Σφυρηλατώντας τήν εἰρήνη ἤ τήν Πανθρησκεία;

Ἀπό 7-10 Νοεμβρίου 2004 πραγματοποιήθηκαν στή Λουβαίν τοῦ Βελγίου οἱ ἐργασίες τῆς διασκέψεως τοῦ ECRL (Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν) μέ θέμα :   “Οἱ θρησκεῖες γιά τήν εἰρήνη”. Τό Συμβούλιο αὐτό ἱδρύθηκε πρίν τρία χρόνια καί ἀποτελεῖται ἀπό ἐκπροσώπους τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τῶν Σίχ, τοῦ Ζωροαστρισμοῦ κλπ. Τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐκπροσώπησε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Θερμοπυλῶν Ἰωάννης.

Ἰδού μερικά σημεῖα τῶν διαπιστώσεων τῶν προτάσεων καί τῶν συμπερασμάτων τοῦ Συμβουλίου:

“Τό Συμβούλιο ... δεσμεύεται νά ἐργασθεῖ ἀπό κοινοῦ μέ τήν ΕΕ καί τά θεσμικά της ὄργανα... Τό Εὐρωπαϊκό Συμβούλιο θρησκευτικῶν ἡγετῶν συνενώνει Ἐκκλησίες, Τζαμιά, Συναγωγές, ναούς καί Gurudwaras σέ δίκτυο πού ὑπερβαίνει τά ἐθνικά σύνορα καί ἐκτείνεται σέ ὁλόκληρη τήν εὐρωπαϊκή ἤπειρο, ἐνῷ ἔχει ἐπίσης σχέσεις καί μέ τόν ὑπόλοιπο κόσμο.  Τό Συμβούλιο παροτρύνει τήν ΕΕ νά ἐγκαθιδρύσει ἕνα μηχανισμό τακτικοῦ διαφανοῦς, ἀνοικτοῦ καί γνησίου διαλόγου μέ τίς θρησκευτικές κοινότητες, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 52 τοῦ νέου της Συντάγματος. Ἕνας τέτοιος μηχανισμός θά πρέπει νά μήν εἶναι ἀποκλειστικός, ἀλλά συμμετοχικός καί μή ἀνταγωνιστικός, καί νά στοχεύει στήν ὑποβοήθηση τῆς ΕΕ γιά καλύτερη κατανόηση τῶν θρησκευτικῶν αἰσθημάτων πού ἐπικρατοῦν στίς διάφορες περιοχές καί παραδόσεις τῆς Εὐρώπης... Τό Συμβούλιο ἐκφράζει τή λύπη του γιά τήν ἀπαγόρευση θρησκευτικῶν ἀντικειμένων καί συμβόλων, συμπεριλαμβανομένων τῆς μουσουλμανικῆς μαντίλας, τῶν ἰουδαϊκῶν σκεπάστρων κεφαλῆς, μεγάλων χριστιανικῶν σταυρῶν καί τυρμπανίων τῶν Σίχ στά δημόσια σχολεῖα. Τό Συμβούλιο ... θεωρεῖ ὅτι ἡ ἀπαγόρευση...ἀπειλεῖ τήν ἀτομική ἐλευθερία τοῦ θρησκεύειν καί ὡς ἐκ τούτου παραβιάζει τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ὅπου γῆς”.

 

Τό πρῶτο πού διαπιστώνει κανείς μελετώντας τά πορίσματα εἶναι τό δέσιμο καί ἡ ἐξάρτηση τοῦ ἐν λόγῳ “Συμβουλίου”  ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ζητεῖ μηχανισμό ἀπό τήν ΕΕ  πού θά κάμει διαρκῆ ἀνοιχτό διάλογο μέ τίς διάφορες θρησκευτικές κοινότητες ὥστε νά μπορέσει ἡ ΕΕ νά κατανοήσει τά θρησκευτικά αἱσθήματα πού ἐπικρατοῦν στίς διάφορες περιοχές καί παραδόσεις τῆς Εὐρώπης. Ζητεῖ δηλαδή τήν κηδεμονία καί μπαίνει ἑκούσια στή δουλική ὑπηρεσία τῶν διεθνῶν συμφερόντων. Βλέπει ἐπίσης κανείς τήν ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων. Μέσα στά δαιμονικά σύμβολα πού κατέκλυσαν τήν ἄθρησκη Εὐρώπη συμπεριλαμβάνεται ἀπό τούς θρησκευτικούς ἡγέτες καί ὁ τίμιος Σταυρός, στόν ὁποῖο βέβαια, παρόντων καί τῶν ὀρθοδόξων ἐπισκόπων, δέν ἐπιφυλάχθηκε κατά τή διατύπωση τῶν πορισμάτων κάποια ἰδιαίτερη θέση ἤ ἀντιμετώπιση. Ἡ Εὐρώπη εἶναι, ἔτσι τήν κατάντησε ὁ παπισμός καί ἡ Διαφώτιση, μιά πολυθρησκευτική  Βαβέλ.

Ὅλα αὐτά εἶναι κατανοητά γιά τήν ἄθεη Εὐρώπη, ὅπου ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴσες ἐκφράσεις τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος καί ἀντιμετωπίζονται μέ τόν ἴδιο τρόπο.  Ἐκεῖνο πού δέν εἶναι κατανοητό εἶναι ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων. Γιατί, ὄχι πῶς δέν θέλουμε τήν εἰρήνη, ἀλλά μποροῦμε χάριν αὐτῆς τῆς ...ὀνειρεμένης εἰρήνης, πού ὅλο τήν ἀκοῦμε καί πουθενά δέν τήν βλέπουμε, νά κάνουμε ἕνα δίκτυο μέ ὀρθοδόξους ναούς μέ  τζαμιά, Συναγωγές καί Gurudwaras ( Ναούς τῶν Σίχ) πού θά ἁπλώνεται σ’  ὅλο τόν κόσμο; Αὐτό τελικά δέν θά εἶναι δίκτυο ἀλλά ἕνα...πολύχρωμο γαϊτανάκι στό καρναβάλι τῆς Ν. Ἐποχῆς.

