ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ! ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ὡς ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ δέν ξεχνᾶμε τήν Βόρειο Ἤπειρο!!!
Ὁμιλία τοῦ ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ.

Γι’αὐτό καί ὀργανώσαμε σχετική ἐκδήλωση μέ ἐπίκεντρο στό Δημαρχεῖο Ἀμαρουσίου, στίς 16/12/2018, τήν Ὁμιλία τοῦ Κώστα Κυριακοῦ, πρώην πολιτικοῦ κρατουμένου, δικηγόρου καί συγγραφέα μέ θέμα:

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ! ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐχαριστῶ τό Θεό πού εἶστε κοντά μας. Ἡ παρουσία σας τιμᾶ ζωντανούς καί νεκρούς τῆς Βορειοηπειρωτικῆς Ὑπόθεσης, τιμᾶ τούς ἀγῶνες ὅλων μας.

Ἐκφράζω τίς εὐχαριστίες στούς διοργανωτές αὐτῆς τῆς συναντήσεώς μας. Μέ μεγάλη ἱκανοποίηση ἀνταποκρίνομαι σέ τέτοιου εἴδους προσκλήσεις, διότι μοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία νά φωνάξω στούς Ἕλληνες, τό δράμα καί τό κλάμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος τῶν σκλάβων Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ ἀείμνηστος Σεβαστιανός… νά ἐνημερώσω γιά τό Ἐθνικό Θέμα, γιά τό ὁποῖο ἐσκεμμένα σιωποῦν σχεδόν ὅλες οἱ πολιτικές δυνάμεις τῆς Χώρας μας.

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ

Ἡ Ἤπειρος ἑνιαία καί ἀδιαίρετη στό διάβα τῶν αἰώνων, στάθηκε μιά ἐθνική καί πολυεδρική ἔπαλξη. Τό βόρειο τμῆμα ἀπελευθερώνεται κι’ αὐτό ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό κατά τούς Βαλκανικούς πολέμους (1912 – 1913). Σύντομα ὅμως ἡ Β. Ἤπειρος ἀποσπᾶται ἀναγκαστικά ἀπό τόν ἀρχέγονο Ἑλλαδικό χῶρο μαζί μέ τόν πληθυσμό της – τούς Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες – καί προσαρτᾶται στήν Ἀλβανία.

Ἡ προσφορά τῆς Βορείου Ἠπείρου

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ (1714 – 1779). Ἱεραπόστολος καί Ἐθνεγέρτης. Ἐκήρυξε στήν ἠπειρωτική καί νησιωτική Ἑλλάδα καί ἕδρασε ἰδιαίτερα στή Β. Ἤπειρο, ὅπου καί ἐμαρτύρησε (Τόν ἀπηγχόνισαν οἱ Τοῦρκοι μέ ἐντολή τῶν Ἑβραίων).  Φλογερό τό κήρυγμά του γιά ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ καί ΓΛΩΣΣΑ. Ἵδρυε σχολεῖα, ἐμψύχωνε καί ἐνδυνάμωνε τήν ἐθνική καί χριστιανική πίστη τῶν «δεινῶς χειμαζομένων» Ἑλλήνων, Βορειοηπειρωτῶν.

Ἡ βαρειά σκλαβιά κράτησε ἀπό τό 1430 ἕως 1913 (Ἰωάννινα). Ἀλλά οἱ Ἠπειρῶτες πού ὑπέστησαν τά πάνδεινα κράτησαν ἀλώβητη τήν ἐθνική τους συνείδηση, τήν παλληκαριά τους καί ἀνέπτυξαν τήν Εὐποιΐα, πού ἔγινε λέξη συνώνυμη τοῦ Ἠπειρωτισμοῦ.

Ἀπό τήν πλειάδα τῶν Ἠπειρωτῶν μεγάλων ἐθνικῶν εὐεργετῶν, ἐδῶ ἀναφέρονται ΜΟΝΟ οἱ ἐκ Β. Ἠπείρου «ὁρμώμενοι»:

ΑΠΟΣΤOΛΟΣ ΑΡΣΑΚΗΣ, (Ἀρσάκειο Ψυχικοῦ, Πατρῶν), ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ καί ΚΩΝ/ΝΟΣ ΖΑΠΠΑΣ, (Ζάππειο, Ζάππεια Παρθεναγωγεῖα). Ἄφησαν ὅλη τήν μεγάλη περιουσία τους στό κράτος), ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, (Ζωγράφεια Διδασκαλεῖα, Ζωγράφειο Γυμνάσιο, Ζωγράφειο Διαγώνισμα καί Ζωγράφειο Διαγώνισμα στό Παρίσι, Μόναχο, γιά ἐνίσχυση τῶν ἐκεῖ Ἑλλήνων συγγραφέων καί καλλιτεχνῶν), ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΑΓΚΑΣ, ΣΙΜΩΝ ΣΙΝΑΣ (Κρεμαστή γέφυρα πού ἑνώνει Βούδα καί Πέστη, Ταμιευτήρια, χρήματα στήν Αὐστρία γιά ἀντιμετώπιση θεομηνιῶν), ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΝΑΣ (Ἀστεροσκοπεῖο Ἀθηνῶν. Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, Μητροπολ. Ναός Ἀθηνῶν κ. ἄ.)

Τό Βορειοηπειρωτικό ζήτημα ἔχει τήν ἀφετηρία του στήν δημιουργία τοῦ Ἀλβανικοῦ Κράτους.

Στίς 28 Νοεμβρίου τοῦ 1912 ὁ Ἀλβανός ἡγέτης Ἰσμαήλ Κεμάλ Βλιόρα, Μπέης τοῦ Αὐλώνα, μέλος τῆς ἐθνοσυνέλευσης τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, παρακινούμενος ἀπό τήν Ἰταλία καί τήν Αὐστροουγγαρία κήρυξε τήν ἀνεξαρτησία τῆς Ἀλβανίας. Αὐτό τό γεγονός συνδέεται μέ τήν διεξαγωγή τῶν Βαλκανικῶν πολέμων τῶν ἐτῶν 1912-1913 καί τίς ἐξελίξεις τους σέ συνδυασμό μέ τά σχέδια τῶν μεγάλων δυνάμεων στήν εὐρύτερη περιοχή.

