Σοφιστείες «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» πρός παραλαβήν τῆς κάρτας τοῦ πολίτη

Ἱερομονάχου Ἀρσενίου καί Μοναχοῦ Ἡσαΐα,
Ἱερόν Κελλίον «Παναγούδας», Ἅγιον Ὄρος

Εἰσαγωγικά

Ἀπό τριακονταετίας καί πλέον εἶχαν ξεκινήσει στήν Ἑλλάδα οἱ προσπάθειες καί οἱ σχεδιασμοί διά νά νομοθετηθῆ ἡ ἔκδοσις ταυτότητος περιεχούσης τόν ἀριθμόν τοῦ Ἀντιχρίστου (666), μέ στόχον στό ἀμεσώτατον μέλλον νά ἀντικατασταθῆ αὕτη ἀπό τό προφητευόμενον στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου χάραγμα στό σῶμα μας (Ἀποκ., ιγ΄, 16-18). [Τήν δολίαν μεθόδευσιν τῆς μεταλλαγῆς τῆς ταυτότητος στό σωματικόν χάραγμα τήν εἶχε προΐδει καί προείπει ἅγιος Παΐσιος ἀπό τότε (πρό τριακονταετίας), ἤδη δέ τήν βλέπομε πραγματοποιουμένην σέ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ]. Μέ τήν χάριν καί τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί ὕστερα ἀπό τίς ἔντονες καί συνεχεῖς ἀντιδράσεις τῆς Ἱ. Συνόδου, τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πολλῶν Ἱ. Μητροπόλεων, Ἱ. Μονῶν καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, οἱ προσπάθειες τοῦ Πονηροῦ καί τῶν ὀργάνων του πρός ἐπιβολήν τῆς τοιαύτης ταυτότητος, καί παρά τίς ἐπανειλημμένες νομοθετήσεις, τροποποιήσεις, προαγγελίες κ.τ.τ., παραμένουν μέχρι στιγμῆς ἀτελεσφόρητες, ἄν καί τελευταίως ἔχουν ἐνταθῆ στό κατακόρυφο. 

Εὐθύς ἐξ ἀρχῆς, ὀλίγοι, εὐτυχῶς -ἀλλά καί ἐκ τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς-, ἰσχυρίσθηκαν ὅτι ἡ ἀποδοχή μιᾶς τέτοιας ταυτότη- τος δέν θίγει τήν πίστιν μας, καί, κατά συνέπειαν, μποροῦμε ἄφοβα νά τήν παραλάβωμε. Διά νά ἐπιτύχουν τό βόλεμά τους (νά τά πᾶνε καλά καί μέ τόν Θεό καί μέ τόν διάβολο) καί διά νά δικαιολογήσουν τήν δειλίαν καί τήν πλάνη τους, εἶχαν χρησιμοποιήσει διάφορα σοφιστικά ἐπιχειρήματα:

