῃ ὅτι τό σχέδιο ᾿Ανάν τορπιλίζει τήν ὕπαρξη ἀληθινῆς πολιτικῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως καί ἀπό τήν ἄποψη αὐτή.

Τό νέο κράτος τῆς Κύπρου θά πρέπει νά ἐκπροσωπεῖται, στήν πραγματικότητα, ἄλλοτε ἀπό ῾Ελληνοκυπρίους, ἄλλοτε ἀπό “τουρκοκυπρίους” (τούς ἀληθινούς τουρκοκυπρίους πρέπει νά τούς ξεχάσουμε, ἀφοῦ οἱ ψευδοτουρκοκύπριοι καί οἱ περί τόν Ντεκτάς θά εἶναι τό ἰσχυρό κομμάτι). Τοῦτο, καί στήν Εὐρώπη, ἀλλά καί στίς διπλωματικές ἀποστολές, στρατιωτικούς ἀκολούθους κ.λ.π. Εἶναι δυνατόν ποτέ νά οἰκοδομηθῇ μία κοινή Εὐρωπαϊκή ῞Ενωση, ὡς πολιτική ἕνωση, μέ τούς Τούρκους στά κέντρα ἀποφάσεών της; Καί μόνο ἡ διαφορετική κατανόηση τῶν ἰδίων πραγμάτων λόγῳ πολιτισμικῶν διαφορῶν (συνέπεια λόγων καί ἔργων, διαφορετική αἴσθηση τῆς διαταγῆς, τῆς ὁδηγίας, τῆς συμβουλῆς, τῆς χρήσεως τῆς τεχνολογίας, κ.ο.κ.), πολύ δέ περισσότερο ἡ διαρροή ἐμπιστευτικῶν πληροφοριῶν μιᾶς ἑτοιμαζομένης Εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς ὀντότητας, στήν Τουρκία πράγματι, πολύ πρίν ὡριμάσῃ αὐτή (προτοῦ δηλαδή καταστῆ δημοκρατική καί, σέ σημαντικό βαθμό, χριστιανικό κράτος καί πάλι), ὄχι ἀπλῶς ὑπονομεύουν ἀλλά δυναμιτίζουν τήν πολιτική ἑνοποίηση τῆς Εὐρώπης.

Καί ἀπό τῆς ἀπόψεως αὐτῆς, τό ἐθνικό μας συμφέρον, ἀλλά καί τό συμφέρον τῆς Εὐρώπης, ἐπιβάλλει καί τήν ἀπόρριψη τοῦ σχεδίου ᾿Ανάν, καί τήν ἀναβλητικότητα, μέ ἐπιφυλάξεις μάλιστα, στό θέμα τῆς ἐντάξεως τῆς σημερινῆς Τουρκίας στήν Εὐρώπη.

῎Αν ἡ σημερινή πολιτική συγκυρία στίς Η.Π.Α., στήν ᾿Αγγλία, ἤ ὅπου ἀλλοῦ, ἤ καί τά στρατηγικά τους συμφέροντα, δέν συμπίπτουν μέ τά δικά μας, ἤ τῆς Εὐρώπης, εἶναι στοιχειῶδες χρέος μας νά μήν προδώσουμε τήν Κύπρο μας πάλι, ὅ,τι προσωπικό κόστος καί ἄν ἔχῃ αὐτό, καί νά κατοχυρώσουμε τήν ἀνεξαρτησία ὅλων τῶν Κυπρίων, καί μαζί τά ζωτικά ἐθνικά συμφέροντα μας πού εἶναι πλέον καί Εὐρωπαϊκά. Αὐτό, δέν ἀπαιτεῖ ἀντίθεση μέ τίς Η.Π.Α., ἀλλά σχέση δοῦναι καί λαβεῖν σέ σχέση μέ τήν Τουρκία. Οὔτε συγκρούσεις μέ τήν ᾿Αγγλία, ἀλλά ἐπίλυση τῶν ὅποιων διαφορῶν ἀπόψεων στά πλαίσια τῆς Εὐρωπαϊκῆς ᾿Ενώσεως.

Καίτοι ἐλάχιστα ἀκούσαμε τίς ἀπόψεις τοῦ ἀδικοχαμένου Γιάννου Κρανιδιώτη, ἀπό τηλεοράσεως, ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι ἐκεῖνος μέν ἐσιώπησε, ἀλλά καί οἱ λίθοι κεκράξονται, ἐάν “λυθῇ” τό Κυπριακό σύμφωνα μέ τό σχέδιο ᾿Ανάν, ἐνταχθῇ δέ ἡ Τουρκία στήν Εὐρώπη ἀπροϋποθέτως ἐν σχέσει πρός τίς ἰσορροπίες τῆς περιοχῆς μας καί πρός τά συνολικά, ῾Ελληνικά καί Κυπρικά, ἐθνικά μας συμφέροντα.