Οἰκουμενισμός καί ἐκκοσμίκευση

A. Ποιός εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός

Οἰκουμενισμό ὀνομάζουμε τήν πλατιά ἐγκόσμια θρησκευτική κίνηση καί ὀργάνωση πού ἔχει σκοπό νά συνενώσει ὅλες τίς θρησκεῖες σέ μιά παγκόσμια, χωρίς διαφορές, χωρίς ἑτερότητες.  Ἐντατική, ἐπίμονη καί μεθοδευμένη προσπάθειά της εἶναι νά ἐνταχθεῖ καί ἡ Ὀρθόδοξη ἀποκεκαλυμμένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στίς θρησκεῖες καί νά γίνει κοσμική θρησκευτική ὀργάνωση.  Ἀποκοπτόμενη ἀπό τό λοιπό Σῶμα τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, θρησκειοποιούμενη ἀποκόπτεται καί ἀπό τό πλατύ διαχρονικά ἐν τῷ κόσμῳ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τοῦ νεκροποιοῦ Οἰκουμενισμοῦ χάνει τήν οἰκουμενικότητά της.  Ἀλλοιώνεται, ἀλλοτριώνεται, ἐκπίπτει τοῦ ζωοποιοῦ προορισμοῦ της, σμικρύνεται, εἰδωλοποιεῖται, κλασματοποιεῖται, ἐκφυλίζεται, σχετικοποιεῖται, μωραίνεται, ἀκρωτηριάζεται, νανοποιεῖται σύμφωνα μέ τήν ὁλοκάθαρη νηπτική ἐκτίμηση τοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ γίγαντα ἐν τῇ ταπεινώσει π. Ἰουστίνου Πόποβιτς, τοῦ πολυταλαντούχου καί πολυχαρισματούχου ἁγίου γέροντος.

 

Διαπλοκή Οἰκουμενισμοῦ καί Νέας Εποχῆς

Τό ἀρχικό αὐτό οἰκουμενιστικό μοντέλο, ἐπειδή εἶναι ἀπό φτηνά οὑμανιστικά ὑλικά κατασκευασμένο, εὔκολα μεταλλάσσεται καί ταυτίζεται μέ τό περιεχόμενο καί τά προγράμματα τῆς Νέας Ἐποχῆς.  Τήν τελευταία περίπου δεκαετία παρατηρεῖται μιά ὄχι περίεργη διαπλοκή.  Ὁ Οἰκουμενισμός διαπλέκεται μέ τή Νέα Ἐποχή.  Ὁ Οἰκουμενισμός ἀφειδῶς προσφέρει τήν ἐκκοσμικευμένη του νοοτροπία στή Νέα Ἐποχή, ἡ ὁποία παγιώνει τίς δαιμονικές της ἐπιρροές σ' ὅλο τό ἀντίχριστο ὑλικό τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Αὐτή τή νέα διαπλοκή τήν ἐκφράζουν πολύ καθαρά οἱ διαθρησκειακές συναντήσεις, ἀλλά καί μεμονωμένες πρωτοβουλίες θρησκευτικῶν ἡγετῶν ἀνά τόν κόσμο πού στηρίζονται ἀπό τή Νέα Ἐποχή.  Τήν πρώτη θέση σ' αὐτή τή διαπλοκή φαίνεται νά κατέχει ὁ ποντίφικας τῆς Ρώμης καί τά δευτερεῖα δικοί μας Ὀρθόδοξοι ποιμένες διαπνεόμενοι ἀπό τό πνεῦμα τῆς παραπάνω διαπλοκῆς καί τοῦ ἀνταγωνισμοῦ γιά νά ἀποκτήσουν τά πρωτεῖα.  Σ'  αὐτή τή διαπλοκή ἐξέχουσα θέση κατέχουν τά media μέ τήν ἐπικοινωνιακή τους πολιτική, οἱ κάμερες, τά ἀερόστατα καί τά λοιπά μέσα ἀσφάλειας (γιατί ὄχι καί οἱ πόλεμοι) πού διαφυλλάσσουν τή διαπλοκή καί τήν ἐπιβάλλουν παντοῦ. 

 

Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν

Ὁ Οἰκουμενισμός ὁρατά, πρακτικά, διοικητικά κατευθυνόταν καί κατευθύνεται ἀπό τό Προτεσταντικό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, πού ἐκτός ἀπό τίς πολυάριθμες ὀνομαζόμενες χριστιανικές ἐκκλησίες, περιέλαβε τελικά καί ὅλες τίς ἄλλες θρησκεῖες.

Ἀπό μή ὁρατούς ἀλλά εὐνόητους κύκλους, τῆς Νέας Τάξεως πραγμάτων, διοργανώνονται τώρα ἐργωδῶς διάφορες ἀνά τόν κόσμο οἰκουμενιστικές συναντήσεις μέ τόν ἴδιο παραπάνω στόχο.  Στίς μέρες μας παρατηρεῖται βιασύνη πού ὑλοποιεῖ τίς πανθρησκειακές ἀπαιτήσεις μέ συνοπτικές δικτατορικές ἀποφάσεις, μέ ἀποκορύφωση τή διαθρησκειακή ἡμερίδα πού ἔγινε στό Δημαρχιακό μέγαρο τοῦ Δήμου Ἀμαρουσίου τίς παραμονές τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων 10 καί 11 Αὐγούστου, γιά τήν ὁποία θά μιλήσουμε πιό κάτω.

Διαθρησκειακές Συναντήσεις

Τόσο ὁ παλαιότερος, ὁ "παραδοσιακός" Οἰκουμενισμός, ὅσο πολύ πιό ἐπίμονα ὁ σύγχρονος, μέ κάθε μέσο προσπαθεῖ νά προσεταιρισθεῖ καί νά ἀναμείξει τούς κοσμικούς μέ τούς θρησκευτικούς ἄρχοντες, νά πιέσει τίς ἡγεσίες τῶν θρησκειῶν, γιά νά ἐπιβάλει ἄνωθεν, ἐν τάχει, ἐκσυγχρονιστικά τήν πανθρησκεία.  Ὁ "παραδοσιακός" Οἰκουμενισμός ἔχει παραχωρήσει τά ἠνία του στούς γνωστούς ἤ κρυφούς ἄρχοντες τῆς Νέας Ἐποχῆς καί καλπάζει πρός τήν πανθρησκειοποίηση, παράλληλη πρός τήν παγκοσμιοποίηση.  Ἡ μεθοδολογία, οἱ ἐργασίες, τά πορίσματα πού ἐξάγονται "κεκλεισμένων τῶν θυρῶν" εἶναι ἀκριβῶς ἴδια μέ τή δημιουργία καί ἐπιβολή τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συντάγματος στούς λαούς τῆς Εὐρώπης, χωρίς καθόλου οἱ Εὐρωπαϊκοί λαοί νά τό γνωρίζουν καί χωρίς νά ἐκφράσουν τήν παραμικρή διορθωτική διαφωνία.

Μέ ἁπλούστερα λόγια ὁ Οἰκουμενισμός μεταλλαγμένος σέ Νέα Ἐποχή, πολυβολεῖ τή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κατέχει τό πλήρωμα τῆς Ἀληθείας καί τῆς Ζωῆς πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας.  Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, Ἀνθρωπολογία, Κοινωνιολογία, Κοσμολογία, Ἐκκλησιολογία ἰσοπεδώνονται κάτω ἀπό τό σύνθημα τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ πανθρησκειοποιητικοῦ ὁδοστρωτῆρα, πού ἐπιμένει νά βροῦμε "ὅσα μᾶς ἑνώνουν καί ὄχι ὅσα μᾶς χωρίζουν", καί φυσικά χωρίς τό Χριστό.

Ἀκύρωση τῶν Χριστιανικῶν Ἀρετῶν

Ἡ ζωή καί ὁ νοῦς, ἡ διάνοια καί ἡ καρδιά, ἡ συνείδηση καί τό ἀγαθό, ἡ ἀρετή καί ἡ ἀγάπη, τό φῶς καί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ δικαιοσύνη, ἡ χαρά, ἡ χριστοποίηση καί ἡ θέωση, ἡ θεανθρωποποίηση καί ὁ ἁγιασμός, ἡ τριαδοποίηση καί ἡ ἀθανασία, ἡ ἀνάσταση καί ἡ ἀνάληψη, ἡ σωτηρία, ἡ αἰωνιότητα καί ὁ παράδεισος δέν ἀπασχολοῦν τόν οἰκουμενισμό.  Οἱ οἰκουμενιστές μόνο γιά τήν εἰρήνη βερμπαλιστικά κόπτονται, γιά μιά εἰρήνη ἐνδοκοσμικῶν διαστάσεων.  Δέν ἐνδιαφέρονται κατ' οὐσίαν οὔτε γιά τούς σύγχρονους κατασκευαστές τῶν δολοφονικῶν πολέμων οὔτε γιά τήν τρομοκρατία.  Μᾶλλον πριμοδοτοῦν τούς παραπάνω γιά "εἰρηνικότατη" ἐπιβολή τῆς εἰρήνης, τῆς pax ecumenica ἤ pax Americana καί τῆς ὁλοσχεροῦς συντριβῆς τῆς εἰρήνης.

Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη

Ὁ πνευματικός καί ὁ πραγματικός θάνατος, ἡ ἁμαρτία, ἡ κόλαση, ἡ ἀρρώστια, τά πάθη, τά δεινά καί τά βάσανα, οἱ φρικαλεότητες  ἐπιδερμικά μόνο ἀπασχολοῦν τόν Οἰκουμενισμό, ἀφοῦ ἡ Ἀντίχριστη μανία του εἶναι ἡ ἕνωση ὅλων τῶν ἀντιθέτων σ' ἕνα μωσαϊκό καί ὄχι ἡ συναγωγή πάντων εἰς ἕν, εἰς τόν ἕνα Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα διά τῆς μετανοίας.  Ὁ Δεσποτικός λόγος πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν κονιορτοποιεῖται ἀπό τίς μεθοδεῖες καί τά ὑποκατάστατα τοῦ Διαβόλου πού, ἐκτός ἀπό τήν εἰρήνη, μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἐκσυγχρονισμός, ἡ δῆθεν ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, ἡ φιλοσοφία, ἡ βιοηθική μέ τόν ἐγκεφαλικό θάνατο καί ἄλλα παραπλήσια.

Ὁ Οἰκουμενισμός κολακεύει, θεραπεύει καί χαϊδεύει τό μεταπτωτικό σαρκικό ἄνθρωπο.  Τό θνητό ἄνθρωπο, πού καυχιέται ὅτι κατάγεται ἀπό τόν πίθηκο καί δέν ἐλπίζει στήν αἰώνια μετά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ζωή.  Ὁ Οἰκουμενισμός ἀπευθύνεται στόν ἄνθρωπο πού λαχταράει γιά τά παντός εἴδους εἴδωλα καί ὄχι γιά τόν Πάνσοφο καί Πανάγαθο Θεό. Οἱ διάφοροι "διάλογοι τῆς ἀγάπης" ἀπεδείχθησαν φενάκη καί παραπλάνηση τῶν Ὀρθοδόξων, ἀφοῦ ἀντί νά καλέσουν τούς μή φωτισμένους, τούς ἀβαπτίστους καί ἀμύρωτους αἱρετικούς στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ καί στήν Ἁγία Ἐκκλησία Του, ἀλλοτριώνουν ἀκόμα καί τίς Ὀρθόδοξες συνειδήσεις .

Ὁ σύγχρονος οἰκουμενισμός εἶναι τό ὁρμητικό ἀντίχριστο ρεῦμα πού εἰσδύει σέ ὅλες τίς περιοχές τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μέ στόχο τήν πλήρη ἀλλοτρίωσή της.  Μόνο ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἐννοήσει τίς τρομερές διαστάσεις τοῦ οἰκουμενιστικοῦ κινήματος, μπορεῖ ἀνάλογα νά ἀντιληφθεῖ καί τήν προσωπική του πανευθύνη, ἀλλά καί τή γενικότερη εὐθύνη τῶν πιστῶν, τοῦ Σώματος δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

 

B. Ἐκκοσμίκευση

Τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως

Μέ τόν ὅρο ἐκκοσμίκευση δηλώνουμε τήν ἐξάπλωση καί παγίωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή τῆς πανθρησκείας καί τήν ἐγκατάστασή του μέσα στίς χριστιανικές κοινωνίες.  "Τό  βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστώς ἐν τόπῳ Ἁγίῳ" λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής στήν Ἀποκάλυψή του.  Ἐκφράζει τήν τραγική ἐκείνη ἐσχατολογική ὁλοκλήρωση τῆς δράσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού θά καταφέρει μέ τήν ὀλιγωρία καί τήν ἀποχαυνωτική συγκατάθεση, δηλαδή τήν ἀδράνεια τῶν πιστῶν νά ἐγκατασταθεῖ ὁ Ἀντίχριστος μέσα στόν ἱερό Ναό τοῦ Σολομῶντος ἐρημώνοντας κάθε ἰκμάδα τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς, μετατρέποντάς την σέ δαιμονοζωή.  Ἀπονευρώνει καί νεκροποιεῖ τελικά τήν ἐν Χριστῷ ζωή ἀπό τή θεωρία μέχρι τήν πράξη, ἀπό τό δόγμα μέχρι καί τό ἦθος.

 

Ἡ ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ φαίνεται καθαρά:

1.             Στή Θεολογία

Εἶναι πολύ γνωστή ἡ ἀπαρέσκεια τῶν Οἰκουμενιστῶν πρός τά δόγματα καί τούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.  Ὑπάρχει θεολογική ἐργασία τοῦ τότε ἀρχιμανδρίτου καί νῦν παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πού προτείνει τήν κωδικοποίηση τῶν ἱερῶν κανόνων σά νά μήν ὑπάρχει ἡ τόσο ἐπιστημονική, ἐμπεριστατωμένη καί πρωτότυπη ἐργασία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου Ἀγιορείτου, τό ἱερό Πηδάλιο.

Ἐνῷ ἐπιζητοῦν ἐπιστροφή στούς Ἀποστολικούς χρόνους, στήν πραγματικότητα ἀρνοῦνται τά ἱερά δόγματα πού πηγάζουν ἀπό τή ζωή καί τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τούς ἱερούς κανόνες πού ὡς βάση τους ἔχουν τήν Ἀποστολική διδαχή, στηριγμένη στή διδασκαλία Αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ.

Ἀκαδημαϊκή Θεολογία

Ὑποβιβάζει ὁ Οἰκουμενισμός τή δογματική διδασκαλία σέ Ἀκαδημαϊκή, μέ τήν ὁποία πρέπει κατ' αὐτόν νά ἀσχολοῦνται ἀποκλειστικά καί μόνο οἱ εἰδικοί θεολόγοι. Ἐπιδιώκει νά ξεχωρίζει τή δογματική διδασκαλία ἀπ' ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή, γιά νά μπορέσει νά ἑδραιώσει τή θέση του μέσα στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί δή στίς συνειδήσεις τῶν Ἐπισκόπων, τῶν κληρικῶν καί τῶν πιστῶν.  Τό σλόγκαν πού κυριάρχησε στίς διαχριστιανικές καί μεταγενέστερα διαθρησκειακές συναντήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν ἦταν: Νά ἀσχοληθοῦμε μέ τά ἑνοῦντα καί ὄχι τά διαιροῦντα γιά νά προχωρήσουμε στούς διαλόγους.  Ἄκρως μινιμαλιστική ἐκτίμηση τῶν ἱερῶν δογμάτων, ἀκριβῶς ἀντίθετη τῆς νοοτροπίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων τους Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού πρώτιστα ἦταν διδάσκαλοι τῆς Ἀληθείας, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ.  Θεολογία, Ἀγάπη καί Ἀλήθεια ἀποτελοῦν τήν ἁγία τριαδική ἀρετολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, πάνω στήν ὁποία θεμελιώνει ὅλη τήν ὑπόλοιπη πνευματική ζωή της.

Παπικές πλάνες

Ποῦ φαίνεται ἠ ἐκκοσμίκευση στή Θεολογία;  Φαίνεται στό παπικό filioque, στή subordinatio, στήν ἄρνηση τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τῆς Παναγίας Τριάδος, στή Μαριολατρεία, στόν παποκαισαρισμό, στό μηδενισμό τοῦ Συνοδικοῦ Πολιτεύματος, στή δογματοποίηση τοῦ Παπικοῦ ἀλαθήτου, στή σχετικοποίηση τῆς ἁγιοπνευματικότητος τῆς Θείας Λατρείας (γλῶσσα, μουσική, ζωγραφική, ἀρχιτεκτονική), ἀναγκαστική ἀγαμία τῶν κληρικῶν, ἵδρυση μοναχικῶν ταγμάτων, ἀρχῆθεν συναισθηματικά προσκολλημένων στόν Παπικό κουλτουροκληρικαλισμό καί ἀνώμαλη μεταγενέστερη προσγείωση στή σκληρή ἀποπνευματοποιημένη ἐνδοκοσμική πεζότητα τῶν σαρκικῶν παθῶν.

