ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

[ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ - ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 4 ΑΠΡ 2014]

κ. Χρῆστος Παπασωτηρίου, Δικηγόρος παρ᾽Ἀρείῳ Πάγῳ, ἱδρυτικό μέλος τῆς Ε.Π.Μ.

Στὴ μακρὰ ἱστορία τοῦ κυπριακοῦ προβλήματος ἔχει κατ’ ἐπανάληψιν λεχθεῖ ὅτι ἡ Κύπρος καὶ ὁ λαὸς τhς εἶναι θύματα ἐσχάτης προδοσίας.

Καὶ ἀληθῶς περὶ προδοσίας πρόκειται καὶ μάλιστα τοῦ αἰσχίστου εἴδους, ἂν λάβωμε ὑπ’ ὄψιν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ κυπριακὸς λαός, ὁ ὁποῖος κατὰ ποσοστὸ 84% εἶναι Ἕλληνες Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, εὑρισκόμενοι στὸ ἀνατολικότερο ἄκρο τῆς Μεσογείου συνιστοῦν τὸ πλέον καθάριο καὶ ἀνόθευτο τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Διότι οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου εὑρεθέντες ἐν μέσῳ τῶν στιφῶν τῶν ἐχθρῶν τοῦ Γένους, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τὴν πλέον στυγνὴ μορφὴ καταπιέσεως τῆς ἀγγλικῆς ἀποικιοκρατίας, ὡς ἀληθινοὶ ἀκρίτες τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατώρθωσαν τὸ ἀκατόρθωτο: Ὄχι ἁπλῶς νὰ ἐπιβιώσουν καὶ νὰ διατηρήσουν ἀκεραία τὴ μοναδικὴ ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά τους, ἀλλὰ νὰ συντρίψουν τὴ βρεττανικὴ αὐτοκρατορία καὶ μάλιστα στὴν πλέον ἀκμαία περίοδο τῆς ἱστορίας της, λίγα ἔτη μετὰ τὴν νίκη της στὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Καὶ ὅταν ὁμιλοῦμε περὶ μοναδικῆς ἑλληνορθοδόξου ταυτότητος, ἐννοοῦμε τὴν ἰδιαίτερη καὶ μοναδικὴ καταγωγὴ τῶν Κυπρίων, ἀλλὰ καὶ τὴν δραστικὴ συμβολή τους στὴ θεμελίωση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως, εἰς τρόπον ὥστε ἡ Κύπρος νὰ συνιστᾶ ἕνα κυριολεκτικῶς εὐλογημένο τόπο, ποὺ ἀνέδειξε πλῆθος μαρτύρων καὶ ἁγίων.

Ἰδιαιτέρως ὅμως ὀφείλομε νὰ ἔχομε ὑπ’ ὄψιν τὰ ἑξῆς:

Ὅτι ἀπώτεροι πρόγονοι τῶν ἀδελφῶν μας Κυπρίων εἶναι οἱ Ἀχαιοί, ἕνα τμῆμα τῶν ὁποίων μετὰ τὴ νίκη στὴν Τροία ὑπὸ τὸν Τεῦκρο ἀδελφό τοῦ Αἴαντος ἀποβιβάσθηκαν στὴν Καρπασία τῆς Ἐπαρχίας Ἀμμοχώστου.

Προηγουμένως, ὁ βασιλιὰς τῆς Κύπρου Κινύρας ἐν ὄψει τῆς ἐκστρατείας στὴν Τροία εἶχε προσφέρει ὡς δῶρο ἕνα χάλκινο θώρακα στὸν Ἀγαμέμνονα, ὅπως περιγράφει ὁ Ὅμηρος στοὺς στίχους 19 ἕως 25 τῆς ραψωδίας Λ΄ τῆς Ἰλιάδος.

Ἡ περιοχή, στὴν ὁποία ἀποβιβάσθηκε ὁ Τεῦκρος καὶ οἱ λοιποὶ Ἀχαιοὶ εἶναι γνωστὴ ἀκόμη καὶ σήμερα ὡς Ἀχαιῶν Ἀκτή. Ὁ ἱερὸς αὐτὸς τόπος καὶ κοιτὶς τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ σήμερα βεβηλώνεται ἀπὸ τὴν τουρκικὴ κατοχή.

Ὁ Τεῦκρος, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὴ Σαλαμίνα τοῦ Σαρωνικοῦ κόλπου ἵδρυσε στὴν Κύπρο τὴν ὁμώνυμη πόλη Σαλαμίνα.

