(Ἕλληνες) Εἴσαστε πλούσιοι!

Πελαγία Yu (ὁ καημός της) : "Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα"

(Ἐπιστολὴ στοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὴν πρώτη Ταϊβανέζα Ἱεραπόστολο Πελαγία Yu)

"Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νὰ μπορῶ νὰ διαβάζω τὴν Καινὴ Διαθήκη στὸ πρωτότυπο!"

"Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοὶ μὲ τὴν κρίση ποὺ διέρχεστε ἀλλὰ δὲν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε".

Ἡ πρώτη Ἱεραπόστολος τῆς Ταϊβάν, Πελαγία Yu, μᾶς "στέλνει" ἕνα γράμμα στοὺς χαλεποὺς καιροὺς ποὺ διανύουμε καὶ μᾶς θυμίζει ὅτι ἔχουμε ἕνα τεράστιο πλοῦτο, ποὺ πολλὲς φορὲς δὲν ἐκτιμοῦμε ἢ καὶ ἀγνοοῦμε.

Εἶμαι Κινέζα, γεννήθηκα στὴν Ταϊβάν καὶ τὸ χριστιανικό μου ὄνομα εἶναι Πελαγία. Ἤμουν προτεστάντισσα καὶ χρειάστηκαν πέντε χρόνια γιὰ νὰ γίνω Ὀρθόδοξη. Μοῦ ἀρέσει νὰ διαβάζω τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἔχω ὅλες τὶς ἐκδόσεις της στὰ κινεζικά.

Ἔχω ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἑλλάδα καὶ διαπίστωσα ὅτι εἶναι μία πολὺ ξεχωριστὴ χώρα. Ταξιδεύοντας στὴν πατρίδα σας, πρὶν φθάσω ἀκόμα, μέσα στὸ ἀεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλοῦσαν, πῶς γελοῦσαν καὶ πῶς χειροκροτοῦσαν τὸν πιλότο κατὰ τὴν προσγείωση, πράγμα ἀπίστευτο γιὰ μᾶς τοὺς Ἀσιάτες ποὺ εἴμαστε συντηρητικοὶ καὶ δὲν ἐκδηλώνουμε τὰ συναισθήματά μας. Τώρα πιὰ ξέρω ὅτι ἡ ἐλευθερία ἔχει μέσα της λίγο πάθος καὶ λίγο ἔνταση φωνῆς.

Στὴν Ἑλλάδα ἐπισκέφθηκα πολλὲς ἐκκλησίες, συμμετεῖχα στὴ Θεία Λειτουργία καὶ ὅταν κοινωνοῦσα τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἔκλαιγα, παρόλο ποὺ δὲν καταλάβαινα τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἴδια.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, νὰ εἶχα γεννηθεῖ Ὀρθόδοξη νὰ μεταλάβαινα τὴ Θεία Κοινωνία καὶ νὰ φιλοῦσα τὶς Ἅγιες Εἰκόνες ἀπὸ τὰ βρεφικά μου χρόνια μέχρι τὸ θάνατό μου.

Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, γιατί ἀντὶ τῆς Θείας Κοινωνίας τρῶμε καὶ πίνουμε τὰ φαγητὰ τῶν εἰδώλων.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, γιὰ νὰ γεμίζουν τὰ αὐτιά μου ἀπὸ Ἅγιους Ὕμνους. Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, ποὺ τὰ αὐτιά μας εἶναι γεμάτα μὲ ἤχους ἀπὸ τὶς σοῦτρες καὶ τὰ οὐρλιαχτὰ τῶν εἰδώλων.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, γιὰ νὰ ὀσφραίνομαι τὴ γλυκιὰ εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ.

Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, ποὺ ἡ ὄσφρησή μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ καπνοὺς ἀπὸ τὶς θυσίες στὰ εἴδωλα.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε τὰ χέρια μου νὰ ἀγγίζουν τὶς εἰκόνες, τὰ Ἅγια Λείψανα καὶ νὰ ἀγκαλιάζουν τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, ποὺ τὰ χέρια μας ἀγγίζουνε εἴδωλα, εἰδωλόθυτα καὶ ἀγκαλιάζουν τὸ τίποτα.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, νὰ ἀνάβω λαμπάδες στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ὅπως ἐδῶ ποὺ καῖμε χρήματα γιὰ τὰ φαντάσματα.