1. Ἡ (δῆθεν) ἀπουσία τοῦ 666 Ὅσοι χρησιμοποιοῦν τόν ἀνωτέρω ἰσχυρισμό εἶναι -ἤ προσποιοῦνται ὅτι εἶναι- τελείως ἄσχετοι καί μέ τά παγκοσμίως (ἀλλά καί στήν Πατρίδα μας) ἐξαγγελόμενα, νομοθετούμενα καί διαδραματιζόμενα, καί μέ τίς σχετικές ἐφαρμοζόμενες τεχνολογίες, ἀλλά καί μέ τά ἐν τῇ Ἀποκαλύψει ἀναφερόμενα. Ὅποιος ἔχει στοιχειωδῶς ἀσχοληθεῖ μέ τά ἀνωτέρω, θεωρεῖ ὑπερβεβαίαν τήν χρῆσιν τοῦ 666 στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Ἀσφαλῶς, δέν εἶναι λογικόν νά ὁμιλοῦμε γιά ἀποδείξεις, τήν στιγμήν πού δέν ἔχει ἐκδοθῆ ἡ συγκεκριμένη κάρτα. Ὑπάρχουν, ὅμως, ἐντονώτατες ἐνδείξεις, πού, ἐν συναρτήσει μέ τά προλεχθέντα, ἐγγίζουν τά ὅρια τῆς ἀποδείξεως. Ἡ ἐπιμελής μυστικότης, ὅσον ἀφορᾶ τά ἀκριβῆ χαρακτηριστικά καί τίς τεχνικές προδιαγραφές τῆς κάρτας, παρότι, σύμφωνα μέ τίς ἐξαγγελίες τῶν ὑπευθύνων, βρισκόμαστε στό παρά πέντε, δημιουργεῖ τήν πεποίθησιν, σὲ ὅποιον δέν εἶναι παθολογικά ἀφελής, ὅτι κάτι βρώμικο ἀποκρύπτεται. Τήν πε ποίθησιν αὐτήν ἐνισχύει ἔτι πέραν τῆς γενικῆς ἀναξιοπιστίας τῶν πολιτικῶν, καθόσον τό «ἀσυστόλως ψεύδεσθαι» ἔχει καταστῆ πανδημία τό ὅτι, καί εἰδικῶς μέ τό ἐν λόγῳ θέμα, καί οἱ ἐλάχιστες σχετικές ἀνακοινώσεις τῶν ἁρμοδίων χαρακτηρίζονται ἀπό τήν ἀσάφειαν, τήν ἀοριστίαν καί τίς ἀντιφάσεις. Ἀλλά σέ ἀνύποπτον χρόνον (1997, ὅτε συνεζητεῖτο ἡ Συνθήκη Σέγκεν καί ἡ σχετιζομένη μέ αὐτήν νομοθέτησις τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων), ὑπῆρξε καί ἀπερίφραστος ὁμολογία περί ὑπάρξεως τοῦ 666. Εὑρίσκεται αὕτη σέ ἐπανειλημμένες δηλώσεις μερικές μάλιστα ἐλέχθησαν μέ ἰταμότητα καί μέ περιφρονητικήν ἀπαξίωσιν πρός τόν ἀντιδρῶντα λαόν ὑπουργῶν, λοιπῶν πολιτικῶν καί ἐγκύρων δημοσιογράφων (ἔχουν λεπτομερῶς καταγραφῆ, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί σέ ἐπιστολήν τοῦ σεβαστοῦ π. Σαράντη Σαράντου πρός τόν ἀρχιεπίσκοπον). Στίς ἀνωτέρω δηλώσεις κυρίως στηρίχθηκαν καί σοβαροί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες (ὡς ὁ μακαριστός ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ὁ ὁμότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου π. Γ. Μεταλληνός κ. ἄ.), ὅταν κατά τίς σχετικές ἀντιδράσεις τούς  εωροῦσαν δεδομένη τήν ἐν προκειμένῳ χρῆσιν τοῦ 666.

Ἡ τυχοῦσα μελλοντική διαβεβαίωσις ἁρμοδίων (πρός καθησυχασμόν) περί δῆθεν μή ὑπάρξεως τοῦ 666 πάντως οὐδεμία τοιαύτη ἔχει δοθῆ μέχρι στιγμῆς, παρά τίς πλεῖστες καί ἔντονες πρός τοῦτο προκλήσεις θά εἶναι τελείως ἀνίσχυρος νά μᾶς καθησυχάση, καθόσον, δεδομένης καί τῆς προαναφερθείσης ἀναξιοπιστίας των, ἡ μυστική κρυπτογράφησις τοῦ «κλειδιοῦ» ἀναγνώσεως τοῦ τσίπ. Θά καθιστᾶ ἀδύνατον τήν ἔρευναν διά τό κατά πόσον ἡ ἀνωτέρω διαβεβαίωσις εἶναι εἰλικρινής. Τέλος, ἀκόμη καί στήν ὑποτιθετικήν περίπτωσιν, κατά τήν ὁποίαν θά μπορούσαμε νά διαπιστώσωμε ὅτι ἡ κάρτα-ταυτότης εἶναι ἀρχικῶς ἀρχικῶς «καθαρή» ἀπό 666, ἐπ’ οὐδενί δέν θά ἐπιτρεπόταν νά ξεθαρρέψωμε στήν παραλαβήν της, διότι, λόγῳ τῆς δυνατότητος ἐπαναπρογραμματισμοῦ τοῦ τσίπ, ἀνά πᾶσαν στιγμήν καί ἐν ἀγνοίᾳ μας θά καθίσταται δυνατή ἡ προσθήκη τοῦ  δαιμονικοῦ συμβόλου. 

