Ἡ θεολογία τοῦ Ποιμενικοῦ Αὐλοῦ καί οἱ “business” τοῦ μεταπατερικοῦ ὀχετοῦ

Ἀναστάσιος Πολυχρονιάδης
δρ. θεολογίας ΑΠΘ

Ὁμιλία του στήν Ἱ. Μονή Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου
στήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Στεφάνου Ἀττικῆς, Κυριακή 29 Ίανουαρίου 2023

Περπατοῦσα λίγο πιό κάτω ἀπό τό Ναό τοῦ Μυροβλήτη, τοῦ Πολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης Ἁγίου Δημητρίου, τό ἀπόγευμα τῆς 28ης Δεκεμβρίου 2022, ὅταν ἤχησε τό τηλέφωνο καί εἶδα σχηματισμένο τόν ἀριθμό τοῦ π. Βασιλείου Κοκολάκη. Μοῦ μετέφερε τήν πρόσκληση τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν, προκειμένου, σήμερα, νά εἴμαστε ἐδῶ, γιά νά τιμήσουμε ἀπό κοινοῦ τούς Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ἰδιαιτέρως δέ τόν Προστάτη Ἅγιο τῆς Ἑστίας, τόν μέγιστο θεολόγο, Γρηγόριο.

...Ἐδῶ τιμή, στά σχολειά, σχεδόν, ἀπαξίωση. Ὄντως, προκαλεῖ θλίψη ἡ ὑποβάθμιση τῆς ἑορτῆς τους στήν ἐκπαίδευση, τά τελευταῖα χρόνια, μέ τήν εὐθύνη ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν καί προσώπων πολιτικῶν.

Ὅπως, λοιπόν, τά καταστήματα, ἔπειτα ἀπό 1.700 χρόνια - τόσα μετροῦν  ἀπό τήν ἔκδοση τοῦ διατάγματος τῶν Μεδιολάνων τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου- ἀνοίγουν καί τίς Κυριακές, φανερώνοντας τό πνεῦμα τῆς  νέο-εἰδωλολατρείας, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Οἱ σημερινοί ἐξουσιαστές θέλουν νά τήν ταυτίζουν ἐπίτηδες μέ δῆθεν ἰδεολογήματα, ἐπιβάλλοντας στή θέση της πολιτικά ἀφηγήματα.

Ἀρκεῖ νά βρεθεῖ κάποιος σέ ἕνα χῶρο ἐκπαιδευτικό, ἰδίως μετά τήν τηλεκπαίδευση. Ἀμέσως, διαπιστώνει τό τεράστιο κενό τῶν μαθητῶν. Ὄχι γνωσιακό, ἀλλά ψυχικό. Ποῦ καταγράφεται αὐτό ὁλοφάνερα; Στήν ἀπάντηση τῆς ἐρώτησης: Ποιά εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, παιδιά; Καί, τότε, διαπιστώνει καθένας μέ θλίψη τήν  ἄγνοια τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῆς μαθητιώσας νεολαίας.  Ἀπό μία τάξη 25 μαθητῶν, ζήτημα νά γνωρίζουν ἕνας-δυό. Πῶς ἔπειτα, αὐτά τά παιδιά νά ζήσουν μέ ἠρεμία; Χωρίς τή μετοχή στή Λειτουργία τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Βασιλείου; Στό Ἅγιον Ὄρος λένε: «νά λειτουργήσουμε νά ἠμερέψει ὁ τόπος» . Πῶς, λοιπόν, αὐτά τά παιδιά -θύματα τῶν ἐξουσιαστῶν- νά εἰρηνεύσουν; Μόνο μέ σενάρια καί σεμινάρια ψυχικῆς ὑγείας, σάν καί αὐτά πού κατακλύζουν καθημερινά τό e-mail κάθε ἐκπαιδευτικοῦ; Μέ τόσα σεμινάρια θά ἔπρεπε οἱ μαθητές νά εἶναι τουλάχιστον ἀγγελούδια! Καί ἀπό πάνω...ἡ ἀφαίρεση ἀπό τό 2020, μέ ὑπουργική ἐγκύκλιο, τῆς ἀργίας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν .

Κεραμίδα... στό κεφάλι μας.

«Βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός ἀπανδόκευτος». Ζωή χωρίς γιορτές εἶναι μακρά ὁδός, χωρίς πανδοχεῖο, χωρίς θαλπωρή, χωρίς ζεστασιά. Χωρίς τή ζέση τῆς Πίστεως πού προσφέρουν ἁπλόχερα οἱ Μεγάλοι Ἅγιοι, οἱ Ἀναμορφωτές τῆς Οἰκουμένης ὁλάκερης, οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες. Ἐκεῖνοι ἐγκατέλειψαν τά πάντα, προκειμένου νά ζήσουν τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ.

