Ἡ «πολιτικὴ ὀρθότητα» ὡς ἐργαλεῖο τῆς «woke ἀτζέντας» γιὰ τὴν διείσδυσή της στὴν Ἐκκλησία
Γεώργιος Αποστολάκης
Βουλευτής Επικράτειας, Ε.τ. Αντιπρόεδρος Αρείου Πάγου
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ 30-06-24 ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης
Α.- WOKE ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ WOKE ΑΤΖΕΝΤΑ
Πολύς λόγος έγινε τελευταία, ενόψει του γάμου των ομοφυλόφιλων, για το Woke κίνημα και την woke ατζέντα. Ως ιδεολογικός ορισμός, το Woke είναι πρόσφατο, οι ρίζες του ανατρέχουν στο 1860, όταν γεννήθηκε το κίνημα αφύπνισης κατά της δουλείας των μαύρων. Από τον ρατσισμό, η ιδεολογία του Woke επεκτάθηκε και περιλαμβάνει τις «αδικίες» προς κάθε τάξη και ομάδα ταυτότητας.
Το woke κίνημα σαρώνει σήμερα όλες τις δυτικές κοινωνίες και επεκτείνεται και στην Ελλάδα. Βασικό δόγμα της woke ατζέντας είναι η αναγνώριση και επιβολή ως απαραβίαστου «δικαιώματος» οποιασδήποτε αξίωσης ή επιθυμίας, όσο αλλόκοτη, παρδαλή ή ξεδιάντροπη και αν είναι αυτή. Εδώ, εκδηλώνεται ο πλέον άκρατος δικαιωματισμός της ατζέντας. Και είναι μια απολύτως πολιτική ατζέντα που υποστηρίζεται από τα κόμματα των νεοφιλεύθερων και της παγκοσμιοποιημένης αριστεράς. Για να κατανοήσει κανείς τις μηχανορραφίες των κομμάτων αυτών, πρέπει να εξετάσει τη σχέση τους με τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης. Τα λεγόμενα “αφυπνισμένα” (woke) κινήματα που εμφανίστηκαν στους κόλπους τους τα τελευταία χρόνια δεν προέρχονται από τη βάση. Είναι προϊόν επιμελούς προετοιμασίας από εξωπολιτικές και παγκοσμιοποιητικές οντότητες.
Για δεκαετίες, διαμορφωτές σκέψης, όπως το Ίδρυμα Ford και το Ίδρυμα Rockefeller, έχουν διεισδύσει στα πανεπιστήμια και στα αριστερά κινήματα με σκοπό να παράγουν ένα σταθερό ρεύμα πιστών ακόλουθων του «γουοκισμού». Για την κατασκευή συναίνεσης των μαζών χρησιμοποιείται ένας τεράστιος μηχανισμός παραπληροφόρησης. Οι περισσότεροι αριστεροί αγνοούν ότι ολόκληρη η ιδεολογία τους χρηματοδοτήθηκε και κατασκευάστηκε από εταιρικά συμφέροντα και τη CIA.
Η woke ατζέντα είναι λοιπόν μία πολιτική ατζέντα η οποία λέει ότι το άτομο δικαιούται να είναι ό,τι δηλώσει στο φαντασιακό του επίπεδο. Ότι το άτομο είναι πανίσχυρο, ότι η κοινωνία και οι συλλογικότητες πρέπει να συρρικνωθούν έως εξαφανίσεως. Η ουσία της ατζέντας είναι το εξής: Μπορώ και έχω δικαίωμα να είμαι, όχι μόνο στο φαντασιακό μου επίπεδο, αλλά και στο δημόσιο λόγο μου, αυτό που θέλω να είμαι. Έτσι μπορώ να απαιτώ να με αναγνωρίζουν σε κάθε δεδομένη στιγμή ως ό,τι σκέφτομαι εγώ ό,τι είμαι εκείνη τη στιγμή: άντρας, γυναίκα, άφυλο, ουδέτερο, άνθρωπος, μη άνθρωπος, ο,τιδήποτε.
Μία σειρά μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών μετασχηματισμών του παρελθόντος αιώνος συνέβαλαν σ’ αυτήν την μεταβολή της ιδεολογικής και πνευματικής πραγματικότητας των δυτικών κοινωνιών. Αυτές οι συνθήκες συνέβαλαν στην ανάπτυξη ενός ακραίου δικαιωματισμού, όπου κάθε άτομο, κάθε μειονότητα και ιδιαίτερη ομάδα, αποφασίζει το δικό της νόμο και διεκδικεί την επιβολή του στην πλειοψηφία. Πολλές φορές σε αντίθεση με το νόμο των άλλων ομάδων που πλειοψηφούν, ακόμα και του κοινωνικού συνόλου. Με κίνδυνο να προκληθεί, όχι απλά ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων, αλλά μία αποσύνθεση του κοινωνικού σώματος.
Αυτός ο διχασμός και η αποσύνθεση του κοινωνικού σώματος είναι το τελικό ζητούμενο εκείνων των δυνάμεων που προωθούν, υποστηρίζουν και τελικά επιβάλλουν την woke ατζέντα. Για να είναι οι κοινωνίες πρόσφορες στον έλεγχο και στην αποδοχή του νέου «σωτήρα» που ετοιμάζουν. Να ξέρετε λοιπόν ότι και η woke ατζέντα είναι ταγμένη στην υπηρεσία της Νέας Τάξης Πραγμάτων και του νέου κόσμου που ετοιμάζει.
Οι μετανάστες εργάτες ή οι έγχρωμοι παύουν να απαιτούν απλώς ισότητα ευκαιριών και αμοιβών. Διεκδικούν πλέον τη διαμόρφωση χωριστών ομαδοποιήσεων στα πλαίσια των εθνικών κοινοτήτων. Και σε βάθος χρόνου, ξεπροβάλλει η «μεγάλη αντικατάσταση» των γηγενών ευρωπαϊκών πληθυσμών.
