Πρίν τήν παράσταση γιά τήν Ἁγία Φιλοθέη τήν Ἀθηναία, μία πλήρης μεστότητος εἰσαγωγή

Ἀγγελικῆς Σαράντου -Δημάρχου,
Δικηγόρου παρ' Ἀρείῳ Πάγῳ καί ἐκπαιδευτικοῦ

Αἰδεσιμολογιώτατοι πατέρες, ἀξιότιμε κε ἀντιδήμαρχε κ. Ἀντωνόπουλε, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα ἐδῶ γιά νά γιορτάσουμε μία ἐπέτειο πού μᾶς δίνει τό δικαίωμα νά εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι.

«Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά καί φυλακή». Μέ αὐτή τή φράση, μία φράση ὕμνος στήν ἐλευθερία καί τήν ἐλπίδα, βγαλμένη ἀπό τά πολύπαθα χείλη τῶν προγόνων μας καί ἐμπνευσμένη ἀπό τόν μεγάλο τοῦ πνεύματος δάσκαλο Ρήγα Βελεστινλῆ, ἔγινε θούριος, ἔγινε τραγούδι, ἔγινε  πόθος  καί μπῆκε στά χείλη καί τίς καρδιές ὅλων τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

 «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή»,  τραγουδᾶμε κάθε 25η Μαρτίου γιά νά  θυμόμαστε τό ἀναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη στόν πλανήτη γῆ νά ἐκφράζεται ἐλεύθερα, νά ζεῖ ἐλεύθερα, χωρίς νά περιορίζεται ἤ νά φυλακίζεται γιά τίς ἰδέες,  τή θρησκεία ἤ τήν καταγωγή του.

Τό ἔθνος μας βρέθηκε ὑποδουλωμένο 400 χρόνια σέ ἀλλόθρησκο καί ξενόγλωσσο κατακτητή, πού μέ σφαγές, διωγμούς, βασανιστήρια, προσπάθησε νά ξεριζώσει  κάθε τί ἑλληνικό.  Κατάφερε  ὅμως ὅλα αὐτά τά ἀτέλειωτα χρόνια νά διατηρήσει τήν ἐθνική καί θρησκευτική του συνείδηση καί ταυτότητα, τήν ὁμοιογένειά του, τή γλώσσα του, τά ἤθη καί τά ἔθιμά του. Οἱ ραγιάδες, ὅπως μᾶς ἀποκαλοῦσαν,  δέν ἔπαψαν οὔτε λεπτό νά πιστεύουν πώς εἶναι Ἕλληνες καί ὅτι ἔχουν χρέος νά ὑψώσουν τό ἀνάστημά τους καί νά διεκδικήσουν τή λευτεριά πού τούς ἀνήκει.

«Ὁ Θεός ἔβαλε τήν ὑπογραφή του γιά λευτεριά καί δέν τήν παίρνει πίσω», φώναζε στά παλικάρια του ὁ Γέρος τοῦ Μοριά. «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία», διαλαλοῦσαν οἱ κλέφτες καί καπεταναῖοι καί τολμοῦσαν αὐτά πού στά μάτια τῶν Εὐρωπαίων φαίνονταν ἀσύλληπτα καί ἀκατόρθωτα. Ἦταν καιρός πιά νά σταματήσουν νά ζοῦν σάν κλέφτες καί κυνηγημένοι στήν ἴδια τους τήν πατρίδα.

Ἔτσι  τό Μάρτιο τοῦ 1821  ἐπιλέγουν οἱ Ἕλληνες τήν ἔναρξη τῆς ἐπανάστασης καί τήν ταυτίζουν μέ τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Γιατί; Γιατί σέ ὅλη τήν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων οἱ ἀγῶνες ἦταν ἄρρηκτα συνδεδεμένοι μέ τήν πίστη. Τί πιό  ἐλπιδοφόρο ἀπό τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ γιά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ!. Ἀπό τή γέννηση τῆς ἐλπίδας καί  τῆς ζωῆς, ἀπό τήν ἴδια τήν ἀνάσταση!! Ἀνάσταση τῆς Ἑλλάδας ἀπό  τετρακόσια χρόνια ἀργό θάνατο. Θάνατο τῆς ἐλευθερίας, τῆς παιδείας, τῆς θρησκείας. Ἀνάσταση ἀπό τή λήθη καί ἀποκατάσταση τῆς ὕπαρξής της στίς σελίδες τῆς παγκόσμιας ἱστορίας καί τοῦ παγκοσμίου χάρτη.

Ἡ ἱστορία δέν εἶναι ἀπολίθωμα τοῦ παρελθόντος πού γράφεται γιά νά μπεῖ στό μουσεῖο καί νά τήν περιεργάζονται ἁπλῶς  οἱ ἐπισκέπτες. Εἶναι ἕνα ἀνοικτό βιβλίο πού γράφεται γιά νά μείνει σέ μᾶς νά συμπληρώσουμε τίς ἑπόμενες σελίδες καί  νά τό κληροδοτήσουμε στά παιδιά μας ὡς παρακαταθήκη γιά νά συνεχίσουν κι’ ἐκεῖνα μέ τή σειρά τους τή συγγραφή. Γράφεται   γιά νά μᾶς θυμίζει ὅτι ὑπάρχουμε καί νά μᾶς παραδειγματίζει γιά τά σωστά καί τά λάθη. Ἀπό τή Σπαρτιάτισσα μάνα μέ τό «τᾶν ἤ ἐπί τᾶς» στό «ἐλευθερία ἤ θάνατος» καί στό χορό τοῦ Ζαλόγγου. Ἀπό τίς Θερμοπύλες μέχρι τό Σούλι καί τήν ἡρωική ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου.  Ἀπό τό Κούγκι τοῦ Σαμουήλ μέχρι τό ὁλοκαύτωμα τοῦ Ἀρκαδίου. Ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τελικά τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους καί τήν ἀποκατάστασή του σέ σύγχρονο κράτος μέχρι σήμερα, ἡ ἑλληνική ψυχή παραμένει ἀδούλωτη καί ἀνυπότακτη. Δέν ὑποδουλώνεται σέ κανέναν ξένο κατακτητή εἴτε αὐτός εἶναι Πέρσης, Τοῦρκος,  Ἐνετός, Ἄγγλος, Ἰταλός,  Γερμανός , Δανειστής  Δ.Ν.Τ, ἤ ὅτι ἄλλο.