Πόσο ὡραία καταγράφεται τούτη ἡ ἀλήθεια στόν ὑμνολογικό κανόνα γιά τόν Μέγα Βασίλειο: «Πάντων τῶν ἁγίων ἀνεμάξω τάς ἀρετάς, Πατὴρ ἡμῶν Βασίλειε, Μωϋσέως τὸ πρᾶον, Ἠλιοὺ τὸν ζῆλον, Πέτρου τὴν ὁμολογίαν, Ἰωάννου τὴν Θεολογίαν, ὡς ὁ Παῦλος ἐκβοῶν οὐκ ἐπαύσω. Τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; Ὅθεν σὺν αὐτοῖς αὐλιζόμενος, ἱκέτευε σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν» . Τί ὕμνος; Τί ἀρετές; Τί μεγέθη; Ἀδιανόητα γιά τήν ἐποχή μας! Γιά τήν ἀναπολόγητη ἐποχή μας. Ἐκείνης, πού γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία, θέλησε νά ἐπιβάλει τήν ψευτο-θεολογία τῶν κλειστῶν ἐκκλησιῶν, μέ τήν ὑπογραφή τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἐκκλησιαστκῶν ταγῶν.  Καί αὐτό, γιά νά μή χαθεῖ ἡ θέση, ὁ θρόνος, ἡ μίτρα, ἡ ράβδος. Μαζί μ’ αὐτά, τό αὐτοκίνητο μέ τίς ὑπηρεσιακές πινακίδες καί κάθε  κοσμικό προνόμιο πού προκύπτει ἐκ τῆς θέσεως τῆς μητροπολιτικῆς. Τότε, πού τό ὠμοφόριο καταντᾶ θηλιά στό λαιμό .

Καί θυμόμαστε τόν ἐξόριστο Χρυσόστομο. Τό φρόνημα πού ἔδειξε Ἐκεῖνος, ὅταν ἀντιτάχθηκε στήν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία. Γεγονός, πού σήμαινε, μέ σημερινούς ὅρους, τήν ἀντίσταση στήν ἐξουσία 100  πρωθυπουργῶν. Δέν φοβήθηκε τίποτα. Οὔτε τήν ἐξορία οὔτε τά μαρτύριά της. Ποῦ νά βρεθοῦν Χρυσόστομοι, Βασίλειοι; Γρηγόριοι; Γράφει ἡ ἀείμνηστη Παιδαγωγός, Μαίρη Ράπτου, ὑπεύθυνη τῶν γνωστῶν ἐκπαιδευτηρίων τῆς Λάρισας : «Πολλοί ἀποδίδουν στόν Ἐλβετό παιδαγωγό Ἰωάννη-Ἐρρίκο Πεσταλότσι [...] τήν ἵδρυση καί διαμόρφωση στήν ἐκπαίδευση τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου. Εἶναι μέρος τῆς ἀλήθειας βέβαια αὐτό, ἀλλά μόνο γιά τή δυτική Εὐρώπη, ἐφ’ ὅσον γιά πρώτη φορά ἐκεῖ, ἐφαρμόζεται καί καλλιεργεῖται τόν 17ο αἰώνα ἡ ἐκπαίδευση τῆς μικρῆς ἡλικίας ἰδίως ἀπό τόν Πεσταλότσι. Στόν ἑλληνικό ὅμως κόσμο ἀκόμη καί στόν ἀρχαῖο τό «σχολεῖο τῶν κοινῶν γραμμάτων» μέ τή στοιχειώδη ἐκπαίδευση ἔχει μακρά παράδοση, γιατί λειτουργεῖ σάν θεσμός συστηματικά, ἀπό τήν ἐποχή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πού εἶχαν ἤδη χωρίσει τήν ἐκπαίδευση στή Στοιχειώδη, στήν Ἐγκύκλιο καί στήν Ἀνωτέρα! Δεκαέξι αἰῶνες πρίν». Ἐκεῖνοι δέν παρέλειψαν νά ἀσχοληθοῦν λεπτομερῶς  ἀκόμη καί «μέ τή Διδακτική τῆς Πρώτης Ἀνάγνωσης καί [...] Γραφῆς!» Προτιμοῦσαν «μάλιστα τήν ὀρθή γραφή ἀπό τήν πλάγια, ¨Τὸ γὰρ λοξὸν ἀπρεπές τὸ δὲ εὐθὺ τερπνὸν, τοῖς ὁρῶσιν¨ λέει ὁ Μέγας Βασίλειος. Πρέπει ὁ μαθητής νά συνηθίσει συστηματικά στήν τέλεια, καλλιεπῆ γραφή, συμφωνεῖ καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος». Ἐνῶ στούς «πιό μεγάλους μαθητές συνιστοῦν νά μάθουν τήν ταχογραφία (στενογραφία)» . Πόσο ἀγάπησαν τόν ἄνθρωπο οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες!; Πῶς νά ξεχάσει κανείς καί τή Βασιλειάδα; Τό πρῶτο σύστημα προνοίας πού ὑπῆρξε ποτέ!