Βαρὺς ὁ φόρος τοῦ αἵματος καὶ μεγίστη ὑπῆρξε ἡ συμμετοχὴ τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, γεγονὸς ποὺ στοίχισε τὴ ζωὴ στὸν Ἱερομάρτυρα Κυπριανό, Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου καὶ τῶν περισσοτέρων Ἱερέων, Ἱερομονάχων καὶ Διακόνων τῆς μεγαλονήσου.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Κύπριο Ἀπόστολο Βαρνάβα, μαθητὴ τοῦ Κυρίου.

Ὁ δὲ Ἅγιος Λάζαρος, ὁ ἀγαπημένος φίλος τοῦ Χριστοῦ, ὑπῆρξε ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος Κυτίου, δηλαδὴ τῆς σημερινῆς Λάρνακος, ἡ ὁποία πῆρε τὴν ὀνομασία αὐτὴν ἀκριβῶς ἕνεκα τῆς λάρνακος, στὴν ὁποία ἐτάφη τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου Λαζάρου.

Ἡ κυπριακὴ διάλεκτος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὁμηρική, παρέμεινε ἀναλλοίωτος στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἀποδεικνύοντας τὴν ἀδιάσπαστη ἑνότητα καὶ συνέχεια σύμπαντος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Σημειώνεται ὅτι αὐτὴν τὴν ἀδιάσπαστη ἑνότητα καὶ συνέχεια, ἀκόμη καὶ σήμερα, οἱ ξένοι καὶ ντόπιοι ἐχθροί μας, ἀλλὰ καὶ ὁρισμένοι ἀργυρώνητοι ψευτοϊστορικοὶ τύπου Φαλμεράιερ, διακατεχόμενοι ἀπὸ ἔκδηλα συμπλέγματα μίσους καὶ κατωτερότητος, διανοοῦνται νὰ ἀμφισβητοῦν προσβάλλοντας τὸ λαό μας.

Ἐπισημαίνεται ἀκόμη ὅτι α)κατὰ τὸ δημοσιοποιηθὲν δόγμα Κίσσινγκερ-ὁ ὁποῖος διόλου τυχαίως ἐγνώριζε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ ἐπέλθει ἡ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο- οἱ Ἕλληνες δημιουργοῦν προβλήματα στὴν ἐκτέλεση τῶν ἀμερικανικῶν σχεδίων στὴν περιοχὴ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ ὅτι β)γιὰ τὴν ἐξουδετέρωση καὶ ἀδρανοποίησή τους πρέπει νὰ πληγοῦν στὴν ἱστορία, τὴ γλώσσα τους καὶ τὴ θρησκεία.

Βεβαίως εἶναι ἀληθὲς ὅτι ἡ χούντα τῶν Ἀθηνῶν ἔχοντας νοσφισθεῖ καὶ ὑφαρπάξει τὴ νόμιμη ἐξουσία στὴ Χώρα, διέπραξε ἐσχάτη προδοσία μὲ τὴν ἀπομάκρυνση τῆς ἑλληνικῆς μεραρχίας Κύπρου, σχεδὸν ἀμέσως μόλις κατέλαβε τὴν ἐξουσία. Ἀλλὰ μήπως ἡ προδοσία ἐξικνεῖται μέχρις ἐκεῖ;

Πιστεύω ὅτι προσβάλλει τὴν Ἑλλάδα καὶ ὅποιος λέγει ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι μακριὰ καὶ δὲν εἶναι πρόθυμος νὰ θυσιάσει καὶ τὴ ζωὴ του ἀκόμη γι’ αὐτήν.

Ἐπίσης ἀσχημονεῖ κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅποιος 1)παραχωρεῖ εὐήκοον οὖς στὸ δηλητήριο τῆς προδοσίας καὶ τοῦ διχασμοῦ ποὺ συστηματικὰ καὶ ὕπουλα καλλιεργήθηκε ἐπὶ δεκαετίες καὶ 2)ὅποιος ἀπὸ ραθυμία ἢ προσωπικὴ ἀνεπάρκεια καὶ ἔλλειψη φιλοτίμου ἐνοχλεῖται ὅταν τοῦ ἐπισημαίνεται ἡ ἀνάγκη διεκδικήσεως τῶν δικαίων τοῦ κυπριακοῦ ἑλληνισμοῦ.

Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἀφιλότατος καὶ μικρόψυχος εἶναι ὅποιος μένει ἀσυγκίνητος ἔναντι τῆς ἀγάπης τῶν Κυπρίων ἀδελφῶν μας γιὰ τὴν Ἑλλάδα.

