Δαυὶδ Κόπερφληντ (David Coperfield): Ἕνας (ταλαίπωρος) Ἀρχιμάγος στὴν Ἀθήν

Δημητρίου Χιωτακᾶκου

Δαυὶδ Κόπερφληντ (David Coperfield):
Ἕνας (ταλαίπωρος) Ἀρχιμάγος στὴν Ἀθήνα

Πέρασε πλέον σχεδὸν ἕνας χρόνος ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Δαβὶδ Σὲθ Κότκιν, ἤ ἁπλῶς Δαυὶδ Κόπερφηλντ (David Coperfield) ποὺ πραγματοποιήθηκε τὸ Νοέμβριο τοῦ 2006 στὴν Ἀθήνα.

Πότε ὁ Χάρυ Πότερ, (βλ. «Βιβλιοκρισία»), πότε ἡ Γιουροβίζιον μὲ σατανιστικὰ τέρατα (βλ. «Κείμενα-Ἄρθρα»), πότε βιβλία ποὺ διδάσκουν μαγεία βλ. «Βιβλιοκρισία» Χρυσάνθης Μιχαλοπούλου, ἐκπαιδευτικοῦ «Κίνδυνος-Θάνατος: Ἡ μαγεία στὰ χέρια τῶν παιδιῶν μας»)…. Τὸ θέμα τῆς προβολῆς τῆς μαγείας στὶς ἡμέρες μας καὶ κατ’ἐπέκταση καὶ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Δαυὶδ Κόπερφληντ παραμένει πάντα ἐπίκαιρο καὶ ἄξιο σχολιασμοῦ.

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Δαυὶδ Κόπερφληντ στὴν χώρα μας ἄφησε ποικίλα, ἀντιφατικὰ καὶ ἐνδιαφέροντα σχόλια ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καὶ τὸν τύπο, τὰ ὁποῖα ἀφήνουν κάποια εὔλογα ἐρωτήματα:

· Τί εἶναι ὁ Δαυὶδ Κόπερφηλντ; Μάγος; Ταχυδακτυλουργός; Τσαρλατάνος; Στὰρ τῆς Ἀμερικάνικης “show biz”;

· Ποιὸς ὁ σκοπὸς ἐπίσκεψής του στὴν Ἑλλάδα;

· Πέτυχε ἄραγε τὸ σκοπό του;

Θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀπαντήσουμε στὰ ἀνωτέρω ἐρωτήματα.

«Ἡ προεκλογικὴ περίοδος»

Ἡ περίοδος ἀπὸ τὴν ἀνακοίνωση τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Δαυὶδ Κόπερφληντ 6 μῆνες πρὶν (!) μέχρι τῆς ἐλεύσεώς του καὶ τῆς ἀποχωρήσεώς του ἀπὸ τὴν Ἀθήνα θυμίζει μᾶλλον μία ἀκριβὴ ἐκλογικὴ ἐκστρατεία πολιτικοῦ κόμματος τὸ ὁποῖο τελικὰ χάνει τὶς ἐκλογές.

Ξεκίνησε λοιπὸν μὲ μία ἐκστρατεία διαφήμισης ποὺ περιελάμβανε τεράστιες ἀφίσες στοὺς δρόμους τῆς πόλης, συνεχεῖς προβολὲς ἀπὸ τὴν τηλεόραση ἐμφανίσεών του σὲ πρωθύστερες παραστάσεις του ἢ ἐκπομπὲς στὸ ἐξωτερικὸ (κυρίως τῆς Ἀμερικῆς), σχολιασμοὺς ἀπὸ ἐπώνυμους στὰρ τῆς Ἀμερικάνικης «show biz», μέχρι σχολίων Ἑλλήνων «ἐπωνύμων» καὶ «ἀνωνύμων» καλλιτεχνῶν, δημοσιογράφων κλπ. πού ἐγκωμίαζαν ἢ ἁπλῶς δήλωναν ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ «φαινόμενο» Κόπερφηλντ. Ὅλη αὐτὴ ἡ προετοιμασία καὶ διαφήμιση ἦταν ἀνάλογη μὲ αὐτὴν ἑνὸς πολιτικοῦ κόμματος ποὺ προσπαθεῖ νὰ κερδίσει τὶς ἐκλογὲς μὲ κάθε τρόπο προβολῆς χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὰ ἔξοδα.

