Ἀπαγγελία τοῦ «Ὀλυμπιακοῦ Ὕμνου» σὲ σχολικὲς γιορτές, μὲ ἀφορμὴ τὴν λήξη τοῦ σχολικοῦ ἔτους

(δημοσιεύουμε επιστολή πού λάβαμε ἀπό αναγνώστη μας)

Παλλήνη 7-6-2004,

Θέμα:  Ἀπαγγελία τοῦ «Ὀλυμπιακοῦ Ὕμνου» σὲ σχολικὲς γιορτές, μὲ ἀφορμὴ τὴν λήξη τοῦ σχολικοῦ ἔτους

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εἴμαστε πολύτεκνοι (4 τέκνα). Τὸ πρῶτο παιδί μας πηγαίνει στὸ νηπιαγωγεῖο καὶ τὸ δεύτερο σὲ παιδικὸ σταθμό, ἡλικίας 6 καὶ 4 ἐτῶν ἀντίστοιχα, τὰ ὑπόλοιπα 2 εἶναι πιὸ μικρά. Ἐπικοινωνοῦμε μαζί σας γιὰ νὰ σᾶς θέσουμε ἕνα πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε καὶ μὲ τὰ δυὸ σχολεῖα, σχετικὰ μὲ τὸν «Ὀλυμπιακὸ Ὕμνο», ὁ ὁποῖος συμπεριλαμβάνεται στὴν ἐτήσια παιδικὴ γιορτὴ ποὺ διοργανώνουν τὰ σχολεῖα μὲ ἀφορμὴ τὴ λήξη τῆς σχολικῆς χρονιᾶς.

Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται πὼς εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ στὰ δυὸ σχολεῖα ἡ γιορτὴ ἔχει τὴν ἴδια θεματολογία. Νομίζουμε ὅμως ὅτι καὶ ἄλλοι γονεῖς ἀντιμετωπίζουν τὴν ἴδια κατάσταση, σὲ σχολεῖα ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει αὐτὸ τὸ θέμα, ἁπλὰ δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει τὸ πρόβλημα.

Πιὸ συγκεκριμένα τὸ θέμα τῶν γιορτῶν εἶναι οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες, θέμα πολὺ ἀγαπημένο στὰ παιδιά. Τὸ πρόβλημα ὅμως εἶναι ὅτι ἡ ἐκδήλωση δὲν περιορίζεται στὰ ἀθλητικὰ δρώμενα, στὴν εὐγενῆ ἅμιλλα καὶ τὸν συναγωνισμό, ἀλλὰ σὲ αὐτὴ ἔντεχνα συμπεριλαμβάνεται καὶ τὸ κατωτέρω κείμενο τὸ ὁποῖο τὰ παιδιά, ντυμένα ἢ ὄχι μὲ χιτῶνες ὦς ἀρχαῖες ἱέρειες, καλοῦνται νὰ τὸ ποῦν σὲ ὁμαδικὸ χορό:

«Ἀρχαῖο πνεῦμα, ἀθάνατο, ἁγνὲ πατέρα

τοῦ μεγάλου, τοῦ ὡραίου καὶ τοῦ ἀληθινοῦ

Κατέβα, φανερώσου καὶ ἄστραψε δω’πέρα,

Τὴ δόξα τῆς δικῆς σου γῆς καὶ τ’ οὐρανού.

 

Στὸ δρόμο καὶ στὸ πάλεμα καὶ στὸ λιθάρι,

Στῶν εὐγενῶν ἀγώνων λάμψε τὴν ὁρμή,

Καὶ μετ’ ἀμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι

Καὶ σιδερένιο πλάσε κι ἄξιο τὸ κορμί.