Ἀλλά καί πῶς νά  ἀντέξουν οἱ σύγχρονοι ἐκκλησιαστικοί ταγοί τόν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου «Μνημονευτέον γὰρ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον»; Ὅταν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, στίς 26/5/2022, ἀπένειμε τό ὀφφίκιο τοῦ ἄρχοντος διδασκάλου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας στόν κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ καί καθηγητή τῆς Δογματικῆς καί Συμβολικῆς Θεολογίας, Χρυσόστομο Σταμούλη, οἱ πλάνες τοῦ ὁποίου ὑπερβαίνουν ἐκεῖνες τοῦ Ἀρείου μαζί μέ τοῦ Νεστορίου;  Ὁ Σταμούλης ἐναντιώνεται στή Θεοτόκεια Ἀειπαρθενία, ὅπως φανερώνεται στά γραφόμενά του περί τῆς δυνατότητας γέννησης τοῦ Χριστοῦ καί ἀπό ἔγγαμη γυναίκα. Ταυτόχρονα, ὁμιλεῖ περί αἰσθήματος ἔρωτος στόν ἴδιο τόν Χριστό. Τονίζει ἀκόμη ὅτι «πτώση καί γένεση πραγματοποιοῦνται ταυτόχρονα», γεγονός πού σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό ἁμαρτωλός. Μαζί μέ αὐτές καί τόσες ἄλλες πλάνες του, πού ἔχουν καταγραφεῖ σέ εἰδικές, πρός τοῦτο, μελέτες . Ὅπως τά κουταλάκια γιά τή Θεία Κοινωνία, μέ ἀφορμή τόν κορωναϊό , τήν πλήρη, ἐκ μέρους του,  διαστρέβλωση τῶν λόγων τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου ὅσον ἀφορᾶ στήν  πορνεία, ὅταν  τονίζει ὅτι δῆθεν «ἡ πορνεία στήν Ἐκκλησία, κατά Χρυσόστομο, δέν εἶναι ἡ εἴσοδος σέ ἄλλο σῶμα, ἀλλά ἡ πλεονεξία»! «Ἡ πορνεία», λέγει ὁ Σταμούλης, «θεωρεῖται ὡς τέτοια, μόνο ὅταν εἶναι στοιχεῖο πλεονεξίας»! Καί ἐρωτοῦμε: «πότε ἡ πορνεία δέν ἀποτελεῖ στοιχεῖο πληθυντικοῦ ἀριθμοῦ, ἀφοῦ ἀκυρώνει τήν εὐλογημένη ἕνωση τοῦ γάμου, τό ‘‘καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν’’»; Πάλι ὁ Σταμούλης στό βιβλίο του «Ἔρως καί Θάνατος» τονίζει: «μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἀποτελεῖ κλασική ἔκφραση μίας νοοτροπίας, πού δημιούργησε συγκεκριμένο κλῖμα ἐντός τῆς Ὀρθόδοξης πνευματικότητας, ὅπου κυριαρχεῖ πλέον σχεδόν ὁλοκληρωτικά, καί ὡς ἐκ τούτου καταθλιπτικά, ἡ συνήθεια, προκειμένου νά μιλήσει κανείς γιά τή μητέρα τοῦ Θεοῦ, νά χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο ‘‘Παρθένος’’».   Δηλαδή, γιά ἐκεῖνον ἡ χρήση τοῦ ὅρου «Παρθένος» γιά τήν Παναγία φανερώνει καταθλιπτικότητα!

Μελετώντας, λοιπόν, τή μνημειώδη ἐργασία τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ καί διατελέσαντος Προέδρου τῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Θεσσαλονίκης Χριστοφόρου Κοντάκη, «Εἰς τήν Θεοτόκον – Συναγωγή Πατερικῶν Ὠδῶν, Προσηγοριῶν καί Ἐπιθέτων», καί συγκεκριμένα τό κεφάλαιο γιά τά ἔργα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, βλέπουμε τήν  ἀναλυτική καταγραφή τῶν σημείων στά ὁποῖα ὁ Ἱερός Πατήρ  χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο «Παρθένος» γιά τό πρόσωπο τῆς Παναγίας : «Θεοτόκον Παρθένον, «μήτηρ Παρθένος», «Μητροπάρθενος κόρη», «παμμάκαιρα Παρθένε», «Παρθένος», «Σὺ δ’ ἀνδρὸς οὐκ ἔγνωκας εὐνὴν, Παρθένε», «κούρη [...] Παρθένε», «Ὦ [...] Παρθέν’ ὀλβία», «σεμνοτάτη Παρθένε», «σεμνότατε Παρθένε», «πασῶν παρθένων Ὑπερτάτη». Ἀντίθετα, ὁ Σταμούλης μέ τά λεγόμενά του γιά τήν Παναγία, εἶναι ἑπόμενο νά ὑποστηρίζει τή γέννηση νέων παραδόσεων ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἀντί, λοιπόν, νά ἐρευνᾶ τίς Γραφές, σύμφωνα μέ τό Ἁγιογραφικό, ἐκεῖνος ἀπαιτεῖ τήν ἔκδοση νέων ἐκδόσεων!  

Θά πρέπει, νά σημιειώσουμε, ἐδῶ, τήν ἀναφορά πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περί τῶν ἑτεροδιδασκαλιῶν Σταμούλη, πού ὑπέβαλε ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, στίς  8/12/2021, χωρίς νά λάβει, ὅπως ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ, καμία ἀπάντηση ! 

Καί πῶς νά λάβει; Ὅταν ἡ Σύνοδος, ὅπως γίνεται φανερό, δέν ἀσχολεῖται μέ τά παναιρετικά τοῦ Σταμούλη, ἀλλά ὁρίζει ὡς ἀνακριτή γιά τόν Κυθήρων τόν Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο, ἐπειδή ὁ Μητροπολίτης Σεραφείμ  τέλεσε τήν  Ἀνάσταση τοῦ 2021, Κανονικά, τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τήν Ταφή τοῦ Κυρίου καί ὄχι τή δεύτερη ! 

Ὑπενθυμίζουμε τό λεχθέν τοῦ Ἀλεξανδρουπόλεως σέ συνέντευξή του, περί τῆς Ἁγίας Γραφῆς.  Πώς ἄν ποῦνε, δηλαδή, οἱ Χριστιανοί του κάτι πού ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό Εὐαγγέλιο, ἐκεῖνος θά κάνει αὐτό πού λένε οἱ Χριστιανοί του, γιατί Χριστιανοί ἔγραψαν καί τό Εὐαγγέλιο!!!

