ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ: «Ἐλευθερία ἤ Ὑποχρεωτικότητα, ἡ εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας»
Στίς 15/1/2022 πραγματοποιήθηκε διαδικτυακή ἡμερίδα τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν μέ τή συνδιοργάνωση τῆς Ἑνωμένης Ρωμιοσύνης καί τοῦ κινήματος «Μαμά, Μπαμπάς καί Παιδιά» μέ θέμα «Ἐλευθερία ἤ Ὑποχρεωτικότητα, ἡ εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας». Ἡ ἡμερίδα μεταδόθηκε ζωντανά ἀπό τό διαδικτυακό κανάλι τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν στό youtube.
Στήν ἡμερίδα παρουσιάστηκαν τεκμηριωμένες εἰσηγήσεις ἀπό τούς κυρίους Κωνσταντῖνο Βαθιώτη, τέως καθηγητή τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ ΔΠΘ, Ἀργύρη Νταλιάνη, καρδιολόγο, Εὐγένιο Μπαϊραμίδη, χειρουργό, καί Ἀναστάσιο Πολυχρονιάδη, θεολόγο.
Τά πορίσαματα τῆς ἡμερίδας συνοψίζονται στά ἑξῆς:
Ἡ ὑποχρεωτικότητα στήν ἰατρική πράξη εἶναι πλήρως ἀντίθετη μέ τήν ἰατρική δεοντολογία, διότι θίγει τήν ἐλευθερία τῆς βούλησης τοῦ ἀνθρώπου στόν πυρήνα της, χωρίς μάλιστα νά λαμβάνεται ἡ ἰδιαιτερότητα τῆς ὑγείας κάθε ἀνθρώπου, οὔτε ἡ συνταγματική ἀρχή τῆς ἀναλογικότητας.
Στήν περίπτωση τοῦ ἐμβολιασμοῦ κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅπου ὁ ἐμβολιασμός δέν παρέχει ἀποστειρωτική ἀνοσία, δηλαδή δέν καλύπτει ἀπό τή νόσηση καί τή μετάδοση καί ὡς ἐκ τούτου δέν παράγει τεῖχος ἀνοσίας, πολλῶ δέ μᾶλλον στήν περίπτωση τῆς μετάλλαξης «ὄμικρον» ὅπου στήν πραγματικότητα πρόκειται γιά νέο ἰό, ἡ ἐμμονή γιά τήν ἐπιβολή τῶν ἐμβολιασμῶν δέν βρίσκει πειστική ἐξήγηση. Καί ἐνῶ γίνεται σκληρή προσπάθεια ἀπό τήν κυβέρνηση γιά αὔξηση τῶν ἐμβολιασμῶν μέ τά ὑπάρχοντα ἐμβόλια μέσα ἀπό διάφορες μορφές ὑποχρεωτικότητας, οἱ μεγάλες φαρμακευτικές ἑταιρεῖες προαναγγέλλουν νέα ἐμβόλια πού θά καλύπτουν τή μετάλλαξη «ὄμικρον», ὁμολογώντας ἐμμέσως ὅτι τά σημερινά ἐμβόλια δέν τήν καλύπτουν.
Ἑνα ἀκόμη σημεῖο πού καταδεικνύει ἀντιεπιστημονική τήν ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐμβολιασμοῦ κατά τῆς covid 19, εἶναι ὅτι κατά τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας ἡ ἐλάχιστη χρονική περίοδος γιά κανονική ἔγκριση ἑνός ἐμβολίου εἶναι τά 10 ἔτη, ἐνῶ γιά ἔγκριση εἰδικῶν συνθηκῶν τά 5 ἔτη. Γιά αὐτό καί στήν πανδημική φάση, τό ζητούμενο εἶναι νά καταλήξουμε στήν ἐνδημική φάση, ἑστιάζοντας στά ἑξῆς: α) ἐπιδημιολογικές μελέτες γιά τά εὐάλωτα τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ καί λήψη μέτρων σέ συνδυασμό μέ τήν ὑποστήριξη τῆς πρωτοβάθμιας φροντίδας καί ἐκμετάλλευση τῆς φυσικῆς ἀνοσίας, β) ἀνάπτυξη θεραπειῶν, γ) ἐρευνητικές προσπάθειες γιά τήν ἀνάπτυξη ἐμβολίων μέ τίς προβλεπόμενες προδιαγραφές, ὥστε τήν κατάλληλη χρονική περίοδο μετά τήν ἐνδημική φάση, νά ἔχει ὄφελος ὁ ἐμβολιασμός.