 

Κάμποι, βουνὰ καὶ πέλαγα φέγγουνε μαζί σου

Σὰν ἕνας λευκό-πόρφυρος μέγας ναὸς

Καὶ τρέχει στὸ ναὸ ἐδῶ, προσκυνητής σου,

Ἀρχαῖο πνεῦμα ἀθάνατο, κάθε λαὸς

 

Ὁ ὕμνος αὐτὸς γράφηκε ἀπὸ τὸν μεγάλο μας ποιητὴ Κωστὴ Παλαμὰ (1859-1943) καὶ μελοποιήθηκε ἀπὸ τὸ συνθέτη Σπύρο Σαμαρὰ (1863-1918) γιὰ τὴν τελετὴ ἔναρξης τῆς πρώτης Ὀλυμπιάδας στὴν Ἀθήνα τὸ 1896. Μὲ ἀπόφαση τῆς Διεθνοῦς Ὀλυμπιακῆς Ἐπιτροπῆς, ἀπὸ τὴν Ὀλυμπιάδα τοῦ 1952, εἶναι ὁ ἐπίσημος ὕμνος τῶν Ἀγώνων καὶ ἀκούγεται ἀπὸ τότε στὴν ἔναρξη κάθε Ὀλυμπιάδας, ὅπου χορωδία τὸν ψέλνει στὰ Ἑλληνικά.»

Κατὰ τὴ γνώμη μας αὐτὸ τὸ κείμενο εἶναι ἐπίκληση καὶ δὲν εἶναι ἕνα ἀθῶο ποίημα ποὺ μποροῦν νὰ τὸ ποῦν τὰ παιδιὰ χωρὶς νὰ πολυκαταλαβαίνουν τί λένε. Οὔτε εἶναι ἕνα κείμενο «ποὺ ἀναφέρεται γενικὰ στὸ θεῖο» ὄπως μας ἀπάντησε εὐγενικὰ ἡ δασκάλα τοῦ παιδιοῦ μας ὅταν τῆς θέσαμε τὸν προβληματισμό μας. Νομίζουμε ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ὁρισμὸς τῆς διαθρησκειακῆς συμπροσευχῆς, ὅπου πολλοὶ μαζὶ μὲ διαφορετικὰ πιστεύω, ἀλλὰ κάτω ἀπὸ τὴν ὀμπρέλα ἑνὸς ἑνιαίου κειμένου, ἀναφέρονται σὲ «κάποιο Πατέρα», δήλ. ὁ καθένας στὸν δικό του !!!

Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ἐμεῖς ὦς γονεῖς καλούμαστε νὰ λάβουμε μία ἀπόφαση γιὰ τὸ τί πρέπει νὰ κάνουν τὰ παιδιά μας, νὰ πᾶνε στὴν παιδικὴ γιορτὴ ἢ νὰ μὴν πᾶνε καὶ ἐὰν πᾶνε νὰ ποῦνε αὐτὸ τὸ κείμενο ἢ νὰ μὴν τὸ ποῦνε;

     Προσωπικά, μετὰ ἀπὸ πολὺ σκέψη, ἀποφασίσαμε νὰ μὴν στείλουμε τὰ παιδιά μας στὶς γιορτές, παρόλο ποὺ ξέρουμε ὅτι τοὺς στοιχίζει κάτι τέτοιο, γιατί εἶναι κάτι ποὺ γίνεται κάθε χρόνο καὶ τὸ περιμένουν καὶ παράλληλα βλέπουν τὶς πρόβες ποὺ γίνονται σχεδὸν καθημερινὰ καὶ πιθανῶς νὰ ζηλεύουν ποὺ δὲν συμμετέχουν σὲ κάτι ποὺ εἶναι συλλογικὴ προσπάθεια.

Οἱ παράμετροι ποὺ ἔπαιξαν ρόλο στὴν ἀπόφασή μας ἦταν:

1.   Ὅταν πρωτοδιαβάσαμε τὸ κείμενο εἴπαμε στὸ παιδί μας:

·         «Κάτι μας προβληματίζει μὲ αὐτὸ τὸ κείμενο, θέλουμε νὰ τὸ συζητήσουμε».