Αὐτός, λοιπόν, πού εἰσάγει φρικαλέα αἵρεση, καλεῖται νά ἀνακρίνει τόν ὀρθῶς πράττοντα Μητροπολίτη Κυθήρων, Σεραφείμ! Τί νά πεῖ κανείς; Μένει ἄναυδος! Τί ἄλλα σημεῖα τῶν καιρῶν περιμένουμε;

Ἀποδομητική ὡς πρός τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ὑπῆρξε καί ἡ γνωστή βάπτιστη στή Γλυφάδα, τό καλοκαίρι τοῦ 2022. Ἐκεῖ, ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος βαπτίζοντας τά παιδιά πού μεγαλώνουν δυό ὁμοφυλόφιλοι, φωτογραφήθηκε μαζί τους καί τό σχετικό ὑλικό δημοσιεύθηκε διαδικτυακά, κάνοντας τό γύρο τοῦ κόσμου. Ἀφήνοντας καθένα νά σκεφτεῖ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέχεται, πλέον, ἤ, τουλάχιστον, ἀνέχεται τό σοδομισμό. Φοβερά γεγονότα! Ἀνήκουστα! Πρωτοφανῆ!

Ἀκόμη, θά πρέπει νά σημειώσουμε τά λεγόμενα τοῦ μητροπολίτη Νέας Ἰωνίας (2022), πού ἔδωσε ἄλλοθι στίς σταθερές, ὅπως εἶπε, ὁμοφυλοφιλικές σχέσεις,  ἐναντιούμενος στόν Ἁγιογραφικό λόγο καί τήν  Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας .

Πῶς, λοιπόν, ἔπειτα ἀπό αὐτά, νά μήν ἔρθει στό νοῦ μας ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ὅταν τονίζει: «ἀλλοτρίῳ δὲ μὴ ἀκολουθοῦντες ὑπερβαίνοντι διὰ τῆς αὐλῆς, ληστρικῶς τε καὶ ἐπιβούλως, μηδὲ ξένης φωνῆς ἀκούοντες, ὑποκλεπτούσης καὶ διασπειρούσης ἀπὸ τῆς ἀληθείας εἰς ὄρη, καὶ ἐρημίας, καὶ βάραθρα καὶ τόπους, οὕς οὐκ ἐπισκοπεῖ Κύριος, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ὑγιοῦς πίστεως ἀπαγούσης, τῆς εἰς Πατέρα καὶ Υἱόν καὶ ἅγιον Πνεῦμα, τὴν μίαν θεότητά τε καὶ δύναμιν» .

Ποιά , ὅμως, ὑπῆρξε γιά ὅλα αὐτά ἡ ἀντίδραση τῆς Συνόδου; Ὅταν διαστεβλώνεται τό περιεχόμενο τῆς Πίστεως καί οἱ ἐπίσκοποι κατά τή συντριπτική τους πλειοψηφία ἀδιαφοροῦν!; Πῶς ἔπειτα νά ἀκολουθήσουν τόν ἅγιο Γρηγόριο, ὅταν -στόν λόγο του περί τοῦ ἁγίου βαπτίσματος- τονίζει«Θεὸς μέν ἐστι φῶς τὸ ἀκρότατον καὶ ἀπρόσιτον, καὶ ἄῤῥητον οὔτε νῷ καταληπτὸν, οὔτε λόγῳ ῥητὸν, πάσης φωτιστικὸν λογικῆς φύσεως »  ἤ πῶς νά ὁμολογήσουν, μαζί του: «διὰ τοῦτο καθαρτέον ἑαυτὸν πρῶτον, εἶτα τῷ καθαρῷ προσομιλητέον » ;

Πῶς ἔπειτα, οἱ Χριστιανοί νά μήν ψάχνουν γιά τόν μοναδικό ναό τῶν Ὀρθοδόξων, τήν Ἁγία Ἀναστασία, ὅπως συνέβαινε, τότε, στήν Κωνσταντινούπολη ; Αὐτό δέν διαπιστώσαμε τούτη τήν τριετία, τῶν ἰῶν καί... θυγατέρων; Δέν ἀναζητούσαμε ναούς, πού ἀφενός νά λειτουργοῦν καί ἀφετέρου νά μήν ὑφίστανται σέ αὐτούς κοσμικά μέτρα...καί σταθμά; Ὅταν ἡ Ἀστυνομία «ἔκοβε» πρόστιμα σέ πιστούς γιά τήν παρουσία τους στούς ναούς! Τέλεσε ὁ π. Ἀντώνιος Στυλιανάκης κανονικά τήν Ἀνάσταση, τό 2021, στό ναό τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου,  στό κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης, καί ἀπό τότε «ἀγνοεῖται ἡ τύχη του»...Φυσικά, τό ἀνίερο «σύστημα» τῶν «ἐκκλησιαστικῶν» πού ἀπειλεῖ διαρκῶς τόν κάθε «ἀνυπότακτο», διαμέσου τῶν κοσμικῶν ἀρχόντων, τοῦ ἔδειξε τήν ὁδό τῶν δικαστηρίων...Τήν ἴδια πού ἔδειξε καί στόν π. Γκοτσόπουλο στήν Πάτρα, στόν π. Γαβριήλ Σιδηρόπουλο στή Θεσσαλονίκη καί σέ τόσους ἄλλους...Τό ἴδιο δέν ἔπραξαν καί γιά τόν Μητροπολίτη Κυθήρων...; Πῶς ἔπειτα αὐτοί οἱ ἐπίσκοποι νά ἐννοήσουν τόν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ἀφοῦ, στήν πράξη, τόν ἀρνοῦνται; «Καθαρθῆναι δὲῖ πρῶτον, εἴτα καθᾶραι∙ σοφισθῆναι, καὶ οὔτω σοφίσαι∙ γενέσθαι φῶς, καὶ φωτίσαι∙ ἐγγίσαι Θεῷ, καὶ προσαγαγεῖν ἄλλους∙ ἁγιασθῆναι καὶ ἁγιάσαι » . Ποιά σχέση ἔχει τό σκότος πού κομίζουν ἐκεῖνοι μέ τήν κάθαρση καί τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ;