Τό γεγονός ὅτι τό ἐμβόλιο δέν ἀποκλείει τή νόσηση καί τή μετάδοση τοῦ covid-19 καταδεικνύει ὅτι ἡ ἀναστολή ἐργασίας στήν ὁποία ἐτέθησαν ἀπό τόν περασμένο Σεπτέμβριο οἱ ὑγειονομικοί λειτουργοί τῆς χώρας πού ἐπέλεξαν νά ἀπέχουν ἀπό τό συγκεκριμένο ἐμβολιασμό, δέν ἔχει ἐπιστημονική βάση καί ὡς ἐκ τούτου ἀποτελεῖ δυσμενῆ διάκριση τοῦ κράτους εἰς βάρος τους. Τήν ἴδια στιγμή, ἐμβολιασμένοι ὑγειονομικοί λειτουργοί πού νόσησαν μέ covid-19 καλοῦνται νά ἐπανέλθουν στά καθήκοντά τους, μόλις 5 ἡμέρες μετά τή νόσηση, γεγονός πού ἀποτελεῖ πολύ μεγάλο κίνδυνο γιά τή διασπορά τῆς νόσου στά νοσοκομεῖα.
Ἀποδεικνύεται ἔτσι, ὅτι οἱ ἀναστολές τῶν ἀνεμβολίαστων ὑγειονομικῶν, ὄχι μόνο δέν ἀνέκοψαν τήν μετάδοση, ἀλλά ἀποδυνάμωσαν τό ἤδη ὑποστελεχωμένο Ἐθνικό Σύστημα Ὑγείας, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑποβαθμιστεῖ σημαντικά ἡ ποιότητα τῶν ὑπηρεσιῶν ὑγείας καί νά αὐξηθοῦν οἱ δεῖκτες διασωληνώσεων καί θανάτων. Ἰδιαίτερα μέ τή μεταδοτικότερη μετάλλαξη «ὄμικρον» νόσησε μεγάλος ἀριθμός ἐμβολιασμένων ὑγειονομικῶν, ἀφήνοντας ἀκόμα μεγαλύτερα κενά στά νοσοκομεῖα.
Ὑπό τό πρίσμα τῶν ἀνωτέρω, πολλές κυβερνήσεις ἀποσύρουν τά μέτρα ἔμμεσης ἤ ἄμεσης ὑποχρεωτικότητας, γιά νά ἐναρμονιστοῦν στήν πραγματικότητα καί στά ἐπιστημονικά δεδομένα, τή στιγμή ὅπου στήν Ἑλλάδα ἡ φανερή ἤ ἀφανής ὑποχρεωτικότητα ἐπεκτείνεται.
Στίς ἡλικίες τῶν ἄνω τῶν 60, ὅπου ἐπιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 100 εὐρώ μηνιαίως, δέν λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν ἡ κατάσταση ὑγείας κάθε πολίτη, ἀλλά ἐπιβάλλεται μία δυσβάστακτη ποινή μέ καθαρά τιμωρητικό σκοπό.
Στό ἐν λόγῳ χαράτσι, δέν ἐλήφθη οὐδόλως ὑπ’ ὄψιν ἡ ἀρχή τῆς ἀναλογικότητας, ἀφοῦ δέν προκρίνονται ἐναλλακτικές λύσεις, ὅπως ἡ πρόσβαση στά φάρμακα γιά τήν καταπολέμηση τοῦ covid 19 πού ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπό τόν Εὐρωπαϊκό Ὀργανισμό Φαρμάκων, διότι κατά δημόσια ὁμολογία θεσμικοῦ προσώπου τῆς Κομισιόν, προηγεῖται ἡ ἐμβολιαστική προσπάθεια.
Γενικότερα ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός θεσπίστηκε χωρίς νά συνεξεταστοῦν τά ἰατρικά καί νομικά κριτήρια πού συγκαθορίζουν τή συνταγματικότητα ἤ μή τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ, δηλαδή ἡ θνητότητα τῆς νόσου, ἡ μεταδοτικότητά της, τό ποσοστό λοίμωξης μετά τή μόλυνση, οἱ ἐμφανιζόμενες ἐπιπλοκές τῆς νόσου, ἡ προστασία πού παρέχει ὁ ἐμβολιασμός ἔναντι τῆς νόσου, ἡ συχνότητα καί ἡ σοβαρότητα τῶν ἐπιπλοκῶν τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ὁ ἐλάχιστος ἀριθμός τῶν πολιτῶν πού πρέπει νά ἐμβολιαστοῦν γιά νά μειωθεῖ ἡ θνητότητα, ἡ διάρκεια τῆς ἀνοσίας τῶν ἐμβολιασθέντων, ἡ ἀνάγκη μεταγενέστερης ἀνανέωσης τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ὁ ἐξαιτίας τοῦ μαζικοῦ ἐμβολιασμοῦ κίνδυνος νά μετατεθεῖ ἡ ἐμφάνιση τῆς νόσου σέ ἑπόμενες δεκαετίες ἤ νά ἐμφανιστοῦν μεταλλάξεις.
Ἀντιθέτως, χωρίς πειστική αἰτιολογία, προκρίνεται ἕνας καταναγκαστικός πατερναλισμός, ἕνας ἀπειλητικός ἐξαναγκασμός τῶν πολιτῶν σέ πράξεις πού δέν ἐπιθυμοῦν καί οἱ ὁποῖες κρίνονται ἀναγκαῖες γιά τούς ἴδιους, ἀπό εἰδικούς ἐπιστήμονες σέ συνεργασία μέ τίς κυβερνήσεις.