·         «Ἃ κατάλαβα, ἐπειδὴ ἀναφέρεται σὲ ψεύτικους θεούς!!!»

·         «Ναὶ ἀγόρι μου αὐτὸς εἶναι ὁ βασικὸς λόγος...»

·         Τὸ παιδὶ δήλ. κατάλαβε μόνο τοῦ ὅτι τὸ κείμενο εἶναι προβληματικό.

2.   Ἡ «ὁμολογία πίστεως» -ἐὰν αὐτὸ θεωρεῖται ὁμολογία πίστεως, δὲν νομίζουμε ὅτι ἔχει ἡλιακὸ ὅριο. Κατὰ τὴν γνώμη μας, ὁ καθεὶς καὶ μὲ τὸ μέτρο τοῦ πρέπει νὰ δίνει τὴν μαρτυρία του, ἰδιαίτερα δὲ ὅταν οἱ εὐαίσθητες παιδικὲς καρδιὲς καταλαβαίνουν τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων καὶ φυσικὰ ζητᾶνε τὸ ἔμπρακτο παράδειγμα, πέραν τοῦ «θεωρητικοῦ» ἀπὸ τὶς ἱστορίες ποὺ τοὺς διαβάζουμε.

3.   Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ περιέργεια τῶν παιδιῶν γιὰ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες δὲν πλήττεται μὲ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση, γιατί κάλλιστα μπορεῖ νὰ ἱκανοποιηθεῖ πηγαίνοντας τὰ παιδιὰ νὰ δοῦν τὰ ἀγωνίσματα τὸν Αὔγουστο.

4.   Ἐὰν ἀντιδράσουν καὶ ἄλλοι γονεῖς, τότε θὰ πρόκειται γιὰ μία κίνηση ποὺ μπορεῖ νὰ προβληματίσει τοὺς δασκάλους, νὰ μὴν υἱοθετοῦν θέματα στὸ πρόγραμμά τους ποὺ δὲν εἶναι ἀποδεκτὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς. Ἄλλωστε εἴμαστε ὀρθόδοξοι καὶ ἔχουμε τὴν ἀπαίτηση τὰ σχολεῖα μας νὰ διδάσκουν ὀρθόδοξα πράγματα στὰ παιδιά μας καὶ ὄχι ἀνάμικτα…

5.   Τέλος, ἡ ἀρχαιολατρία εἶναι κίνημα τὸ ὁποῖο μὲ ἀφορμὴ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες, ἔχει ἀρχίσει νὰ γίνεται συμπαθὲς σὲ διάφορους ἀνθρώπους. Ἐπιτρέποντας στὰ παιδιά μας τὴν συμμετοχὴ σὲ τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις, δὲν τοὺς μειώνουμε τὶς ἀντιστάσεις; μὲ ἀποτέλεσμα στὸ μέλλον -καὶ φυσικὰ ἐὰν ὑπάρξουν καὶ ἄλλοι λόγοι-, νὰ γίνουν ὀπαδοὶ τέτοιων κινημάτων; Γιατί ἐν γνώσει μας νὰ βάλουμε ἕνα μικρὸ λιθαράκι σὲ μία τέτοια ἐξέλιξη;

Πιστεύοντας ὅτι δὲν ἀποτελοῦμε κάποιο εἶδος ἀκραίων «φονταμενταλιστῶν», ἀλλὰ ἁπλὰ κάνοντας κάτι πολὺ μικρὸ καὶ ἁπλὸ πνευματικά, σᾶς παρακαλοῦμε, μὲ ὅποιο τρόπο ἐσεῖς κρίνετε πρόσφορο, ὄπως βοηθήσετε στὴν εὐαισθητοποίηση τῶν γονιῶν σχετικὰ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα.

Μὲ ἐκτίμηση

Σ.Α.

Ε.Α.

Παλλήνη Ἀττικῆς