Κατά τήν περίοδο τῶν Βαλκανικῶν πολέμων, στίς 7/12/1912 ὁ ἑλληνικός Στρατός ἐλευθερώνει τήν Κορυτσά καί μέχρι τόν Μάρτιο τοῦ 1913 ὅλες τίς πόλεις τῆς Β. Ἠπείρου.

Δέν θά ἀναφερθῶ ἀναλυτικά στίς Συνθῆκες μέ τίς ὁποῖες οἱ Μεγάλες Δυνάμεις τοῦ καιροῦ ἐκείνου ἵδρυσαν τό κράτος τῆς Ἀλβανίας. Ἁπλῶς νά τονίσω, ὅτι στίς 17/12/1913 μέ τό αἰσχρό «Πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας», χάρισαν τήν Βόρεια Ἤπειρο στό νεοσύστατο ἀλβανικό κράτος.

Οἱ Βορειοηπειρῶτες ποτέ δέν συμβιβάστηκαν μέ αὐτή τήν ἀπόφαση. Ἀγωνίστηκαν σκληρά.  Ἄρχισαν νά σχηματίζονται στρατιωτικά τμήματα, οἱ λεγόμενοι «Ἱεροί Λόχοι».  Ὁ σκοπός ἦταν ἱερός καί ἡ προσπάθεια τιτάνια.

Στίς 17/02/1914 ἀνακηρύχθηκε ἡ Αὐτόνομη Βορειοηπειρωτική Πολιτεία.

Τά γεγονότα αὐτά προκάλεσαν ἐνθουσιασμό στήν ἐλεύθερη Ἑλλάδα. Οἱ φάλαγγες τῶν ἐθελοντῶν Ἑλλήνων στίς γραμμές τῶν αὐτονομιστῶν μεγάλωναν. Δέν θά ἀναφέρω πόσοι ἀξιωματικοί προσχώρησαν στό Βορειοηπειρωτικό Στρατό, θά ἀναφέρω μόνο ὅτι προσχώρησαν 60 μαθητές ἀπό τίς δυό τελευταῖες τάξεις τῆς περίφημης Ζωσιμαίας Σχολῆς Ἰωαννίνων, οἱ ὁποῖοι ἐζήτησαν νά καταταγοῦν στούς Ἱερούς Λόχους.

Μεγάλη ἦταν καί ἡ ἐνεργός συμμετοχή πολλῶν κληρικῶν στήν δημιουργία ἐθελοντικῶν σωμάτων.

Νά τονίσουμε ὅτι Πρόεδρος στήν Κυβέρνηση τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου ἦταν ὁ Γιῶργος Χριστάκης Ζωγράφος καί μέλη τῆς Κυβένησης τρεῖς Μητροπολίτες: Ὁ Δρυϊνοπούλεως Βασίλειος, Ὁ Βελλᾶς καί Κονίτσης Σπυρίδων, Ὁ Κορυτσᾶς Γερμανός. 

Οἱ προσπάθειες καί οἱ θυσίες κατέληξαν στό γνωστό «Πρωτόκολλο» τῆς Κέρκυρας (17/5/1914).

Ὅμως καμιά Ἀλβανική Κυβέρνηση ποτέ δέν σεβάστηκε τήν ὑπογραφή της.

Μέ τήν ἔκρηξη τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οἱ Μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν ὅπως ἡ Ἑλλάδα νά ἐλευθερώσει ἐκ νέου τή Βόρειο Ἤπειρο.

Στίς 24/10/1914, ἡ Προσωρινή Κυβέρνηση παραδίδει τήν ἐξουσία μέ ἑδραία τήν πεποίθηση ὅτι τά ἐθνικά ὁράματα τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ βρῆκαν δικαίωση. 

Στίς 20/3/1916 μέ Διάταγμα τῆς Κυβέρνησης κηρύσσεται ἐπίσημα ἡ προσάρτηση τῆς Βορείου Ἠπείρου στήν Ἑλλάδα. Αὐτό ποτέ δέν ἀνακλήθηκε καί οὔτε καταργήθηκε μέ νεώτερο Διάταγμα.

Τό καλοκαίρι τοῦ 1916 ἡ Ἑλλάδα μετά ἀπό πολλές πιέσεις ἐξαναγκάστηκε γιά δεύτερη φορά νά ἀποσύρει τά ἑλληνικά στρατεύματα ἀπό τό Ἀργυρόκαστρο.

Τό 1933 ἡ ἀλβανική Κυβέρνηση τοῦ βασιλέως Ζώγκου ἔκλεισε αὐθαίρετα ὅλα τά ἑλληνικά σχολεῖα καί ἐπέβαλε ὑποχρεωτική τήν ἀλβανική. Οἱ Βορειοηπειρῶτες μαθητές καί διδάσκαλοι ἐξεγέρθηκαν. Τότε πολλοί Ἕλληνες διώχτηκαν.

Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1934, οἱ Βορειοηπειρῶτες προσφεύγουν μαζικά στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης.

Στίς 6/4/1935 τό Δικαστήριο κατεδίκασε τήν Ἀλβανία καί τήν ὑποχρέωσε νά προβεῖ σέ ὅλες τίς δέουσες ἐνέργειες γιά τήν ἐλεύθερη καί ἀπρόσκοπτη λειτουργεία τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων.

Στίς 7/4/1939 ἡ Ἰταλία ἐπιτίθεται στήν Ἀλβανία. Ὅλη αὐτή τήν περίοδο, μέχρι τίς 28 Ὀκτωβρίου 1940, ἔχουμε νέες διώξεις ἀπό τίς ἀλβανικές καί ἰταλικές ἀρχές κατά τῶν Βορειοηπειρωτῶν. 4.000 ἄτομα ἐξορίζονται στά Βόρεια τῆς Ἀλβανίας.

