«Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης»
Χαιρετισμός Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ.
ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ τον π. Βασίλειο Κοκολάκη, Γραμματέα ΕΠΜ, Φιλόλογο.
ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ 30-06-24 ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης
Πολύ σημαντικό, ἐπίκαιρο καί φλέγον τό γενικό θέμα τῆς Ἡμερίδος τῆς ἀγωνιστικῆς σας «Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν».
Στήν πολύκροτη ἐποχή τῆς «Παγκοσμιοποίησης» καί στό καταλυτικό ρεῦμα τῆς «Πανθρησκείας», πού ὑποκινοῦνται ἀπό τήν περιβόητη «νέα ἐποχή» καί τήν σαρωτική τῶν πάντων «νέα τάξη πραγμάτων», ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν» τοῦ μακαριστοῦ Ἱδρυτοῦ της Ἀρχιμ. π.Σαράντη Σαράντου, ἀνυποχωρήτου καί κραταιοῦ ἀγωνιστοῦ καί προασπιστοῦ καί ὑπερμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τῶν ἀκαταλύτων καί διαχρονικῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Γένους μας, ὑψώνει τήν σημαία τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καί τῆς ἁγιοτόκου καί ἡρωοτόκου Πατρίδος μας ὡς ἕνα ἰσχυρό καί ἀκατάβλητο πνευματικό ἀνάχωμα καί τεῖχος.
Ἀσφαλῶς γνωρίζουμε τήν ἔννοια τῆς «Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης» στή γλῶσσα τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «Παγκοσμιοποίησης» καί τί σημαίνει αὐτό γιά τόν σύγχρονο κόσμο καί τά ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ἔθνη καί τούς λαούς : ἰσοπέδωσις τῶν πάντων καί σταδιακή κυριαρχία ἐπί πάντων τοῦ ἀντιχρίστου καί τῶν σκοτεινῶν ὀργάνων του.
Ἡ Ἐκκλησία μας, ὅμως, ἡ Μία καί Μόνη Ἐκκλησία, ἡ Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πρέπει καί ἐπιβάλλεται νά μείνῃ ἔξω καί μακράν ἀπό αὐτό τό κοσμικό καί καταλυτικό πνεῦμα τῆς «Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης», προκειμένου νά διαφυλάξῃ ἄτρωτον καί ἀλώβητον τήν τῶν 20 χριστιανικῶν αἰώνων Ἱεράν καί Ἁγίαν Ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν καί Κληρονομίαν. Νά ποδηγετῆται ἀπό τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τά Ἱερά Δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, τά ὁποῖα ἀπορρέουν ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν, τάς θεοπνεύστους Ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τῶν ὑπ’ αὐτῶν ἐπικυρωθεισῶν Ἁγίων Τοπικῶν Συνόδων, καί τήν Ἁγιοπατερικήν Διδασκαλίαν.
Ἔξωθεν καί ἔσωθεν βάλλεται λυσσωδῶς σήμερον ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία, ἀπό ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς. Ἡ Ἑβραιομασωνία, οἱ σκοτεινές θρησκεῖες καί παραθρησκεῖες καί ὁ ἀθεϊσμός πολεμοῦν ἀσιγήτως ἔξωθεν τήν Ὀρθοδοξία μας. Ἀλλά καί ἔσωθεν, οἱ ὀπαδοί τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Κληρικοί, «θεολόγοι» καί λαϊκοί, καί τῶν λοιπῶν αἱρέσεων καί σχισμάτων, ἐναντιώνονται εἰς τήν Παράδοσιν καί τά ἱερά πιστεύματα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τήν ἐξισώνουν καί τήν ἐξομοιώνουν μέ τίς ἑτερόδοξες καί κακόδοξες ὁμολογίες, τίς ὁποῖες ὀνομάζουν ἐκκλησίες, καί οἱ πρόσφατες ἀποφάσεις καί εἰσηγήσεις τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς γιά τόν Θεολογικό Διάλογο Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν, πού συνῆλθε ἀρχάς τοῦ παρόντος μηνός εἰς τό Μπάρι τῆς Ἰταλίας εἶναι δυσοίωνες καί ἀπογοητευτικές. Ἀποσκοποῦν στήν ἐν καιρῷ ἕνωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τούς Παπικούς, ἐπιχειρώντας νά ἀπαμβλύνουν καί νά ἀπομειώσουν τίς βασικές αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ περί τοῦ Filioque καί τοῦ ἀλαθήτου καί πρωτείου τοῦ Πάπα, παραχωρώντας τό πρωτεῖον εἰς τόν βαρυνόμενον μέ πολλές αἱρέσεις καί κοσμικόν ἄρχοντα τοῦ Βατικανοῦ, ἑπομένως καί σέ κάθε περίπτωσι καθαιρετέον κατά τούς Ἱερούς Κανόνας, Πάπαν.
