Στόν ΑΜΚΑ δέν ἀντιδροῦν μόνο παλαιοημερολογῖτες!

Πρωτ. Βασιλείου Κοκολάκη

Ἀφοῦ παραθέσουμε ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρο τῆς «Καθημερινῆς» 10 Φεβ 2014 ¨Χωρίς ΑΦΜ και ΑΜΚΑ¨ τοῦ ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑΦΡΟΥ θά καταθέσουμε ἕνα σύντομο σχόλιο πρός ἀποφυγήν παρεξηγήσεων.

“Δίπλα μας ωστόσο υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που για θρησκευτικούς λόγους αρνήθηκαν να πάρουν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις συναλλαγές με το Δημόσιο και ειδικά με τις υπηρεσίες υγείας. Πρόκειται για τους λεγόμενους «παλαιοημερολογίτες»...

 Η κατηγορία που απέδιδαν προς την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδας ήταν ότι προσαρμόζεται στα πρότυπα του Παπισμού, υποκύπτει στην αίρεση του οικουμενισμού και ακυρώνει την ορθόδοξη πίστη ...Οι ίδιοι έχουν πολυδιασπαστεί σε άνω των δέκα ρευμάτων, συνέπεια των δογματικών τάσεων αλλά και προσωποπαγών καταστάσεων. «Οι παλαιοημερολογίτες εκφράζουν τη συντηρητική τάση στην Ορθοδοξία. Εναντιώνονται σε ό,τι αισθάνονται ότι παραπέμπει στην παγκοσμιοποίηση, στην τεχνολογία, στον ορθολογισμό, οτιδήποτε έρχεται κυρίως από Δυσμάς, από την ψυχανάλυση μέχρι τον σοσιαλισμό», λέει στην «Κ» ο κ. Μάριος Μπέγζος, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή Αθηνών...

«Οι παλαιοημερολογίτες συμμετέχουν ενεργά σε αντιδράσεις ενάντια σε “βλάσφημες” ταινίες ή θεατρικά έργα, ή ενάντια στις ηλεκτρονικές ταυτότητες, ενάντια σε οτιδήποτε εκτιμούν ότι προσβάλλει τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας», σημειώνει ο κ. Μπέγζος. Η πολιτική τους συμπεριφορά είναι πολυποίκιλη, με μια ροπή βεβαίως προς τις συντηρητικές πολιτικές εκφράσεις.

Αρκετοί παλαιοημερολογίτες θεωρούν ότι η αντίθεσή τους στις ηλεκτρονικές ταυτότητες, την ψηφιοποίηση των στοιχείων κ.λπ. πηγάζει από το αίτημα ενάντια στην κρατική τάση «παρακολούθησης» και πρέπει να γίνει σεβαστό ως αντίρρηση συνείδησης. «Ζητούμε να ερχόμαστε σε συναλλαγή με το κράτος και τα ασφαλιστικά Ταμεία με βάση τον αριθμό της αστυνομικής μας ταυτότητας» λένε, προβάλλοντας ένα ζήτημα που χρειάζεται αντιμετώπιση.

Χωρίς νά εἴμαστε παλαιοημερολογῖτες, θέλουμε ταπεινά νά ἐπισημάνουμε πώς ἄν ὁ κ. Μπέγζος θέλει νά ἐκφράζει τήν προοδευτική τάση τῶν ἀπελευθερωμένων Χριστιανῶν πού δέν φοβοῦνται λόγῳ τῆς δυνατῆς τους πίστεως στόν Χριστό καί πού δέν εἶναι καχύποπτοι καί γραφικοί, καί πού πραγματικά ἐν Χριστῷ ἀγαποῦν, δικαίωμά του. Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως δέν νομίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ ἐμμονή στόν συντηρητισμό ἡ ἐναντίωση στήν παγκοσμιοποίηση, στήν κακή χρήση τῆς τεχνολογίας, στόν ὀρθολογισμό, σέ πολλά πού ἔρχονται κυρίως ἀπό Δυσμάς, ἀπό τήν ψυχανάλυση μέχρι τόν σοσιαλισμό, διότι ἀκριβῶς σέ ὅλα αὐτά ἀντιτίθενται καί μεγάλη μερίδα ἀνθρώπων πού ἀνήκουν σέ ¨ἀριστερές¨ παρατάξεις! Μήπως ἀνήκουν καί αὐτοί στή συντηρητική μερίδα τῆς κοινωνίας; Κάθε ἄλλο.