Διότι, γιὰ νὰ καταστεῖ ἀντιληπτὸ γιατί θὰ ἔπρεπε νὰ εὐνουχισθεῖ σκόπιμα ὁ λαός μας μὲ τὸ δηλητήριο τοῦ διχασμοῦ καὶ τῆς ραθυμίας, ἀλλὰ καὶ τῶν μνημονίων, πρέπει, πλέον τῆς ἀπαράμιλλης γεωστρατηγικῆς θέσεως τῆς Κύπρου καὶ τῶν ἐσχάτως ἀνακαλυφθέντων κοιτασμάτων πετρελαίου καὶ φυσικοῦ ἀερίου, νὰ ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν καὶ ἡ ἑξῆς παράμετρος:

Ὁ κυπριακὸς λαὸς τὸ ἔτος 1950, ἐπὶ ἀγγλοκρατίας ἀκόμη ἀπεφάσισε κατὰ ποσοστὸ 96% τὴν ἕνωση τῆς νήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα ἐκφράζοντας τὸν διακαῆ πόθο ὁλόκληρων γενεῶν. Μάλιστα τὴν ἕνωση ζήτησαν μὲ τὸ ἴδιο δημοψήφισμα οἱ περισσότεροι Τουρκοκύπριοι, πράγμα φυσικό, ἀφοῦ ἐγνώριζαν ὅτι στὴ συντριπτικὴ των πλειονοψηφία ἦσαν ἐξισλαμισθέντες Ἕλληνες τὴν καταγωγή.

Τὰ ποσοστὰ τοῦ δημοψηφίσματος θορύβησαν τοὺς Ἄγγλους ἀποικιοκράτες, οἱ ὁποῖοι ἀμέσως ἀντελήφθησαν ὅτι δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἐξυπηρετήσουν τὰ συμφέροντά τους στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἔτσι, ὅταν, δέκα μόλις ἔτη μετὰ τὸ τέλος τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ξέσπασε τὸ ἀπελευθερωτικὸ κίνημα στὴν Κύπρο, στὸ ὁποῖο ἔλαβε μέρος ὁλόκληρος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς τῆς νήσου, ἀκόμη καὶ οἱ μικροὶ μαθητὲς τῶν σχολείων, μὲ αἴτημα τὴν ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα, οἱ Ἄγγλοι κατάλαβαν ὅτι τὰ ψωμιά τους θὰ ἦσαν πολὺ λίγα στὴν Κύπρο.

Πράγματι ὁ ἄοπλος σχεδὸν Ἑλληνικὸς λαὸς τῆς Κύπρου συνέτριψε στρατιωτικῶς τὴν βρεττανικὴ αὐτοκρατορία, ἡ ὁποία τέσσερα χρόνια ἀργότερα ἐξαναγκάσθηκε νὰ συνομολογήσει τὴν ἀνεξαρτησία μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ἀπαίτηση γιὰ παροχὴ τέτοιων συνταγματικῶν δικαιωμάτων στὴ μειονότητα τῶν Τουρκοκυπρίων, τοὺς ὁποίους ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε προσεταιρισθεῖ, ὥστε τοὺς καθιστοῦσαν συλλειτουργοὺς τῆς ἐξουσίας – κατὰ προσβολὴ τῆς δημοκρατικῆς ἀρχῆς. Πάνω ἀπὸ ὅλα οἱ Ἄγγλοι ἐπέτυχαν νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ διατηρήσουν δυὸ μεγάλες ναυτικὲς βάσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν δική τους κρατικὴ κυριαρχία ὑπὸ τὸ βρεττανικὸ στέμμα, δικά τους Δικαστήρια καὶ Ἀστυνομία καὶ βεβαίως πολλὰ στρατεύματα, πλοῖα καὶ ἀεροπλάνα.