Θυμόμαστε τό Πάσχα τοῦ 2020 μέ τόν ἐκκλησιασμό μας σέ σύγχρονες Κατακόμβες, ἔχοντας τό φαναράκι μέ τό Ἅγιο Φῶς, ἐντός δερμάτινης τσάντας, γιατί πιό κάτω περίμεναν μέ ἀναμμένους φάρους τά περιπολικά τῶν νέων Διοκλητιανῶν... Ἡ σύγχρονη ἐκδοχή τῆς Sigurimi, ὅπως ἀκριβῶς ἐπί Ἐνβέρ Χότζα στήν Ἀλβανία...Καί τώρα, πού πλησιάζουν ἐκλογές, οἱ ἴδιοι μέ περίσσιο θράσος θά ἔρθουν νά ζητήσουν τήν ψῆφο μας...Ἄν εἶναι δυνατόν!

Ἀπορίας ἄξια τυγχάνει καί ἡ μή δίωξη τῶν πιστῶν πού περιστοίχιζαν, τότε, τόν π. Στυλιανάκη. Ὄντως, ἤμασταν ἀμέτρητοι στό προαύλιο τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Ἀλλά, ξέρουν ἐκεῖνοι νά στοχοποιοῦν, χωρίς νά ἔρχονται, ταυτόχρονα, σέ ρήξη μέ σύνολο τό λαϊκό αἴσθημα...Τό «σύστημα» πάντα ἀπομονώνει, γιά νά διαιρεῖ καί νά βασιλεύει...

Ἐκλογές ἔρχονται, ὅπως εἴπαμε...Καί πάλι σάν ἀγαθά προβατάκια, σά νά μή συνέβη τίποτα, σά νά μήν κυνηγοῦσαν, μανιωδῶς καί λυσσαλέως, νά ἀποτρέψουν τήν προσέλευση πιστῶν κατά τίς ἑορτές τῶν Πολιούχων (Θεσσαλονίκης, Πάτρας κλπ), θά ζητήσουν μέ θρασύτητα τήν ψῆφο μας...

Πάντως, ἀπορεῖ κανείς καί γιά τήν κατ’ οὐσίαν ἐξαφάνιση δικαιωματιστῶν κατά τήν περίοδο τοῦ ἰοῦ...Ποῦ ἦταν ὅλοι αὐτοί, προκειμένου νά διαδήλωναν μέ στεντόρεια φωνή ὑπέρ τῶν ὑγειονομικῶν τῆς ἀναστολῆς, πού πεινοῦσαν ἐπί 16 μῆνες; Φαίνεται, τελικά, πώς οἱ μάσκες λειτουργοῦν καί σάν κρυψῶνες...Δυστυχῶς, ὅμως καί ἡ πλειοψηφία τῶν ἐκκλησιαζομένων παρακολουθεῖ ἄφωνη τά δρώμενα…

Καί ποιά ἄλλωστε τά παραδείγματα;  Πῶς νά μάθουν γιά τή ζωή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, γιά τούς λόγους, τά ποιήματα καί τίς ἐπιστολές του, ὅταν ἐλαχιστοποιήθηκε ἡ μελέτη τῶν Πατερικῶν Κειμένων, τουλάχιστον στή Θεολογική Θεσσαλονίκης, μέ συνέπεια τήν ἄνθιση τόσων αἱρετικῶν ἀποκλίσεων ἐντός της...;

Μά γιά ποιές θεολογικές σχολές μιλᾶμε, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Σταμούλης, μέ  ἀπύθμενο θράσος, διατύπωσε τήν κορυφαία ψευδολογία καί μάλιστα ἀπό βήματος  τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ: «Οἱ Θεολογικές Σχολές στήν Ἑλλάδα», εἶπε, «δέν εἶναι ὁμολογιακές», σύμφωνα μέ ἀπόφαση τοῦ ΣτΈ !