Παράλληλα, το φεμινιστικό κίνημα σταμάτησε να διεκδικεί την ισότητα, νομική και πραγματική, με το ανδρικό φύλο. Οι γυναίκες διεκδικούν πλέον την ίδια την κυριαρχία επί των ανδρών, εμφανιζόμενες ως ιδιαίτερη και ξεχωριστή έμφυλη κατηγορία. Λες και η γυναίκα δεν ανήκει στην κατηγορία του ανθρώπινου είδους, δεν είναι το ίδιο άνθρωπος όπως ο άνδρας, αλλά μία ξεχωριστή κατηγορία, διαφορετική από τον άνδρα. Γι’ αυτό και ο όρος «γυναικοκτονία» προβάλλεται ιδιαίτερα στις μέρες μας στον δημόσιο λόγο, με σύγχρονη απαίτηση να καθιερωθεί ιδιώνυμο αδίκημα «γυναικοκτονίας», πέραν εκείνου της ανθρωποκτονίας. Αν προσέξατε, την απαίτηση αυτή περί «γυναικοκτονίας», την προβάλλουν αποκλειστικά τα κόμματα της παγκοσμιοποιημένης αριστεράς και του νεοφιλευθερισμού που είναι και οι βασικοί υποστηρικτές της ατζέντας.
Έτσι, λευκοί και έγχρωμοι, γηγενείς και μετανάστες, άνδρες και γυναίκες, παύουν να αναφέρονται στην κοινότητα του ανθρωπίνου είδους, όπου το κύριο στοιχείο είναι η συνεργασία στην εργασία, την κοινωνική ζωή, την οικογένεια, τις σεξουαλικές σχέσεις και, αντίθετα, θα πρέπει να προβάλουν στο προσκήνιο, ως κυρίαρχες τις υπαρκτές δευτερεύουσες αντιθέσεις.
Εξ αιτίας αυτού η woke ατζέντα αμφισβητεί ότι λευκοί και έγχρωμοι μπορούν να είναι συγκροτημένοι σε μία ενιαία κοινωνία και αντ’ αυτού τάσσεται υπέρ του χωριστικού κοινοτισμού. Από αυτό πάλι ξεκινάει η αμφισβήτηση των σεξουαλικών ρόλων και στο τέλος η αμφισβήτηση της ύπαρξης δύο φύλων και μάλιστα βιολογικών. Διότι, εάν πράγματι το φύλο είναι «κοινωνική κατασκευή», δεν έχει κανένα νόημα η αναφορά σε αυτό και οι σεξουαλικές σχέσεις μεταβάλλονται σε ελεύθερη από φύλο επιλογή. Οι λεσβίες γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι άντρες, οι διεμφυλικοί, δεν αποτελούν πλέον μια διαμορφωμένη μειοψηφία, αποδεκτή από την πλειοψηφία των λαών της Δύσης, αλλά αντίθετα επιδιώκουν να μεταβληθούν αυτοί σε πλειοψηφία. Γι’ αυτό και οι προσπάθειες επιτάχυνσης των αλλαγών φύλου και ενίσχυσης του φαινομένου της πολλαπλότητας των σεξουαλικών ταυτοτήτων. Η ατζέντα λέει: Να αυξηθούν οι ομοφυλόφιλοι, οι διεμφυλικοί, οι άφυλοι, οι τρανσέξουαλ.
Πέραν αυτών, η woke ιδεολογία ξηλώνει πλέον τα στερεότυπα των φύλων, στοχεύοντας κυρίως στα παιδιά. Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση δίνει όλο και περισσότερο χώρο στην εκπαίδευση των φύλων και στην προώθηση των διεμφυλικών ταυτοτήτων. Ακόμα και από το νηπιαγωγείο καταγγέλλονται τα «σεξουαλικά στερεότυπα» και ενθαρρύνονται τα παιδιά να «εξερευνήσουν» ή να «αποδομήσουν το φύλο». Εδώ το κίνημα woke παίρνει τις πιο ανησυχητικές πτυχές του: δεν κρύβει την επιθυμία του να κατηχήσει τα παιδιά. Την προηγούμενη Κυριακή διαβάσαμε στην ΕΣΤΙΑ για τις κατευθυντήριες γραμμές που δίνει ο ΠΟΥ στα κράτη-μέλη του ΟΗΕ για ειδικά σεμινάρια σε νήπια 4-6 ετών «για την ευχαρίστηση από τα οπίσθια», «για νεράϊδες που αλλάζουν κοριτσάκια σε αγοράκια», για το ελεύθερο σεξ με ενήλικες χωρίς διακρίσεις. Τουτέστιν νομιμοποίηση της παιδεραστίας δια της πλαγίας.
Και η ατζέντα αυτή όσο ανοίγεται φανερώνει την απροκάλυπτη πλέον διεκδίκηση μιας ανατροπής της ιεραρχίας των φύλων, των φυλών και των εθνοτικών ομάδων. Φυσικά όχι με όρους ισότητας. Αλλά με όρους μιας χωρίς όρια κυριαρχίας στο πεδίο της φυλής ή της εθνοτικής ομάδας. Οι ταυτότητες πλέον ορίζονται μονοδιάστατα και αποκλειστικά. Είσαι άντρας ή γυναίκα, ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος, ετεροφυλικός η διεμφυλικός, λευκός ή μαύρος, χριστιανός ή μουσουλμάνος κοκ. Αντίθετες, άλλες ταυτότητες που μέχρι σήμερα ήταν ουσιώδεις, όπως εργάτης ή εργοδότης, Έλληνας ή Τούρκος, ή, προπαντός, μέλος του ανθρώπινου είδους, γίνονται δευτερεύουσες, χωρίς σημασία, ταυτότητες. Το φυλετικό ή το σεξουαλικό χαρακτηριστικό ορίζει σχεδόν τα πάντα.