Δέκα τέσσερα ἔτη μετὰ τὴν ἀνεξαρτησία, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 ἔγινε ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο. Τὰ στρατεύματα τοῦ Ἀττίλα ὑπέστησαν ἀρχικῶς συντριπτικὸ πλῆγμα καὶ οἱ βάρβαροι ἐπιδρομεῖς ἀναγκάσθηκαν νὰ ζητήσουν κατάπαυση τοῦ πυρός, τὴν ὁποία παρεβίασαν τὸν ἑπόμενο κιόλας μήνα, τὸν Αὔγουστο, ὁπότε καὶ ἔγινε δεύτερη στρατιωτικὴ ἐπιχείρηση ὑπὸ τὴν κωδικὴ ὀνομασία Ἀττίλας 2. Ἐπρόκειτο ὄχι περὶ ἀποβάσεως, ἀλλὰ περὶ ἀποβιβάσεως, ποὺ συνοδεύθηκε ἀπὸ μία ἄνευ προηγουμένου σφαγὴ τοῦ ἀπροσμάχητου ἀμάχου πληθυσμοῦ, ὁ ὁποῖος σὲ κατάσταση ἀλλοφροσύνης ἐξαναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ νὰ καταφύγει πρὸς Νότον. Οἱ Τοῦρκοι σταμάτησαν στὴ Λευκωσία, ὅπου συνήντησαν ὀργανωμένη ἀντίσταση τῶν Ἑλληνικῶν Δυνάμεων Κύπρου καὶ τῆς Ἐθνοφρουρᾶς.

Κατὰ τὸ διαρρεῦσαν χρονικὸ διάστημα μεταξὺ τῶν δυὸ πολεμικῶν φάσεων καὶ ἐνῶ ἡ χούντα εἶχε καταρρεύσει, μεσολάβησε ἕνας περίπου μήνας, κατὰ τὸν ὁποῖον ἡ κυβέρνηση τῶν Ἀθηνῶν παρέλειψε νὰ θωρακίσει στρατιωτικῶς τὴν Κύπρο, ὡς ὤφειλε. Ἰδιαιτέρως παρέλειψε νὰ ἀποστείλει ἀμέσως τὸ στόλο, τὰ ὑποβρύχια καὶ ἀεροπλάνα, στὰ ὁποῖα ἡ Ἑλλὰς τότε εἶχε σαφῆ ὑπεροχὴ ἔναντι τῆς ἐπιδρομικῆς δυνάμεως καὶ ἡ ἀποστολὴ τῶν ὁποίων θὰ ἐξησφάλιζε μετὰ βεβαιότητος τὴ νίκη τῶν ἑλληνικῶν ὅπλων.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ καθίσταται ἐπιβεβλημένο νὰ ἀναζητήσουμε τὶς εὐθύνες καὶ βεβαίως νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιατί μέχρι σήμερα δὲν ἔχει δημοσιοποιηθεῖ ὁ φάκελλος τῆς Κύπρου δοθέντος ὅτι ἔχουν περάσει ἤδη 40 ἔτη.

Σὲ κάθε περίπτωση οἱ βάρβαροι ἐπιδρομεῖς διέπραξαν στὴν Κύπρο ὅλα τὰ διεθνῆ ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος καὶ πρωτίστως ἐπιδρομή, γενοκτονία, ἐγκλήματα κατὰ τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ, ἐκτοπισμὸ ἑκατοντάδων χιλιάδων Ἑλλήνων ἀπὸ τὶς ἑστίες των καὶ συστηματικὸ ἐποικισμὸ τῶν κατεχομένων περιοχῶν μὲ Τούρκους ἐποίκους ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία. Καὶ ὅταν ὁμιλοῦμε περὶ ἐποίκων πρέπει νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦ ὅτι δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ ἀνθρώπους βάρβαρους καὶ ἀγροίκους, ἀλλὰ γιὰ φύσει ἐγκληματικὰ στοιχεῖα ποὺ μὲ πρόθεση ἐγκατέλειψαν τὰ χωριά τους, γιὰ νὰ πᾶνε σὲ ἕνα ἄλλο ξένο τόπο καὶ νὰ καταλάβουν ξένες ἰδιοκτησίες.

Τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν καὶ – γιὰ νὰ εἴμαστε δίκαιοι – μὲ τὴν δραστικὴ συμβολὴ καὶ τὶς πιέσεις τῆς τότε Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἤδη ἀπὸ Ἰούλιο/Αὔγουστο 1974 καὶ ἐνῶ ἐξελίσσετο ἡ εἰσβολή, τὴν κατεδίκασε ἀμέσως καὶ ἀπήτησε ἀπὸ ἅπαντα τὰ κράτη νὰ σέβονται τὴν κυριαρχία, ἀνεξαρτησία καὶ ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μὲ τὶς Ἀποφάσεις ὑπ' ἀριθ. 353/20-7-1974  καὶ 360/16-8-1974.