Ἄν διαβάσουμε, ὅμως, τή σχετική ἀπόφαση (1984/87) -αὐτή, δηλαδή, πού ἐπικαλοῦνταν ψευδῶς- μέχρι καί πέρσι- καί τό Τμῆμα Θεολογίας ΑΠΘ, στό «Ἱστορικό» τοῦ ἐπισήμου ἱστοχώρου του- θά διαπιστώσουμε  ὅτι ἀναφέρει πώς –ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῶν πεποιθήσεων- ὅλοι μποροῦν νά σπουδάσουν στίς Θεολογικές Σχολές τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά οὐδένα λόγο κάνει περί ἀκαδημαϊκῆς διδασκαλίας μή Ὀρθοδόξων σέ αὐτές. Συνεπῶς, ἀπό ποῦ ἐξάγει τό αὐθαίρετο συμπέρασμά του ὁ Σταμούλης, διαδίδοντας ψευδεῖς εἰδήσεις καί μάλιστα ὅσον ἀφορᾶ στήν κατεύθυνση δημοσίου ἐκπαιδευτικοῦ ἱδρύματος, γιά τή λειτουργία τοῦ ὁποίου πληρώνει ὁ ἕλληνας φορολογούμενος;

Σέ αὐτή τή συνάφεια ἐνθυμούμαστε, ὅτι ὅταν γράψαμε τό βιβλίο «Ἀποδομητές τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας»  κάποιος μᾶς ρώτησε ἄν ὀνοματίζουμε τούς θεολόγους πού ἐκφράζουν αὐτές τίς θέσεις.  Καί ἐμεῖς, μέ τή σειρά μας, ρωτοῦμε γιατί αὐτός ὁ φόβος ἔναντι τῆς ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας; Τοῦτο δέν ἐπιτάσσει ἡ ἀκαδημαΙκή ἔρευνα; Μπορεῖ νά ἀσκεῖς κριτική, ἄνευ ὀνομάτων καί στοιχείων; Τότε, ποιό τό νόημα; Δυστυχῶς, φτάσαμε στό σημεῖο νά ἀναζητοῦμε τό αὐτονόητο, ἀφοῦ, ἀπό δεδομένο, κατέστη, σήμερα, ζητούμενο.

Γι’ αὐτό εἶναι ἀναγκαία, τώρα, ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἡ κατήχηση τῶν παιδιῶν μέσα ἀπό τή σχολική μαθησιακή διαδικασία. Νά μάθουν ἐκεῖνα, μιμούμενα τόν ἅγιο Γρηγόριο νά ἐπικαλοῦνται «τόν καρποδότην» Θεό. Νά μάθουν πώς ἡ ἁγιότητα τοῦ Ποιμενικοῦ Αὐλοῦ τῆς Θεολογίας ἔκανε τό θαῦμα τῆς νίκης κατά τῶν Ἀρειανῶν. Μαζί μέ αὐτό καί σύγχρονα θαύματά του, ὅπως τή διάσωση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τούς Γερμανούς κατακτητές στό Δελβινάκι τῆς Ἠπείρου . Ἐκεῖ πού ὁ ἅγιος, γι’ αὐτό τόν λόγο, γιορτάζεται ὡς Πολιοῦχος . Ὅπως καί γιά τό ἰσνάφι, δηλαδή τή συντεχνία τῶν ἀρτοποιῶν Εὐβοίας, ὅπου ὁ ἅγιος Γρηγόριος εἶναι Προστάτης τους .

Πράγματι, τί ὄμορφο γεγονός, ὅταν στή θάλασσα τοῦ βίου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ὡς πλοηγούς τούς ἁγίους! Ἐνῶ ὅταν ἐπιλέγουν τήν αὐτονόμηση...

Ὅπως, συμβαίνει, γιά παράδειγμα, στήν περίπτωση τοῦ βιβλίου τῶν  Θρησκευτικῶν τῆς Β΄Λυκείου. Ἐκεῖ ὑπάρχει ἀπόσπασμα ἀπό κείμενο τοῦ ἀναπληρωτῆ καθηγητῆ, στήν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, Θανάση Παπαθανασίου : «Ἡ ‘‘συμφωνία μέ τό παρελθόν’’ παρ’ ὅλο πού εἶναι ἀναγκαία», γράφει ὁ Παπαθανασίου, «εἶναι κάτι δευτερογενές. Πραγματική ἀποδοχή τῆς Παράδοσης σημαίνει ψηλάφηση τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στό ἑκάστοτε παρόν τῆς Ἐκκλησίας» .  Καί ἐρωτοῦμε: Ἀλήθεια, ἡ «’’συμφωνία μέ τό παρελθόν’’ [...] εἶναι κάτι δευτερογενές»;  Ἔπαυσε, δηλαδή νά ἰσχύει τό Ἁγιογραφικό τῆς Πρός Ἑβραίους: «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»; Αὐτό διδάσκεται στήν Ἀνωτάτη Ἀθηνῶν; Δηλαδή, σέ ὑποψηφίους κληρικούς καί μοναχούς; Τό δευτερογενές; Δηλαδή, ἡ ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, χωρίζεται σέ πρωτογενῆ καί δευτερογενῆ; Σέ παρελθοντική καί παροντική; Ἄν ἐφαρμοστεῖ ὁ λόγος αὐτός στήν περίπτωση τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί χαρακτηριστεῖ ἐκείνη ὡς δευτερογενής, τότε ὁ ἀριθμός τῶν σχισμάτων θά ὑπερβεῖ ἐκεῖνον τῶν πιστῶν! Ἀλλά τί λέμε; Μόνο αὐτό; Ὅταν διαβάσαμε ἔκπληκτοι, σέ κείμενο πού ἔγραψε ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς ΑΠΘ (καί σύμβουλός μας καθηγητής κατά τίς μεταπτυχιακές σπουδές), Γεώργιος Μαντζαρίδης:  «Ἔργο τῆς θεολογίας σέ κάθε ἐποχή», σημειώνει, «δέν εἶναι νά ἐπιστρέφει στήν θεολογία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας οὔτε νά λύνει τά προβλήματα τῆς ἐποχῆς της μέ τίς λύσεις πού ἔδωσαν ἐκεῖνοι στά προβλήματα τῆς δικῆς τους ἐποχῆς» ! Θαρρεῖς, δηλαδή, καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως γράφει ἐδῶ ὁ Μαντζαρίδης, διατύπωσαν γνῶμες ἀνθρώπινες καί δέν συνέγραψαν λόγους ἐκ Πνεύματος Ἁγίου! Ἄν εἶναι δυνατόν, νά προέρχονται αὐτά ἀπό τή γραφίδα τοῦ Μαντζαρίδη! Καί ὅμως...  Ἀλλά, τί λέμε; Τήν ἴδια γραμμή ἀκολούθησε ἐκεῖνος καί σέ ἄλλη τοποθέτησή του, ὅταν ἔβρισκε ὡς «χρυσή τομή» γιά τήν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος τῆς μή μετάδοσης τοῦ κορωναϊοῦ ἐντός ἐκκλησίας τήν παρουσία 50 ἀτόμων ἐντός της .