Ποιὲς εἶναι αὐτὲς οἱ «ἐκλογές» καὶ γιατί θεωροῦμε ὅτι τὶς ἔχασε; Θὰ ἐπανέλθουμε σ’ αὐτὸ ἀφοῦ παραθέσουμε σκέψεις καὶ στοιχεῖα γύρω ἀπὸ τὸ θέμα.

Τί εἶναι ὁ Κόπερφηλντ; Καὶ ἀπὸ ποῦ ἀντλεῖ τὴν δύναμη νὰ «ἐξαφανίζει» ἀνθρώπους, τὸ ἄγαλμα τῆς ἐλευθερίας στὴν Νέα Ὑόρκη κλπ;

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι φαίνεται νὰ πιστεύουν ὅτι ἕνας Κόπερφηλντ δὲν ἐπιτυγχάνει τὰ κόλπα του μὲ μαγεία, ἀλλὰ μὲ τεχνικὰ μέσα ἀκόμα καί ὑψηλῆς τεχνολογίας, δημιουργώντας ὀφθαλμαπάτες ταχυδακτυλουργίας οἱ ὁποῖες δὲ γίνονται ἀντιληπτὲς στοὺς θεατὲς.

Στοχασμός: Εἴδη κατηγοριῶν «ταχυδακτυλουργίας»

Ὅλα αὐτὰ σίγουρα ἰσχύουν – ἐν μέρει ὅμως. Θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ διακρίνει τὶς κατηγορίες τῶν τεχνικῶν ταχυδακτυλουργίας σὲ δύο:

α) Σὲ «φυσικές». Αὐτὲς βασίζονται σὲ κλασικὲς ὀφθαλμαπάτες ποὺ προκύπτουν ἀπὸ γρήγορες καὶ ἔντεχνες κινήσεις, ἔξυπνα κόλπα, χρήση εἰδικῶν προκατασκευασμένων ἀντικειμένων ἢ ἐργαλείων (π.χ. διπλοὶ πάτοι σὲ κουτιά, ἀντικείμενα κρυμμένα σὲ κρυφὰ σημεῖα ἢ εἰδικὲς τσέπες ρούχων, μαχαίρια μὲ ἀναδιπλούμενη λαβὴ κλπ.

β) Σὲ «ὑπερφυσικές». Ἐδῶ οἱ ὀφθαλμαπάτες προκύπτουν μὲ τὴν βοήθεια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῶν δαιμόνων. Οἱ δαίμονες δὲν ἔχουν χάσει τὶς ἰδιότητές τους ὡς ἀσώματα ὄντα. Ὡς ἄυλοι καὶ ἀσώματοι δὲν ὑπόκεινται στοὺς νόμους τῆς Φυσικῆς ἢ Μαθηματικῆς ἐπιστήμης οἱ ὁποῖες κατ’ἐξοχὴν ὁριοθετοῦν, ἀποδεικνύουν καὶ ἐξηγοῦν φαινόμενα ἐντὸς ἑνὸς ὑλικοῦ κόσμου. Ἔτσι, ἕνας δαίμονας μπορεῖ νὰ λάβει ὁποιαδήποτε μορφή, ἀνθρώπου, ζώου ἢ πράγματος. Μπορεῖ νὰ περνάει μέσα ἀπὸ τοίχους, νὰ ταξιδεύει σὲ μηδενικὸ χρόνο ἀπὸ τὴ μία ἤπειρο στὴν ἄλλη κλπ.