Ἔψαχνα τὴν ἀλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες ἀπὸ 30 διαφορετικὲς ἐκδόσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς ὅλες τους εἶναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες ἀπὸ ἑτεροδόξους).

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νὰ μπορῶ νὰ διαβάζω τὴν Καινὴ Διαθήκη στὸ πρωτότυπο!

Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, γιατί ἔχουμε μάτια κι ὅμως εἴμαστε τυφλοί.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ βλέπω παντοῦ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, γιατί βλέπουμε παντοῦ ναοὺς εἰδώλων.

Ναί, εἶμαι Ὀρθόδοξη, ἀλλὰ ὡς Ταϊβανέζα, τὰ Ὀρθόδοξα βιώματά μου εἶναι φτωχά. Κλαίω γιὰ μένα γιατί δὲν ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ δείξω στοὺς συμπατριῶτες μου τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστης μας… Οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ θέλουν νὰ δοῦν σημεῖα καὶ θαύματα… Κλαίω γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμπατριῶτες μου, γιατί δὲν ἔχουμε τὴ χάρη νὰ βλέπουμε καὶ νὰ ἀκοῦμε τόσα θαύματα, τόσα ἅγια λόγια ποὺ ἔχετε δεῖ καὶ ἀκούσει 2000 χρόνια στὴν Ἑλλάδα καὶ ποὺ ἀκόμα βλέπετε… Ἡ Ταϊβάν δὲν εἶναι ὀρθόδοξη χώρα, οἱ γιορτές μας δὲν μοιάζουν καθόλου μὲ τὶς δικές σας.

Λυπᾶμαι ποὺ στὴν Ἑλλάδα ἔχετε τόσο ὄμορφα βουνά, ποὺ τὰ καῖτε καὶ δὲν τὰ φροντίζετε, ἀλλὰ θαυμάζω ποὺ σχεδὸν κάθε βουνὸ ἔχει κι ἕνα μοναστήρι. Ἐμεῖς ἔχουμε τόσο ὄμορφα βουνά, ἀλλὰ γεμάτα ἀπὸ ναούς, μοναστήρια καὶ εἴδωλα βουδιστικά.

Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα ὥστε νὰ μπορῶ νὰ πάω νὰ προσευχηθῶ σὲ κάποιο μοναστήρι εὔκολα.

Κλαίω γιὰ μένα καὶ τοὺς συμπατριῶτες μου. Πρώτη φορά πῆγα σὲ Μοναστήρι, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου, στὸ Πήλιο. Ταξίδεψα ἀπὸ τὴν Ταϊβάν στὴν Ἑλλάδα 16 ὧρες μὲ τὸ ἀεροπλάνο, μερικὲς ὧρες μὲ τὸ τραῖνο ὡς τὴ Λάρισα καὶ ἄλλη μία ὥρα, μὲ τὸ αὐτοκίνητο τῆς Μονῆς, ποὺ τὸ ὁδηγοῦσε μία ἀδελφή…

Εἶδα τὰ παλιὰ ἐρείπια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, εἶδα τόσα ἄλλα μέρη στὴν ::ιιἙλλάδα ἐγκαταλελειμμένα καὶ μάτωσε ἡ καρδιά μου. Στὴν Ταϊβάν δὲν ἔχουμε τόσο ἀρχαία Ἅγια καὶ ὄμορφα μέρη, ἀλλὰ ἐσεῖς δὲν τὰ ἐκτιμᾶτε.

Κλαίω ποὺ δὲν ἔχουμε ἐδῶ ὄμορφες εἰκόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τὸν Χριστὸ ἀδύναμο, γυμνό.

Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοὶ μὲ τὴν κρίση ποὺ διέρχεστε ἀλλὰ δὲν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε.