2. Ὁ «ἐξαγιασμός» καί ἡ ἐξουδετέρωσις τοῦ 666 Ὑποστηρίζουν ἀφελῶς  ἤ πονηρῶς μερικοί ὅτι, σημειώνοντας τό σημεῖο τοῦ τιμίου σταυροῦ ἐπάνω στήν ταυτότητα, θά «ἐξαγιάσουν» καί θά ἐξουδετερώσουν τήν διαμονικήν ἐνέργειαν τοῦ δαιμονικοῦ συμβόλου. Ἄλλοι πάλι χρησιμοποιοῦν πρός τόν αὐτόν σκοπόν τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «πᾶνκτίσμα Θεοῦ καλόν, καί οὐδέν ἀπόβλητον μετά εὐχαριστίας λαμβανόμενον. ἁγιάζεται γάρ διά λόγου Θεοῦ καί ἐντεύξεως» (Τιμ. δ΄, 4-5). Εἶναι γνωστή ἐπί ὅλων τῶν ἀνωτέρω καί γι’ αὐτό δέν θά πλατειάσωμε  ἡ φωτισμένη διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, πού χαρακτηρίζει τά ἀνωτέρω ὡς πλάνες καί διευκρινίζει ὅτι ὁ διάβολος, ὁ ἀντίχριστος καί τό σύμβολό του δέν ἐπιδέχονται ἁγιασμόν μέ τό νά ἐπιθέσωμε τίμιον σταυρόν. Μέ αὐτά τά σοφίσματα οἱ ἐν λόγῳ «γνωστικοί» θεωροῦν καί παρουσιάζουν ὡς βλᾶκες καί στενοκεφάλους τά ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Τί κρῖμα νά μήν ζοῦσαν τότε! Θά τούς συμβούλευαν νά σταυρώνουν τούς βωμούς τῶν εἰδώλων, νά τούς «ἐξαγιάζουν» καί μετά νά θυσιάζουν. Νά ἀπευθύνουν «λόγον Θεοῦ καί ἔντευξιν» στά ἐιδωλόθυτα, νά τά «ἐξαγιάζουν» καί μέ ἀναπαυμένην τήν συνείδησιν νά τά τρώγουν. Πόσους μάρτυρες θά εἶχαν γλυτώσει! Ἀλλά καί τήν Ἀποστολικήν Σύνοδον θά εἶχαν προφυλάξει ἀπό τό σφάλμα πού ἔκανε νά ἀπαγορεύση τά εἰδολόθυτα (Πράξ. ιε΄, 29). Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, ὅμως, προτιμοῦσαν νά μαρτυρήσουν, ἀρνούμενοι ὄχι μόνον νά μιαροφαγήσουν, ἀλλά ἀκόμη καί τό νά δεχθοῦν νά φάγουν καί τό προσφερόμενον σ’ αὐτούς καθαρόν κρέας, μόνο καί μόνο διά νά μήν δώσουν τήν ἐντύπωσιν στούς θεατές ὅτι μιαροφάγησαν! Καί αὐτά, ὄχι μόνο στούς χρόνους τῆς Καινῆς Διαθήκης (βλ. λ.χ. μαρτύριον Ἁγίων Ἀκεψιμᾶ, Ἀειθαλᾶ καί Ἰωσήφ, κατά τήν 3ην Νοεμβρίου), ἀλλά ἀκόμη καί στούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (βλ. μαρτύριον Ἁγίου Ἐλεαζάρου, Β Ἐλεαζάρου Μακ. στ΄, 18-31)! Ὤ πόση ἡ ἁγία εὐαισθησία τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί πόση ἡ «γνωστική» ἀγνωσία καί ἀναισθησία τῶν σημερινῶν ἀρνητῶν! Παρομοίας πλάνης, ἀλλά διαμετρικῶς ἀντιθέτου, εἶναι καί τό ἑξῆς σόφισμα πρός δῆθεν ἐξουδετέρωσιν τοῦ 666, τό ὁποῖο, δυστυχῶς, ἐλέχθη ἀπό ρασοφόρον: «Ἐγώ θά πάρω τήν ταυτότητα μέ τό 666, θά τήν φτύσω καί μετά ἄφοβα θά τήν βάλω στήν τσέπη μου». Γιά νά πάρη τήν ἀπάντησιν ἀπό τόν Ἅγιον Παΐσιον: «Θά φτύσης, δηλαδή, μαζί καί τό βαφτιστικόν σου ὄνομα, καί τήν ὑπογραφήν σου, καί τήν φωτογραφίαν σου καί τήν πίστιν σου (σ. γρ.: ἐννοώντας τό «Χριστιανός Ὀρθόδοξος», πού τότε ὑπῆρχε ἀκόμη). Χώρια πού ἡ δαιμονική ἐνέργεια δέν διώχνεται μέ τέτοιες ὑποκρισίες».