Ἀφελῶς βέβαια πολλοὶ ἀνάγουν αὐτὲς τὶς ὑπερφυσικὲς περιπτώσεις στὴν πρώτη κατηγορία ὡς φυσικὲς καὶ δὲν δέχονται ὅτι ὑπάρχουν ὑπερφυσικὰ φαινόμενα. Γιατί; Διότι, ὁ ὑλιστικὸς ἄνθρωπος θέλει νὰ πιστεύει καὶ νὰ δέχεται μόνο ὅ,τι βασίζεται στὴ λογικὴ θεώρηση. Πιστεύει ὅτι γιὰ ὅλα ὑπάρχει μία ἐξήγηση, μία φυσικὴ ἐξήγηση καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν μπορεῖ τελικὰ νὰ δώσει μία ἑρμηνεία μέσῳ τῆς λογικῆς, ἀρχίζουν οἱ ἀναγωγὲς καὶ ἐπικλήσεις σὲ ὑψηλὲς ἐπιστῆμες (πιό ὀρθά σέ «δῆθεν» - ἐπιστῆμες) τῶν πολλαπλῶν διαστάσεων, τῆς θεωρίας τῆς σχετικότητας, τῶν ταξιδιῶν στὸν χῶρο καὶ τὸν χρόνο … σὲ ἀστρολογίες, συσχετίσεις ἀστερισμῶν καὶ πλανητῶν, ἀκόμα καὶ σὲ ἀνώτερες μορφὲς ζωῆς ἀπὸ αὐτὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἐξωγήινους, UFO κλπ. Βέβαια, σὲ καμμιά περίπτωση δὲν θέλουμε νὰ ὑποβαθμίσουμε τὴν ἐπιστήμη ἐδῶ. Ὑπάρχει καὶ σοβαρὴ καὶ εἰλικρινὴς ἐπιστήμη ἀπὸ σοβαροὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι αὐθεντίες στὸν χῶρο τους, εἰδικότερα μάλιστα στὴ θεωρία τῆς σχετικότητας καί τοῦ χωρο-χρόνου ποὺ ἀναφέραμε.

(Ἐδῶ ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ εἶναι ὑπερήφανη γιὰ τὶς προσωπικότητες ποὺ ἔχει ἀναδείξει. Ἐὰν ὅμως αὐτοὶ οἱ ὑπέρ-εἰδικευμένοι ἐπιστήμονες δὲν κατόρθωσαν ἀκόμα τὴν ἐπίτευξη ἑνὸς ταξιδιοῦ στὸ χῶρο - σὲ μηδενικὸ χρόνο – ἢ στὸ χρόνο, παρόλες τὶς θαυμαστὲς τους γνώσεις καὶ τά διαθέσιμα τεχνολογικά μέσα, πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας Κόπερφηλντ ἢ μία χαρτορίχτρα νὰ τὸ ἐπιτύχει ἔτσι «ἁπλά» ;;;;)

Ὑπάρχει Θεός; Ὑπάρχει Διάβολος καί πῶς... περνάει την ὥρα του;

Συνήθως ὅσοι ἀμφισβητοῦν τὴν ὕπαρξη τῆς κατηγορίας τοῦ ὑπερφυσικοῦ δέν ἔχουν καὶ τόσο ξεκάθαρη θεώρηση τοῦ τί εἶναι Θεὸς καὶ τί εἶναι Διάβολος. Συμβαίνει μάλιστα καὶ τὸ ἑξῆς παράδοξο σὲ κάποια μερίδα ἀνυποψίαστων ἀνθρώπων: νὰ ἀποδίδουν ἀκόμα καὶ στὴ μαγεία μὲν κάποια ἀπὸ τὰ κόλπα ἑνὸς Κόπερφηλντ, χωρὶς ὅμως νὰ δίνουν κάποιο συγκεκριμένο ἢ καθαρὸ ὁρισμὸ τῆς ἔννοιας «μαγεία», ἐπειδὴ ἐπὶ τῆς οὐσίας – ἀφελῶς - δὲν τὸν γνωρίζουν. Τὴν τοποθέτηση αὐτὴ συνήθως τὴ λαμβάνουν λαοὶ τῆς Δύσης ποὺ εἶναι πιὸ πολὺ ἐξοικειωμένοι μὲ τὴ μαγεία, ποὺ γιορτάζουν τὸ Χάλοουην “Halloween” καὶ θεωροῦν ἀπόλυτα φυσικὴ τὴν ἐνασχόληση τῶν παιδιῶν τους μὲ μαγικὰ ντυσίματα, παιχνίδια καὶ παραμύθια τύπου «Ἄρχοντα τῶν δακτυλιδιῶν» ἢ «Χάρυ Πότερ». Θεωροῦν ὅτι ὅλα αὐτά δέν ἔχουν κάποια ἄμεση σχέση μὲ τὸν Διάβολο, ἀλλὰ βασίζονται στὶς δυνάμεις τοῦ «νοῦ» καὶ τοῦ «ὑπερφυσικοῦ» γενικῶς καὶ ἀορίστως.