Προτεσταντικές κακοδοξίες

Ἐπίσης παρατηρεῖται στόν Προτεσταντικό χῶρο γενίκευση τοῦ ἀλαθήτου σέ κάθε "πιστό", κατακερματισμός τῆς Μιᾶς καί Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας σέ πάρα πολλά κομμάτια μέ ἀντίστοιχο εὐτελισμό καί αὐτόνομη χρήση τοῦ ἀντιδρῶντος σέ κάθε παραδοσιακό δογματισμό ὀρθολογισμοῦ.

Τρεῖς μονοθεϊστικές Θρησκεῖες;

Ἐπιμελημένη τέλος εἶναι ἡ προσπάθεια τῶν συγχρόνων οἰκουμενιστῶν νά τοποθετήσουν στό ἴδιο ἐπίπεδο τίς τρεῖς μονοθεϊστικές θρησκεῖες, Ἰουδαϊσμό, Χριστιανισμό, Ἰσλαμισμό.  Πασχίζουν περαιτέρω μέ τραβηγμένα ἐπιχειρήματα νά ἐντάξουν καί ὅλες τίς ἄλλες στόν ἀρχικό τριαδοθρησκειακό σχεδιασμό τους ἀγνοώντας σκόπιμα ὅτι μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία Τριαδική. 

 

2.             Στή Θεία Λατρεία

Β¢ Βατικάνειος Σύνοδος

Ἡ ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ φαίνεται στή μετατροπή τῆς θείας Λατρείας.  Ὁ Οἰκουμενισμός κατόρθωσε νά πείσει τούς Παπικούς κατά τή Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο, τό 1962 νά προβοῦν σέ μεταρρύθμιση τῆς θείας Λατρείας, μειώνοντας καί μεταβάλλοντας γλῶσσα, τυπικό, μουσική, δομή τῆς θείας Λατρείας, τάχα γιά ποιμαντικούς λόγους.  Τό ἀποτέλεσμα ἦταν τό ἀντίθετο ἀπό τό ἀναμενόμενο. Λιγόστεψε καί τό κῦρος τῆς θείας Λατρείας στούς πιστούς καί οἱ πιστοί λιγόστεψαν ἀπό τίς Ἐκκλησίες τους. Εἰλικρινής Καρδινάλιος ὁμολογεῖ μέ λύπη του ὅτι ἡ μεταρρύθμιση ἀπέτυχε γιατί ἔγινε ἀπόντος τοῦ Παρακλήτου.  Ἡ ἀπουσία τοῦ Παρακλήτου εἶναι δεδομένη κατά τήν Ὀρθόδοξη θεολογία, ἀφοῦ ὁλόκληρη ἡ θεολογία τους εἶναι ἀλλοιωμένη, διαφοροποιημένη ἀπό τήν ἀποστολική ἕως τήν ἐποχή τῶν ἱερῶν Συνόδων καί μέχρι σήμερα.  Θεσμικά, ἠθικά καί πρακτικά ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπό τόν κορμό τῆς μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.  Κατά τόν ἱερό Φώτιο ἡ παραμικρή ἀλλοίωση στή δογματική διδασκαλία δέν εἶναι καθόλου μικρή καί συνεπιφέρει μεταβολή σ' ὁλόκληρη τή ζωή τῶν πιστῶν καί τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀντιγράφουμε τή Παπική Λειτουργική Μεταρρύθμιση;

Δυστυχῶς ἀντιγραφή τῆς μεταρρυθμίσεως τῆς θείας Λατρείας τῶν Παπικῶν ἐπιχειρεῖται ἀπό τό 2000 καί στή δική μας Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ τή δημιουργία Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Λειτουργικῆς Ἀνανέωσης ἤ Ἀναγέννησης.  Ἕνας καθηγητής τῆς θεολογικῆς Σχολῆς ζητάει ἀναδόμηση τῆς λατρείας, γιά νά ταιριάζει στή μετανεωτερική ἐποχή μας καί στό μετανεωτερικό ἄνθρωπο.  Ἄλλος καθηγητής θεωρεῖ τή Λατρεία μας Ἐσχατολογική καί γιαυτό δέν πρέπει νά ἐπιμένουμε στά μέχρι τοῦδε συστατικά στοιχεῖα της, στατικά κατ' αὐτόν, ἀλλά σέ ἄλλα.  Χαοτική Οἰκουμενιστική νοοτροπία, δοκιμασμένη ἀπό τούς Παπικούς καί ἀποτυχημένη κατά τήν ὁμολογία τους, διεκδικεῖ τήν ἐπιβολή της, προδικάζει τήν ἀποτυχία της καί σέ μᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ἄν ἐφαρμοσθεῖ.

Μετάφραση τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ Ἀναγνώσματος

Μᾶς καταθλίβει κυριολεκτικά ἡ ἀπόφαση τοῦ Μακαριωτάτου νά διαβάζεται τό Ἀποστολικό καί Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα καί στή δημοτική γλῶσσα καί ἐπίσης οἱ μυστικές εὐχές νά μή λέγονται μυστικῶς ἀλλά ἐκφώνως.

Μετά ἀπό ἐμπειρία αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας μας καί μετά ἀπό τήν ἀρνητική ἐμπειρία τῶν Παπικῶν, γιατί ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι νά ἀλλοιώνουμε τή λατρεία μας, γιατί νά κάνουμε μεταμόσχευση μέ ξένα ὄργανα στήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας μας; 

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἡ ἀνάγνωση τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος καί στή "Δημοτική" πολύ γρήγορα θά ἁπλοποιηθεῖ καί θά ἐπικρατήσουν τά ἀναγνώσματα στή δημοτική σέ βάρος τοῦ θεόπνευστου ἀρχαιοελληνικοῦ κειμένου.

Ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα πού ἀνακοινώθηκε ὡς εἴδηση αὐτό τό μέτρο τοῦ Μακαριωτάτου, πανηγυρικά τή μετέδιδε τό CNN σ' ὅλον τόν κόσμο.  Ὅλος ὁ Γαλλικός τύπος μαζί μέ τό CNN δέν ἔκρυβαν τόν ἐνθουσιασμό τους γιά τήν ἀπόφαση τοῦ Μακαριωτάτου.  Ὅλος δηλαδή στρατευμένος ὁ μηχανισμός τῆς Νέας Ἐποχῆς πανέτοιμος καί ὁλοπρόθυμος γιά νά στηρίξει μιά ἀπόφαση πού κατ' οὐσίαν τοῦ εἶναι ἀδιάφορη.  Ρωτᾶμε καλοπροαίρετα: Γιατί τόσο ἐνδιαφέρον γιά τό σπάσιμο τῆς Ὀρθοδόξου λειτουργικῆς Παραδόσεως ἀπό τά "ἄθεα media";

Πάντως τά δεινά στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας θά εἶναι πολλά, γιατί οἱ πάντες διαγιγνώσκουν ἐκκοσμικευτική νοοτροπία καί ὄχι λειτουργική, στήν παραπάνω ἀπόφαση.

·         Διχασμός θά ἐπέλθει στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι δέν ἐπιθυμοῦν αὐτή τήν ἐκκοσμικευτική πιλοτική περιπέτεια καί οἱ λιγότεροι προβακάτορες μαζεύουν θρυμματισμένα ἐπιχειρήματα γιά ὑπεράσπιση τῶν θέσεών τους.

·         Βάναυσα ὑποτιμᾶται τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῶν νέων μας ὡς ἀμόρφωτο καί ἀστοιχείωτο γλωσσικά.  Παρουσιάζουμε τούς νέους μας ἀνά τήν οἰκουμένη ὡς ἀνάπηρους γλωσσικά καί ὀλιγογράμματους.  Τούς ἐξομοιώνουμε μέ ὅλους τούς ἀβάπτιστους καί ἀμύρωτους πού δέν ἔχουν καμία ἁγιοπνευματική προϋπόθεση χαρισματικῆς κατανοήσεως τῶν Ἁγίων Γραφῶν.  Ὁλόκληρη ἡ τουρκοκρατούμενη νεολαία μας θά ἔπρεπε νά βρισκόταν μέσα στό πηχτό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας τῶν Ἁγίων Γραφῶν καί δέ θά εἴχαμε οὔτε ἕνα ἀπό τίς χιλιάδες τῶν Ἁγίων πού ἔνδοξα γέννησε ἡ Τουρκοκρατία.  Κανείς ποτέ δέν τόλμησε νά εἰσαγάγει στή θεία Λατρεία μας αὐτόν τό βάναυσο ἐκκοσμικευμένο προγραμματισμό.