Ἡ Ἑλλάδα τοῦ Περικλῆ μέ τό ἀθάνατο ἀρχαῖο πνεῦμα, τό Πνεῦμα πού φώτισε καί φωτίζει μέχρι σήμερα τήν οἰκουμένη μέχρι τόν  Μ. Ἀλέξανδρο, τόν Μ. Κωνσταντῖνο, τόν Κωνσταντῖνο τόν Παλαιολόγο αὐτό τό φῶς διατήρησε ἄσβεστο. Αὐτό τό φῶς διατηρήθηκε ἀκόμη καί στά μαῦρα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, στό ἡμίφως τῶν μονῶν καί τῶν ἐκκλησιῶν μέσα ἀπό τά βιβλία στά χέρια τοῦ παπᾶ δασκάλου καί ὕστερα μεταδόθηκε στόν σκλαβωμένο μαθητή πού μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του προσέτρεχε στό κρυφό σχολειό γιά νά πάρει τίς βασικές γνώσεις τῆς γραφῆς καί τῆς ἀνάγνωσης.

Αὐτή ἡ δύναμη τῆς πίστης καί τῆς γνώσης σήκωσε τό λάβαρο τῆς ἐπανάστασης καί μέ τό  χέρι τοῦ πατριάρχη στήν Ἁγία Λαύρα, πυροδότησε τά ὅπλα στά χέρια τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Ἀνδρούτσου , τοῦ Μπότσαρη, τοῦ Κανάρη, τοῦ Νικηταρᾶ,  τοῦ Παπαφλέσσα, τῆς Μπουμπουλίνας, τῆς Μαντώς Μαυρογένους, τοῦ Σαμουήλ, τοῦ Ἀθανασίου Διάκου καί τόσων  ἄλλων γνωστῶν καί ἀγνώστων ἀγωνιστῶν. Ὁ ἀγώνας τους σπουδαῖος. Τά κατορθώματά τους ἀπίστευτα, ἀσύλληπτα γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ. Ὁ σκοπός τους ἱερός. Ἀποτέλεσμα  ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἔθνους καί ἡ σταδιακή ἀναγνώριση τοῦ νέου ἑλληνικοῦ κράτους. Ἡ ἐλευθερία ἐπετεύχθη. Ἐπετεύχθη;

  Λένε πώς τά  «ἀγαθά κόποις κτῶνται». Ναί τό εἴδαμε στούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες τόσων ἀπελευθερωτικῶν ἀγώνων τῆς φυλῆς μας. Θά συμπλήρωνα σήμερα,  πώς καί μέ κόπο διατηροῦνται. Γιατί ἡ ἐλευθερία εἶναι ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ καί δόθηκε ὡς δῶρο στό δημιούργημά Του, τόν ἄνθρωπο. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται, ἄν θά τιμήσουμε αὐτό τό δῶρο ἤ θά τό χάσουμε. Σέ αὐτό πίστευαν καί γι’ αὐτό ἀγωνίζονταν οἱ ἥρωες τοῦ ΄21. Αὐτό πού ἐμεῖς σήμερα γευόμαστε ἕτοιμο, θεωρώντας το δεδομένο, αὐτό μᾶς τό διατήρησαν μέ θυσίες καί αἷμα.

Ὀφείλουμε λοιπόν ἐμεῖς σήμερα νά διαφυλάττουμε τούς πολύτιμους θησαυρούς πού κληρονομήσαμε καί νά προχωροῦμε μπροστά ὑπερήφανοι καί ὄχι ραγιάδες.  Ἐφοδιασμένοι  μέ τόλμη καί ἀρετή ἀπό τό παρελθόν νά ἀντιστεκόμαστε στούς σημερινούς κατακτητές πού μπορεῖ νά μή φορᾶνε σαρίκι στό κεφάλι, ἀλλά γραβάτα στό λαιμό ἤ καί ὄχι. Πού μπορεῖ νά μήν κρατᾶνε κουμπούρια καί χατζάρες στά χέρια, ἀλλά  μᾶς ἀπειλοῦν μέ οἰκονομική ἐξαθλίωση, μέ περιορισμό τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, μέ ἀλλοίωση τῆς θρησκευτικῆς μας συνείδησης,  χρησιμοποιώντας ἄλλα ὅπλα. Μᾶς προτάσσουν τά στυλό ἤ τούς ἠλεκτρονικούς τους ὑπολογιστές συνδεδεμένους στό διαδίκτυο γιά νά συνηγορήσουμε στό θάνατό μας.

Θά τούς τό ἐπιτρέψουμε;;