Ὑπάρχουν ἄραγε δαίμονες;

Ὑπάρχει Διάβολος;

Ὑπάρχουν μάγια;

Ἐὰν δὲν ὑπάρχουν ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει ἄραγε Θεός;

Ἐὰν ὑπάρχει Διάβολος, ἄραγε πῶς περνάει τὸ χρόνο του; Μὲ ποιὸ τρόπο «ἐμφανίζεται» ἐπὶ τῆς γῆς; Μὲ ποιὸ τρόπο ἐνεργεῖ; Μὲ ποιὸ τρόπο ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἀνθρώπους; Ποιὸς εἶναι ὁ στόχος του καὶ τί κάνει γιὰ νὰ τὸν πετύχει; Ἁπλὲς ἐρωτήσεις τῆς λογικῆς … νὰ λοιπὸν ποὺ ἡ λογικὴ μπορεῖ νὰ ἔχει θαυματουργὰ ἀποτελέσματα στὸν ἄνθρωπο !

Ἤδη ἡ Παλαιὰ Διαθήκη τὸ κάνει ἀπόλυτα καθαρὸ (καὶ ἐπιβεβαιώνεται καὶ στὴν Καινή). Ὁ Θεὸς προϋπάρχει ὅλων τῶν αἰώνων. Ὁ Ἑωσφόρος ἀπὸ Ἀρχάγγελος τοῦ Θεοῦ νικήθηκε ἀπὸ τὴν ἔπαρσή του θέλοντας νὰ γίνει καὶ αὐτὸς Θεός. Ἀποκόπηκε ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔγινε Ἄγγελος τοῦ σκότους. Μισεῖ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι δημιούργημα κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ἑπομένως ἀνώτερο καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τούς Ἀγγέλους καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸν καταστρέψει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Ὁ Κύριός μας ὅμως νίκησε τὸν Διάβολο στὸν Οὐρανὸ ἤδη ἀπὸ καταβολῆς κόσμου καὶ νίκησε τὸν Διάβολο καὶ ἐπὶ τῆς γῆς μὲ τὴν ἐνσάρκωσή Του, τὴ σταυρική Του θυσία καὶ τὴν ἀνάστασή Του ἐκ νεκρῶν.

Δυστυχῶς ἀρκετοὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς νεοέλληνες δὲν ἔχουμε ξεκάθαρη θεώρηση τοῦ τί εἶναι Θεὸς καὶ τί Διάβολος μὲ ἀποτέλεσμα νὰ «φιλοσοφοῦμε» στὸ φαινόμενο Κόπερφηλντ ὄπως καὶ οἱ δυτικοὶ λαοί. Τὸ παράδοξο βέβαια εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς «φιλοσοφοῦντας» ἔχουμε βαπτίσει κάποιο παιδὶ καὶ ὡς ἀνάδοχοι (καὶ γιὰ λογαριασμὸ τοῦ βρέφους) ἐπιβεβαιώσαμε στὴν Ἐκκλησία ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων ὅτι «ἀποτασσόμεθα τὸν Σατανᾶ καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ καὶ πᾶσι τοῑς ἀγγέλοις αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ» καὶ «συντασσόμεθα τῷ Χριστῷ».

Ἑπομένως α) ὁμολογοῦμε ὅτι ὑπάρχει μὲν Διάβολος, καὶ β) ὅτι ἐμεῖς ἐπιλέγουμε νὰ παραταχθοῦμε μὲ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος φυσικὰ ὑπάρχει καὶ Αὐτὸς καὶ μάλιστα σύμφωνα μὲ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας το «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα …» τὸ ὁποῖο καὶ ἀπαγγέλλει ὁ ἀνάδοχος ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπιβεβαίωσή του ὅτι συντάσσεται μέ τὸν Χριστό.