Τό 1940 - 41 οἱ Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες γιά τρίτη φορά ἐντός 28 ἐτῶν ἐλευθερώθηκαν ἀπό τόν ἔνδοξο ἑλληνικό Στρατό.

Συνοψίζοντας τά παραπάνω δεδομένα καταλήγουμε στό:

Ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶναι Ἑλληνική. Διμερεῖς καί Πολυμερεῖς Συνθῆκες, Συμβάσεις καί Πρωτόκολλα, ὑπογεγραμμένα ἀπό τίς Μεγάλες ἐγγυήτριες Δυνάμεις καί ἀπό τίς ἕκαστες Ἀλβανικές Κυβερνήσεις,  ἐπιβεβαιώνουν αὐτή τήν ἀλήθεια. Ἄλλη ἐθνική μειονότητα στά Βαλκάνια ἤ ἀλλοῦ δέν εἶναι κατοχυρωμένη ἔτσι… Ἀλλά γιατί νά εἴμαστε ἀκόμα σκλαβωμένοι;;;!!!

Βόρειος Ἤπειρος δέν νοεῖται χωρίς τήν ἕνωσή της μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Κάθε ἄλλη λύση θά μετατρέψει τήν Βόρειο Ἤπειρο σέ κουφάρι χωρίς πνεῦμα. Αὐτή ἡ θέση δέν εἶναι ἀφηρημένο δόγμα. Εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῶν σκλάβων. Μία ἐπιθυμία μέ ὑπόβαθρο αἰώνων. Ἐπιθυμία πού βασίζεται σέ ἱερά γεγονότα, ὅπως:

1) Στήν ἀπελευθέρωση τῆς Βορείου Ἠπείρου τρεῖς φορές ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό.   α) Ἀπελευθέρωση  κατά τούς Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913). β) Μέ τήν ἔκρηξη τοῦ Α` Παγκοσμίου Πολέμου, οἱ Μ. Δ. συμφώνησαν ὅπως καί ἡ Ἑλλάδα νά ἐλευθερώσει ἐκ νέου τή Βόρειο Ἤπειρο. γ)  Ἀπελευθέρωση  κατά τό Βορειοηπειρωτικό Ἔπος (1940 - 1941).

2) Στόν ἔνοπλο Αὐτονομιακό  Ἀγώνα τῶν Βορειοηπειρωτῶν καί τήν κήρυξη τῆς Αὐτονομίας στίς 17/02/1914.

3) Στό Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας στίς 17/05/1914, τό ὁποῖο ἐξασφάλισε (περιορισμένη αὐτονομία), τῆς Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας τῆς Βορείου Ἠπείρου ὡς πρός κατοχύρωση δικαιωμάτων στή γλῶσσα, τήν θρησκεία, τήν ἐπικοινωνία, τήν διοίκηση. Αὐτή ἡ διεθνής συνθήκη ὑπογράφτηκε ἀπό τίς Μεγάλες Δυνάμεις καί τήν Ἀλβανία.  Ὅμως καμιά Ἀλβανική Κυβέρνηση ποτέ δέν σεβάστηκε τήν ὑπογραφή της.

4) Στήν παρουσία 16 βουλευτῶν Βορειοηπειρωτῶν στήν Ἑλληνική Βουλή τοῦ 1915-1920, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ἀποδεχτοί μέ ἐνθουσιασμό καί μέ παρατεταμένα χειροκροτήματα…

5) Στό γεγονός ὅτι στίς 20/03/1916 μέ Διάταγμα τῆς Κυβέρνησης κηρύσσεται ἐπίσημα ἡ προσάρτηση τῆς Βορείου Ἠπείρου στήν Ἑλλάδα. Αὐτό δέν ἀνακλήθηκε καί οὔτε καταργήθηκε μέ νεώτερο Διάταγμα.    

6) Στή Συμφωνία Βενιζέλου - Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν  τῆς Ἰταλίας Τιτόνι (1919), μέ τήν ὁποία ἡ Ἰταλία παραδεχόταν τήν ἑλληνικότητα τῆς Βορείου Ἠπείρου καί τήν ἕνωσή της μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα.

7 Στό γεγονός ὅτι ἡ Ἀμερική συμφωνεῖ νά δοθεῖ στήν Ἑλλάδα ἡ Βόρειος Ἤπειρος καί ὁ Πρόεδρος Οὐΐλσον μέ διακοινώσεις του ἀναγνωρίζει τά δίκαια τῆς Ἑλλάδας, ὅπως ἐπίσης καί ἡ Ἀμερικανική Γερουσία πού τήν 17/05/1920 μέ ψήφισμά της ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ Βόρειος Ἤπειρος πρέπει νά ἀποδοθεῖ στήν Ἑλλάδα.

8. Στό γεγονός ὅτι τό 1931 - 1933, ἡ Ἀλβανική Κυβέρνηση τοῦ βασιλέως Ζώγκου ἔκλεισε αὐθαίρετα ὅλα τά Ἑλληνικά σχολεῖα καί ἐπέβαλε ὑποχρεωτικῶς τήν Ἀλβανική. Οἱ Βορειοηπειρῶτες μαθητές καί διδάσκαλοι ἐξεγέρθηκαν. Τό 1935, Ἀπόφαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαστηρίου τῆς Χάγης, ἐπιβεβαιώνει τήν Ἑλληνικότητα τῶν κατοίκων τῆς Βορείου Ἠπείρου, γιά πρώτη φορᾶ ἀναγνωρίζεται ἀπό διεθνῆ ὀργανισμό ὁ ἑλληνόφωνος χαρακτήρας τῆς περιοχῆς τῆς Χειμάρρας,  καταδικάζει μέ κυρώσεις τήν Ἀλβανία γιά αὐτή τήν παράνομη καί αὐθαίρετη  πράξη καί τήν ἐξαναγκάζει νά συμμορφωθεῖ. 