Ἐρχόμενοι, τώρα, καί πάλι στά σχολικά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, αὐτή τή φορά σέ ἐκεῖνο τῆς Β΄Γυμνασίου, διαβάζουμε περί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων: «Οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων σέ θέματα πίστης ὀνομάζονται Δόγματα, Σύμβολα, Ὅροι ἤ Τόμοι. Ὅπως καταλαβαίνει κανείς», συνεχίζουμε τήν ἀνάγνωση, «γιά νά διατυπωθοῦν μέ ἀκρίβεια τά δόγματα χρειαζόταν πολλή δουλειά καί μελέτη. Μέσα στά δόγματα ἐμπεριέχεται ὅλη ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτό καί κανείς δέν μπορεῖ νά τά τροποποιήσει. Ἐκτός ἀπό τά δόγματα, οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι θέσπιζαν καί Κανόνες πάνω σέ ζητήματα λατρείας, διοίκησης καί χριστιανικῆς ζωῆς» . Ἐξ αὐτῶν, λοιπόν, συμπεραίνει ὁ μαθητής, ὅτι προκειμένου νά διατυπωθοῦν τά δόγματα, χρειάζεται «πολλή δουλειά καί μελέτη». Μέ δυό λόγια, τά δόγματα, γιά τό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν τῆς Β΄ Γυμνασίου, ἀποτελοῦν ἁπλά νοητικές συλλήψεις ὑψηλοῦ ἐπιπέδου, ἀφοῦ οὐδεμία ἀναφορά γίνεται περί τοῦ Φωτισμοῦ τῶν Θεοφόρων Πατέρων ἐκ Πνεύματος Ἁγίου στή διατύπωσή τους.

Ἔπειτα, λοιπόν, ἀπό αὐτή τήν ἀλλοίωση τοῦ Ὀρθόδοξου ἤθους, τί νά περιμένει κάποιος;  Πῶς νά γαλουχηθεῖ ἡ νέα γενιά; Πῶς ἔπειτα οἱ ψευτο-Οὐκρανικές καί ψευτο-Σκοπιανές αὐτοκεφαλίες νά μή βρίσκουν πρόθυμους, ἄνευρους καί ἄφωνους, ὡς πρός τό Ὀρθόδοξο ἦθος, «πιστούς»; Ἰδού, λοιπόν, τό πιό πρόσφορο ἔδαφος γιά τήν «καλλιέργεια» τῆς μετα-Πατερικότητας.    

Στό ἴδιο μῆκος κύματος κινεῖται καί τό βιβλίο Θρησκευτικῶν τῆς Α΄ Γυμνασίου. Ἐκεῖ, βλέπουμε ξεκάθαρα τήν ἀκύρωση τῆς Ἱερᾶς Παράδοσης, ἀφοῦ στά εἰσαγωγικά τῆς πρώτης θεματικῆς ἑνότητας, ὁ νεοεισερχόμενος, στή δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση μαθητής μαθαίνει ὅτι: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θεμελιώνεται στήν Ἁγία Γραφή» , δίχως καμία ἀναφορά στήν Ἱερά Παράδοση!  Τό αὐτό ἐπαναλαμβάνεται καί στήν ἀρχή τῆς δεύτερης θεματικῆς ἑνότητας, τοῦ ἴδιου βιβλίου. ὅπου διαβάζουμε: «Ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιά τό νόημα καί τό σκοπό τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου θεμελιώνεται στήν Ἁγία Γραφή» . Καί ἐδῶ οὐδεμία ἀναφορά στήν Ἱερά Παράδοση! Πῶς, λοιπόν, ἔπειτα, οἱ μαθητές νά βροῦν τόν φάρο, πού θά τούς ὁδηγήσει  στόν ἀχείμαστο λιμένα, στόν ναό τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικά στόν Παρακλητικό Κανόνα τοῦ Ποιμενικοῦ Αὐλοῦ τῆς Θεολογίας ;

Ἄς μή λησμονοῦμε, ἄλλωστε ὅτι τά σχολικά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν ἔχουν συγκεκριμένη ἰδεολογικά «θεολογική» βιβλιογραφία. Ἐνῶ καί τά  Πατερικά ἔργα, στά συγκεκριμένα βιβλία, χρησιμοποιοῦνται ἰδεολογικῶς καί ὄχι κατ’ οὐσίαν. Γεγονός πού σημαίνει τήν παραφθορά τους.