Μιά πού εἶναι ὅμως καί καθηγητής τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογικῆς Σχολῆς, καί θεωρεῖ τόν Χριστό ὡς τό κατ᾿ ἐξοχήν πρόσωπο-πρότυπο τῆς ἐλευθερίας, πού μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό κάθε μορφῆς ¨κόλλημα¨, τότε πῶς ἐλαχιστοποιεῖ τήν ἱστορική ὕπαρξη τοῦ Χριστοῦ, ἄν μάλιστα δέν τήν ἀρνεῖται; Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές σέ συνέντευξη στήν ΕΤ 1, πού εἶχε δώσει στήν κ. Ρίκα Βαγιάννη τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2013 σέ τηλεοπτική ἐκπομπή μέ θέμα ¨Τό νόημα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας¨ εἶχε πεῖ τά ἑξῆς περίεργα:

¨Δέν εἶναι τόσο σημαντικό ἡ ἱστορική ὕπαρξη τοῦ Χριστοῦ ὅσο ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ἔχουμε νά κάνουμε μέ πίστη, μιλᾶμε γιά τή σημασία τοῦ πράγματος, ὄχι γιά τό ἴδιο τό πράγμα. Σέ τελική ἀνάλυση τό πράγμα χλωμιάζει...Ἄν ἀποδεικνυόταν ἱστορικῶς ἡ ὕπαρξη τοῦ Χριστοῦ θά ἦταν ὑποχρεωτική. Ἐνῶ  τώρα εἶναι στή διάθεση τῶν ἀνθρώπων γιά νά πιστέψουν. Δέν εἶναι δεσμευτική ἡ ὕπαρξη τοῦ Χριστοῦ¨.

Σάν καθηγητής τῆς φιλοσοφίας τῆς θρησκείας πού εἶναι ὁ κ. Μπέγζος θά θέλαμε νά τοῦ θέσουμε τρία ἐρωτήματα, ἄν καί δέν εἴμαστε παλαιοημερολογῖτες:

1) Πῶς μπορεῖ κάποιος νά μιλᾶ γιά τή σημασία ἑνός πράγματος ἄν δέν ὑπάρχει πρῶτα αὐτό τό ἴδιο τό πράγμα;

2) Θά ἦταν σωστό νά λέγαμε τά ἴδια γιά ὅλους τούς φιλοσόφους τῶν περασμένων  ἐτῶν ἤ θά παραλογιζόμασταν;¨

3) Ἄν ἐπίσης ὁ Χριστός ἀποτελεῖ τό πράγμα, στήν τελική ἀνάλυση χλωμιάζει; Ἤ μήπως θά ᾿πρεπε νά χλωμιάζαμε ἐμεῖς;

Πέρασαν λοιπόν ἤδη 5 χρόνια μετά τή φασιστική ἐπιβολή τοῦ ΑΜΚΑ στήν δημοκρατική μας Ἑλλάδα. Μακάρι, ἔστω καί ἀργά, νά κατάλαβαν κάποιοι, μεγάλοι καί μικροί, κυβερνῶντες καί κυβερνώμενοι, κλῆρος καί λαός, ὅτι τελικά ὁ ΑΜΚΑ δέν ἦταν ἕνας ἁπλός χρηστικός ἀριθμός, ἀλλά αὐτό τό κλειδί ἄνευ τοῦ ὁποίου δέν ἀνοίγει καμιά πόρτα πρός ἐξυπηρέτηση.

Ἀρχικά πολλοί εἰρωνεύονταν, ἀλλά καί τώρα λιγότεροι, λέγοντας πώς εἶναι γραφικοί καί καχύποπτοι ὅσοι ἀντιδροῦν στόν ΑΜΚΑ. Ἐλπίζουμε νά βλέπουν ὅμως σήμερα, πού ὁ κλοιός ὅλο καί σφίγγει περισσότερο, ὅτι ὅλοι βάσει τοῦ ΑΜΚΑ μεταλλαχθήκαμε ἀπό πρόσωπα σέ νούμερα γιά νά μποροῦμε νά  ἐπιβιώνουμε, νά θεραπευόμαστε, νά πληρωνόμαστε, νά ἐπιδοτούμαστε, νά συνταξιοδοτούμαστε.