·         Στά 34 χρόνια πού εἶμαι ὁ ἀναξιότερος τῶν καθηγητῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί στά Νυχτερινά Ἐκκλησιαστικά Σχολεῖα καί στή Ριζάρειο καί στίς τρεῖς τάξεις τοῦ Λυκείου ἔκανα ἐπανειλημμένα τό πείραμα:  Διάβασα στούς ἱεροσπουδαστές καί τό ἀρχαῖο πρωτότυπο κείμενο καί τή μετάφραση τῆς Κ.Δ.  Ὅλα τά παιδιά καταλαβαίνουν εὐκολότερα τό ἀρχαῖο κείμενο καί ἀποδίδουν τό νόημά του, ἐνῷ ἀπό τίς κυκλοφοροῦσες ἑρμηνεῖες καί μεταφράσεις δυσκολεύονται.

·         Μέσα στό χῶρο τῆς θείας λατρείας μας καί στίς ἐνορίες καί στά Μοναστήρια, ἀλλά καί σέ πάρα πολλά - χιλιάδες σπίτια - πού ἔχω τελέσει εὐχέλαια καί ἁγιασμούς, οὐδέποτε οἱ πιστοί δυσανασχέτησαν μέ τό ἀρχαιοελληνικό καινοδιαθηκικό κείμενο τοῦ Ἀποστόλου ἤ τοῦ Εὐαγγελίου.  Ἄπειρες φορές ἔχω ἀναθέσει καί σέ μικρούς μαθητές ὀκτώ καί δέκα ἐτῶν  νά διαβάσουν τό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα κατά τήν τέλεση τοῦ ἱεροῦ Εὐχελαίου.  Διαπιστώνω ὅτι μέσα στόν ἱερό χῶρο τῆς θείας Λατρείας μας ἀρδεύονται οἱ ψυχές τῶν πιστῶν μας, μικρῶν καί μεγάλων μέ τήν ἐνοικοῦσα ἄκτιστη Χάρη τῶν ἀναγνωσμάτων, Ἀποστολικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ, μένοντας ὄρθιοι καί προσεκτικοί, ἀμίλητοι - ὄχι βουβοί - ἀλλά κατανενυγμένοι ὁ καθένας στόν προσωπικό βαθμό προσοχῆς καί εὐαισθησίας του. 

·         Οἱ κοσμικοί νέοι μας εὑρισκόμενοι σέ ἐντελῶς ἀλλοτριωμένους κοσμικούς χώρους, σέ ντίσκο καί σέ ἄλλα κέντρα, διασκεδάζουν κάτω ἀπό τούς ἐκκωφαντικούς ἤχους τῶν ξενόγλωσσων τραγουδιῶν καί τῶν ξένων ρυθμῶν .  Ψελλίζουν λέξεις ἀγγλικές, γαλλικές ἤ Ἀμερικάνικες χωρίς πάντοτε νά γνωρίζουν τή μετάφρασή τους καί ὅμως "τή βρίσκουν".  Τί εἶναι αὐτό πού τούς συγκινεῖ καί τούς κρατάει μέχρι πρωΐας διασκεδάζοντας; Οἱ ἐπιχειρηματίες τῶν κέντρων ψυχαγωγίας θἄπρεπε νά ὑποκινήσουν μεταφραστικές διαδικασίες γιά νά πολλαπλασιάσουν τή συμμετοχή νέων στά κέντρα τους.  Ἡ δική μας ἡ θεία Λατρεία δέ συγκρίνεται μέ τίς "χαρές" καί τίς διασκεδάσεις τῶν νέων στά κοσμικά κέντρα.

·         Δέν μποροῦμε ἐμεῖς να ἀντιτάξουμε ἀντικέντρα γιά νά σύρουμε στανικά τούς νέους στήν Ἐκκλησία ἀλλάζοντας τό δικό μας ἦθος, τό δικό μας ὗφος, τή δική μας θεανθρώπινη λειτουργική ποιότητα μετοχῆς.

·         Μόνο ἡ μετάνοια μπορεῖ νά ἑλκύσει τούς νέους στήν Ἐκκλησία καί ὄχι ἡ μεταλλάξη τῆς δικῆς μας θείας Λατρείας στά μετανεωτερικά δεδομένα, ὅπως λέγουν οἱ Οἰκουμενιστές.

·         Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δείχνει ἀπεριόριστη κατανόηση, σεβασμό καί ἀγάπη στή προσωπική ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου.  Δέν ἐκβιάζει οὔτε πειθαναγκάζει τό νεότερο ἤ τό γεροντότερο νά βρίσκονται πάντα μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.  Ἡ ἐλεύθερη προσέλευση τοῦ πιστοῦ στό χῶρο τῆς θείας Λατρείας ἀποτελεῖ μέγιστο μυστικό καί πνευματικό γεγονός, στό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ὑπεισέλθει κανένας ἄμεσος ἤ ἔμμεσος καταναγκασμός.

·         Στό λοιπό λειτουργικό τέλειο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀβασάνιστα ἐπιχειρεῖται ἐπικίνδυνη χειρουργική ἐπέμβαση.  Τομές ἀτομικῆς πρωτοβουλίας ἀήθεις στήν ἀγάπη, στό σεβασμό καί στήν ἀναγνώριση τοῦ ἀριστουργήματος τῆς θείας Λατρείας μας.

Ἡ μετατροπή τῶν μυστικῶν εὐχῶν σέ ἔκφωνες, οἱ ἀντιμεταχωρήσεις φράσεων, οἱ συντμήσεις, οἱ προσθῆκες δηλώνουν τήν ἐκσυγχρονιστική σύμπλευση τῶν χειρουργῶν μέ τή ρέουσα ἐκκοσμικευτική μανία.  Ἀπό Θεανθρώπινο κτιστό καί ἄκτιστο δῶρο ἡ Θεία Λατρεία μας, μπορεῖ νά καταντήσει κτιστό, κατανοητό, ἀκουστό, ὁρατό, ψηλαφητό, ἀλλά καθόλου ἄκτιστο καί ἀσύλληπτο.

 

3.             Στίς λοιπές ποιμαντικές δραστηριότητες

Στίς λοιπές ποιμαντικές δραστηριότητες τό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως μέ τίς ἀδιάκριτες ἐμπλοκές τῶν "χριστιανῶν" ψυχιάτρων μπορεῖ νά μετατραπεῖ σέ Ψυχανάλυση Φροϋδική, Λακανική (Ὁ Λακάν ὑπῆρξε μαθητής τοῦ Φρόυδ) κ.τ.λ.  Ὁ ἐκκοσμικευτικός κίνδυνος τῆς ψυχολογοποίησης τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως εἶναι ὁρατός στίς περιπτώσεις τῶν κληρικῶν πού δέν ἔχουν ἀφομοιώσει τήν ἐν ταπεινώσει ἁγία Ὀρθόδοξη πνευματικότητα.

 

4.             Στήν ἀνθρωπολογία

Ἡ ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διακρίνεται πιό πολύ στήν ἀνθρωπολογία.  Ὁ Οἰκουμενισμός θέλει νά καταργήσει τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου.  Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής καί ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία βρίσκεται μέσα στήν ὑπακοή, στήν προσευχή, στήν ἄσκηση, στή νηστεία, στίς μετάνοιες, στό κομποσχοίνι, στόν παρθενικό μοναχικό τρόπο ζωῆς ἤ στήν ἐν Χριστῷ συζυγική πίστη.  Ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἐνδιαφέρεται γιά τά παραπάνω, ὅσο γιά τρόπο ἐλέγχου τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν, γιά ἰδεολογοποίηση καί ψυχολογοποίηση τοῦ Χριστιανισμοῦ καί κολλεκτιβοποίηση τῶν χαρακτήρων τῶν χριστιανῶν.

Ὁ συσχηματισμός καί ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ ἐναρμόνιση τῆς συμπεριφορᾶς τῶν πιστῶν μέ τά σύγχρονα μοντέλα ζωῆς εἶναι ἀπαίτηση κρυφή ἤ φανερή, πάντως πραγματική σήμερα στούς πιστούς ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἔχει καταρτίσει κατάλογο πρός συζήτηση θεμάτων στή μέλλουσα πανορθόδοξη Σύνοδο μέ σκοπό νά πολυβολήσει τίς ὀρθόδοξες ἀσκήσεις καί νά ἐξομοιώσει τήν Ὀρθόδοξη σφριγηλή πνευματικότητα μέ τή χαοτική καί ἀόριστη πανθρησκειακή.