Μᾶς κάνει ἐντύπωση καί ἡ συμμετοχή τῶν gurudwaras τῶν ναῶν τῆς φρικτῆς ἰνδουϊστικῆς αἱρέσεως τῶν Σίχ,  πού πρίν λίγα χρόνια σφαγίαζαν τούς μουσουλμάνους στην Ἰνδία. Ὅλες αὐτές οἱ...ἅγιες θρησκεῖες, Σίχ, Βουδιστές μουσουλμάνοι, Ἑβραῖοι θά γίνουν ἄγγελοι τίς εἰρήνης σ’  ὅλο τόν κόσμο; Καί μαζί μ’  αὐτές τίς δαιμονιώδεις θρησκεῖες θά συγκαταλέγεται καί ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία μας ;

Καλά, οἱ ποιμένες μας πού συμμετέχουν σ’  αὐτά τά ἄθλια νεοεποχίτικα συλλογικά ὄργανα δέν διάβασαν αὐτό πού γράφει ὁ Ἀπόστολος; “Μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· ...τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ συμφώνησις Χριστοῦ πρός Βελίαλ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου; τίς δέ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετά εἰδώλων; (Β´ Κορ. 6,14-16). Εἰδικά τά τελευταῖα λόγια δέν τά λογαριάζουν;   Καμμιά σχέση, λέει ὁ Ἀπόστολος, δέν ἔχει ὁ ναός τοῦ Θεοῦ μέ τά εἴδωλα.  Εἰδικά στούς ναούς τῶν Βουδιστῶν, τῶν Ἰνδουϊστῶν καί τῶν Σίχ ποζάρουν οἱ Βοῦδες, οἱ τερατόμορφοι ἤ ζωόμορφοι θεοί καί οἱ γκουροῦδες στούς ὁποίους προσφέρονται θυσίες, προσφορές καί θυμιάματα. Ἄν μποροῦσαν οἱ εἰδωλικοί ναοί νά συνυπάρχουν, νά συνεργάζονται καί νά προσφέρουν κοινά μηνύματα μέ τούς ναούς τοῦ Θεοῦ, δηλ. τούς ὀρθοδόξους Ναούς π.χ. μηνύματα εἰρήνης καί συμφιλιώσεως, ὁ Ἀπόστολος θά τό διεκήρυττε.  Μήπως τελικά αὐτοί οἱ ποιμένες δέν εἶναι κἄν ποιμένες;

Τά πορίσματα τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου ἐπιγράφονται “Σφυρηλατώντας τήν εἰρήνη”.  Ἀλλά εἶναι φανερό ἀπό τήν καθημερινή μας ἐνημέρωση ὅτι τίποτε τέτοιο δέν ἐπιτυγχάνεται μέ ὅλες τίς διαθρησκειακές συνευρέσεις. Στήν πραγματικότητα μ’  αὐτά τά Συνέδρια τό μόνο πού σφυρηλατεῖται εἶναι τό κοινό δῆθεν μήνυμα τῆς θρησκείας,  πού γίνεται ἡ ὑπηρέτρια, τό δουλικό ἤ ὁ πνευματικός μπόγιας τῆς Νέας Τάξεως γιά τήν ἐξαφάνιση τῶν διαφορῶν τῶν λαῶν καί τήν ἀπόλυτη ὑποταγή τους στά σχέδια της. Τέτοιες ὑπηρεσίες προσφέρει καί ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος στό τελευταῖο του βιβλίο “Στά ἴχνη τοῦ ὑπερβατικοῦ”  γράφει : “Οὐδείς ἔχει τό δικαίωμα νά χρησιμοποιεῖ τό ἅγιο λάδι τῆς θρησκείας γιά νά ἐνισχύει τίς φωτιές τῶν ἐνόπλων συγκρούσεων. Ἡ θρησκεία εἶναι θεῖο δῶρο γιά νά μαλακώνει τίς καρδιές, νά ἐπουλώνει τίς πληγές καί νά φέρει εἰρηνικά τούς ἀνθρώπους πλησιέστερα” (Οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας). Ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τό ἅγιο λάδι  τους καί εἶναι θεῖο δῶρο. Ἀκόμα καί ἡ λατρεία τῶν γκουρού διαθέτει τό ἅγιο λάδι της!   Σφυρηλατεῖται λοιπόν ἀπό τήν ΕΕ, τή Ν. Ἐποχή καί ὅλες τίς διαθρησκειακές συμμαζώξεις συμπραττόντων καί ὀρθοδόξων ἀρχιερέων, ἡ Πανθρησκεία. Διερωτώμεθα λοιπόν μήπως ἔφτασε ἡ ὥρα ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί, νά σφυρηλατήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα μας, βασιζόμενοι στήν Ὀρθόδοξη πίστη, τήν Ἱερά Παράδοση καί τούς Ἱερούς Κανόνες ἀπαιτώντας ἀπό τούς ἐπισκόπους νά ἐνεργοποιηθοῦν καί νά αποτινάξουν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας τόν ἄθεο οἰκουμενισμό καί τούς ἐκπροσώπους του πού μᾶς ταλανίζουν, πού προδίδουν τήν παρακαταθήκη τῆς πίστεως καί προσπαθοῦν νά στερήσουν ἀπό τόν κόσμο τήν μοναδική ἐν Χριστῷ ἐλπίδα;