Ἰδιαίτερη ἀνησυχία ἔχει προκληθεῖ σὲ πολλοὺς Ἕλληνες πολίτες ἀπὸ τὴν ἔκδοση νέων ταυτοτήτων, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπὸ τὶς 25 Σεπτεμβρίου. Ἡ Ἀδελφότης μας, ποὺ συμμερίζεται τὴν ἀνησυχία αὐτή, ἐπιθυμεῖ νὰ καταθέσει καὶ τὸν δικό της προβληματισμὸ μὲ ψυχραιμία καὶ νηφαλιότητα, μὲ αἴσθημα εὐθύνης καὶ μὲ φόβο Θεοῦ. Πρὶν ὅμως ἐκφράσουμε κάποιες σοβαρὲς ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν ἔκδοση τῶν νέων ταυτοτήτων, εἶναι χρήσιμο νὰ κάνουμε δύο βασικὲς ἐπισημάνσεις: Πρῶτον, νὰ δοῦμε πῶς τοποθετεῖται τὸ θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν χριστιανῶν καί, δεύτερον, ἂν ὑπάρχει θεσμικὸ πλαίσιο γιὰ τὸν νέο ψηφιακὸ κόσμο ποὺ ἀναπτύσσεται γύρω μας.
Α. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
Τὸ θέμα τῆς ἐκδόσεως νέων ταυτοτήτων ἐμφανίσθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ προσκήνιο τὸ 1986 μὲ τὴ ψήφιση νόμου (Ν. 1599/1986) ποὺ προέβλεπε τὴν ἔκδοση ταυτοτήτων ἠλεκτρονικοῦ τύπου καθὼς καὶ τὴν καθιέρωση Ἑνιαίου Κωδικοῦ Ἀριθμοῦ Μητρώου (ΕΚΑΜ). Ὡστόσο ὑπῆρξαν πολλὲς ἀντιδράσεις καὶ ὁ νόμος αὐτὸς δὲν ἐφαρμόσθηκε. Τὸ ζήτημα παρακολουθοῦσε στενὰ καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ἡ ὁποία διατύπωνε πάντοτε μὲ σαφήνεια τὶς ἐπιφυλάξεις της. Διαβάζουμε στὸ σχετικὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (8-3-1993):