9. Στό γεγονός ὅτι στίς 30/08/1946, ἐγράφη τό θέμα τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ στήν Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων. Παραπομπή νά συζητηθεῖ μετά τή λύση τοῦ «Αὐστριακοῦ» καί τοῦ «Γερμανικοῦ». Τά δυό αὐτά λύθηκαν. Μένει τώρα ἡ συζήτηση καί λύση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ, EXOYME ΠΟΛΛΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΔΙΩΓΜΩΝ:

ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ: 1941 – 1944

Τότε, μετά την ἵδρυση τοῦ Κ. Κ. Α., οἱ κομισάριοι τοῦ κόμματος ἔδωσαν προτεραιότητα στήν παραπλάνηση τῶν Βορειοηπειρωτῶν καί στήν ἐπίτευξη συμμαχίας διαμέσου τῆς προπαγάνδας καί τοῦ κάλπικου συνθήματος: Πρῶτον, «Ἀγώνας κατά τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ» καί δεύτερον, «Μετά τήν ἀπελευθέρωση, ἐσεῖς οἱ μειονοτικοί θά ἔχετε τό δικαίωμα τῆς ὕψωσης τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας…». Μέ αὐτά καί ἄλλα πολλά, πέτυχαν τήν ἔνταξη τῶν νέων μας στά παρτιζάνικα τάγματα καί στίς κομμουνιστικές τσέτες. Νά κατανοήσουμε ὅτι σ` αὐτή τήν κατάληξη, ἔχουν συμβάλει πολύ τά κορυφαῖα στελέχη τοῦ Ε.Α.Μ. Ἑλλάδος. Μετά τήν ἀπελευθέρωση, οἱ Ἕλληνες μειονοτικοί πού ζήτησαν τήν ἐφαρμογή τῶν συμφωνημένων, ἐκτελέστηκαν ἀπό τούς συντρόφους τους Ἀλβανούς.

Στήν συνέχεια σέ συνεργασία μέ τό ΕΑΜ Ἠπείρου, πέτυχαν τή διάσπαση τῶν Βορειοηπειρωτῶν καί ἐκτέλεση τῶν κυριότερων στελεχῶν πού ἡγοῦνταν ὁμάδων συνεργαζομένων μέ τόν ΕΔΕΣ τοῦ στρατηγοῦ Ζέρβα. Οἱ ὁμάδες αὐτές εἶχαν σκοπό, ἀρχικά νά ἐμπόδιζαν τήν ἐπικράτηση τῶν παρτιζάνων τοῦ Ἐνβέρ Χότζα στίς περιοχές τῆς Βορείου Ἠπείρου καί ὡς ἀπώτερο στόχο εἶχαν τήν ἕνωση τῆς Β. Ἠπείρου μέ τήν Μητέρα Ἑλλάδα.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ: 1945 -1991

Εἰδικά κατά τήν περίοδο τῆς διακυβέρνησης τῆς χώρας ἀπό τόν Ἐνβέρ Χότζα καί τήν συμμορία του, μεθοδεύτηκε ὀργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων.

Φυγή, σύλληψη, φυλάκιση, ἐκτέλεση, ἐκτοπισμός οἰκογένειας, καταναγκαστικά ἔργα, καταναγκαστική ἐργασία σέ γεωργικό συνεταιρισμό, συνεχής παρακολούθηση, κλήσεις στήν ἀσφάλεια, ἀναγκαστική μετακίνηση οἰκογένειας, κοινωνική ἀπομόνωση, ἐργασιακός κατατρεγμός, συνθέτουν τό πλέγμα τοῦ ἀπάνθρωπου διαχρονικοῦ Γολγοθά τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου γιά σχεδόν 50 χρόνια Σταλινισμοῦ.

 Οἱ Ἀλβανοί πολίτες αὐτή τήν περίοδο ζοῦσαν κάτω ἀπό τήν μπότα τῆς πιό στυγνῆς δικτατορίας ὅλου τοῦ Ἀνατολικοῦ μπλόκ. Γιά τήν τέλεια ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου ἐξοντώσεως ἑνός ὁλόκληρου λαοῦ καί τήν ἐξασφάλιση τῆς ὁμηρίας τῶν ἀνθρωπίνων ἀξιῶν καί ἀρετῶν, ἡ δικτατορία τοῦ προλεταριάτου ἐξ ἀρχῆς ἔκτισε δεκάδες στρατόπεδα συγκεντρώσεως ὅπως:

1.Στό Μπουρέλι, 2. Στό Βλιοτσίστι (Κορυτσά), 3. Μπεντέν (Καβάγια), 4. Φοῦσε Γιοῦμπε (Σιγιά), 5. Ὀσμᾶν Πογιάνη (Κορυτσά), 6. Νισιαβέτσι (Κορυτσά), 7. Κοζάρε (Λιούσνια), 8. Τεπελένι, 9. Βάρυ Μπόμπι (Φίερ), 10. Λακατούντι (Αὐλώνα), 11. Μιφόλ (Αὐλώνα), 12. Βούρκου (Δέλβινο), 13. Ντερτίμι (Ἅγ. Σαράντα), 14. Στό Λέβαν (Φίερ), 15. Βλιασιούκου (Μπεράτ), 16. Τερμπούφ (Λιούσνια), 17. Στή Ζαντρίμε (Σκόδρα), 18. Στό Μπόρσι (Ἅγ. Σαράντα), 19. Περπαρίμι (στήν κοινότητα τοῦ Ἁγ. Βασίλη, περιοχή τῶν Ἁγ. Σαράντα), 20. Ὑζμπερίς (Τίρανα), 21. Μινιέρες (Μπουλκίζα), 22. Στό Σπάτς (Μιρντίτε), 23. Στό Κιάφε Μπάρι (Ποῦκε), 16 24. Μπάτερ (Μάτ),25. Τσιμέντο (Αὐλώνα), 26. Κριπόρε (Αὐλώνα), 27. Ἀβιατσιόνι (Μπεράτ), 28. Ραφινερία (Μπάλς), 29. Γκράμσι (Λιοζιανίτ), 30. Ντερτίμι (Τίρανα), 31. Ρίνας (Τίρανα), 32. Ἀρτιζανάτι (Τίρανα), 33. Ντερτίμι (Ἀργυροκάστρο), 34. Ντερτίμι Φέρμε (Λέζια), 35. Ντερτίμι (Λιάτς), 36. Γκιάντρι (Σκόδρα), 37. Στή Τοροβίτσα (Λέζια), 38. Φοῦσε Κρούγιε, 39. Σέμανι, 40. Τσέρμες, 41. Ἐλμπασάνι, 42. Ρέψι, 43. Ζαντρίμε, 44. Σκροφοτίνα, 45. Στο Μπάλς, 46. Λιάτς.