(Τραγική Διαπίστωση: Γιὰ ὅποιον δὲν τὰ θυμᾶται αὐτὰ ἴσως εἶναι ἐπειδὴ ἡ προσοχή του ἀποσπάσθηκε ἀπὸ τὴ γνωστὴ καὶ μὴ ἐξαιρετέα ἐκκοσμίκευση τοῦ μυστηρίου ἐν μέσῳ «κλασσάτων» κουστουμιῶν, «ἐξώπλατων» φορεμάτων μέ προκλητικά σκισίματα, μπαλονιῶν, βιντεοσκοπίσεων κλπ).

Ἄραγε ποιά νὰ εἶναι τὰ «ἔργα τοῦ Σατανᾶ» καὶ ἡ «πομπή» του; μήπως, προφανέστατα, μέσα σὲ αὐτὰ δὲν εἶναι καὶ οἱ Μάγοι καὶ ὁ Κόπερφηλντ;.

Ἔχουν «ἐγγυημένη» ἀπόδοση οἱ Μάγοι; Καὶ … τί χρειάζονται τὰ «ἁπλά» κόλπα;

Θὰ ἔβαζε κανεὶς τὸν ἀντίλογο : ἐὰν ὄντως οἱ μάγοι βασίζονται στὴ βοήθεια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιὰ νὰ πετύχουν τὸ σκοπὸ τους ἐπὶ σκηνῆς (ἡ ἀλλοῦ) τότε τί χρειάζονται τὴν ὕπαρξη τῆς πρώτης κατηγορίας δηλαδή τῶν «φυσικῶν» τεχνικῶν; Μὰ ἡ ἀπάντηση εἶναι πολὺ ἁπλή.

Ὁ μάγος δὲν ἔχει πάντα τὴν ἴδια «δύναμη», εἴτε ἐπειδὴ δὲν ἔχει εἰσχωρήσει ἀκόμα ἀρκετὰ στὸ σκοτεινὸ κόσμο, εἴτε ἐπειδὴ στὸ συγκεκριμένο τόπο καὶ χρόνο δὲν κατάφερε νὰ «καλέσει» τοὺς δαίμονες νὰ τοῦ κάνουν τὰ «χατήρια» του.

Ἐὰν ἄς ποῦμε κάποιος ἀπὸ τοὺς θεατὲς προσεύχεται ἢ γίνεται, καὶ ἀπὸ ἀπόσταση ἀκόμα, (π.χ. σὲ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ὅρους) θερμὴ προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριο ποὺ ἐμποδίζει τοὺς δαίμονες νὰ «βγοῦν» στὸν κόσμο νὰ πειράξουν …, τὰ πράγματα ζορίζουν. Θὰ μποροῦσε τὸ ἐμπόδιο νὰ εἶναι καὶ ἡ Ἁγιότητα ἑνὸς τόπου, ἢ μία συγκεκριμένη ἑορτή τοῦ χρόνου ὄπως π.χ. τὰ Θεοφάνια κατὰ τὰ ὁποῖα ὅλοι οἱ μάγοι τῆς γῆς ὑποφέρουν διότι ἁγιάζονται τὰ ὕδατα καὶ ὡς συγκοινωνοῦντα δοχεῖα καὶ ὅλη ἡ κτίση. Δὲν εἶναι λοιπὸν σταθερὴ καὶ ἐγγυημένη ἡ ἐπίδοση ἑνὸς μάγου μέσῳ τῆς βοήθειας τῶν δαιμόνων. Πρέπει ἑπομένως νὰ ὑπάρχουν καὶ κάποια σταθερὰ κόλπα ποὺ θὰ πρέπει νὰ τοῦ «βγοῦν» ὁπωσδήποτε γιὰ νὰ μὴ γίνει ρεζίλι!