Ἐπίσης, ἀντίθετο μὲ τὴ μαζικὴ ἐκδίωξη τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων ἀπὸ τὶς κατοχικὲς τουρκικὲς δυνάμεις, ἀπὸ τὶς καταληφθεῖσες ὑπ’ αὐτῶν περιοχὲς τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας υἱοθέτησε μὲ τὴν ὁμόφωνη Ἀπόφασή του 365/ 13-12-1974 τὸ ὁμόφωνο (συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Τουρκίας) Ψήφισμα 3212(1-11-1974) τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΟΗΕ, τὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων ἐπιτάσσει τὴν ἐπιστροφὴ ὅλων τῶν προσφύγων στὶς ἑστίες των ὑπὸ συνθήκας ἀσφαλείας.

Παρὰ ταῦτα ἡ Τουρκία συνέχισε νὰ προσβάλλει τὴν κρατικὴ κυριαρχία τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ ὅταν τὴν 15η  Νοεμβρίου 1983 προσεπάθησε νὰ 'νομιμοποιήσει' τεχνηέντως τὴν παρανομία τῆς εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς καὶ τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῆς ἐντεῦθεν πρὸς βορρᾶν τῆς ζώνης καταπαύσεως τοῦ πυρὸς περιοχῆς διὰ τῆς 'ἀνακηρύξεως' τοῦ λεγομένου <<ψευδοκράτους Ντενκτᾶς>>, ἑνὸς μορφώματος - ἀθύρματός της τὸ ὁποῖο «αὐτοαπεκλήθη»  'τουρκικὴ δημοκρατία τῆς βορείου Κύπρου' («ΤΔΒΚ»), μόλις τρεῖς ἡμέρες ἀργότερα, τήν 18η Νοεμβρίου, τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας κατεδίκασε τὴν ἀπόπειρα ὡς νομικῶς ἄκυρη καλώντας ἅπαντα τὰ κράτη νὰ σέβονται τὴν κυριαρχία, ἀνεξαρτησία καὶ ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ νὰ μὴν ἀναγνωρίζουν οἱονδήποτε κυπριακὸ κράτος πλὴν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας [Ψήφισμα  541(1983)]. 

Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ ἰδιαίτερο γεωστρατηγικὸ πλαίσιο ποὺ χαρακτηρίζει τὸ κυπριακὸ πρόβλημα καὶ στὶς εὐρύτερες σκοπιμότητες τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καὶ τῆς Ἀγγλίας πρέπει νὰ ἰδωθεῖ ἡ ἀπὸ δεκαετίας τουλάχιστον ἔντονη καὶ ἐπίμονη προσπάθειά τους γιὰ δῆθεν ‘ἐπίλυση’ τοῦ κυπριακοῦ προβλήματος ὑπὸ συνθήκας ὅμως κατοχῆς καὶ μὲ οὐσιαστικὴ νομιμοποίηση τῶν τετελεσμένων τῆς ἐπιδρομῆς, κατοχῆς καὶ ἐποικισμοῦ, ποὺ συνιστοῦν ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος.

Ἀρχικῶς οἱ συγκεκριμένες μεγάλες δυνάμεις πρότειναν στοὺς Ἕλληνες τῆς Κύπρου νὰ ὑπογράψουν τὴν καταδίκη τους μὲ τὴν ὑπερψήφιση τοῦ λεγομένου σχεδίου Ἀννάν, τὸ ὁποῖο διέλυε τὴ μοναδικὴ διεθνῆ νομικὴ ἀσπίδα τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ τὴν ἴδια τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία ὡς ὀντότητα καὶ ὡς διεθνῶς ἀναγνωριζόμενο κράτος.

Ἤδη πρὸ μηνὸς περίπου μᾶς παρουσιάσθηκε τὸ λεγόμενο κοινὸ ἀνακοινωθὲν καὶ προσχέδιο τοῦ ἴδιου σχεδίου Ἀννὰν περὶ διαλύσεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, τὸ ὁποῖο καὶ εἶχε ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες τῆς Κύπρου σὲ ποσοστὸ 78%.

Ἡ παρουσίαση τοῦ κοινοῦ ἀνακοινωθέντος συνοδεύθηκε ἀπὸ τὴν θρασυτάτη δημοσία δήλωση τοῦ τουρκοκύπριου ἡγέτη Ἔρογλου ὅτι ὁ στρατὸς κατοχῆς θὰ παραμείνει στὴν Κύπρο, ἀκόμη καὶ ἂν ποτέ ἤθελε ἐπιλυθεῖ τὸ κυπριακὸ πρόβλημα. Ἡ δήλωση αὐτή, καθ’ ὅλα ἀληθὴς δίδει τὸ στίγμα τῆς πολιτικῆς τῆς Ἄγκυρας καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῶν Ἑλλήνων στὴν Κύπρο.

