Ἐπαναφορά τῶν διατάξεων περί κακόβουλης βλασφημίας καί καθύβρισης θρησκεύματος
ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Σχόλιο στή δημόσια διαβούλευση ἐπί τῶν παρεμβάσεων στόν Ποινικό Κώδικα:
Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη ἡ ἐπαναφορά σέ ἰσχύ τῶν ἄρθρων 198 καί 199 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα περί κακόβουλης βλασφημίας καί καθύβρισης θρησκευμάτων ἀντίστοιχα, γιά τή διασφάλιση τῆς θρησκευτικῆς καί κοινωνικῆς εἰρήνης.
Μέ τήν κατάργησή τους ἀπό τό Ν. 4619/2019 ὁ πολίτης, ἀνεξαρτήτου θρησκεύματος δέν ἔχει ποινική καί ἀντιστοίχως ἀστική προστασία ἀπό τήν κακόβουλη ἐξύβριση τῶν ἱερῶν του. Γιά πολλούς πολίτες, ἡ πίστη εἶναι ἱερότερη ἀπό τήν προσωπική τους τιμή, οὐσιῶδες στοιχεῖο τῆς προσωπικότητάς τους, ἡ ὁποία προστατεύεται μέν ἀπό ἄλλες διατάξεις τῶν ἐγκλημάτων κατά τῆς τιμῆς, ἀλλά ἀνεπαρκῶς ἀφοῦ δέν περιλαμβάνει τή θρησκευτική τιμή.
Οἱ ὑβριστές τῶν θείων, σκοπό ἔχουν ὡς ἐπί τό πλεῖστον τήν ὑποτίμηση τῆς θρησκευτικῆς πίστης τοῦ συμπολίτη τους, τόν ὁποῖο ἀντί νά προσβάλλουν εὐθέως μέ παράβαση τῆς ποινικῆς διατάξεως τῆς ἐξύβρισης, τόν προσβάλλουν πλαγίως, ἀλλά πιό βάναυσα, ὑβρίζοντας τή σημαντικότερη πτυχή τῆς προσωπικότητάς του, τή θρησκευτική του συνείδηση, ἡ ὁποία προστατεύεται ἀπό τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος καί ἑπομένως θά ἔπρεπε νά προστατεύεται καί μέ ποινικές διατάξεις.
Ἐπιπλέον, οἱ συγκεκριμένες διατάξεις σκοπό εἶχαν τή διασφάλιση τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης, ὥστε νά ἀποφεύγονται αὐτοδικίες ἀπέναντι στούς βλάσφημους καί προστάτευαν τήν κακόβουλη καθύβριση καί ὄχι τήν ἀντίρρηση ἤ τήν κριτική στά θρησκεύματα.
Μάλιστα, οἱ ὡς ἄνω καταργημένες διατάξεις ἦταν θρησκευτικά οὐδέτερες, παρά τήν ἀβάσιμη ἐπιχειρηματολογία τῶν ἐπικριτῶν τους, διότι τιμωροῦσαν τήν ἐξύβριση ὄχι μόνο τῆς χριστιανικῆς πίστης, ἀλλά ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκευμάτων.
Τό γεγονός ὅτι ἀπό ὅλα τά θρησκεύματα, οἱ παραβάτες ὑβρίζουν σχεδόν ἀποκλειστικά τά ἱερά τῶν χριστιανῶν καί μάλιστα αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά τό πράξουν κακόβουλα καί ἀτιμώρητα, δέν ἀκυρώνει τή θρησκευτική οὐδετερότητα τῆς διάταξης. Αὐτή ἡ θλιβερή ἀποκλειστικότητα συμβαίνει, διότι ἀπό διάφορους κύκλους καλλιεργεῖται κλῖμα μισαλλοδοξίας κατά τῶν χριστιανῶν. Ἀντιθέτως, οἱ εὐσυνείδητοι χριστιανοί ἔχουν ὡς ἀρχή νά σέβονται ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀσκώντας μόνο καλόπιστη κριτική στά ἄλλα πιστεύματα καί ὄχι πεζοδρομιακές ὕβρεις.
Ἕνα κράτος δικαίου καί μία πολιτισμένη κοινωνία, ἡ ὁποία θέλει νά ἔχει πολίτες μέ ἀκέραιο χαρακτήρα καί πνεῦμα κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, εἶναι ἀπαράδεκτο νά ἀνέχεται ἀτιμωρητί τήν ἐξύβριση τῶν ἱερῶν, γνώρισμα ἀνθρώπων μέ μισαλλοδοξία καί ἔλλειψη σεβασμοῦ τῶν συνανθρώπων τους.
Τέλος, ὑπάρχει καί ἡ πνευματική πτυχή τοῦ ζητήματος, μέ τήν ἀναπόφευκτη εὐθύνη ὅσων ἀπό θέσεως ἐξουσίας ἀνέχονται τήν ἐξύβριση τοῦ Θεοῦ στόν Ὁποῖον ὁρκίζονται (!), ἡ ὁποία πτυχή ἁπλῶς ἀναφέρεται χωρίς περαιτέρω ἀνάλυση, μήπως ἐνεργοποιήσει τίς - ναρκωμένες στό βωμό τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητας» - συνειδήσεις κάποιων ἐκ τῆς πλειοψηφούσης παρατάξεως τοῦ νομοθετικοῦ σώματος.
Χαράλαμπος Ἄνδραλης
Δικηγόρος