Ἃς μὴν ξεχνᾶμε καὶ τὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ, ὁ ὁποῖος προτοῦ βαπτισθεῖ Χριστιανὸς ἦταν ὁ πιὸ ξακουστὸς μάγος τῆς Ἀντιόχειας γιὰ τὴν ἐποχή του. Ὡς μάγος ἔστειλε τὸν ἴδιο τὸν ἄρχοντα τῶν δαιμόνων, τὸν Διάβολο, νὰ πειράξει τὴ (μετέπειτα Ἁγία) Ἰουστίνη μὲ σκοπὸ νὰ τὴν κάνει νὰ ἐρωτευθεῖ ἕναν εἰδωλολάτρη ποὺ τὴν εἶχε ζητήσει σὲ γάμο, πρόταση τὴν ὁποία ἡ Ἰουστίνη εἶχε ἀπορρίψει (Σημ: ὁ πατέρας της ἐπικροτοῦσε αὐτὸ τὸ γάμο καὶ ὁ ἴδιος ζήτησε τὴν βοήθεια τοῦ μάγου Κυπριανοῦ, φυσικὰ μὲ τὸ προβλεπόμενο χρηματικὸ τίμημα). Ὁ Διάβολος γύρισε ἄπρακτος διότι δὲν ἄντεχε τὴν προσευχὴ τῆς Ἰουστίνης οὔτε τὸ «σημεῖο ποὺ ποιοῦσε αὐτή» (τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ). Ἀξιοσημείωτο βέβαια εἶναι ὅτι αὐτὴ ἀκριβῶς ὑπῆρξε καὶ ἡ ἀφορμὴ νὰ μετανοήσει ὁ μάγος Κυπριανός, νὰ βαπτισθεῖ χριστιανὸς καὶ νὰ ἀξιωθεῖ ἀργότερα καὶ τοῦ βαθμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀλλὰ καὶ τοῦ στεφάνου τῆς Ἁγιότητας. Ἔτσι λοιπὸν μία θερμὴ προσευχὴ ἀποδυναμώνει τοὺς Δαίμονες.

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλοι λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους ὑπάρχουν καὶ οἱ κλασσικὲς ὀφθαλμαπάτες, ποὺ γίνονται καὶ γιὰ τοὺς βοηθοὺς τῶν μάγων - ταχυδακτυλουργῶν (ποὺ ἐνδεχομένως αἰσιοδοξοῦν μία μέρα νὰ μοιάσουν στά ἀφεντικά τους) ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς θεατές. Ὁ Διάβολος εἶναι ὁ πιὸ μεγάλος καὶ ἔντεχνος ψεύτης. Ἐὰν μαζὶ μὲ τὶς ἀνεξήγητες ὀφθαλμαπάτες, βασισμένες στὴν βοήθεια τῶν δαιμόνων, ἀνακατέψει καὶ μερικὲς πιὸ λογικές, ὁ ἀφελὴς νοῦς ἀρχίζει νὰ ἑρμηνεύει ὅτι τελικὰ ὅλα ἔχουν κάποιο κόλπο καὶ δὲν τίθεται θέμα μαγείας! Ἴσως ἀπὸ τὶς πιὸ κλασικὲς τεχνικὲς τοῦ Διαβόλου γιὰ νὰ πέσουμε στὰ δίχτυα του εἶναι νὰ πειστοῦμε ὅτι δὲν ὑπάρχει … καὶ ἔτσι σταματᾶμε νὰ προστατευόμαστε ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὸν ἀφήνουμε νὰ ἁλωνίζει ἐλεύθερα καὶ ἀνενόχλητα. Ἔτσι συμβαίνει καὶ σὲ κάποιες σέκτες, π.χ. τῆς Μασονίας, τῶν Ροταριανῶν, τῶν Σαηεντολόγων κλπ. Στὶς πρῶτες βαθμίδες τῆς μύησης, ὑπάρχουν δραστηριότητες ἢ καὶ τελετὲς ποὺ ἔχουν δόσεις ἀποκρυφισμοῦ μὲν, ἀλλὰ σὲ πολὺ ἐλαφρὰ μορφή. Ἔτσι κυριαρχεῖ πιὸ πολὺ ἕνα φιλοσοφικό, ἀνθρωπιστικὸ ἢ ἀλληλεγγύης πνεῦμα τὸ ὁποῖο κοιμίζει τὰ μέλη της καὶ τὰ κάνει νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ ἐπιλογὴ τους ἦταν «ἠθικά» σωστὴ σὲ σημεῖο ποὺ μποροῦν νὰ διαβεβαιώνουν ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ὅτι ὅλα τὰ περὶ ἀποκρυφισμοῦ κλπ δὲν ὑφίστανται καὶ εἶναι ἀνυπόστατες φῆμες … καὶ ὄντως ὅσοι δὲν ἀνεβαίνουν σὲ ὑψηλὰ στρώματα τῆς ἱεραρχίας δὲν παίρνουν χαμπάρι.

Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ Κόπερφηλντ, ἔχει καὶ τὶς κλασικὲς «φυσικές» μεθόδους ἀλλὰ καὶ τὶς «ὑπερφυσικές» δαιμονικές.

«Οἱ Ἐκλογὲς»

Ἰσχυρίστηκε ὁ Κὀπερφηλντ στὴν ἀρχὴ ὅτι θὰ ἐξαφανίσει τὴν Ἀκρόπολη … ὄπως ἔκανε καὶ μὲ τὸ Ἄγαλμα τῆς Ἐλευθερίας τῆς Νέας Ὑόρκης - σημειωτέον, δῶρο τοῦ μασόνου καὶ ἀποκρυφιστὴ Γάλλου «Ἀϊφελ» μὲ στόχο νὰ κυριαρχεῖ στὸ κέντρο τοῦ «νέου κόσμου» - Ἀμερικῆς - ὁ μασονικὸς πυρσὸς καὶ ὁ ἥλιος – ἀντιστοίχως στὸ χέρι καὶ τὸ κεφάλι τοῦ ἀγάλματος. Πῶς νὰ μὴν τὸ «εὐλογήσουν» οἱ δαίμονες καὶ τὸ ἐξαφανίσουν; Σᾶς φαίνεται ἀπίθανο; Πόσα καὶ πόσα παραδείγματα θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρουμε … τὸ πιὸ ἁπλὸ παράδειγμα ἴσως μίας μητέρας πού ὅταν «διαολόστελνε» τὸ μικρό της παιδὶ αὐτὸ «ἐξαφανιζότανε» κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὴν κούνια του γιὰ ὦρες;;;

Ἀλλὰ πῶς νὰ ἐξαφανίσει τὴν Ἀκρόπολη;

Δίπλα στὸν βράχο τῆς Ἀκροπόλεως ἐκήρυξε ὃ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἐκκλησίας μας.

Ἡ Ἀκρόπολη χρησιμοποιήθηκε πολλὲς φορὲς ὡς τόπος ὀρθόδοξης λατρείας.

Πόσοι καὶ πόσοι μάρτυρες δὲν ἔβαψαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν ἀττικὴ γῆ;

Πόσοι καὶ πόσοι γέροντες καὶ γερόντισσες δὲν τὴν ἁγίασαν μὲ τὴν παρουσία τους; Ἄς ἀναφέρουμε ἐπιγραμματικὰ μόνο τὸ γέροντα Πορφύριο πού τέλεσε ἐφημέριος του ναοῦ τῆς Πολυκλινικῆς Ἀθηνῶν (ὐπάρχει σωρεία καταγεγραμμένων θαυμάτων καὶ θαυμασίων ἀπὸ τὸν μακαριστὸ αὐτὸ Γέροντα).

Ἀκόμα, ἐκτός αὐτῶν, ποιὸς ξέρει πόσες προσευχές καὶ παρακλήσεις σύσσωμη ἡ Ἐκκλησία, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί πραγματοποίησε προκειμένου νὰ προστατευτοῦν οἱ ἀφελεῖς «φιλοσοφοῦντες» Χριστιανοί ποὺ παρευρέθησαν στὶς παραστάσεις του;

Ἑπομένως, ὄχι μόνον δὲν ἐπιχείρησε νὰ ἐξαφανίσει τὴν Ἀκρόπολη, ἀλλὰ γενικὰ ἔπρεπε νὰ βασιστεῖ πιὸ πολὺ σὲ κλασικὲς «φυσικές» ὀφθαλμαπάτες καὶ πολὺ λιγότερο σὲ «ὑπερφυσικές».