 

5.             Στήν Κοινωνία

Ἡ Ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ φαίνεται μέσα στήν Κοινωνία.

Οἰκουμενισμός παρήγαγε τή συνθήκη Σέγκεν;

Ἡ ἐκκοσμικευμένη νοοτροπία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπευθύνεται στό σαρκικό, στό μεταπτωτικό ἄνθρωπο.  Δέν τόν βλέπει ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού πορεύεται πρός τό καθ' ὁμοίωσιν ἀλλ'  ὡς προϊόν ἐξελίξεων.  Τόν βλέπει ὡς ὕποπτο καί δέν τόν ἐμπιστεύεται.  Ἔτσι ἐξηγεῖται πῶς πέρασε τελικά ὡς θεσμός μέσα στή Χριστιανική Εὐρώπη ἡ Συνθήκη Σέγκεν, ἡ ὁποία μᾶς θεωρεῖ ὅλους ὕποπτους καί πρέπει νά εἴμαστε σέ ἀγωνιώδη ἑτοιμότητα νά ἀποδείξουμε ὅτι εἴμαστε σωστοί καί ὅτι δέν εἴμαστε ὕποπτοι, δέν εἴμαστε ἔνοχοι ἀλλά ἔντιμα μέλη τῆς κοινωνίας.  Ἡ χριστοποιούμενη Ἑλληνική κοινωνία διέθετε τήν ἀντίθετη ἐμπειρία.  Θεωροῦσε ὅλους τούς πολίτες ὡς ἀδελφούς, πού βγῆκαν ἀπό τήν ἴδια μητρική κοιλιά, τήν κοιλιά τῆς Ὀρθοδόξου Μητέρας Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ὅλοι ἦταν βαπτισμένοι καί μυρωμένοι καί ὁ λόγος τους ἦταν συμβόλαιο.  Ὁ σημερινός ὑπαρκτός Οἰκουμενισμός ἐξ ἄλλου θέλει τόν πιστό νά εἶναι in καί ὄχι out ἤ   off.  Σύνδρομο κομπλεξισμοῦ διακατέχει τούς ἁπανταχοῦ οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν μέ τόν ἀτομικό τρόπο συμπεριφορᾶς τους ὅσο καί μέ τή συμμετοχή τους στό κοινωνικό γίγνεσθαι νά συμπαρασύρουν τό σῶμα τῶν πιστῶν στίς "ἐξελίξεις" καί νά καλύψουν τήν ἐσωτερική τους ἐλλειμματική πνευματικότητα.

 

6.             Στό νέο Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα

Ἡ Ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ φαίνεται καί στό νέο Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα.  Ἀπό μιά προσεκτική μελέτη τοῦ Εὐρωσυντάγματος φαίνεται ἡ στενότητα τοῦ Συντάκτη πού ἀπηχεῖ τήν Εὐρωουμανιστική ἀθεϊστική Οἰκουμενιστική νοοτροπία.  Διαβάζοντάς το καί μόνο, αἰσθάνεσαι μιά ἀσφυξία, γιατί δέν ὑπάρχει οὔτε μιά παράγραφος πού νά δείχνει τιμή ἤ ἐμπιστοσύνη στόν πολίτη πρός τόν ὁποῖο ἀπευθύνεται, στόν Εὐρωπολίτη.

Τά πάντα εἶναι κτιστά, ἐνδοκοσμικά, χωρίς καμιά ἀναγωγή μεταφυσική, ὑπερβατική, ἐκκλησιολογική. Καί τό χειρότερο εἶναι ὅτι ἐπιβάλλεται στούς Εὐρωπαίους πολίτες, χωρίς νά τό ἔχουν μελετήσει, χωρίς νά ἔχουν ἀκούσει τίποτα σχετικά μ' αὐτό καί χωρίς νά τό ἔχουν ψηφίσει.  Ἐπιβάλλεται ἄνωθεν, χωρίς νά ἐκφράζει τό λαό (τούς Εὐρωπαίους), ἔστω μέ κάποιες διαδικασίες συνοπτικές, μά κυρίως μέ νόμιμα δημοψηφίσματα.

Ὅσον ἀφορᾷ στό περιεχόμενό του εἶναι συμβατό με τή νοοτροπία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νοοτροπία πειθαναγκασμοῦ καί πειθαρχίας, καταστολῆς τῆς ἀτομικῆς πρωτοβουλίας καί μαζοποίησης τῶν πολιτῶν.  Οἱ κάμερες, τά ἀερόστατα καί τά λοιπά μέσα καταστολῆς εἶναι τά θλιβερά ἀποτελέσματα τῆς προσπάθειας τῆς συντρόφου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Νέας Ἐποχῆς γιά νά ἑδραιώσει τή νοοτροπία τοῦ δαμασμοῦ τῶν ἀνθρώπων στή δαιμονοπαγκοσμιοποίηση.

Ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη εἶναι ἡ νοοτροπία τοῦ Ἑλληνικοῦ μας συντάγματος πού καταλήγει μέ πρόκληση στό φιλότιμο τῶν Ἑλλήνων, φιλότιμο πού θεωροῦσε ἀπαραίτητο ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος γιά τήν προσωπική καί συλλογική δημιουργία.

 

7.             Στή Χριστιανική τέχνη

Ἡ ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑφέρπει στή χριστιανική Τέχνη.

Ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἱκανοποιεῖται μέ τά λίγα.  Τά θέλει ὅλα δικά του.  Πιέζει μεθοδικά καί τήν Ἀρχιτεκτονική καί τή Ζωγραφική νά δεχθοῦν τούς δῆθεν μοντέρνους ρυθμούς τούς ἐμπνευσμένους ἀπό τήν κοσμική ἀθεωμένη νοοτροπία.

Ἔχει γίνει γνωστή ἡ μακέτα τοῦ "μοντέρνου" μεγάλου ναοῦ πού θά κτισθεῖ στά Τύραννα τῆς Ἀλβανίας.  Εἶναι τόσο λυπηρό αὐτή ἡ γειτονική χώρα πού ἐπί δεκάδες χρόνια μαστιζόταν ἀπό τό στυγερό δικτατορικό ἀθεϊστικό καθεστώς, τώρα ἐν ἐλευθερία νά ἁλώνεται ἀπό τόν Οἰκουμενισμό.  Στή μαρτυρική Κύπρο, φεῦ, κατάφεραν κάποιοι οἰκουμενιστές νά ἀνεγείρουν παρόμοιο ναό μέσα στή Λευκωσία, τοῦ ὁποίου τήν ἀσεβῆ ἐμφάνιση προσπάθησαν μεταγενέστεροι ὑπεύθυνοι ποιμένες νά διορθώσουν μέ πλούσια παραδοσιακή Βυζαντινή Ἁγιογράφηση.

Ὁμάδα πρώην παραδοσιακῶν Ἁγιογράφων στήν πατρίδα μας ἐπηρεασμένοι ἀπό τίς ἔντονες πιέσεις τοῦ ἐκκοσμικευτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἁγιογραφοῦν διαφορετικά, πιό νατουραλιστικά, κρυφοαισθησιακά, ἐπειδή πιστεύουν, ὅπως περίπου καί οἱ ὀνομαζόμενοι ἀνανεωτές τῆς θείας Λατρείας, ὅτι ὁ "μετανεωτερικός" ἄνθρωπος ἐπιζητεῖ τή μετανεωτερική του ἁγιογραφία.

Στήν Ἀμερική κτίζονται ἀνενδοίαστα ναοί Unitaria μέσα στούς ὁποίους οἱ Οἰκουμενιστές ὅλων τῶν θρησκειῶν προσφέρουν κοινή λατρεία στόν ἕνα κοινό κατ' αὐτούς Θεό.  Φιλοδοξοῦν κάποιοι μεταολυμπιακοί Οἰκουμενιστές να συλλειτουργήσουν σέ περικαλλεῖς unitaria ναούς.

 

8.             Στήν Παιδεία.

Ἡ ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἁπλώνει τά πλοκάμια της καί στήν Παιδεία.