Σύνολο 46 στρατόπαιδα…

Σέ αὐτά τα στρατόπεδα ἐξοντώσεως, ὑποφέρανε οἱ Ἀλβανοί Πολίτες ὡς ἐχθροί τοῦ λαοῦ, ἀπό τό 1945 καί μέχρι τό 1991, ἐνῶ οἱ Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου ἦταν τριπλά κατατρεγμένοι, ἦταν ἐθνικά ἰδεολογικά και θρησκευτικά.

Βέβαια γιά τά ἀνατριχιαστικά γεγονότα καί γιά ὅσα ὑπέστη ὁ Ἑλληνισμός τήν περίοδο τῆς τυραννίας, πληρέστερη ἐνημέρωση θά γινόταν ἄν ἦταν ἐφικτό νά ἀκούγονταν οἱ φωνές ἀγωνίας καί οἱ ὁμολογίες τῶν χιλιάδων βασανισμένων μελλοθανάτων ἡρώων μας, τῶν ὁποίων δέν ἔχει βρεθεῖ οὔτε τάφος.

Ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων τώρα πιά, ἐφαρμοζόταν μέ ἄνεση σχέδιο γενοκτονίας. Θά ἀναφέρω  κάποιες ἀπό τίς πρακτικές:

1.Ἀνακάλυψη ὁμάδων καί καταδίκες μέ κατηγορίες γιά συνεργασία μέ τό Α2 καί τήν Ἑλληνική Ἀσφάλεια.

2.Αὐθαίρετη ἀφαίρεση τῆς Ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἀπό κατοίκους ὁλόκληρων περιοχῶν. 

3.Ἐξαφάνιση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τό Π. Γ. τοῦ Κ. Κ. Α. Μέχρι καί τό 1948, τό Πολιτικό Γραφεῖο (ΠΟΛΙΤΜΠΥΡΟ) τοῦ Κ.Κ.Α. ἀποτελοῦνταν σέ δύο ἴσα μέρη, ἀπό Ἀλβανούς Μουσουλμάνους καί Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Μετά ὁ Χότζα ἐξαφάνισε τούς Ἕλληνες καί γιά τούς τύπους τοποθέτησε μόνον ἕναν, τόν Χειμαραῖο Σπύρο Κολέκα, τόν ὁποῖο ἄφησε μέχρι τό 1991.

Ποιός κυβερνᾶ σήμερα τήν Ἀλβανία; Ὁ Ἔντι Ράμα,  ἀνηψιός τοῦ Σπύρου Κολέκα.

4.Χαρακτηρισμός τῶν πλουσίων χωρικῶν, ὡς «κουλάκων». Βάσει Σοβιετικῶν προτύπων χαρακτήρισε τούς πλούσιους χωρικούς «κουλάκους», δηλαδή (ἀνθρώπους πού πλούτισαν μέ τήν ἐκμετάλλευση τοῦ λαοῦ). Ἔπειτα τούς έπαιρνε ὅλα τά ὑπάρχοντα καί τούς εξόριζε στήν κεντρική καί βόρεια Ἀλβανία.

5.Ἐκτοπισμός Ἑλληνόβλαχων καί ἐξόντωσή τους. Σέ αὐτούς ἀρχικά κολεκτιβοποίησε τό βιός τους, (δεκάδες χιλιάδες γιδοπρόβατα), καί ἔπειτα ἀκολουθοῦσε ἡ καταδίκη τους κατά ὁμάδες ὡς πράκτορες τῆς Ἑλλάδας.

6.Ἐξόντωση στελεχῶν φίλα προσκείμενων στήν Ε. Σ. Σ. Δ. Αὐτό συνέβη μετά τό 1960, ὅταν ἡ Ἀλβανία τά «χάλασε» μέ τήν Σοβιετική Ἕνωση.

7.Ἐξαφάνιση χωριῶν ! Ἡ δικτατορία, ἐξαφάνισε ὁλόκληρα Ἑλληνικά χωριά. Ὅπως τό χωριό Περδικάρι τῆς Ἐπαρχίας Δελβίνου, τό ὁποῖο τό σκόρπισαν στήν κεντρική Ἀλβανία. Ἀντικατέστησαν τά ἐξαφανισμένα Ἑλληνικά χωριά μέ τή δημιουργία καινούργιων χωριῶν μέ Ἀλβανούς κατοίκους. Στήν Περιφέρεια τῆς Χιμάρας ἀκολούθησαν ἄλλη τακτική. Στίς γύρω περιοχές δημιούργησαν πολλά στρατόπεδα καί ἐγκατέστησαν ὡς μόνιμους κάτοικους ἐκεῖ τά μέλη πολλῶν δεκάδων οἰκογενειῶν ἀλβανῶν ἀξιωματικῶν πού ὑπηρετοῦσαν στά κοντινά στρατόπεδα.

8. Μετονομασία δεκάδων ἑλληνικῶν τοπωνυμίων στίς ἐπαρχίες τῆς Β. Ἠπείρου, δίδοντας σ` αὐτές ἀλβανικά ὀνόματα.