Συγχρόνως όμως η woke ατζέντα απαιτεί και την πλήρη αξιολογική εξομοίωση οποιασδήποτε υποκουλτούρας μικρο-ομάδων με τις αιώνιες και παλαίφατες θρησκείες και παραδόσεις των λαών της υφηλίου. Αξιώνουν να προσαρμοστούν οι δοξασίες κάθε θρησκείας σύμφωνα με την ιδεολογία του κινήματος ώστε να έχει «δικαίωμα πρόσβασης στην πνευματικότητα με ίσους όρους με όλους τους άλλους» κάθε άτομο, διότι, όπως λέγουν, η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα φύλου είναι θεμελιώδη δικαιώματα στο ίδιο επίπεδο, αν όχι υψηλότερο, από το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Με την επιδίωξη όμως ακύρωσης ή νόθευσης της θρησκείας των πατέρων μας, ο «γουοκισμός» καθίσταται ο ίδιος μία απομίμηση θρησκείας. Ιεροποιείται το απόλυτο της διαφορετικότητας.
Μπορεί πολλά από αυτά να φαντάζουν εξωπραγματικά και αδύνατο να υλοποιηθούν, ωστόσο ο πόλεμος των «χρωμάτων», των φύλων, των θρησκειών, των κοινοτήτων, καθίσταται αναπόφευκτος εάν επιβληθεί η woke ατζέντα. Και αυτό θα είναι καταστροφικό. Πρώτον, διότι απειλεί να επιφέρει μια γενικευμένη αποσύνθεση των δυτικών κοινωνιών. Δεύτερον, διότι πιθανότατα θα προκαλέσει εξ αντανακλάσεως μια γενικευμένη πολιτιστική και κοινωνική οπισθοδρόμηση, ενισχύοντας ναζιστικά ταυτοτικά σύνδρομα.
Β.- Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ WOKE ΑΤΖΕΝΤΑΣ
Ο όρος «πολιτική ορθότητα» αναφέρεται σε λόγους, ιδέες ή πολιτικές, οι οποίες αντιτίθενται σε διακρίσεις εναντίον μειονοτήτων που προσδιορίζονται από φύλο, φυλή, θρησκεία ή εθνότητα ή σεξουαλικό προσανατολισμό ή ανικανότητα κάθε είδους. Απαγορεύει και ποινικοποιεί προφορικές εκφράσεις ή συμπεριφορές που μπορούν να χαρακτηρισθούν προσβλητικές από τις μειονότητες ή είναι ικανές να διεγείρουν εναντίον τους το δημόσιο αίσθημα (όρος κλειδί: «hate speech», ήτοι λόγος που μεταφέρει μίσος). Δηλαδή, με τον όρο “πολιτική ορθότητα” εννοούμε μια σειρά από κανόνες που υποδεικνύουν πώς πρέπει να εκφραζόμαστε, για να μη “θίξουμε” – υποτίθεται – κάποιες ομάδες συνανθρώπων μας. Για την ακρίβεια, για να μην αναπαράγουμε σε βάρος τους, μια σειρά από “στερεότυπα” που τους κάνουν να νιώθουν “μειονεκτικά”…Εκτιμάται ότι ήρθε από τις ΗΠΑ ως κληρονόμος του πουριτανισμού, αλλά εξαπλώνεται στον δυτικό κόσμο, με άτεγκτη αυστηρότητα: Μίσος σε αυτό που αυτοί θεωρούν ως μίσος. Το έχει πει και ο Ουμπέρτο Εκο: «Η πολιτική ορθότητα τείνει να μετατραπεί σε νέας μορφής φονταμενταλισμό. Όντως αποκαταστάθηκαν κάποιες αδικίες, αλλά εκφυλίστηκε σε αστυνόμευση της σκέψης και της ελευθερίας έκφρασης».[1]
Πώς επιβάλλεται η πολιτική ορθότητα στην κοινωνία: Η εργαλειοθήκη της πολιτικής ορθότητας εµπεριέχει τον τρόµο και τον φόβο ως κολαστήριες τεχνικές. Επιδιώκει νομοθετικές ρυθμίσεις που υποτάσσουν την αντίθετη πλειοψηφία στους κανόνες της. Με την απειλή, λοιπόν, έννομων συνεπειών ή και απλά της επικόλλησης κάποιας ονειδιστικής «ετικέτας» (ρατσιστής, ομοφοβικός, ξενοφοβικός, τεχνοφοβικός και εσχάτως ισλαμοφοβικός), υποχρεώνεται εκ των προτέρων σε σιγή κάθε ανυπόταχτη σκέψη, κάθε αντίθετη γνώμη, κάθε εύλογη διαμαρτυρία, κάθε προσήλωση τόσο σε θεμελιώδεις μορφές οργανωμένης συλλογικότητας (:οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα, έθνος), όσο και σε αξίες, αρχές, πεποιθήσεις, παραδοχές, πολιτιστική ιδιοπροσωπία κ.τλ.
Να ένα πρόσφατο κρούσμα γλωσσικής «λοβοτομής»: Φαίνεται ότι οι πανάρχαιες και ιστορικά «καθαγιασμένες» λέξεις «πατέρας» και «μητέρα», οι οποίες, νοηματικά, συνυφάνθηκαν ανέκαθεν με την κοινωνική υπόσταση των ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, δηλαδή αποτέλεσαν δομικά στοιχεία της διαχρονικής κουλτούρας μας ως έλλογων όντων, βαίνουν προς βίαιη και οριστική απαγόρευση.