3. «Τά Καίσαρος Καίσαρι…» Χρησιμοποιοῦντες τήν ἀνωτέρω ρῆσιν τοῦ Κυρίου μας οἱ σύγχρονοι σύγχρονοι «γνωστικοί» διδάσκουν ὅτι ἡ ταυτότητά μας ὡς δῆθεν ἀνήκουσα στόν Καίσαρα, μπορεῖ νά περιέχη ὁτιδήποτε ἐπιθυμεῖ ὁ Καῖσαρ, χωρίς αὐτό νά μᾶς ἐπηρεάζη πνευματικά. Ὅμως: α. Ὅμως ὁ Κύριος δέν ἐχρησιμοποίησε τούς λόγους Του αὐτούς διά τήν ταυτότητά μας, ἀλλά διά τό δηνάριον καί τήν φορολογίαν πού ἐπληρώνετο δι’ αὐτοῦ. Κατ’ αὐτήν τήν ἔννοιαν ἐχρησιμοποίησε τούς λόγους τοῦ Κυρίου καί ὁ ἅγιος Παΐσιος, διακρίνοντας σαφῶς ἐν προκειμένῳ τήν ταυτότητά μας ἀπό τά νομίσματα. Ὅταν, δηλαδή, κάποτε τόν ρώτησαν: «Γιατί πειράζει νά πάρωμε τήν ταυτότητα μέ τό 666, ἀφοῦ καί τό πεντοχίλιαρο ἔχη ἐπάνω του τό 666, καί ὅμως τό χρησιμοποιοῦμε;», ἀπάντησε: «Τό πεντοχίλιαρο εἶναι νόμισμα καί ἡ λίρα τῆς Ἀγγλίας ἔχει ἐπάνω τήν Βικτώρια.αὐτό δέν μέ πειράζει. Πειράζει «Τά Καίσαρος Καίσαρι». Ἐδῶ, ὅμως, εἶναι ἡ ταυτότητά μου, εἶναι κάτι προσωπικό, δέν εἶναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ὅ,τι καί ἡ λέξη. ταυτίζεται, δηλαδή, κανείς μ’ αὐτά πού δηλώνει. Βάζουν τόν διάβολο καί ὑπογράφω ὅτι τόν ἀποδέχομαι». Καί σέ ἄλλη εὐκαιρία εἶχε ἐπισημάνει ὅτι ἡ παραλαβή τέτοιας ταυτότητος εἶναι πτῶσις καί ἄρνησις Χριστοῦ. Ἡ ταυτότητά μας, λοιπόν, δέν ἀνήκει στόν Καίσαρα. Μπορεῖ μέν νά εἶναι κρατικό ἔγγραφο, ἀλλά εἶναι ταυτοχρόνως καί κυρίως καί «ἔγγραφο ἀπολύτως προσωπικό», ὅπως εἶχε εὔστοχα τονίσει καί ὁ μακαριστός π. Γ. Καψάνης. Φοβούμεθα ὅτι αὐτοί πού τώρα ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ταυτότητά μας ἀνήκει στόν Καίσαρα, διά νά δικαιολογήσουν τήν παραλαβήν ταυτότητας μέ 666 ἐνῷ οἱ ἴδιοι πρό ἐτῶν χαρακτήριζαν τήν τοιαύτην παραλαβήν ὡς ἄρνησιν Χριστοῦ!, ὅταν προχωρήσουν τάπράγματα καί πλησιάσωμε στήν ἐπιβολήν τοῦ Χαράγματος ἐπί τοῦ σώματος, οἱ ἴδιοι θά ἰσχυρισθοῦν ὅτι καί τό σῶμα μας εἶναι ὑπό τήν ἐξουσίαν τοῦ Καίσαρος καί ὅτι μόνον ἡ ψυχή μας ἀνήκει ἀνήκει «στά τοῦ Θεοῦ» (ἐφευρίσκοντας καί ἀνάλογα ἁγιογραφικά ρητά!), γιά νά δικαιολογήσουν καί τήν ἀποδοχήν τοῦ Χαράγματος!!!

β. Τό 666, ἐξ ἄλλου, δέν εἶναι ἁπλῶς σύμβολο Καίσαρος ἀλλά καί τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σύμβολον τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος δέν θά εἶναι μόνο Καῖσαρ, ἀλλά θά διεκδικῆ δι’ ἑαυτόν τήν ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ. Καί «ὄχι ἁπλῶς κάποιου κάποιου θεοῦ» διότι καί πολλοί Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες διεκδικοῦσαν θεϊκήν ἰδιότητα ἀλλά τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ. Θά εἶναι ὁ «ἀντικείμενος καί υπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεό» (Β Θεσ., 4). Δέν θά δεσμεύη μόνο τήν πολιτικήν μας ἐλευθερίαν, ἀλλά θά δεσμεύη κυρίως καί κυριευτικῶς τήν θρησκευτικήν μας ἐλευθερίαν, ἀπαιτώντας μοναδικήν λατρευτικήν προσκύνησιν. Συμπερασματικῶς, οὔτε ἡ ταυτότητά μας ἀνήκει ἀνήκει «στά Καίσαρος» οὔτε τό σύμβολον (666) πού θά ἔχη εἶναι μόνο πολιτικό σύμβολο, ἀλλά κυρίως θρησκευτικό βγάλανε τό «Χριστιανός Ὀρθόδοξος» καί βάζουνε τό 666 καί φανερώνει (στήν περίπτωσιν πού τήν ἀποδεχθοῦμε) ὅτι ἀνήκομε στόν «Θεόν» πού τό 666 συμβολίζει!