9.Ὅπως καί τό 1933, ἀλλά τώρα πιό μεθοδευμένα, ἔκλεισαν τά Ἑλληνικά σχολεῖα στίς πόλεις τῆς Β. Ἠπείρου καί συρρίκνωσαν τίς ὧρες διδασκαλίας τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας στά ἐναπομείναντα σχολεῖα τῆς χαρακτηριζόμενης «μειονοτικῆς ζώνης». Ὅπου ἀλλοῦ ὑπῆρχαν Ἕλληνες, (π.χ. 25.000 ζοῦσαν στά Τίρανα), δέν διδάσκονταν οὔτε λέξη στήν ἑλληνική γλῶσσα.

10 Ἀλβανοποίηση τῶν ἑλληνικῶν ὀνομάτων .

11.Ἡ δικτατορία χτύπησε καί τόν βασικό πυλώνα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τήν Ὀρθοδοξία. Οἱ Ἱεροί Ναοί καί τά Μοναστήρια ἔκλεισαν. Οἱ ἱερεῖς συλλαμβάνονταν, ὁδηγοῦνταν στά στρατόπεδα καί στά ἐκτελεστικά ἀποσπάσματα ὡς πράκτορες τῆς Ἑλλάδας.

12.Παραπληροφόρηση. Ὁ καθένας ἔδειχνε, ὅπως μποροῦσε τήν πίστη του στό κόμμα. Πρόδιδε τόν ἀδελφό, τόν πατέρα, ἔδινε ἀναφορές γιά γνωστούς, φίλους καί γείτονες. Ἀποτέλεσμα, γενική ἀνασφάλεια καί δημιουργία τῆς ἐντύπωσης πώς εἶναι ἀδύνατον νά ξεφύγεις ἀπό τά νύχια τῆς Σιγκουρίμι.

13.Ἐθνική συρρίκνωση. Τελικά περιόρισε τήν ἀναγνώριση τῶν Ἑλλήνων μόνον στούς κατοίκους 99 χωριῶν, τά ὁποῖα ἐκτείνονταν γεωγραφικά στίς περιοχές τῶν Ἁγ. Σαράντα, Ἀργυροκάστρου, Δελβίνου καί σέ τρία χωριά τῆς Πρεμετῆς. Τήν Βλαχοϋψηλοτέρα, τήν Βαλοβίστα καί τήν Τσαρτσόβα.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ

ΔΙΑΒΙΩΣΗ, ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ, ΥΓΕΙΑ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Παράλυση τῆς ἀνάπτυξης καί ἐθνική συρρίκνωση...

Σήμερα, δυσκολεύεται τόσο ἡ ἐπιστροφή τῶν Β. Ἠπειρωτῶν στήν ἰδιαιτέρα τους πατρίδα, ὅσο καί ἡ διαμονή τῶν ἐναπομεινάντων ἐκεῖ Ἑλλήνων.

Προβλήματα ἰδιοκτησίας γῆς. Ἀκόμη χρησιμοποιοῦνται παράνομοι τίτλοι ἀπό ἀλβανούς πολίτες καί ἔτσι διεκδικοῦνται γεωργικές περιουσίες καί βοσκοτόπια τῶν Ἑλλήνων τῆς Β. Ἠπείρου.

Ἀδιαλλαξία. Ἀκόμα δέν ἔχει καταργηθεῖ ὁ ὅρος «μειονοτικές ζῶνες».

Παλιές πρακτικές. Οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις καί ἡ Ἀλβανική Βουλή δέν ἔχουν ἄρει ἀκόμα τό νόμο τοῦ 1946, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ἀφαιρέθηκε μέσα σέ μία νύχτα ἡ Ἑλληνική ἐθνικότητα τῶν Ἑλλήνων κατοίκων τῆς Χιμάρας.

Διαστρέβλωση Ἱστορίας. Τά ΜΜΕ τῆς Ἀλβανίας χαρακτηρίζουν τούς Β. Ἠπειρῶτες ραγιάδες δούλους, πού ἐπί τουρκοκρατίας ἐγκαταστάθηκαν στά Ἀλβανικά ἐδάφη.

Ἀλλοίωση τῆς ἐθνικῆς καί πολιτιστικῆς μας ταυτότητας. Διακηρύσσεται στήν Ἀλβανική Δημόσια Παιδεία, ὅτι ἡ φυσική προέκταση τῆς Ἀλβανίας φτάνει μέχρι τήν Ἄρτα καί ὅτι ὁ ἀπώτερος στόχος τῆς Ἀλβανίας εἶναι ἡ ἑνοποίηση τῶν ἀλβανικῶν ἐδαφῶν.

Πληθυσμιακή ἀλλοίωση. Σκόπιμα καί συστηματικά κάνουν ὅ,τι εἶναι δυνατόν γιά νά ἐγκαταστήσουν χιλιάδες Ἀλβανούς ἀπό διάφορες περιοχές τῆς Ἀλβανίας καί ἔτσι σταδιακά νά ἀλλοιωθεῖ ἡ δημογραφική φυσιογνωμία τῶν περιοχῶν μας.

Κλίμα ἀνασφάλειας καί φόβου. Συστηματικά καί μέ συντονισμένες ἐνέργειες κλοπῆς καταστρέφουν τίς ἰδιωτικές περιουσίες τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν.

Προσβολή τῆς μνήμης τῶν ἡρώων νεκρῶν μας.

Θρησκευτικός Φανατισμός.

Ἀκόμα καί σήμερα τό ἀλβανικό κράτος δηλώνει ὅτι ὁ ἑλληνικός πληθυσμός ἀνέρχεται σέ ἐλάχιστες χιλιάδες. Βέβαια αὐτό οὐδόλως ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα.

Κλίμα Τρομοκρατίας. Ἔχουν καταρτίσει μαῦρες λίστες μέ ὀνόματα ἀγωνιστῶν Β. Ἠπειρωτῶν. Προβαίνουν ἀκόμα καί σέ δολοφονίες, ὅπως συνέβη τό 2010 μέ τή δολοφονία τοῦ Χιμαραίου Ἀριστοτέλη Γκούμα μόνο καί μόνο γιατί μιλοῦσε Ἑλληνικά.