Ἡ Τουρκία ἔχει ἤδη ἐπιτύχει τὸν πλήρη ἀφελληνισμὸ τῶν κατεχομένων καὶ ἐπιθυμεῖ τὴν πλήρη τουρκοποίηση ὁλοκλήρου τῆς νήσου.

Βάσει τοῦ κοινοῦ ἀνακοινωθέντος ἡ Τουρκία ὄχι μόνον δὲν ἀποδέχεται ἔστω τὰ διεθνῆ ἐγκλήματά της, ἀλλὰ ἐπιβραβεύεται μὲ τὴν ἐπικυριαρχία σὲ ὁλόκληρη τὴν Κύπρο, οἱ κάτοικοι τῆς ὁποίας καθίστανται ὅμηροι τῶν προθέσεών της καὶ τῆς ἐγκληματικῆς ἀνθελληνικῆς πολιτικῆς της. Διότι διαλύεται ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία καὶ – ὡσὰν μὴ ἔγινε τίποτε – δημιουργοῦνται δίκην παρθενογενέσεως δυὸ συνιστῶντα ἀνεξάρτητα καὶ ὁμόσπονδα κράτη, ἕνα στὴν τουρκοκρατούμενη περιοχὴ καὶ ἕνα στὶς νῦν ἐλεύθερες περιοχὲς τοῦ κράτους κατὰ παράβαση τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καὶ τῶν Ἀποφάσεων τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας.

Μὲ βάση τὸ προτεινόμενο σχέδιο διαλύσεως τοῦ κράτους θεσμοθετεῖται καὶ ἐπίσημα τὸ καθεστὼς ἀπαρτχάιντ ποὺ ἔχει ἤδη ἐπιβάλει ἡ Τουρκία εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων στὰ κατεχόμενα, καὶ μάλιστα τὸ ρατσιστικὸ αὐτὸ καθεστὼς προβλέπεται νὰ ἐπεκταθεῖ σὲ ὁλόκληρη τὴν Κύπρο, καθώς, ἐνῶ οἱ ἔποικοι, οἱ ὁποῖοι σήμερα ἀριθμοῦν τὶς 700.000 περίπου καὶ οἱ 120.000 Τουρκοκύπριοι θὰ μποροῦν νὰ ἐγκαθίστανται σὲ ὁποιοδήποτε μέρος τῆς Κυπριακῆς Ἐπικράτειας, οἱ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὰ σπίτια τους θὰ μποροῦν νὰ ἐγκαθίστανται στὰ κατεχόμενα σὲ ποσοστὸ μόλις 10%. Αὐτὴ ἡ πρόνοια τοῦ σχεδίου διαλύσεως παραβιάζει τὶς διεθνεῖς συνθῆκες γιὰ τὴν καταστολὴ καὶ τιμωρία τοῦ διεθνοῦς ἐγκλήματος τοῦ ἀπαρτχάϊντ καὶ ἀποτελεῖ ὄνειδος γιὰ τὸν σύγχρονο ἀνθρώπινο πολιτισμό. Διότι μᾶς γυρίζει πίσω στὶς ἐποχὲς τῶν γκέττο καὶ τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως στὴ Γερμανία, τῶν γερμανικῆς ἐπίσης ἐπινοήσεως περίκλειστων περιοχῶν τῆς Ναμίμπια καὶ βεβαίως στὴν περίοδο τῶν φυλετικῶν διακρίσεων ἀπὸ τὸ παρόμοιο καθεστὼς ἀπαρτχάϊντ τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς.

Οἱ ἤδη ὑπάρχοντες ἔποικοι, οἱ ὁποῖοι μετὰ βεβαιότητος θὰ ἐνισχυθοῦν μὲ ὁμοεθνεῖς τους καὶ οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ τὶς πλέον ὑπανάπτυκτες περιοχὲς τῆς Τουρκίας καὶ κυρίως οἱ πράκτορες τῆς Μυστικῆς Ὑπηρεσίας ΜΙΤ τῆς Τουρκίας καὶ οἱ ὀργανωμένες ἐπίσημα ἀπὸ τὸ τουρκικὸ παρακράτος ὁμάδες τῶν ἰσλαμιστῶν δολοφόνων, θὰ μποροῦν νὰ κινοῦνται ἀνενόχλητοι σὲ ὁλόκληρη τὴν Κύπρο μεταβάλλοντας τὴ ζωὴ τῶν Ἑλλήνων στὶς νῦν ἐλεύθερες περιοχὲς σὲ πραγματικὴ κόλαση. Δεῖτε τὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττουν στὴ Συρία οἱ ὑποκινούμενοι ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα Τοῦρκοι ἰσλαμιστές, γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖτε τί πρόκειται νὰ γίνει, ἂν οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου παρασυρθοῦν ἀπὸ τὴν ἀβάσιμη ρητορία τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ σχεδίου τῆς διαλύσεως καὶ ἀπὸ τὴν ἀπατηλὴ δῆθεν προσπάθεια τῶν μεγάλων δυνάμεων, οἱ ὁποῖες καὶ προκάλεσαν τὸ πρόβλημα.