Αν και η απαρχή της πολιτικής ορθότητας πρωτοεμφανίζεται με τον πρώιμο κομμουνισμό και την προσήλωση στην κομματική ορθοδοξία, φούντωσε μετά τη δεκαετία του ´90. Τώρα είναι εργαλείο στα χέρια της Νέας Τάξης Πραγμάτων για την υλοποίηση διαφόρων ατζεντών, όπως η πράσινη ατζέντα για την πράσινη μετάβαση, η υγειονομική ατζέντα για την αντιμετώπιση πανδημιών σύμφωνα με την «ιατρική επιστήμη», ακόμη και η woke ατζέντα ιδίως για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Η πολιτική ορθότητα ήταν εκείνη που η επίκλησή της δικαιολόγησε στην πρόσφατη πανδημία covint τόσο τα υγειονομικά μέτρα (μάσκες, lock downs, επιτήρηση), όσο και την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με εμβόλια τύπου mrna. Το ακλόνητο επιχείρημα που προβλήθηκε ήταν ότι αυτό επιβάλλει η «ιατρική επιστήμη» χάριν της δημόσιας υγείας. Όχι οποιαδήποτε «ιατρική επιστήμη» αλλά η εγκεκριμένη από το σύστημα. Η τόσο εξαρτημένη από τις big pharma. Φυσικά, η αντίθετη ιατρική άποψη καταδιώχτηκε ως αιρετική και αποκρύφτηκε από τα μέσα. Η ίδια ελίτ (δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη) και με το ίδιο επιχείρημα εισήλθε στα έσωθεν της Εκκλησίας της Ελλάδος (αλλά και των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων) και «έπεισε» την Ιεραρχία να κλείσει τους Ναούς, να μην μεταδίδει Θεία Κοινωνία, ακόμη και να εορτασθεί η Ανάσταση σε χρόνο άκαιρο, γιατί αν εορταζόταν στην ώρα της θα είχε ο ναός περισσότερο covint. Γελοιότητες! Στις οποίες όμως η Ιεραρχία έσκυψε τον αυχένα και παρέδωσε τα κλειδιά των ναών στον Καίσαρα. Το πείραμα πέτυχε. Άραγε, τι μέλει γενέσθαι αν της ζητηθεί αύριο κάτι άλλο με την επίκληση μίας άλλης πολιτικής ορθότητας και ατζέντας;
Και δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: Πώς μπορεί να επιβάλλεται στους πολλούς η πειστικότητα της κάθε πολιτικής ορθότητας, αν δεν υπάρχει κάποιο ισχυρότατο λόμπι να προωθεί άνωθεν την αντίστοιχη ατζέντα, όπως πρόσφατα έγινε με τον ομοφυλόφιλο γάμο; Ένα λόμπι που ελέγχοντας τα ΜΜΕ είναι σε θέση να προωθήσει, ως δήθεν δημοκρατικό αίτημα ισότητας, ανθρώπινο δικαίωμα κ.τλ., την προπαγάνδα υπέρ του γάμου ομοφυλόφιλων στην φιλελεύθερη και δημοκρατικά γαλουχημένη μάζα των πολιτών; Η οποία μάζα, στη συνέχεια, θα απαιτήσει από την πολιτική ηγεσία να πράξει αυτό που εκείνη ήδη είναι άνωθεν προετοιμασμένη να πράξει, δηλαδή να νομοθετήσει «δημοκρατικά» κατ’ απαίτηση του λαού και του Ορθού Λόγου;
Γ.- ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΗΣ WOKE ATZENTAΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ.
Από όσα εκτέθηκαν, γίνεται φανερό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η λατρεία και τα δόγματά της αποτελούν βασικό στόχο της woke ατζέντας. Αναφέρθηκα ήδη στο κλείσιμο των ναών και την απαγόρευση μετάδοσης Θείας Κοινωνίας κατά την πρόσφατη πανδημία. Πείραμα ήταν και πέτυχε!
Πριν σας εκθέσω τα αναμενόμενα εγχειρήματα διείσδυσης στην Εκκλησία της woke ατζέντας, πρέπει να σας επισημάνω ότι η επιθυμία του woke κινήματος να επιβληθεί και να διεισδύσει γενικότερα στις θρησκείες δεν είναι γεγονός τοπικό ή τυχαίο. Αποτελεί μία υπερεθνική ατζέντα. Δηλαδή μία υπερεθνική στρατηγική.
Να σας θυμίσω ότι για την ισότητα στο γάμο κ.λπ. των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων υφίστανται ως δημόσια κείμενα η «Εθνική Στρατηγική για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ» της κυβέρνησης Μητσοτάκη και αντίστοιχα για την ΕΕ η «Ευρωπαϊκή Στρατηγική» που και αυτή πηγάζει από ανάλογη Στρατηγική του ΟΗΕ. Όλα οργανώνονται στη βάση (ΟΗΕ ή ΕΕ) και εκπορεύονται στην περιφέρεια (κράτη μέλη).
Αντίστοιχη δράση και ενδιαφέρον του ΟΗΕ υπάρχει και για τη «συμμόρφωση» των θρησκειών στην ιδεολογία ΛΟΑΤΚΙ. Μία έκθεση του ΟΗΕ[2], επίσημο κείμενο, που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο 2023 περιγράφει τον ρόλο των εθνικών κυβερνήσεων στην πειθαρχία των θρησκευτικών θεσμών που αρνούνται να προωθήσουν την ιδεολογία ΛΟΑΤΚΙ. Αυτά ακούγονται σήμερα εδώ για πρώτη φορά.