Αὐτή ἡ κατάσταση ἔχει διαχρονικό χαρακτήρα. Ἔτσι σήμερα, 28/10/2018, δολοφονοῦν τόν Ἐθνομάρτυρα Κωνσταντῖνο Κατσίφα.

Ἀπό αὐτά καί ἀπό ἄλλα πολλά, συμπεραίνουμε ὅτι οἱ παράγοντες πού συνδέονται μέ τό Βορειοηπειρωτικό ἐξελίσσονται ἀρνητικά καί συνεχῶς ἀποδυναμώνεται ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ ἀντιπροσώπευσή του στό Ἐσωτερικό ἀλλά καί στό Ἐξωτερικό.

 Ὁ κύριος παράγοντας, πού θά μποροῦσε νά κινήσει τά νήματα γιά τή σωτηρία τῆς Β. Ἠπείρου εἶναι ἡ Μητέρα Πατρίδα καί τό (ἀνύπαρκτο) ἐνδιαφέρον της…

Τά οἰκονομικά θέματα δέν πρέπει καί δέν μποροῦν νά ὑπερισχύουν τῶν ἐθνικῶν θεμάτων. Διαφορετικά, στό κοντινό μέλλον θά ἔχουμε Βόρειο Ἤπειρο χωρίς Ἕλληνες.

Ἡ Βορειοηπειρωτική ὑπόθεση δέν εἶναι θέμα μόνο τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων, εἶναι ἐθνικό ζήτημα καί ὀφείλει νά τό χειριστεῖ καί νά τό λύσει ἡ Ἑλλάδα.

Βόρειος Ἤπειρος δέν νοεῖται χωρίς τήν ἕνωσή της μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Κάθε ἄλλη λύση θά μετατρέψει τήν Βόρειο Ἤπειρο σέ κουφάρι χωρίς πνεῦμα.

Αὐτή ἡ ἱερή ἀλήθεια δέν διδάσκεται στά σχολεῖα καί ἀποκρύπτεται ἀπό τό πολιτικό κατεστημένο τῆς χώρας. Εἶναι ἀποδεδειγμένο, πώς ὅταν γίνεται γνωστή αὐτή ἡ πραγματικότητα, οἱ νέοι κατανοοῦν καλύτερα τά γεγονότα ἀπό τούς ἐνήλικες. Τά παιδιά πονοῦν ἀφάνταστα ὅταν μαθαίνουν γιά τό δράμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν.

Τουλάχιστον ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1980, ὅποιος στήν Ἑλλάδα, τολμοῦσε καί μίλαγε γιά τά βάσανα τῶν ἀδερφῶν Βορειοηπειρωτῶν, χαρακτηριζόταν φασίστας καί ὑβριζόταν ἀπό τούς νοσταλγούς τοῦ σοσιαλιστικοῦ παραδείσου τῆς Ἀλβανίας. Ἑκατοντάδες νεαροί ὅταν ἄκουγαν τό φλογερό λόγο τοῦ ἀοιδίμου Σεβαστιανοῦ καί ἐνημερώνονταν γιά τό Γολγοθᾶ τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἔκαναν τήν ἐπανάστασή τους.

Γιά τούς πατριῶτες αὐτοί οἱ νεαροί εἶναι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα  τοῦ ἀοιδίμου Σεβαστιανοῦ.

Δυστυχῶς, οἱ μειοδοτικές πράξεις τῶν Ἑλληνικῶν Κυβερνήσεων εἶναι πάμπολλες, ὅμως δέν μπορῶ νά μήν ἀναφερθῶ, τουλάχιστον σέ μία ἀπό αὐτές.

Ἀναφέρομαι σ` αὐτά πού συνέβησαν τό 1946, μετά τήν λήξη τοῦ Β` Παγκοσμίου Πολέμου.

Τόν Ἰούλιο τοῦ 1946 πραγματοποιεῖται στό Παρίσι ἡ Διάσκεψη τῶν Τεσσάρων Νικητριῶν Δυνάμεων τοῦ Β` Παγκοσμίου Πολέμου, ὅπου θά ἐκρίνοντο οἱ διεκδικήσεις τῶν διαφόρων κρατῶν. Στήν ἐν λόγῳ διάσκεψη, ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση θέτει ἐπισήμως τό ζήτημα τῆς Ἑνώσεως τῆς Βορείου Ἠπείρου μέ τήν Ἑλλάδα. Τό θέμα προωθεῖται στούς Ὑπουργούς Ἐξωτερικῶν τῶν νικητριῶν Μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Ἀγγλία, Γαλλία) καί ἐγγράφεται στήν πρός συζήτηση ἡμερήσια διάταξη (3/8/1946). Σύμφωνα μέ τή Σύσκεψη τοῦ Συμβουλίου τῶν Τεσσάρων Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν (4/11/-12/12/1946), πού πραγματοποιήθηκε στήν Νέα Ὑόρκη, ἡ ἀπόφαση γιά τό ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ παρέμεινε ἐκκρεμής γιά νά συζητηθεῖ μετά τή λύση τοῦ Αὐστριακοῦ καί τοῦ Γερμανικοῦ.  Τό Αὐστριακό ἐπιλύθηκε τό 1955 καί τό Γερμανικό τό 1990 μέ τήν ἐπανένωση τῆς Γερμανίας.

 Τό ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ παραμένει ἀνοικτό καί ἀπαιτεῖται ἡ υἱοθέτση Ἐθνικῆς Στρατηγικῆς γιά τήν προβολή του σύμφωνα μέ τήν Ἱστορία καί τό Διεθνές Δίκαιο.

