Ἡ Γαλλία ἀποτελεῖ πλέον τήν 14η χώρα πού νομιμοποιεῖ τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καθώς καί τήν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπό αὐτούς (Σχόλιο «ΟΡΘΡΟΥ» γιά νά ζοῦν σάν μία ὁλοκληρωμένη καί εὐτυχισμένη οἰκογένεια καί γιά νά ἀποκτοῦν τά παιδιά πρώτυπα!) παρόλη τήν πολυμηνιαία ἀντίδραση ὁμάδων κατά τῆς νομιμοποίησης (ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ;).

ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ ΣΗΜΕΡΑ (ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ) ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ)

Βέβαια καμμία ἀναφορά τῆς «Χριστιανικῆς» Εὐρώπης στήν Καινή Διαθήκη (1η ἐπιστολή Παύλου πρός Κορινθίους 6:9-10) ποῦ καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία: «μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρναι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι».

ΣΧΟΛΙΟ ΟΡΘΡΟΥ:
Εὔστοχες οἱ ἀνησυχίες γιά τό νέο νομοσχέδιο, ὄπως ἐκφράζονται ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο. Τό προωθούμενο νομοσχέδιο «κατά τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας», μπορεῖ νά γίνει ὁ δούρειος ἵππος γιά:

• Τήν νομιποποίηση κάθε μορφῆς ἀσυδοσίας καί παραβατικότητας.
• Τήν φίμωση κάθε νομοταγῆ καί ἔντιμου πολίτη.
• Τήν νομιμοποίηση τοῦ γυμνισμοῦ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῆς πορνείας καί κάθε εἴδους διαστροφῆς.
• Τήν φίμωση κάθε ὀρθοδόξου πού διαμαρτύρεται γιά κάθε αἵρεση ἤ ἀνομία πού θά θεωρεῖται ἀπό τόν νόμο ὡς «ρατσιστική ἀπαγορευόμενη ἀντίδραση».
• Τήν φίμωση τῆς ἀντιδροῦσας ἐκκλησίας (πού δείχνει νά εἶναι ἡ μειονότης γιά τήν ὥρα)

Γέρων Φίλιππος, Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος.

Τοῦ Γιώργου Θεοχάρη ("ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ")

Φωνή διαμαρτυρίας ἀπό τήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὅρους πρός τό «Ἁγιορείτικο Βῆμα».

Ἀνεπιθύμητος ὁ Πάπας ἀπό τή πλειοψηφία τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων, σημειώνει στό «Ἁγιορείτικο Βῆμα» ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος, γέρων Φίλιππος ἀπό τήν ἔρημο του Ἁγίου Ὅρους (κελί Θωμάδων στή Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης.

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Ὡς εἶναι τοῖς πᾶσιν γνωστόν σήμερον τά πάντα ἀνατρέπονται εἰς τήν σύγχρονον Ἑλλάδα! Τό ἐρώτημα, τό ὁποῖον προβάλλει ἐνώπιόν μας εἶναι: Πότε ἐπί τέλους ἡ ἐκκλησιαστική Διοίκησις θά ἐγκαταλείψη τήν τακτικήν τῆς «μυστικῆς Διπλωματίας;» Πότε θά ἐξέλθη μέ θάρρος, τόλμην καί ἀποφασιστικότητα εἰς τό πεδίον τῆς μάχης; Πότε θά μᾶς συγκαλέση νά δώσωμεν τήν μάχην ὑπέρ τῆς πίστεως, ὥστε -καί ἐάν ἀκόμη χάσωμεν τήν μάχην- νά ἔχωμεν ἤρεμον τήν συνείδησίν μας, ὅτι τουλάχιστον ἠγωνίσθημεν;