Οἱ Ἕλληνες θὰ ἐξαναγκασθοῦν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Κύπρο καὶ θὰ γίνουν γιὰ δεύτερη φορά πρόσφυγες, αὐτὴν τὴ φορὰ στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα ἢ σὲ ἄλλες χῶρες. Τὸ εὐγενέστερο καὶ πλέον ἄθικτο καὶ ζωντανὸ κομμάτι τοῦ Ἑλληνισμοῦ θὰ χαθεῖ γιὰ πάντα μαζὶ μὲ ἕναν πολιτισμὸ χιλιετηρίδων.

Τὸ ἐρώτημα ἑπομένως ποὺ τίθεται εἶναι ποιὰ εἶναι ἀκριβῶς ἡ στάση τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ.

Ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση λοιπὸν ἐκάλεσε τὸν τουρκοκύπριο διαπραγματευτή στὴν Ἀθήνα γιὰ συνομιλίες. Ἔτσι γιὰ πρώτη φορά ἦλθε ἐκπρόσωπος τοῦ ψευδοκράτους, πράξη καταδικαστέα κατὰ τὸ διεθνὲς δίκαιο, καθὼς παραβιάζει τὶς ἀνωτέρω Ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας ποὺ καλοῦν ὅλα τὰ κράτη νὰ μὴ συνεργάζονται, νὰ μὴν ἐπιβοηθοῦν καὶ νὰ μὴν ἀναγνωρίζουν de facto τὸ παράνομο ἀποσχιστικὸ μόρφωμα τῆς Ἄγκυρας.

Περαιτέρω ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση κατέληξε ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὴν Τουρκία στὴν σύνταξη τοῦ κοινοῦ ἀνακοινωθέντος, μὲ τὸ ὁποῖο σκοπεῖται ἡ οὐσιαστικὴ διάλυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, χωρὶς νὰ σέβεται καὶ νὰ λογαριάζει τὴν ἤδη ἐκφρασθεῖσα τὸν Ἀπρίλιο 2004 ἐτυμηγορία τοῦ Ἑλληνικοῦ κυπριακοῦ λαοῦ.

Τί ἄλλαξε ἄραγε ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2004 μέχρι σήμερα πού νὰ δικαιολογεῖ αὐτὴ τὴ στάση τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως;

Μήπως ἡ Τουρκία ζήτησε συγγνώμη ἢ ἀποκατέστησε τὰ θύματα γιὰ τὶς γενοκτονίες ποὺ διέπραξε εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων στὴν Κύπρο, στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν Ἴμβρο, στὴν Τένεδο, στὸν Πόντο καὶ στὴν Ἰωνία; Μήπως ἐξέφρασε καμμία εἰλικρινῆ μεταμέλεια γιὰ τὴν ἐπιδρομὴ καὶ τὸν παράνομο ἐποικισμὸ τῶν κατεχομένων ἢ δήλωσε ἔστω ὅτι θὰ ἀπομακρύνει τοὺς ἐποίκους;

Καὶ πότε ἡ Τουρκία τίμησε τὴν δική της ὑπογραφὴ στὶς διεθνεῖς συνθῆκες ποὺ προστατεύουν τὴν ἑλληνικὴ μειονότητα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἢ τὶς συνθῆκες κατὰ τῶν ἐγκλημάτων πολέμου καὶ τῆς γενοκτονίας;

Τὸ μόνο ποὺ ἄλλαξε εἶναι ἡ ἐπιβολὴ τῶν κατάπτυστων μνημονίων ποὺ ἔχουν καθημάξει ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνισμό, κατὰ τὸν ἴδιο καὶ ἀπαράλλακτο τρόπο ἐν εἴδει μάστιγος, τόσο στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ὅσο καὶ στὴν ἑλληνικοτάτη Κύπρο μας. Τὸ ὁμολόγησε μὲ χαρακτηριστικὸ κυνισμὸ ὁ Ὄλυ Ρέν, ὁ ὁποῖος εὐθὺς ὡς ἐπεβλήθη τὸ μνημόνιο στὴ μαρτυρικὴ μεγαλόνησο ἔσπευσε νὰ δηλώσει ὅτι τώρα εἶναι ἡ «εὐκαιρία» γιὰ τὴν «ἐπίλυση» τοῦ κυπριακοῦ. Τώρα βεβαίως εἶναι γιὰ τοὺς ἐχθρούς της Ἑλλάδος ἡ ὥρα, ποὺ ὁλόκληρος ὁ λαός μας ἀδυνατεῖ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον.