Καί πάλι ὅμως ἐνῶ πουλήσαμε τήν ἐλευθερία μας ἀκουσίως ἤ -γιατί ντρεπόμαστε νά τό ποῦμε;- καί ἑκουσίως, ὡστόσο μᾶς ἔκοψαν ἤ περιέκοψαν μισθούς καί δικαιώματα, γιά νά μαστε καλά προβατάκια, δηλ. νομοταγεῖς ἤρεμοι πολῖτες. Βεβαίως καί πήραμε καί αὐτό τό χάπι, ἄλλοι πέθαναν, ἄλλοι χαροπαλεύουν καί ἄλλοι ἀκόμη μυαλό δέν βάζουν γιά ἀλλαγή πορείας ζωῆς (μετάνοια).

Ἐμεῖς ἀπευθυνόμενοι πρός ἀρχές καί ἐξουσίες, θά θέλαμε νά ἐπαναλάβουμε μαζί μέ ἄλλους ἀντιδρῶντες στόν ΑΜΚΑ, καί πού δέν εἶναι μάλιστα μόνο παλαιοημερολογῖτες, τά λόγια ἑνός  μαχίμου  ἱεροκήρυκα, τοῦ πανοσ. Ἀρχ/τη π. Σαράντη Σαράντου πού ἀπό τό 2009 ἔλεγε ¨ὅποιος ἔχει σθένος ἄς ἀντισταθεῖ μέ τήν ἄρνηση παραλαβῆς τοῦ ΑΜΚΑ,  καί ἔγραφε- ὅπως εἶχε δημοσιευθεῖ στό  ¨ΑΜΚΑ Ἐνημέρωση Τοποθέτηση Ὁμολογία¨- μεταξύ ἄλλων ὅτι: 

Ὁ νόμος τοῦ ΑΜΚΑ εἶναι ἀντισυνταγματικός.

Ὁ νόμος τοῦ ΑΜΚΑ εἶναι ἀντίθετος πρός τό 3ο ἄρθρο τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος πού ὁρίζει ὅτι ἐπικρατοῦσα θρησκεία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη. Οἱ νόμοι τοῦ κράτους προστατεύουν καί διαφυλάσσουν τά ἱερά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τήν Ἱερά Παράδοση. Στό βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης καί δή τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666 εἶναι τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ ἀριθμός αὐτός ἀντιστοιχεῖ στά 666 τάλαντα χρυσοῦ πού ἐπέβαλαν οἱ Ἑβραῖοι ὡς ἐτήσιο φόρο ὑποτελείας στά Ἔθνη πού ὑποδούλωναν μέ διαφόρους πολέμους . Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ νόμος τοῦ Χριστιανικοῦ Κράτους νά καταργεῖ καί νά καταπατᾷ τό ἄρθρο τοῦ Συντάγματος; Ἄρα ὁ νόμος εἶναι ἀντισυνταγματικός. Ἐπιπροσθέτως ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι ἡ τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως δέν εἶναι μόνο ἠθικό χρέος ἑνός ἑκάστου ὀρθοδόξου ἀλλά καί ἀποτελεῖ Καταστατική Ἀρχή ὅπως ἀναγνωρίζεται στίς παρ. 1 καί 3 τοῦ 3ου ἄρθρου τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος.

Επιβολή του ΑΜΚΑ.

Ἡ ἐκβιαστική ἐπιβολή ἀπό τό νόμο σέ ὑποχρεωτική ἀποδοχή τοῦ ΑΜΚΑ προσβάλλει κατάφωρα τή θρησκευτική συνείδηση καί τήν προσωπικότητα, ὡς θεμελιωδῶν δικαιωμάτων καί γιαυτό προστατευομένων ἀπό τό Ἑλληνικό Σύνταγμα. Προφανῶς συνιστᾷ κατάχρηση δικαιώματος πού ρητά καί κατηγορηματικά ἀπαγορεύεται ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΣΔΑ) καί τό Ἑλληνικό Σύνταγμα.