Ἀγκαλιασμένος ὁ Οἰκουμενισμός μέ τίς ἄλλες αἱρέσεις χρησιμοποιοῦν τά ἀνεξέλεγκτα media γιά νά περνοῦν  μέσῳ τῶν δελεαστικῶν εἰκόνων τή νέα ἐπιδοτούμενη γνώση, τίς πολλαπλές ἐμπειρίες, τόν ἄτυπο ἀλλά προπαγανδιζόμενο παγανισμό, τήν ἀστρολογία, τή μαγεία, τήν ἀπελευθέρωση, τήν ὁμοφυλοφιλία καί ὅλα τά εἴδη τῆς προγαμιαίας ἤ μετά τό γάμο ἀνηθικότητας καί μαζί τήν Πανθρησκεία.

Στά σχολεῖα μας ἡ θρησκευτική ἀγωγή ὑποβαθμίζεται.  Ἀπό Ὀρθόδοξη Τριαδολογική γίνεται Κοινωνιολογική καί Πανθρησκειακή.  Βασικός στόχος τῆς Παιδείας εἶναι, ἡ ἀνάπτυξη τῆς αὐτοοριζόμενης προσωπικότητας, αὐτόνομης καί ἐγωκεντρικῆς μέσα στά τείχη τῆς ἀλαζονείας της.

Παράλληλα τό πρόγραμμα "Ἀγωγῆς ὑγείας" εἰσάγει τόν Οἰκουμενισμό μέ τή Νέα Ἐποχή ἀπό τό παράθυρο, μυώντας τά Ἑλληνόπουλα στίς μεθόδους τῆς Πανθρησκείας. 

Ἡ Ἑλληνική ἱστορία ἀκρωτηριάζεται καί ἐκσυγχρονίζεται γιά νά μή στεναχωροῦνται οἱ φίλοι μας γείτονες ὅπως καί ἄλλοι εὐαίσθητοι θιασῶτες τῆς Παγκοσμιοποίησης.  Οἱ ἐπιτήδειοι συναγωνιστές καί φίλοι τῶν οἰκουμενιστῶν ἐκμεταλλεύονται τή χαοτική στάση τους καί ἔντεχνα φέρνουν τή νεοειδωλολατρεία μαζί μέ τή νεκρωμένη πιά, μυθική ἀρχαιοελληνική δωδεκάθεη θρησκεία στά σχολικά προγράμματα.

 

9.             Στή διγλωσσία

Ἡ Ἐκκοσμίκευση ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ φαίνεται καί ἀπό τή διγλωσσία πού εὐρύτατα χρησιμοποιεῖ μαζί μέ τή Νέα Ἐποχή.

Οἱ Οἰκουμενιστές ταγοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ὅταν βρίσκονται ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ποιμαντικῆς τους δικαιοδοσίας ὡς ἐπί τό πλεῖστον φέρονται ὀρθόδοξα καί μιλοῦν τήν ὀρθόδοξη γλῶσσα καί ὁρολογία.  Ὅταν βρίσκονται στά διαχριστιανικά ἤ διαθρησκειακά συνέδρια μιλοῦν τή διαχριστιανική ἤ διαθρησκειακή γλῶσσα καί ἔχουν οἰκουμενιστική συμπεριφορά.  Ἡ διγλωσσία αὐτή δημιουργεῖ σύγχυση στό χριστεπώνυμο πλήρωμα διότι " οὐδέν κρυπτόν ὑπό τόν ἥλιον" καί τά κρυπτά γίνονται φανερά καί μπερδεύονται οἱ πιστοί στά πανθρησκειακά πλοκάμια καί στήν ἀλλοτρίωση τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ζωῆς . 

Οἱ Οἰκουμενιστές διαθέτουν τή δίγλωσση ἱκανότητα νά χρησιμοποιοῦν καί τόν ἔντονο ἐγκωμιασμό τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς μας παραδόσεως καί ταυτόχρονα τή μεθοδική ἀκύρωσή της.

 

10.         Στή Διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου

Λίγο πρίν ἀπό τό 2000 μέχρι σήμερα ἔχουν πραγματοποιηθεῖ οἱ παρακάτω διαθρησκειακές συναντήσεις:

Στίς 30 Αὐγούστου - 1 Σεπτεμβρίου 1998 στή Ρουμανία πραγμα-τοποιήθηκε πανθρησκειακή συνάντηση, στήν ὁποία δέ συμμετεῖχε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἐκεῖ ἔγινε κοινή προσευχή γιά τήν Εἰρήνη.

Στίς 19 - 20 Δεκεμβρίου 2001 στίς Βρυξέλλες μετεῖχαν ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν ὁμολογιῶν καί ὅλων τῶν Θρησκειῶν, ἐκτός ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.  Σ' αὐτήν τονίστηκε ἡ ἀνάγκη συσπείρωσης ὅλων τῶν Θρησκειῶν γιά νά ἐπιτευχθεῖ "τό κοινό ὅραμα" τῆς εἰρήνης.

Στίς 24 - 25 Ἰανουαρίου 2002 στήν Ἀσσίζη τῆς Ἰταλίας ἔγινε Πανθρησκειακή συνάντηση, στήν ὁποία μετεῖχαν ἐκπρόσωποι ἀπό πολλές θρησκεῖες.  Τοποθέτησαν πάνω σ' ἕνα κοινό ἑστιακό βωμό ἀναμμένα καντηλάκια τονίζοντας ἔτσι τήν κοινή θρησκευτική καταγωγή ὅλων τῶν συνέδρων καί τούς κοινούς πανθρησκειακούς στόχους.

Τόν Ἰούνιο τοῦ 2002 στή Ραβένα ἔγινε πανθρησκειακή συνάντηση ἐκπροσώπων πολλῶν θρησκειῶν.  Ἀποκορύφωση ἀπετέλεσε ἡ τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας στόν ἀρχαῖο ἱερό ναό τοῦ Ἁγίου Βιταλίου τῆς Ραβένας τοῦ 6^ου αἰώνα, μετεχόντων ὅλων τῶν ἀλλοδόξων καί τῶν ἀλλοθρήσκων.  Ἐκεῖ "κατά λάθος" ὅπως ἰσχυρίζονται οἰ ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐκοινώνησαν καί κάποιοι Παπικοί. 

Ἐν τῷ μεταξύ εἶχε προηγηθεῖ ἡ Διαθρησκειακή στήν Κύπρο καί στόν ἱερό χῶρο τῆς ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου. 

Σ' ὅλες τίς παραπάνω δέ μετεῖχε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

 

Ἡ διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου

Στή Διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου ὅμως ἡ Νέα Ἐποχή ἐθριάμβευσε, ἀφοῦ κατάφε-ρε νά ἐγκλωβίσει τούς ἐκπροσώπους διαφόρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μαζί μέ τούς ἑτεροδόξους καί τούς ἀλλοθρήσκους.

Ἡ διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου, προπαραμονές τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, στίς 10 καί 11 Αὐγούστου ἐ. ἔ. μᾶς λύπησε κλῆρο καί λαό πάρα πολύ.  Μᾶς ἐπιβεβαίωσε τό ἄγριο σφυροκόπημα τοῦ διδύμου, Οἰκουμενισμοῦ καί Νέας Ἐποχῆς κατά τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως καί κατά τοῦ εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου λαοῦ μας.

Μέ τήν ἀφορμή τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων οἱ ἐπώνυμες κεφαλές τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς νά μή τούς ἐπαρκεῖ ἡ τιμή καί ἡ ἀγάπη πού ἀπολαμβάνουν ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπαίτησαν τιμή καί ἀναγνώριση ἀπό τούς ἀλλοτρίους, τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως.

Τά θέματα καί οἱ εἰσηγήσεις πού ἀκούστηκαν μέσα στό Δημαρχιακό Μέγαρο τοῦ Δήμου Ἀμαρουσίου, περιστρέφονταν γύρω ἀπό τήν εἰρήνη πού μποροῦν νά κατασκευάσουν ὅλες οἱ θρησκεῖες μαζί, κάτω ἀπό τό Ὀλυμπιακό ἰδεῶδες.  Ἐμεῖς δέν ἐπιτρέπεται νά κατηγοροῦμε τούς πνευματικούς μας πατέρες, πού ἀπό τήν πλευρά τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας παρευρέθησαν ἐκεῖ.

Ἀποροῦμε ὅμως καί μέ υἱϊκή ὀδύνη ἐκφράζουμε τίς ἀπόψεις μας.