Ὅσον ἀφορᾶ δέ στό πολύ σοβαρό καί «καυτό» θέμα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ὅταν τηροῦνται ἐπακριβῶς οἱ σχέσεις συναλληλίας, οἱ ὁποῖες κατά τήν περίοδο τοῦ κορωνοϊοῦ παρεβιάσθησαν καί κατεπατήθησαν οἰκτρῶς, μέ τό νά ὑπεραρθῇ προκλητικῶς ὁ «Καισαροπαπισμός», ὅταν, λοιπόν, ὑπάρχη ὁ προσήκων σεβασμός στήν Ἐκκλησία καί τά ἱεροκανονικά καί συνταγματικά δικαιώματά της, τότε ἐξασφαλίζεται μία καλή συμπόρευσις Ἐκκλησίας καί Κράτους, δύο βασικῶν φορέων, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τόν λαόν.
Ἐάν, ὅμως, ἐκτραχυνθοῦν οἱ σχέσεις τῶν δύο αὐτῶν φορέων καί, Θεός φυλάξοι, καταπατοῦνται τά ἱεροκανονικά καί συνταγματικά δικαιώματα τῆς Ἐκκλησίας καί ὑφίσταται ἕναν διαρκῆ καί ἀπηνῆ διωγμόν ἀπό τούς κρατοῦντας, τότε ἡ Ἐκκλησία μας «ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ συνδιασκεψαμένη» θά λάβῃ τίς κρίσιμες καί ἱστορικές Ἀποφάσεις της.
Πάντως, ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Γένους μας, θά ἐξαντλήσῃ πᾶσαν περίπτωσιν ἀποφυγῆς τοῦ ὀδυνηροῦ χωρισμοῦ - ἡ μητέρα ποτέ δέν ἀποχωρίζεται τά τέκνα της – καί ἄς ἀναλάβῃ ἡ ἄλλη πλευρά τίς εὐθύνες της ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἐάν προχωρήσῃ πρός τήν κατεύθυνσιν αὐτήν.
Κλείνω τόν παρόντα χαιρετισμό μου μέ τήν δήλωσιν ἑνός ἡγετικοῦ προσώπου κόμματος ἀριστερᾶς παρατάξεως, ὅταν, ἀπολαμβάνοντας τόν ἥλιο μιά ἀνοιξιάτικη ἡμέρα στήν πρασινάδα τοῦ λιβαδιοῦ τοῦ ὀρεινοῦ χωριοῦ του, ἔνοιωσε νά εἶναι περιτυλιγμένη στό πόδι του μιά ὀχιά καί τινάχθηκε ἐπάνω σάν ἐλατήριο καί φώναξε: Παναγία μου. Ἐδήλωσε τότε ὁ ἀείμνηστος ἐκεῖνος πολιτικός, πού στά γεράματά του γνώρισε συνειδητά τόν Χριστό, ὅτι ματαιοπονοῦμε ὅσοι ἐπιχειροῦμε νά βγάλωμε τόν Θεό ἀπό τήν ψυχή τοῦ Ἕλληνα, γιατί εἶναι ἑνωμένη ἡ Πίστις μέ τήν ζωή του. Καί διερωτήθηκε: «ἐγώ νά πῶ : Παναγία μου;».
Εὔχομαι ἀπό καρδίας στήν πάντοτε ἀγωνιστική «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν» νά ὑπερμάχεται τῶν δικαίων καί ὑπεραξιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας. Καλή, εὐλογημένη καί καρποφόρα ἡ διενέργεια τῶν σπουδαίων θεμάτων τῆς Ἡμερίδος σας. Θερμά συγχαρητήρια εἰς ὅλους τούς συντελεστάς της. Ὁ Κύριος μεθ’ ἡμῶν. Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.-