Το βασικό μήνυμα της Έκθεσης είναι ότι τα θρησκευτικά δικαιώματα πρέπει να υποτάσσονται στα υποτιθέμενα δικαιώματα της ατζέντας ΛΟΑΤΚΙ και των υποστηρικτών της. Όπως αναφέρεται: «Τα όρια που καθορίζονται στον ίδιο τον σχεδιασμό της Ελευθερίας Θρησκείας και Πίστεως – συμπεριλαμβανομένων των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων – είναι το κλειδί για την πλήρη συμβατότητα της Ελευθερίας Θρησκείας και Πίστεως και όλων των ενεργειών που είναι απαραίτητες για την καταπολέμηση της βίας και των διακρίσεων εναντίον τους».
Η Έκθεση στοχεύει επίσης στις θρησκείες που καταδικάζουν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις και τον “τρανσέξουαλ” ερωτισμό ως αμαρτίες, γράφοντας: «Υπάρχουν σκοτεινές γωνιές όπου τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα θεωρούνται αμαρτωλοί και πολίτες δεύτερης κατηγορίας που πρέπει να περιφρονούνται και να κακοποιούνται». Η Έκθεση καταδικάζει ομοίως τις ερμηνείες των ιουδαϊκών και χριστιανικών γραφών που χαρακτηρίζουν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως αμαρτωλή. Υποστηρίζει ότι η ηθική της ομοφυλοφιλίας είναι «θέμα θεολογικής συζήτησης». Το ακούμε τελευταία στην Ελλάδα και από χείλη κληρικών και θεολόγων. Πώς να ξεχάσεις εκείνες τις δηλώσεις κάποιου Μητροπολίτη: «Eκ των πραγμάτων ο Θεός έχει δώσει σε μερικούς ανθρώπους να αισθάνονται την έλξη προς το ίδιο φύλο, δεν μπορώ να ξέρω γιατί, δεν θα κατηγορήσω εγώ τον Θεό».
Αξίζει τέλος να ειπωθεί ότι σύμφωνα με την Έκθεση, τα άτομα με σύγχυση φύλου ή εκείνοι που υποφέρουν από αισθήματα ομοφυλοφιλίας έχουν «δικαίωμα πρόσβασης στην πνευματικότητα με ίσους όρους με όλους τους άλλους». Και αυτό θα ήταν αποδεκτό αν εννοούσε πρόσβαση στο μυστήριο της μετάνοιας όπως την εννοούμε ορθόδοξα. Αλλά δεν εννοεί αυτό. Αναφέρεται σε δικαίωμα πρόσβασης των ΛΟΑΤΚΙ σε κάθε πνευματική πράξη και μυστήριο, τα οποία όμως αποκλείει η ιδιότητά τους ως ΛΟΑΤΚΙ λ.χ. ιερολογία γάμου, χειροτονία γυναικών κ.α. Μάλιστα, η έκθεση προτρέπει τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν θρησκευτικούς ηγέτες και θεσμούς για να προωθήσουν την ομοφυλοφιλική και “τρανς” ιδεολογία στις χώρες τους. Και το πιο σημαντικό: Σε όλη την έκθεση υπάρχει το κοινό θέμα ότι η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα φύλου είναι θεμελιώδη δικαιώματα στο ίδιο επίπεδο, αν όχι υψηλότερο, από το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας.
Με βάση τον παραπάνω κεντρικό, από τον ΟΗΕ, σχεδιασμό εκτιμώ ότι η διείσδυση που θα επιχειρηθεί από τους διαχειριστές της woke ατζέντας στους κόλπους της Ορθοδοξίας εντοπίζεται στα εξής πεδία:
1.- Θεωρώ υπερβέβαιο ότι οι ΛΟΑΤΚΙ θα απαιτήσουν την ιερολογία των γάμων τους. Δεν αρκούνται στον πολιτικό γάμο. Θέλουν και την ιερολογία ως τρόπαιο καθολικής επιβολής της ατζέντας. Θυμίζω το απόσπασμα από την Έκθεση του ΟΗΕ: τα άτομα με σύγχυση φύλου ή εκείνοι που υποφέρουν από αισθήματα ομοφυλοφιλίας έχουν «δικαίωμα πρόσβασης στην πνευματικότητα με ίσους όρους με όλους τους άλλους».
Ήδη το νομικό πλαίσιο με το νέο νόμο 5089/2024 το επιτρέπει. Ο νόμος θεσπίζει όχι μόνο πολιτικό, αλλά και θρησκευτικό γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Για όσα φυσικά δόγματα ή θρησκευτικές κοινότητες επιτρέπουν στους λειτουργούς τους να τον τελέσουν. Αγγλικανοί και διάφορες προτεσταντικές ομολογίες ήδη το επιτρέπουν. Με το άρθρο 3 του νόμου τροποποιείται το βασικό άρθρο 1350 ΑΚ αλλά το άρθρο 1367 ΑΚ, όπου προβλέπονται οι δυνατοί τρόποι τέλεσης γάμου είτε πολιτικός είτε με ιερολογία παραμένει ως έχει. Άρα, η δυνατότητα τελέσεως και των δύο τύπων γάμου (πολιτικού και θρησκευτικού) παρέχεται τόσο στα ζευγάρια διαφορετικού φύλου, όσο και στα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Το φωνάξαμε σε όλους του τόνους στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου.