Εἶναι σημαντικό νά τονισθεῖ ὅτι μέσῳ τῆς καταναγκαστικῆς ἰατρικῆς πράξεως τοῦ ἐμβολιασμοῦ παραβιάζεται καὶ ποδοπατεῖται βάναυσα τό αὐτεξούσιο, ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Οὐσιαστικό χαρακτηριστικό τοῦ πλασμένου, κατ΄εἰκόνα καί καθ΄ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ, ἀνθρώπου, εἶναι κατά τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό μαζί μέ τό νοερόν καί τό αὐτεξούσιο. Ὁ δέ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας ταυτίζει τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο, ὅπως διδάσκει ὁ καθηγητής Δογματικῆς Δημήτριος Τσελεγγίδης. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τιμώντας τὸ αὐτεξούσιο τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Βηθεσδᾶ ἐρωτᾶ «θέλεις ὑγιής γενέσθαι;». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ἐπ΄ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί». Ἀκόμα καί γιά τήν ἐλεημοσύνη ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογή εἶναι ἀπαραίτητη : «ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ μὴ ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης».
Τό χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι ἀκολουθώντας τόν κρατικό καταναγκασμὸ πολλοί ἐκ τῶν ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας μας καταπατώντας τό αὐτεξούσιο ἄσκησαν βία σέ ἱερεῖς ἀπειλώντας καὶ στέλνοντας σέ ἀργία καί στέρηση τῆς πνευματικῆς πατρότητος σέ περίπτωση ἀρνήσεως ἐμβολιασμοῦ τους. Ἀκόμη χειρότερα πειθαρχώντας στήν κοσμική ἐξουσία ἔγινε προσπάθεια νά ἀπαγορευθεῖ ἡ εἴσοδος στούς ναούς χωρίς τήν ἐπίδειξη πιστοποιητικοῦ ἐμβολιασμοῦ ἤ rapid test. Πρόκειται γιά ἐνέργεια ἀντίθετη πρός τήν διαρκῆ πρόσκληση τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποία ἀπευθύνει πρός ὅλους γιά νά μετάσχουν στό Δεῖπνο τῆς Εὐχαριστίας. Ὅλες αὐτές οἱ ἀποφάσεις εἶναι ἕωλες ἀπό ἱεροκανονικῆς ἀπόψεως, μακριά ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Καταλυτική γιά τή δημιουργία μιᾶς ψευδοθεολογίας πού ἀποδέχεται τόν καταναγκασμό στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ κακόδοξες διδασκαλίες καθηγητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ : α) ἡ γνώμη ὅτι ἡ Θεοτόκος χωρίς ἐλεύθερη συγκατάθεση δέχθηκε τὴ συμμετοχή της στή Σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου (Μιλτιάδης Κωνσταντίνου) καὶ β) ἡ βλασφημία ὅτι δέν προσφέρει τίποτε οὐσιαστικό στό μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπίσεως ἡ Παρθενία τῆς Θεοτόκου, καί ὅτι ὁ Χριστός θά μποροῦσε νά γεννηθεῖ καί ἀπό «μία ἔγγαμη γυναῖκα»! ( Χρυσόστομος Σταμούλης). Αὐτές οἱ αἱρετικές ἀπόψεις καθώς καί ἡ τοποθέτηση τοῦ Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου ὅτι θά προτιμήσει «αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοί θεωροῦν σωστό ἀκόμα κι’ ἄν αὐτό εἶναι ἀντίθετο μέ τό Εὐαγγέλιο»(!), εἶναι ἡ αἰτία ἀποδοχῆς κάθε καταναγκασμοῦ· ἄλλη μορφή καταναγκασμοῦ ἦταν καί ἡ ἐπιβολή τῆς διήμερης ἀντί τριήμερης Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου πού ἔπληξε τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί προσέβαλε αὐτό τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως : «Πιστεύω…εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν…σταυρωθέντα…καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς Γραφάς.
Συμπερασματικά προκύπτει ἀπό τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν ὅτι εἶναι προϋπόθεση ὑπαρκτική τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τό αὐτεξούσιό του, ἡ δυνατότητα ἐλεύθερης ἐπιλογῆς. Ἀλλιῶς, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ἄβουλο καί ἀνεύθυνο ὄν, γιατί, ὅπως γράφει ὁ ἱερὀς Καβάσιλας «χωρίς ἐλεύθερη γνώμη δέν εἶναι νοητή καμιά εὐθύνη οὔτε γιά ἐπιβράβευση οὔτε γιά τιμωρία». Ποιά εἶναι ἐξάλλου τότε ἐν προκειμένῳ ἡ ἀξία τῆς ὑγείας; Γι’αὐτό, τὸ σύνθημα τῶν ὑγειονομικῶν, πού θυσιαστικά διακονοῦν τήν ὑγεία τῶν συνανθρώπων τους, δέν εἶναι χωρίς περιεχόμενο, ἀλλά ἀντιθέτως νοηματίζει τήν ἀντίστασή τους, πού όφείλει νά εἶναι ἀντίσταση ὅλων μας :
« Δέν ὑπάρχει ὑγεία χωρίς ἐλευθερία».