Ἡ Ταϊβάν εἶναι χώρα μὲ μεγάλη ἀνάπτυξη ἀλλὰ βρίσκεται στὸ σκοτάδι τοῦ σατανᾶ καὶ ἡ πνευματική μας ζωὴ εἶναι κενή.

Στὴν Ἑλλάδα εἶδα πολλοὺς Ἕλληνες, ἰδίως τὶς Κυριακές, νὰ γλεντᾶνε, νὰ πίνουν καὶ νὰ μὴν πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία. Ἐδῶ ὅμως στὴν Ταϊβάν οἱ συμπολῖτες μου ἀλλὰ κυρίως οἱ νέοι, ἀκόμα καὶ νὰ ἤθελαν νὰ ἔρθουν στὴν ἐκκλησία μας εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο, διότι ἡ μόνη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία ποὺ ὑπάρχει εἶναι ἕνα δωμάτιο στὸν 4ο ὄροφο μίας πολυκατοικίας στὴν ἄκρη τῆς Ταϊπέι καὶ πολλὲς φορὲς πολὺς κόσμος μένει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιατί ὁ χῶρος εἶναι μικρός.

Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου στὴν Ἑλλάδα, παρόλο ποὺ εἶμαι πνευματικὰ ἀνάπηρη, ἔχω ἀκόμα τὰ πόδια μου ζωντανὰ ὥστε νὰ γονατίσω μπροστά σας καὶ νὰ ζητιανέψω.

Θὰ παρακαλέσω νὰ μὲ θεωρήσετε σὰν τὸν φτωχὸ Λάζαρο, νὰ μᾶς θρέψετε μὲ τὰ ἀπομεινάρια τοῦ πνευματικοῦ πλούτου ποὺ ἔχετε, νὰ μᾶς ρίξετε μερικὰ ψίχουλα ἀπὸ τὰ ἀποφάγια σας, ἀπὸ τὰ ἀφιερώματα ποὺ χαρίζετε στὶς ἐκκλησίες σας, ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐκκλησάκια ποὺ ἔχετε σὲ κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδος σας.

Τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιό μας ὅπως γνωρίζετε εἶναι μικρό, λιγότερο ἀπὸ ἑκατὸ ψυχές. Δὲν εἴμαστε πλούσιοι. Δὲν ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ ἀγοράσουμε μία καλή αἴθουσα μέσα στὴν πόλη γιὰ νὰ καλύψουμε τὶς λατρευτικές μας ἀνάγκες, τὶς κατηχήσεις, τὰ μαθήματα ποὺ παραδίδει ὁ π. Ἰωνὰς καὶ νὰ προσελκύσουμε τοὺς νέους, κυρίως ὅσους θέλουν νὰ μᾶς γνωρίσουν ἀπὸ κοντά. Αὐτοὺς ποὺ μέχρι τώρα πληροφοροῦνται γιὰ τὴν ὕπαρξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.

Δὲν σᾶς ζητῶ νὰ χτίσουμε Ἐκκλησία. Θὰ κόστιζε ἑκατομμύρια. Βοηθῆστε μας μόνο νὰ ἀγοράσουμε ἕνα μεγαλύτερο χῶρο στὸ κέντρο τῆς πρωτεύουσας, τὸν ὁποῖο θὰ μετατρέψουμε σὲ Ἐκκλησία γιὰ χάρη τοῦ ἔθνους μου, τῶν ἀδελφῶν μου, ποὺ δὲν ἄκουσαν καὶ δὲν γνώρισαν ποτὲ τὸν Χριστό μας. Εἴμαστε 23.000.000 ἄνθρωποι! Κι΄ ὅμως σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη…

Ἀδέλφια μου ἂν χρειαστεῖ νὰ δουλέψω γιὰ σᾶς, γιὰ νὰ ξεπληρώσω λιγάκι τὴν ἀγάπη σας, θὰ τὸ κάνω μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ καὶ σὲ ὅλη μου τὴ ζωή. Εὐχαριστῶ καὶ νὰ μὲ συγχωρεῖτε.

 

Πελαγία Υu.