·         Πῶς εἶναι δυνατόν νά συζητοῦν γιά τήν εἰρήνη οἱ ἐκπρόσωποι ἐκείνων τῶν Χριστιανῶν πού ἀνελέητα πολεμοῦν τούς Ἰρακινούς Μουσουλμάνους καί καταστρέφουν τή χώρα τους καί μεῖς νά ταυτιζόμαστε μαζί τους;  Δέν θά γελάει εἰρωνικά ἡ κοινή γνώμη μέ τήν ἀποπροσανατολιστική Διακήρυξη περί εἰρήνης; 

·         Πῶς εἶναι δυνατόν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Μουσουλμάνων πού ἀνελέητα ἀπαντοῦν καί ἀποκεφαλίζουν ἁπλοῦς Χριστιανούς πολίτες νά κάθονται ἥσυχα καί νά μιλοῦν μέ τούς δολοφόνους τους;  Δέν εἶναι ὑποκρισία;

·         Πῶς εἶναι δυνατόν ἐκπρόσωποι τῶν Ἑβραίων νά μιλοῦν μέ Μουσουλμάνους καί Χριστιανούς, μέρος τῶν ὁποίων ἀνελέητα σφυροκοποῦν στήν Παλαιστίνη;  Δέν εἶναι ὑποκρισία ἡ ἀμέτοχη σ' αὐτά ἁγία Ὀρθοδοξία μας νά συμφύρεται καί νά συνταυτίζεται;

·         Πῶς εἶναι δυνατόν Μουσουλμᾶνοι πού ἐκπροσωποῦν καί τούς Παλαιστίνιους νά μιλοῦν μέ ἀπάθεια μέ τούς Ἑβραίους κατακτητές τους; Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ Ὀρθοδοξία μας πού δέν ἔχει μολύνει τά χέρια της μέ τή σφαγή καί μέ τά αἵματα νά συνομιλεῖ μέ τούς δράστες τῶν σφαγῶν;

·         Ἡ διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου ἐνέπνευσε ἔστω καί στό ἐλά-χιστο, τούς ἀνά τήν οἰκουμένη πολεμοχαρεῖς ἤ τρομοκράτες νά ἐφαρμό-σουν τήν Ὀλυμπιακή ἐκεχειρία;  Ἀμέσως μεταολυμπιακά δέ θρηνοῦμε τή Ρωσική τραγωδία;  Ποιά τά ἀποτελέσματα τῆς διαθρησκειακῆς;

Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων, ἡ Νέα Ἐποχή πιασμένες χέρι - χέρι διοργάνωσαν αὐτή τή φιέστα στό Μαρούσι γιά νά δείξουν στήν Ὀλυμπιακή Κοινότητα, στά ὄμματα ὅλης τῆς Οἰκουμένης ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες, ὅτι πιστεύουν στόν ἴδιο κοινό Θεούλη (καί ἀφῆστε τούς φανατικούς ὀρθοδόξους νά λένε καί νά κάνουν τά δικά τους).  Οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τίς ἀντιδράσεις τους εἶναι ρατσιστές, ἀσυγχρόνιστοι, ἀμόρφωτοι, ταλιμπάν, τό λιγότερο τύποι γραφικοί καί ἀξιοθρήνητοι.

Ἡ Νέα Ἐποχή ἀγκαλιασμένη μέ τόν Οἰκουμενισμό σαγηνεύει τούς ταγούς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Χριστός ζήτησε καί ζητάει: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά Ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην Ὑμῖν.(Ματθ. 28,19-20)

Ἔγινε ἱεραποστολή στή Διαθρησκειακή;

Μήπως αὐτό ἔκαναν οἱ ταγοί τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας στούς ἀλλοτρίους;  Τούς μαθήτευσαν;  Τούς κάλεσαν σέ μετάνοια; Ἄρχισαν μήπως κατήχηση γιά νά φύγουν ἀπό τά εἴδωλα καί τήν πλάνη; Μήπως στούς ἑτεροδόξους ἤ στούς ἀπίστους ἔδωσαν πρόσκληση Βαπτίσματος καί Χρίσματος γιά νά φωτισθοῦν καί γιά νά μπορέσουν καί μετά τήν πρώτη τους Θεία Κοινωνία νά βιώσουν τήν Εἰρήνη τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν;

Κατώδυνός ἐστιν ἡ ψυχή ἡμῶν τῶν Μαρουσιωτῶν, γιατί ὅλο αὐτό τό κατασκεύασμα τῆς Νέας Ἐποχῆς ἐμόλυνε τήν πόλη μας.

Κατώδυνός ἐστιν ἡ ψυχή ἡμῶν γιατί οἱ ἅγιοι ταγοί συνταυτίστηκαν μέ τή νεοεποχίτικη φιέστα τῆς ὑποκρισίας, τῆς ψευδοειρήνης καί τῆς ψευδοθρησκείας πού συγκρητιστικά θέλουν νά κατασκευάσουν οἱ "μεγάλοι" τῆς Γῆς.

Κατώδυνός ἐστιν ἡ ψυχή ἡμῶν γιατί ποτέ δέν μπορούσαμε νά φαντασθοῦμε ὅτι ἡ "φίλη" Δημοτική Ἀρχή τοῦ Ἀμαρουσίου θά πρόδιδε τήν πίστη μας ἀντί Ὀλυμπιακοῦ πινακίου φακῆς!....

Ζῆλος Ἀποστόλου Παύλου

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος φωνάζει καί ἐξ ἰδίας προγενέστερης ἐμπειρίας (ἀπό τήν ψυχολογία τοῦ διώκτη τοῦ Χριστοῦ): Τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ; Ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου; (Β. Κορινθ. ς 15)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γνώριζε καί τίς δύο ψυχολογικές καί πνευματικές καταστάσεις καί τοῦ διώκτη τοῦ Χριστοῦ καί τῆς μετανοίας, τῆς πίστεως καί τῆς θερμῆς πρός Χριστόν ἀγάπης.  Γιαυτό καί δέν μπορεῖ μέ τίποτα νά καταλάβει πῶς ὑπάρχουν "πιστοί" πού πασχίζουν νά συνεννοηθοῦν μέ τούς ἀπίστους σέ θέματα πρώτιστα πνευματικά καί ἐν συνεχείᾳ κοινωνικά. Εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει συμφωνία τοῦ Χριστοῦ μέ τό Διάβολο; Δέ θά μποροῦσε ὁ Χριστός νά ἀκινητοποιήσει τή βλάσφημη διάθεση τοῦ διαβόλου ἐναντίον Του;  Δέν τό ἔκανε ὅμως ὁ Χριστός, λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, γιατί Αὐτός ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐλευθερία καί γι' αὐτό Ἡ Ἀγάπη.  Πῶς νά δεσμεύσει τό δημιούργημά Του, τό Διάβολο, στή δική Του σκέψη, στή δική Του νοοτροπία, στή δική Του βούληση, ἀφοῦ αὐτός (ὁ Διάβολος) δέ θέλει;

Τά οὐαί τοῦ Χριστοῦ

Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει στό Χριστό καί μέ τόν ἄπιστο πού Τόν ἀρνεῖται.  Πῶς μπορεῖ νά ἐπέλθει συμφωνία;  Ἡ σύγχρονη τραγική πραγματικότητα ἐπιβεβαιώνει τήν ἐμπειρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.  Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θά μποροῦσε νά διοργανώσει πρωτότυπα συνέδρια μέ τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους καί νά ἀποφύγει τίς ἐντάσεις, τά οὐαί, τό θυσιαστικό μαρτύριο, τό Σταυρό καί τό θάνατο. Ποτέ στή μακραίωνα δισχιλιετῆ Ἐκκλησιαστική ἱστορία μας οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοί τους δέ διοργάνωσαν διαθρησκειακές συναντήσεις.  Διότι, γιά λόγους κοσμικῆς δεοντολογίας μέσα σ' ἕνα ὀργανωμένο, προμελετημένο, προκαθορισμένο πρόγραμμα, ἐπιδοτούμενο μάλιστα ἀπό τόν πακτωλό τῆς Νέας Ἐποχῆς (μετά τοῦ κρυπτομένου Οἰκουμενισμοῦ)  δέ μποροῦν νά ὑπάρχουν διαφοροποιήσεις.  Πολύ περισσότερο δέ μπορεῖ νά ἀνθίσει ἡ Χριστιανική ὁμολογία πού ζητάει ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός γιά τό πρόσωπό Του.       A priori εἶναι δεδομένο ὅτι σφυρηλατοῦνται οἱ διαθρησκειακές συγκλίσεις καί ὄχι οἱ "φανατικοί δογματισμοί".