Ποιοί καί πότε θά μᾶς δώσουν τήν ἀπάντηση στό ἐρώτημα: Γιατί τό 1990 – 1991, ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση δέν σεβάστηκε τά συμφωνηθέντα τοῦ Συμβουλίου Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων καί δέν ἔθεσε τό ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ; 

Τό ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ εἶναι ἐκκρεμές καί μπορεῖ νά τεθεῖ πρός ἐπίλυση σέ κάθε διεθνῆ ὀργανισμό.

Δέν ὑπάρχει καμιά ἄλλη μεταπολεμική πράξη πού νά κατοχυρώνει νομικά τό γεγονός ὅτι ἡ Βόρειος Ἤπειρος παραμένει τμῆμα τῆς Ἀλβανίας.

Ἡ μεθοριακή γραμμή μεταξύ Ἑλλάδας καί Ἀλβανίας ὑφίσταται μόνο de facto και ὄχι de jure». Αὐτή τήν τραγική ἀλήθεια, τήν ακούγαμε μόνο ἀπό τά χείλη τοῦ ἀειμνήστου Σεβαστιανοῦ, δέν ἔχει ἀναφερθεῖ ἀπό κανέναν πολιτικό τῆς χώρας. Λές καί οἱ πολιτικοί ἀπό ὅλους τούς χώρους ἔχουν κάνει μιά μυστική συμφωνία σιωπῆς – προδοσίας!!!

Τότε κατά τῆς κυριαρχίας τῆς Χοτζικῆς κλίκας, ὁ Ἑλληνισμός τῆς Βορείου Ἠπείρου ὀνειρευόταν τήν ἡμέρα τῆς δικαίωσης ἀπό τή Μητέρα Πατρίδα, καί γι’ αὐτό μέ μεγάλες θυσίες διαφύλαξε τήν Ἑλληνική του ταυτότητα.Ὅμως τό Ἑλληνικό Κράτος δέν θέλει νά ἔχει ΔΟΓΜΑ γιά τό Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα καί ὡς ἐκ τούτου δέν γίνεται σοβαρή δουλειά.

Σήμερα ἡ Μητέρα Πατρίδα μας ἔχει σκοτώσει τά ὄνειρα. Σύμμαχος τῶν ἀγωνιστῶν εἶναι μόνο ὁ Θεός.

Κάνουμε ἔκκληση σέ ὅλες τίς πολιτικές δυνάμεις τῆς χώρας νά πράξουν τό καθῆκον τους καί νά σταματήσουν τήν ἀπώλεια καί τήν καταστροφή τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Εἴμαστε ἄξιοι ἀπόγονοι ἡρώων ἐθνικῶν Εὐεργετῶν, ὅπως τῶν: Ἀποστόλου Ἀρσάκη, Εὐαγγέλου καί Κωνσταντίνου Ζάππα, Γεωργίου καί Χρήστου Ζωγράφου, Ἰωάννη Μπάγκα, Σίμωνος Γεωργίου καί Σίμωνος Σίνα· ὅλοι τους κατάγονται ἀπό τά ματωμένα χώματα τῆς Β. Ἠπείρου.

Σήμερα, λόγω τῆς ἀπόκρυψης τῆς πικρῆς ἀλήθειας, ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἄγνοια αὐτῆς τῆς Βορειοηπειρωτικῆς τραγωδίας τῶν δύο ὄψεων.

Ἐλπίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι οἱ ἑπόμενες γενιές,  θά σταθοῦν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί θά ἀνταπεξέλθουν στό ἀκέραιο στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν.

Τό ὄνειρο θά γίνει πραγματικότητα!

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ πού εἴχατε τήν ὑπομονή καί μέ ἀκούσατε, ἀλλά πρίν κλείσω, θά ἤθελα νά μοιραστῶ μαζί σας κάποιες ἐμπειρίες πού ἐπιβεβαιώνουν τίς δύσκολες στιγμές πού βιώσαμε οἱ Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ Γ. ΛΑΖΑΡΟΥ (ΡΩΜΑΝΙΣΤΙ ΒΑΛΚΑΝΟΛΟΓΟΥ), ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, Τόμος Δ`, Ἀθήνα 2010, σς. 329-330

«...Ἡ Βόρειος Ἤπειρος Ἑλληνική καί μέ παμμέγιστη ἀλβανική μαρτυρία, λόγια κάποιου διαπρεποῦς, ἀληθινά διακεκριμένου ἀξιωματούχου τῆς γειτονικῆς μας Ἀλβανίας συγγραφέα ἑνός διαφωτιστικοῦ γαλλογλώσσου δημοσιεύματος, πού ἐπιγράφεται L` orient de` Balcanice et L` Albanie, δηλαδή Ἀποβαλκανοποιημένη Ἀνατολή καί ἡ Ἀλβανία. ...Συγγραφέας εἶναι ὁ Ἀλβανός Basri Bey, ὁ ὁποῖος εἶχε διατελέσει βουλευτής στό Ὀθωμανικό Κοινοβούλιο, Πρόεδρος τῆς Δεύτερης Ἐθνικῆς Ἀλβανικῆς Κυβερνήσεως καί Ἀναπληρωτής Ἀρχηγός τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐξουσίας (1915 – 1916).  Συγκεκριμένα δημοσιεύει καί τά ἑπόμενα: «Μέ τόν ἀρχέγονο μικρό λαό της, διαιρεμένο σέ τρεῖς μεγάλες θρησκεῖες, ἡ Ἀλβανία ἕως τώρα στερεῖται ἐθνικῆς συνειδήσεως, κάθε κίνημά της ἐθνικό εἶναι ἐπίπλαστο, εἰσαγόμενο ἀπό τό ἐξωτερικό πρό πάντων ἀπό τή Βιέννη. Ἀναγνωρίζουμε τόν Ἑλληνικό χαρακτήρα τῆς Νότιας Ἀλβανίας ὅπου τό ὑπεραιωνόβιο πολιτιστικό ἔργο τῶν σχολῶν της κυριαρχεῖ ἠθικά καί ἐθνικά».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