ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Ἀμαρούσιον 5-9-2018

Μακαριώτατε πάτερ καί Δέσποτα,
Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος
κ. Ἱερώνυμε.

Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν δεξιάν Σας.

Συχωρέστε με γιά τήν ἀναδημοσίευση τεσσάρων παρελθόντων κειμένων μου γιά τό πολύ σοβαρό θέμα τοῦ γάμου τῶν κληρικῶν καί δή τῶν ἐν χηρείᾳ ἤ ἐν διαζεύξει.

Ἀσφαλῶς καί δέν ἔχω τή θεόπνευστη διάκριση τῶν ἁγίων κληρικῶν τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Θρηνῶ καί ὀδύρομαι γιά τίς περιπτώσεις τῶν ἀδελφῶν κληρικῶν πού ὑφίστανται τήν ὡς ἄνω δοκιμασία, ἀπό την ὁποία μύρια ἄλλα δεινά ἀπορρέουν. Γιά νά μήν ἐπιτρέπει ὅμως ἡ ἁγιωτάτη Ἐκκλησία μας, τό ζωντανό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό δεύτερο Γάμο, σημαίνει ὄχι ἀναισθησία καί ἀδιαφορία, ἀλλα μείζονα ἀγάπη, ἰδιαίτερη στοργή, πρόσκληση σέ ἐν Χριστῷ προβιβασμό καί φιλανθρωπότερο τρόπο οἰκογενειακοῦ βίου, σταυρικό μέν, ἀλλά καί γεμάτο ἀπό θεία παρηγορία ἀσυλλήπτων θεανθρωπίνων διαστάσεων, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο.

Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου
ἐφημερίου Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

Μαρούσι 3-9-2018

Ἀνακομιδή λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ

Μετά ἀπό τά ἔκτακτα καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα καί τό δαπανηρότατο φόρο αἰφνιδίου ἁρπαγῆς πολλῶν ἀδελφῶν μας πρός τό φρικτό θάνατο, πολύ καθυστεριμένα, ὡς ἐξ ὕπνου ἐγειρόμενοι, δηλώνουμε τήν ἀρχή μετανοίας μας πρός τόν ἐν Τριάδι Κύριο γιά τήν ἠθελημένη ἀποστασία μας ἀπό τό ἅγιο θέλημά Του. 

Μετανοοῦμε γιατί, χωρίς ὑπευθυνότητα, ὡς ἔνδοξος λαός ἐνδόξων φιλοθέων καί φιλανθρώπων ἡρώων καί ἁγίων, μέ τήν ψῆφο μας φέραμε στήν ἐξουσία τῆς πατρίδος μας ἀθέους, οἱ ὁποῖοι μεταλλάχθηκαν σέ μισοθέους καί μισανθρώπους.  Ἀπίστευτα μνημόνια, βαρύτατοι φόροι, ἀνήλεο σφυροκόπημα τοῦ λαοῦ πιστο­ποιοῦν τή μισανθρωπία τῶν κυβερνώντων.

Πρωτ. Βασιλείου Κοκολάκη,
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ)

Ἄλλο ἕνα βιβλίο τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ κυκλοφόρησε, ¨Σεξουαλικός προσανατολισμός καί ταυτότητα φύλου. Οι απαντήσεις ...και οι άνθρωποι¨, τό ὁποῖο ἀπαιτοῦσε ὀφειλόμενη κριτική, τήν ὁποία καί πραγματοποίησα, ἀφοῦ πρῶτα μελέτησα ἐπισταμένως τά ὅσα γράφει.

Πρίν τήν ἀνάγνωση ὅμως τῆς κριτικῆς, θέτω κάποιες προϋποθέσεις:

Ἄν κάποιος νομίσει πώς εἶμαι προκατειλημμένος, ἄς μήν εἶναι τουλάχιστον καί ἐκεῖνος μέ μένα. Δέν ἔχω κάτι προσωπικό μέ τόν συγγραφέα, ἁπλῶς ἀντικειμενικά κριτικάρω τά ὅσα γράφει.

Ἄν κάποιος θεωρήσει πώς τά ὅσα θά διαβάσει στήν παροῦσα κριτική ἀποτελοῦν μία φονταμενταλιστική ἐμμονή σέ στερεότυπα μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς, θέλω νά πιστεύω πώς δέν θά θεωρεῖ στερεότυπη ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν ἑλληνική σύνταξη τῆς προτάσεως πού χρησιμοποίησα γιά νά ἐκφράσω αὐτήν μου τή σκέψη. Οὔτε καί φονταμελιστική στάση τό νά χρησιμοποιῶ αὐτήν τή συγκεκριμένη σύνταξη καί γραμματική. Νισάφι πιά! Θυμίζει αὐτήν τήν ἀρρωστημένη κατάσταση πού τήν ἐντοπίζει καί ὁ συγγραφέας γιά ἄλλο θέμα καί σέ ἄλλο πλαίσιο (σελ. 86) -στόν ὅρο ὁμοφοβία- κατά τήν ὁποία ὅλοι οἱ δισταγμοί στό νά σκεφθεῖς, πεῖς, πράξεις κάτι, θεωροῦνται ὁμοφοβίες.