Όπως είχα πει τότε στην Ολομέλεια της Βουλής: «…και την ιερολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρώ βέβαιο ότι θα απαιτήσουν οι δικαιωματιστές της ιδεολογίας ΛΟΑΤΚΙ που είναι πίσω απ’ όλη αυτήν κίνηση για το γάμο. … Η πολιτική ορθότητα λοιπόν κάποια στιγμή που θα είναι «ώριμη» η κατάσταση θα απαιτήσει από την Ιεραρχία η Εκκλησία να ιερολογεί και τα ομόφυλα ζευγάρια. Θα επικαλεστεί και πάλι ότι γίνονται διακρίσεις και θα ζητήσει ισότητα στο αγαθό της ιερολογίας. Το απαιτεί η πολιτική ορθότητα θα πουν, λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Θα ασκηθούν φυσικά και οι κατάλληλες πολιτικές και μη πιέσεις για να καμφθούν οι αντιδράσεις. Αυτό δεν έγινε και στην πανδημία «κόβιντ», που με αιτιολογία την δημόσια υγεία, πείσθηκε η Ιεραρχία και έκλεισε τις εκκλησίες για να μη μεταδίδεται δήθεν ο ιός; Μέχρι και το χρόνο της Ανάστασης μετέθεσε, ενώ σε άλλες Χώρες ενοχοποιήθηκε για την μετάδοση του ιού ακόμη και η Θεία Κοινωνία. Αν λοιπόν στον κατάλληλο χρόνο βρεθούν πρόθυμοι, για διάφορους λόγους, Ιεράρχες να συνταχθούν με τα επιχειρήματα της πολιτικής ορθότητας, δεν αποκλείω, προσωπική μου εκτίμηση είναι, τίποτα. Μπορεί και διαίρεση να υπάρξει στην Ιεραρχία. Οι καιροί είναι πονηροί.» Αυτά είχα πει. Εύχομαι να διαψευσθώ.
2.- Θα απαιτήσουν την χειροτονία γυναικών σε κάθε βαθμό ιεροσύνης. Θα το αιτιολογήσουν με την επίκληση της πολιτικής ορθότητας: Ότι το επιβάλλει η αρχή της ισότητας και η αποφυγή, κάθε μορφής, διάκρισης και διαίρεσης, όπως το φύλο, διότι προκαλεί το στασιασμό, την αντιπαλότητα και τη σύγκρουση στην κοινωνία. Θα υπενθυμίσω και πάλι από την Έκθεση του ΟΗΕ, την επισήμανση ότι: «τα άτομα με σύγχυση φύλου ή εκείνοι που υποφέρουν από αισθήματα ομοφυλοφιλίας έχουν δικαίωμα πρόσβασης στην πνευματικότητα με ίσους όρους με όλους τους άλλους».
Είναι γνωστό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Παπικοί τηρούν αρνητική στάση στο θέμα της χειροτονίας των γυναικών, ενώ η Αγγλικανική Εκκλησία και οι Εκκλησίες του ευρύτερου Προτεσταντικού χώρου έχουν προχωρήσει στη χειροτονία γυναικών και στους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης. Η φεμινιστική θεολογία που αναπτύχθηκε στη Δύση κάτω από την πρόκληση του φεμινιστικού και νεοφεμινιστικού κινήματος (τμήμα πλέον της woke ατζέντας), έχει επηρεάσει και τα μη ορθόδοξα χριστιανικά δόγματα που επιχειρούν την κοινωνιολογική επαναπροσέγγιση της θέσης και του ρόλου της γυναίκας στην Εκκλησία. Στο πλαίσιο αυτό αντιμετωπίζουν σήμερα και το αίτημα για την άρση του αποκλεισμού της γυναίκας από την ιεροσύνη.
Παρόμοια θα κινηθούν και στην Εκκλησία μας. Ήδη το έδαφος προλειάνουν θεολόγοι, νεοπατερικοί και μεταπατερικοί. Χρόνια τους ακούμε να λένε τις αθεολόγητες θέσεις τους ότι η ανδροκρατική δομή των κοινωνιών, παρά τα όποια βήματα για την απάλειψη μορφών ανισότητας των δύο φύλων, δεν εκφράζει την ευχαριστιακή και εσχατολογική δομή της Εκκλησίας. Ότι ο αποκλεισμός των γυναικών από την ιεροσύνη δεν θεμελιώνεται σε απόφαση Οικουμενικής Συνόδου και ότι η επίκληση της επικρατούσας δισχιλιετούς παράδοσης να επιλέγει μόνον άρρενα μέλη της, για να γίνουν φορείς της μυστηριακής ιεροσύνης, δεν συνηγορούν αναγκαία υπέρ μιας σαφούς Consensus Ecclesiae, εφόσον δεν υπάρχει απόφαση Οικουμενικής Συνόδου. Γι’ αυτό και καταλήγουν ότι «το θέμα της ιεροσύνης των γυναικών εκτείνεται σε όλο το φάσμα της Θεολογίας, γι' αυτό θα πρέπει να παραμείνει ανοικτό στη θεολογική έρευνα, ώστε στην Εκκλησία, με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να εκδιπλωθούν νέες πτυχές της αποκαλυμμένης Αλήθειας ως προκοπή και πλουτισμός στην πίστη.» Νεοπατερική θεολογία, βούτυρο στο ψωμί των δικαιωματιστών.
3.- Θεωρώ επίσης βέβαιο ότι θα απαιτήσουν από την Εκκλησία να αφαιρέσει από τα ιερά κείμενα (Ευαγγέλια, Επιστολές ιδίως Αποστόλου Παύλου, αλλά και από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης) κάθε αναφορά που γίνεται στην ομοφυλοφιλία ως αμαρτία. Επίσης, θα απαιτήσουν να απαγορευθεί στα δημόσια κηρύγματα, εντός ή εκτός ναού, η διακήρυξη ότι η ομοφυλοφιλία και η κάθε είδους συναφής σεξουαλική πρακτική είναι αμαρτία και οι διαπράττοντες αυτήν αμαρτωλοί. Ομοίως, θα απαγορευτεί και το δημόσιο κήρυγμα για την αποφυγή τέτοιων σεξουαλικών πρακτικών. Κάθε τέτοιο κήρυγμα θα αναχθεί σε «ρητορική μίσους» και θα διώκεται. Στην Έκθεση του ΟΗΕ ρητά γίνεται λόγος γι’ αυτό: «Η έκθεση καταδικάζει ομοίως τις ερμηνείες των ιουδαιοχριστιανικών γραφών που δηλώνουν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως αμαρτωλή. Υποστηρίζει δε ότι η ηθική της ομοφυλοφιλίας είναι «θέμα θεολογικής συζήτησης». Επίσης «συμβουλεύει τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν θρησκευτικούς ηγέτες και θεσμούς για να προωθήσουν την ομοφυλοφιλική και τρανς ιδεολογία στις χώρες τους».