Μέ αὐτήν, λοιπόν, τή γλυκανάλατη «θεολογία», μία πνευματικά ἀθωράκιστη κοινωνία, ἔφθασε στό σημεῖο νά διαβάζει χριστουγεννιάτικα παραμύθια σέ παιδάκια –παιδικοῦ σταθμοῦ τῆς Θεσσαλονίκης- χρησιμοποιώντας ὡς ἀφηγητές “drag queens”. Τουτέστιν, ἀνθρώπους πού ἀρνοῦνται μέ τή ζωή τους κάθε σχέση μέ τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ .  Καί ὅμως τό «σύστημα», προκειμένου νά πετύχει αὐτό πού θέλει, χρησιμοποιεῖ ὅ,τι θέλει. Λογικό γιά ἐκεῖνο εἶναι ὅ,τι αὐτό ὁρίζει ὡς ὀρθό, δίχως νά ἐνδιαφέρεται γιά τίποτα, πέρα ἀπό αὐτό πού θέλει νά ἐπιβάλει. Τήν τελευταία τριετία, μάλιστα, ὅλοι καταλάβαμε πόσο ὄμορφα ἐπιβάλλονται οἱ δικτατορίες στόν 21ο αἰώνα. Ἥσυχα καί ἀθόρυβα. Χωρίς νά ἀνοίξει ρουθούνι. Καί βλέπουμε ὅτι, μαζί μέ τούς «drag queens” ταυτόχρονα ὑπάρχουν καί οἱ «drag kings». Βασιλιάδες, λοιπόν, καί βασίλισσες. Αὐτή τήν ἀπόλυτα ταξική ὁρολογία χρησιμοποιεῖ τό «σύστημα», ὅταν τό ἴδιο διακηρύσσει ὅτι  ἐναντιώνεται πλήρως στόν ρατσισμό! Ζοῦμε τήν ἀπόλυτη ὑποκρισία! Αὐτοί βασιλιάδες καί ἐμεῖς ὑποτελεῖς τους! Ποιά ἄλλα σημεῖα τῶν καιρῶν περιμένουμε; Ἀλλά τό θέμα εἶναι ὅτι δέν ἀκούστηκε ἡ Συνοδική φωνή οὔτε καί γι’ αὐτό τό ζήτημα. Ἀφωνία σέ ὅλα! Ἀλλά ἡ σιωπή εἶναι συνενοχή! 

Ὅσοι ὅμως ἀντιστέκονται σέ ὅλα αὐτά, ὀρθώνοντας τό ἀνάστημά τους στή μεταπατερική λαίλαπα καί στίς “business” της, πρέπει νά ἔχουν κατά νοῦ τόν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, πού παραθέτει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος στή Νέα Κλίμακα:

Ἄφωνον ἔργον κρεῖσσον ἀπράκτου λόγου [...]

Οὐ γάρ λαλούντων, εὖ βιούντων δ’ ἡ χάρις

Ἡ χάρις, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶναι τῶν «λαλούντων», ἀλλά τόν «εὖ βιούντων». Γιά νά καρποφορήσει ὁ λόγος, πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό πράξη. Διαφορετικά, καταντᾶ σύνθημα. Ὅμοιο μέ αὐτό πού ὁδήγησε τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν στήν πλήρη ὑποταγή στούς ὅρους τῆς σύγχρονης ὑγειονομικῆς δικτατορίας. Μέσα σέ αὐτούς, μάλιστα, ὑπῆρξαν πολλοί ἀπό ἐκείνους πού θεωροῦνταν ὡς παραδοσιακοί. Αὐτοί μάλιστα, ἀποδείχθηκαν καί ἀποδεικνύονται ὡς οἱ πιό πρόθυμοί τοῦ «συστήματος» οἱ διά τῶν λόγων Πατερικοί καί διά τῶν ἔργων  τους ἀπολύτως μετά-Πατερικοί. 

Κλείνοντας, θά θέλαμε νά εὐχαριστήσουμε τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί γιά τή φετινή της πρόσκληση. Εὐχόμενοι ὅ,τι καταθέσαμε, σήμερα, ἐδῶ, στό μοναστήρι τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου, ἐνώπιον τοῦ μνήματος τοῦ π. Σαράντη Σαράντου, νά ἀποτελέσουν ἐναύσματα δράσης καί ὄχι ἁπλῶς σκέψης. Ἄλλωστε, ἄν καθένας ἀπό ἐμᾶς θελήσει νά ἐρευνήσει εἰς βάθος τό ἔργο ἑνός καί μόνο ἐκ τῶν μεταπατερικῶν ψευτο-θεολόγων, βάση τῶν λεγομένων καί γραφομένων του, τότε σίγουρα θά ἀποδομηθεῖ πλήρως τό βαβελικό οἰκοδόμημα τῆς σύγχρονης ἀντιπατερικῆς μάστιγας.  Καί πιστέψτε με αὐτή, σήμερα, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀνάγκη γιά τήν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας.  Ὅταν, μάλιστα, οἱ μελέτες αὐτές μεταφραστοῦν ἀγγλιστί, γαλλιστί, γερμανιστί κλπ

Ἀναστάσιος Ὀμ. Πολυχρονιάδης