Καὶ τώρα ὅμως εἶναι ἡ ὥρα νὰ νοιώσουν καλὰ ὅλοι αὐτοὶ ποῖοι εἶναι οἱ Ἕλληνες.

Καὶ ἂν κάποιοι στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση ξεχνοῦν τὰ γεγονότα, ἐμεῖς δὲν ξεχνοῦμε τὴν Κύπρο οὔτε τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος ἀποτελεῖται κατὰ τουλάχιστον 30% ἀπὸ πρόσφυγες προερχομένους ἀπὸ τὴν Ἰωνία, τὸν Πόντο καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη. Οὔτε ξεχνοῦμε ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τοὺς βαρβάρους καὶ σφαγεῖς τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ γενοκτονίες.

Σὲ κάθε περίπτωση, δὲν ξεχνοῦμε καὶ ὅτι σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 1 παράγραφος 3 τοῦ Συντάγματος ὅλες οἱ ἐξουσίες στὴν Ἑλλάδα ὑπάρχουν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ σύμπαντος τοῦ Ἔθνους. Καὶ ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση, τὴν Βουλὴ καὶ ἀπὸ ὅλους τούς λειτουργούς τοῦ κράτους νὰ ἐκπληρώσουν τὴ νόμιμη ὑποχρέωση τῆς προστασίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, ὅπως ἀκριβῶς προνοεῖται στὶς ἀνωτέρω περὶ Κύπρου Ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας, τὶς ὁποῖες δὲν ὑποχρεοῦνται ἁπλῶς οἱ ἴδιοι νὰ τηροῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν ἀπαρέγκλιτα, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν διεθνῆ ἐφαρμογὴ των.

Σὲ κάθε περίπτωση ἔναντι τῆς παρούσης συγκυρίας, δηλώνουμε ἕτοιμοι νὰ ἐνισχύσουμε μὲ κάθε τρόπο καὶ ἐν πρώτοις ἠθικῶς συμπαριστάμενοι τοὺς ἀδελφούς μας Κυπρίους, οἱ ὁποῖοι θὰ κληθοῦν νὰ δώσουν γιὰ ἄλλη μία φορά τὴν κατάλληλη ἑλληνικὴ ἀπάντηση στοὺς παμπληθεῖς καὶ ἀδίστακτους ἐξωτερικούς μας ἐχθρούς, γιὰ νὰ ἐμποδισθοῦν νὰ τουρκοποιήσουν τὴν Ἱερὰν νῆσο Κύπρο.

Καὶ νὰ μὴ ξεχνοῦμε ὅλοι μας καὶ ἐδῶ καὶ στὴν μεγαλόνησο ὅτι ἡ λύση τοῦ προβλήματος καὶ τὸ ὅραμα τῆς ἑνώσεως βρίσκεται καὶ στὰ δικά μας χέρια. Ὄχι μόνο στὰ χέρια τῶν Τούρκων, τῶν Ἀμερικάνων, τοῦ Ὄλυ Ρέν, τοῦ Κίσσινγκερ καὶ τῶν ἄλλων.

Ἂς ἔχομε ὑπομονὴ καὶ ἂς παίρνουμε θάρρος στὸν κοινό μας ἀγώνα καὶ ἐλπίδα γιὰ τὴν τελικὴ νίκη ἀπὸ τὸν χαρισματικὸ ὅσιο γέροντα Παΐσιο, ὁ ὁποῖος μὲ μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὴν Κύπρο μᾶς προειδοποίησε ὅτι στὸ τέλος θὰ γίνει τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ὅτι ἡ ἐπίλυση τοῦ κυπριακοῦ εἶναι ζήτημα μίας μόλις ἑβδομάδος, ἐφ’ ὅσον ὑπάρξει μετάνοιά μας.

Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Ὑπεραγία μας Θεοτόκος νὰ φέρουν ἐλευθερία στὴν Κύπρο μας.