4.- Θα απαιτηθεί, είναι ώριμος ο χρόνος, κάτι που από καιρό συζητιέται. Η αποκάθαρση των εκκλησιαστικών κειμένων από «αντισημιτικές» αναφορές. Όπως, η αποστροφή του Κυρίου για τους Εβραίους: «Γέννημα εχιδνών, αληθώς ο Ιούδας, φαγόντων το μάννα εν τη ερήμω, και γογγυζόντων κατά του τροφέως…». Σε πολλά ιερά βιβλία και στην υμνογραφία μας, ιδιαίτερα την Μ. Εβδομάδα, ο εβραϊκός λαός χαρακτηρίζεται ως φονικός, υπερόπτης, ζηλότυπος, εγκληματικός, γέννημα εχιδνών και δυσσεβής. Θα καταγγελθούν όχι απλά ως ρητορική μίσους αλλά ως έκφραση και πράξη ρατσισμού.
Ήδη, από το 2008 το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο απαίτησε επισήμως να απαλειφθούν όλα τα παραπάνω ως αντισημιτικές αναφορές. Ακούστε, τι ακριβώς επικαλέστηκε ο πρόεδρος του ΚΙΣ για να δικαιολογήσει το αίτημα: «Μέσα στο πνεύμα συνεργασίας των θρησκειών, που έχει τόσο έντονα αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, η ελληνόφωνη Ορθόδοξη Εκκλησία θα πρέπει να εξετάσει και να εξαλείψει ο,τιδήποτε δημιουργεί εχθρότητα μεταξύ των πιστών των θρησκειών και μάλιστα των μονοθεϊστικών». Ο ιουδαϊσμός, προσθέτει «σέβεται τα ιερά κείμενα άλλων θρησκειών. Υπάρχουν, όμως κείμενα που έχουν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων, τα οποία σ’ όλες τις θρησκείες υφίστανται αναθεωρητική διαδικασία. H ελληνική θεολογική επιστήμη έχει επισημάνει κείμενα σε τροπάρια κτλ. τα οποία, υπηρετώντας έμμονες προκαταλήψεις, δημιουργούν πνεύμα εχθρότητας, μισαλλοδοξίας και διωγμού κατά των Εβραίων». Κρατείστε το τελευταίο: «σε όλες τις θρησκείες υφίστανται αναθεωρητική διαδικασία». Και ότι δημιουργούν πνεύμα εχθρότητας, μισαλλοδοξίας και διωγμού». Και εδώ σε πρώτη γραμμή όλη η επιχειρηματολογία της woke ατζέντας.
5.- Μετά βεβαιότητος θα υλοποιηθεί σε απόλυτο βαθμό ή ήδη αρξάμενη πρακτική της αφαίρεσης ιερών εικόνων και θρησκευτικών συμβόλων από το δημόσιο χώρο. Πιο συγκεκριμένα: Η ατζέντα προβλέπει την απομάκρυνση των εκκλησιαστικών συμβόλων, κατηχήσεων και τελετουργιών από τους δημόσιους χώρους, από τις τελετές και τις υπηρεσίες που τελούν υπό την αιγίδα του κράτους, όπως και αντίστοιχα την πλήρη αποχώρηση του κράτους από τους εκκλησιαστικούς χώρους. Χωρίς βεβαίως σε πρώτη φάση να θίγεται το δικαίωμα των ατόμων να φέρουν επάνω τους, εφόσον το επιθυμούν, στοιχεία δήλωσης της θρησκευτικής τους ταυτότητας. Αργότερα, θα αμφισβητηθεί και αυτό το δικαίωμα για να μην προκαλείται δήθεν το θρησκευτικό συναίσθημα αλλόθρησκων. Οι χώροι των Δημοσίων Υπηρεσιών, της Παιδείας, της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας, του Στρατού, κλπ. πρέπει, κατά την ατζέντα, να είναι ταγμένοι καθαρά στον ρόλο τους ως θεσμών και οργάνων του κράτους, χωρίς κανένα θρησκευτικό πρόσημο, χωρίς αγιασμούς και εκκλησιασμούς, χωρίς ορκωμοσίες σε θρησκευτικά σύμβολα κλπ. Θα απαγορεύεται κάθε πράξη δημόσιας λατρείας (εξωτερικοί εορτασμοί, λιτανείες κ.α.) με την επίκληση ότι προσβάλλονται τα θρησκευτικά αισθήματα θρησκευτικών και μη μειοψηφιών. Η εκδήλωση της θρησκευτικότητας θα αναχθεί σε ιδιωτική υπόθεση, έξω από τη δημόσια σφαίρα.
6.- Συντελείται ήδη και θα ενταθεί ακόμη περισσότερο ο χριστιανικός αποχρωματισμός, ο αποχριστιανισμός των μεγάλων χριστιανικών εορτών (Χριστούγεννα, Πάσχα) για να μη προσβάλλονται οι αλλόθρησκοι και να μπορούν να συνεορτάζουν όλοι μαζί. Εθνικοί και διεθνικοί επίσημοι φορείς δεν παραλείπουν πριν από τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, ιδίως των Χριστουγέννων, να το ζητούν επίμονα.