2. Ὑπάρχει ἄμεση σχέση τῶν δύο κειμένων: νόμου ΑΜΚΑ καί Ἀποκαλύψεως, ὅπου φαίνεται ὅτι  ὁ ΑΜΚΑ ἔχει τίς ἐπιπτώσεις τοῦ χαράγματος χωρίς νά εἶναι χάραγμα. Ἀποροῦμε, ἄν τώρα ὑποκύπτουμε στήν παραλαβή τοῦ ΑΜΚΑ κάτω ἀπό τίς ἀπειλές τῶν ποικίλων στερήσεων, πῶς θά ἀντισταθοῦμε στό ἴδιο τό χάραγμα κάτω ἀπό τίς ἴδιες ἀπειλές;

Τό κείμενο τοῦ νόμου πού καθορίζει τόν ΑΜΚΑ εἶναι ἐντελῶς ἀντίστοιχο τοῦ 17ου στίχου τοῦ 13ου κεφαλαίου τῆς Ἀποκαλύψεως. Μοιάζει νά ἐμπαίζεται τό κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀπό τό νόμο, ἤ νά κατοχυρώνεται ὁ νόμος ἀπό τό κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως.

Παραθέτουμε καί τά δύο κείμενα, γιά νά φανεῖ ἡ ὁμοιότητα τῶν περιεχομένων τους:

Ἄρθρο 153 τοῦ νόμου 3655/2008

2. Ἀπό τήν ἴδια ὡς ἄνω ἡμερομηνία οὐδείς δύναται νά ἀπασχοληθεῖ ὡς μισθωτός ἤ ὡς αὐτοαπασχολούμενος, νά ἀσφαλισθεῖ ἤ νά καταβάλει ἀσφαλιστικές εἰσφορές, νά ἐκδώσει ἤ νά ἀνανεώσει βιβλιάριο ἀσθενείας, νά δικαιωθεῖ καί νά εἰσπράξει συντάξεις καί γενικότερα πάσης φύσεως παροχές, ἐπιδόματα καί βοηθήματα, ἐάν δέν διαθέτει ΑΜΚΑ, ὁ ὁποῖος ἀναγράφεται ὑποχρεωτικά ἐπί ὅλων τῶν ὡς ἄνω ἀντίστοιχων παραστατικῶν.

Ἀποκάλυψη κεφ. ιγ΄, στ. 17

«… ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ». Πρέπει ὅμως ἐδῶ νά διευκρινίσουμε ὅτι τό κείμενο τῆς Ἀποκαλύψεως μιλάει συγκεκριμένα γιά τό χρόνο πού θά κληθοῦν οἱ ἄνθρωποι νά βάλουν στό χέρι τους ἤ στό μέτωπό τους τό χάραγμα. Σύμφωνα μέ σαφῆ ὁδηγία τοῦ ἁγίου Γέροντος Παϊσίου τόσο ἡ κάρτα τοῦ ΑΜΚΑ, ὅσο ἀκόμα χειρότερα ἡ ἑπόμενη ἠλεκτρονική κάρτα πού θά ἐπακολουθήσει μέ τό μικροτσίπ δέν ἀποτελοῦν τό χάραγμα, ἀλλά προετοιμασία καί εἴσοδο σ’ αὐτό τό χάραγμα. Μετά λοιπόν ἀπό τήν ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ ΑΜΚΑ «τό φακέλλωμα», γιά νά προχωρήσουν πονηρά στό σφράγισμα θά λένε συνέχεια στήν τηλεόραση, ὅτι πῆρε κάποιος τήν κάρτα τοῦ δεῖνα, καί τοῦ σήκωσε τά χρήματα ἀπό τήν τράπεζα. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά θά διαφημίζουν «τό τέλειο σύστημα» τό σφράγισμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο μέ ἀκτῖνες Laser.

Ἀπό ὅλα τά παραπάνω ἐκτεθέντα συνάγεται ἀβίαστα τό συμπέρασμα ὅτι οἱ διατάξεις τῶν Ν. 2655/2008 ἄρθρο 153 καί 3518/2006 ἄρθρο 62 εἶναι ἀντισυνταγματικές ἐπειδή ἀντίκεινται καί παραβιάζουν οὐσιώδεις διατάξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, καί θεμελιώδη δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου πού περιλαμβάνονται καί στό Χάρτη θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τῆς Ε.Ε. καθώς καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ἄρα ποιός εἶναι ὁ ὄντως παράνομος;