Αὐτὸ ἴσως ἐξηγεῖ τὴν δυσανάλογη κατὰ τὴν διάρκεια τῶν παραστάσεων, ἀλλά καί κατόπιν «σιωπή» ἐν σχέσει μὲ τὴν ὑπερβολικὴ διαφημιστικὴ ἐκστρατεία ποὺ προηγήθηκε. Φαίνεται πὼς οἱ δαίμονες αἰσχύνθησαν καὶ μαζί τους ὁ ταλαίπωρος Κόπερφηλντ.

Νὰ λοιπὸν σὲ ποιὲς «ἐκλογές» ἀναφερόμασταν στὴν ἀρχὴ τοῦ κειμένου αὐτοῦ. Εἶναι οἱ παραστάσεις τὶς ὁποῖες ἔδωσε στὴν Ἀθήνα προσπαθώντας νὰ «πείσει» τὸ κοινὸ (ἀλλὰ καὶ τὴν κοινὴ γνώμη) ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει ἀπίστευτα πράγματα ὡς πρόδρομος τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τοῦ Νεοσατανισμοῦ ἀκόμα νὰ ἐξαφανίσει καὶ τὴν Ἀκρόπολη! Τελικὰ ὅμως δὲν κατάφερε νὰ πείσει ὁ ταλαίπωρος … «Ἔχασε» τὶς «ἐκλογές» καὶ ὅλη ἡ προεκλογικὴ ἐκστρατεία πῆγε τζάμπα. Ἐντυπωσιακοὶ οἱ χαμηλοὶ τόνοι τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης κατὰ τὴν διάρκεια τῶν παραστάσεων ποὺ ἔδωσε στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀκόμα πιὸ χαμηλοὶ (ἐὰν ὄχι ἀνύπαρκτοι) μετὰ τὴν ἀναχώρησή του. Θὰ περίμενε κανεὶς ἐγκώμια ἐπὶ ἐγκωμίων … παράθυρα ἐπὶ παραθύρων στὴν τηλεόραση μὲ ἀνάλυση τοῦ φαινομένου Κόπερφηλντ γιὰ τὰ θαυμαστὰ ἔργα πού ἔπραξε, συζητήσεις ἐπὶ συζητήσεων στὸ γνωστὸ μεγαλεῖο τῆς νεοελληνικῆς πραγματικότητας. Σὲ ἀντίθεση ὅμως τοῦ προβλεπομένου πυρετοῦ … πλήρης σιγή … Οἱ ἐκλογὲς χάθηκαν. Ἔτσι λοιπὸν, ὅπως χάνει ἕνα κόμμα τὶς ἐκλογὲς καὶ μένει σὲ σιγὴ γιὰ ἀρκετὸ καιρό, θὰ ἀρχίσει δειλά-δειλὰ τὴν «ἀντιπολίτευση» καί τή «λασπολογία» κάποια στιγμή. Θὰ εἶναι μέσω ἑνὸς δῆθεν «οἰκογενειακοῦ» τάφου τοῦ Ἰησοῦ; Θὰ εἶναι μέσω μίας ταινίας τύπου «κώδικα Ντα βίντσι»; Κάτι θὰ σκεφτοῦν …

Συμπεράσματα

Ἐπανερχόμαστε στὶς ἀρχικὲς ἐρωτήσεις ποὺ ἀπασχολοῦν ἐνδεχομένως ἀρκετοὺς ἀπὸ ἐμᾶς:

· Τί εἶναι ὁ Δαυὶδ Κόπερφληντ; Μάγος; Ταχυδακτυλουργός; Τσαρλατάνος; Στὰρ τῆς Ἀμερικάνικης “show biz”;

Ἀπάντηση: Ὅλα τὰ ἀνωτέρω