4. Ἡ (δῆθεν) ἀνυπαρξία θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων γιά τήν φοβίαν παραλαβῆς τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη Ὅσοι ὁμιλοῦν γιά ἔλλειψιν θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων ἐν προκειμένῳ, εἴτε ἀνήκουν σ’ αὐτούς πού ὀρθολογιστικῶς ἀπορρίπτουν τήν θεοπνευστίαν τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως, εἴτε σ’ αὐτούς πού τήν ἀποδέχονται μέν, ἀλλά προτεσταντικῷ τῷ τρόπῳ«δίνουν τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους», κατά τόν Ἅγιον Παΐσιον, εἴτε, φυσικά, σ’ αὐτούς πού δέν ἔχουν κάνει κἄν τόν κόπο νά τήν ἀνοίξουν. Ὑπάρχουν, τέλος, μερικοί, πού, καλυπτόμενοι ἰουδαϊκῶς πίσω ἀπό τό γράμμα τοῦ ἱεροῦ κειμένου, ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἀποκάλυψις ὁμιλεῖ μόνον γιά «δεξιά χεῖρα» καί «μέτωπον» καί ὄχι γιά ταυτότητα. Θεωροῦμεν ὑπεραρκετά, ὡς ἀπάντησιν πρός αὐτούς τούς τελευταίους, τά ὅσα προελέχθησαν, σχετικῶς μέ τόν προσωπικόν χαρακτῆρα τῆς ταυτότητος (βλ. ἑνότητα 3 α΄) καί μέ τήν ἁγίαν εὐαισθησίαν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων (βλ. ἑνότητα 2). Προσθέτουμε μόνο ἐδῶ ὅτι ἡ τοιαύτη θεολογική «ἐμβρίθειά» τους θά τούς καθοδηγήση καί στήν ἄφοβον ἀποδοχήν τοῦ Χαράγματος στό ἀριστερό χέρι ἤ στά πόδια!

5. Ὁ ἅγιος Παΐσιος δέν ἦταν ἀλάθητος. Καί τό χρησιμοποιοῦν αὐτό ἄνθρωποι πού, διά νά στηρίξουν τίς διάφορες (ὀρθές) ἀπόψεις τούς ἔχουν «κάνει σημαία» τόν Ἅγιον. Ἀναμφισβήτητα, οὐδείς ἄνθρωπος καί ἀσφαλῶς, καί ὁ ἅγιος Παΐσιος δέν εἶναι ἀλάθητος. Ἀλλά, οἱ εὐλογημένοι, δέν καταλαβαίνουν, ὅτι, ἄλλοτε ἀποδεχόμενοι καί ἄλλοτε ἀπορρίπτοντες αὐθαίρετα τίς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων, στήν οὐσία προβάλλουν καί διακηρύσσουν τό ἰδικόν τους ἀλάθητο; Ἐπί πλέον, οἱ ἀνωτέρω πάσχουν προφανῶς ἀπό βαρείας μορφῆς λήθην ἤ ὑπόκρισιν, ἐάν προσποιοῦνται ὅτι ἐλησμόνησαν. Καθόσον ἡ ἐν προκ ε ι μ έ ν ῳ δ ι δ α σ κ α λ ί α τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἐπεσφραγίσθη πανηγυρικῶς  ὑπό τῆς Ἐκκλησίας. Καί διά τῶν θεσμικῶν ὀργάνων της (βλ. ἐγκύκλιον 2641/1998 Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς καί ἀνακοίνωσιν Ἱ. Συνόδου διά τήν Κάρταν τοῦ Πολίτη τῆς 17ης/11/2010) ἀλλά καί ὑπό τοῦ πληρώματός της (πρβ. πλείστας ὅσας ἐπιστολές, ψηφίσματα καί ἀνακοινώσεις Ἱεραρχῶν, Ἱ. Μονῶν, Καθηγητῶν Πανεπιστημίου κλπ.).

ΠΗΓΗ: [ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΡΩ – ΤΕΥΧΟΣ 25 και Ιστοσελίδα ΕΡΩ]   ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 19/1/2018