Έτσι η ευρωπαία επίτροπος ισότητας, Έλενα Ντάλι, (2021) απευθύνει σύσταση στους υπαλλήλους να μη λένε «καλά Χριστούγεννα» αλλά «happy holidays», ευτυχισμένες γιορτές, για να μη θιγούν, λέει, όσοι στην Ευρώπη δεν είναι χριστιανοί. Επειδή, έτσι όπως τα βλέπει, η Κομισιόν είναι ουδέτερη «στα θρησκευτικά ζητήματα, σε διαρκή διάλογο με όλες τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές οργανώσεις». Αλλά αν δεν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, τι θα εορτάζουμε; Τον καταναλωτισμό, ότι δηλαδή στην ανάπαυλα του χειμώνα ψωνίζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο, ταξιδεύουμε, τρώμε και πίνουμε; Υπάρχουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό; Αλλά η επίτροπος ζητάει επί πλέον να υπάρχει χριστιανική συστολή και ως προς τα βαπτιστικά ονόματα. Το όνομα Μαρία, για παράδειγμα, είναι ακραίο, ίσως και προκλητικό, επειδή η Ευρώπη έχει και μουσουλμάνους και δεν είναι σωστό, ως αδύναμοι, να νιώθουν μειονεκτικά επειδή το όνομα Μαρία είναι σε κοινή χρήση.
Στο στόχαστρο βρίσκεται και ο Σταυρός, το σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Προκειμένου να "διασφαλιστεί η ισότητα όλων των θρησκειών" θα επιχειρηθεί να αφαιρεθούν όλοι οι σταυροί από τους ναούς, πράγμα που ήδη γίνεται στην φωτογραφική απεικόνιση εμβληματικών ναών της Χριστιανοσύνης.
7.- Σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες έχει διαπιστωθεί ότι προσπάθειες καταπολέμησης φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων ή απλά προσπάθειες ικανοποίησης των αιτημάτων μελών μεταναστευτικών ομάδων με διαφορετική θρησκεία, οδηγούν σε έναν "αντίστροφο θρησκευτικό ρατσισμό" σε βάρος των γηγενών. Ο «αντίστροφος θρησκευτικός ρατσισμός" είναι έντονα παρών και στην εκπαίδευση και γενικότερα στα νομικά συστήματα κρατών. Βλέπουμε ότι οι προσπάθειες ικανοποίησης αιτημάτων της μουσουλμανικής κοινότητας σύμφωνα με τις αρχές της πολυπολιτισμικότητας βρίσκουν εφαρμογή και στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών υποδοχής.
Αυτό που η ατζέντα επιδιώκει είναι η οριστική διάρρηξη κάθε δεσμού της Πίστης με την εκπαίδευση. Δεν θα μακρηγορήσω επ’ αυτού γιατί είναι γνωστή η προσπάθεια που γίνεται στην Ελλάδα από τις ελίτ της ατζέντας να παύσει το μάθημα των θρησκευτικών να είναι κατηχητικό των δογμάτων της Ορθοδοξίας και να γίνει, όχι απλά προαιρετικό, αλλά μάθημα θρησκειολογίας και ακόμη περισσότερο ένα «ουδέτερο» μάθημα φιλοσοφικής ηθικής και θρησκειολογίας.
8.- Τελικός στόχος της ατζέντας (και εκεί συγκλίνουν όλοι οι επί μέρους στόχοι) είναι η αποϊεροποίηση του ανθρώπινου βίου. Και αυτό θα καταλήξει στην απαγόρευση προβολής του Χριστιανισμού και δη της Ορθοδοξίας ως μόνης οδού σωτηρίας. Θα απαιτηθεί η εξίσωση του Χριστού με τους άλλους θρησκευτικούς μύστες (Μωάμεθ, Βούδα, Ζαρατούστρα κ.λπ.) ώστε να λογίζεται ως ένας απλός προφήτης/άνθρωπος. Όλες οι διδασκαλίες, όλα τα πνευματικά μονοπάτια σώζουν, ήδη λένε. Η αποκλειστικότητα σωτηρίας που κηρύττει ο Χριστιανισμός είναι πνευματικός φασισμός, θα λένε. Woke ατζέντα και θρησκευτικός οικουμενισμός πάνε από καιρό χέρι-χέρι.
Στην τυραννία της πολιτικής ορθότητας αντιτάσσουμε την ομορφιά του ιερού. Δεν προσβάλλουμε τους άλλους με το να ακολουθούμε τον Χριστό που μας δίνει ταυτότητα και την Εκκλησία που μας αγιάζει και μας βοηθά να βρίσκουμε στον άλλο όχι τον εχθρό, τον ανταγωνιστή, αυτόν που θα δικαιώσει το εγώ μας, αλλά την ευκαιρία για προσφορά, για θυσία, για αγάπη. Δεν μας χρειάζεται ο νόμος της πολιτικής ορθότητας, όχι γιατί έχουμε ανάγκη να τονίζουμε μια «ανωτερότητα» υποτιμώντας τους άλλους, αλλά διότι η ταυτότητά μας δίνεται προς διάλογο. Η διάκριση, η αγάπη, η αποδοχή καθιστούν τις διαφορές όχι αφορμή μίσους προς τον άλλο, αλλά ευκαιρία για προβληματισμό. Και η σχέση με τον Χριστό μας δίνει την ελπίδα που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και του πολιτισμού.
[1] Έκο Ουμπέρτο: Η μισαλλοδοξία, Παγκόσμια Ακαδημία Πολιτισμών, ΕΞΑΝΤΑΣ, Αθήνα 1999, σελ.18.
[2] https://news-un>org.translate.goog/en/story/2023/06/1138022?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=el&_x_tr_hl=el&_x_tr_pto=sc, New UN report suggests LGBT ideology should take precedence over religious freedom - LifeSite (lifesitenews.com)