Συνεδριακό κοσμικό κλῖμα

Μέσα σ' ἕνα τέτοιο συνεδριακό κλῖμα, μέ τά κοσμικά στημένα χαμόγελα, μέ τήν ἐπιτηδευμένη καθώς πρέπει διαθρησκειακή συνεδριακή συμπεριφορά, μέ τά ἀναψυκτικά, τούς καφέδες, τίς συνεστιάσεις καί τά τοιαῦτα ἀμβλύνεται ἤ καί μηδενίζεται ἡ λεπτή ἁγιοπνευματική Ὀρθόδοξη, ἀσκητική, ταπεινή πνευματικότητα καί παίρνει τή θέση της ὁ συμβιβασμός καί ἡ σχετικότητα.

Γιαυτό καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες Χρυσόστομος, Βασίλειος, Φώτιος, Γρηγόριος, Μᾶρκος Εὐγενικός, Κοσμᾶς Αἰτωλός, Ἅγιος Νεκτάριος, Παπαπλανᾶς δέ διοργάνωσαν συνέδρια μέ καθισμένους κοσμικοποιημένους συνέδρους, ἀλλά συν-οδικούς, συν-ο-δοιπόρους, σέ μιά ἀσκητική πορεία γιά τήν ἐν Χριστῷ ἀναζήτηση τῆς Ἀλήθειας, μακριά ἀπό ἀτέρμονες φιλοσοφικές κουλτουροσυζητήσεις προκατασκευασμένες, ἀλλά μέσα σέ Ἱεροσυνοδικές εὐλογημένες συζητήσεις, εὐλογημένες συναντήσεις.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, οἱ λοιποί Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ σειρές τῶν διαδόχων τους μέχρι σήμερα ποτέ δέν ἐγκλωβίστηκαν σέ συνέδρια. Προτιμοῦσαν μέσα στή συναγωγή, στήν ἀγορά, στά σπίτια ἐλεύθερες συναντήσεις μέ ὅλα τά στρώματα τοῦ λαοῦ (ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ Κύριος)

Ἡ προσωπική τους σχέση μέ τό Χριστό ἦταν ἀδιαπραγμάτευτη καί αὐτήν ἀκριβῶς μέ ἔνθεο ζῆλο ἐξέπεμπαν στούς ἀλλοθρήσκους καί στούς εἰδωλολάτρες.  Ξενίζονταν οἱ ἀποξενωμένοι ἀπό τήν Ἀλήθεια μέ τό ἀποστολικό κήρυγμα.  Προβληματίζονταν στή συνέχεια, ἐκτιμοῦσαν τή γνήσια χριστιανική ζωή τῶν Ἀποστόλων τῆς ἀκραιφνοῦς χριστιανικῆς πίστεως, σαγηνεύονταν ἤ τούς πολεμοῦσαν.  Ἄγνωστη τακτική γιά τήν Ἀποστολική νοοτροπία ἦταν ὁ συνδυασμός τοῦ σκότους μέ τήν Ἀλήθεια.

Ποτέ τά κηρύγματα τῶν Ἁγίων ἀνά τούς αἰῶνες Ἀποστόλων δέν ἔγιναν "κεκλεισμένων τῶν θυρῶν" μέ αὐστηρά προσωπικές προσκλήσεις, ὅπως ἔγινε στή διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου.  Ὁ καθαρός εὐαγγελικός λόγος "οὐ δέδεται" δέ δένεται, δέ φοβᾶται τίποτα καί κανένα. Δέ χρειάζεται προστασία οὔτε ἀπό τή Δημοτική Ἀστυνομία οὔτε ἀπό ἄλλους σεκιούριτυ ἤ ἀερόστατα "προστατευτικά".  Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ρέει ἀκατάπαυστα, γλυκαίνει, ἀναπαύει, ἀφυπνίζει, καλεῖ σέ μετάνοια, ἀνασταίνει καί τούς ἡμετέρους Χριστιανούς καί τούς πάσης προελεύσεως ἀλλοδαπούς.  Τί ἄλλο ἀπό ἐκκοσμίκευση μποροῦν νά σημαίνουν αὐτά; Ἡ ἐλιτίστικη νοοτροπία εἶναι ἀσύμβατη μέ τήν ὀρθόδοξη πάντως.

Καινοδιαθηκική νοοτροπία

Ἄν ἡ Καινοδιαθηκική πραγματικότητα ἦταν διαφορετική, δέ θά εἴχαμε τά ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων σ' ὅλο τό χρονικό εὖρος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.  Θά εἴχαμε ἀνά τούς αἰῶνες καλοζωισμένους ἀπαθεῖς ποιμένες πού ἀκόμα θά φιλοσοφοῦσαν μέ τούς ἀρχηγούς τῶν διαφόρων θρησκειῶν περί πολλά, ἀνόητα, ἀνώφελα, ἀναποτελεσματικά.

Ἐκτός πιά καί ἄν οἱ ἐκσυγχρονισμένοι ταγοί τῆς Ἐκκλησίας μας διαθέτουν ἡγετικότερα προσόντα ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί τά καταφέρνουν καλύτερα Ὀλυμπιακότερα... Νεοεποχιτικότερα... Οἰκουμενιστικότερα... Διαθρησκειακότερα...

Στή διαχριστιανική τοῦ Ἀμαρουσίου αὐστηρῶς κεκλεισμένων τῶν θυρῶν δι' εὐνοήτους λόγους ἡ "Παγκόσμια Ἀρχή καί Ἐξουσία τοῦ Ἀμαρουσίου", μέ τούς ὀγδόντα περίπου ἐπώνυμους ἡγέτες τῶν μεγάλων θρησκειῶν (γιά πρώτη φορά συμπεριλαμβανομένων καί τῶν Βουδιστῶν), προσπάθησαν νά γυρίσουν τήν ἱστορία πίσω ... "Ὀλυμπιακή ὕβρει".  Στή διακήρυξη τῆς προηγούμενης διαθρησκειακῆς 20 Δεκεμβρίου 2001, στίς Βρυξέλλες, ἀκούστηκε τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τό γενικότερο περιεχόμενό της ἦταν πιό σχετικό μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη.

Στή διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου ἀγνόησαν τόν Ὄντως Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τοῦ ὁποίου  τό Ὄνομα μόνο ἀπό τό Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο ἀναφέρθηκε.  Φοβερό ἀντίχριστο σύνδρομο μειονεκτικότητας ἴσως κυριάρχησε στούς συνέδρους.  Προσπάθησαν μέ τόν κενό ἀνθρώπινο λόγο νά μαζέψουν τά θρύμματα τῆς ἐνδοκοσμικῆς ψυχορραγούσης εἰρήνης καί νά τά συγκολλήσουν μέ τήν κόλλα τῶν ἄψυχων θρησκειῶν.  Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀπό Θεανθρώπινος ὀργανισμός μέ πλήρη τήν ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια, τό Χριστό, συνεπνίγη στά ἀσφυκτικά ἐνδοκοσμικά ὅρια τοῦ παρόντος μεταπτωτικοῦ κόσμου.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν τελική διακήρυξη τῆς διαθρησκειακῆς τοῦ Ἀμαρουσίου φαίνεται ξεκάθαρα ὅτι ὁ συντάκτης εἶναι ἐκπαιδευμένος στά διαθρησκειακά συνέδρια καί  στήν ἀντιαποστολική καί ἀντιπατερική ἀντιομολογιακή νοοτροπία.

Οἱ Ὀρθόδοξοι εἰσηγητές καί ὁμιλητές πού χαιρέτησαν τό συνέδριο, ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι θά μποροῦσαν νά δώσουν τήν καθαρή ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ χωρίς νά ὑβρίσουν ἤ νά προσβάλουν τούς ἀλλοθρήσκους.

Εὐρισκόμενοι οἱ ἀλλοδαποί σύνεδροι τῶν ἄλλων θρησκειῶν σέ Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό Δημαρχεῖο, θά μποροῦσαν, ταπεινῶς φρονοῦμε, νά ἀναπνεύσουν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πνευματικότητα.  Μαζί μέ τήν ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῶν ἐσκοτισμένων, θά εἴχαμε τήν πληροφορία καί τῆς προσωπικῆς ἀλλά καί τῆς συλλογικῆς ἐκκλησιολογικῆς συνειδήσεως ὅτι μιλήσαμε στούς ξένους ἐπισκέπτες μας γιά τή μεγαλύτερη Ἀγάπη μας πού εἶναι ὁ Χριστός, ἠ ὄντως Εἰρήνη, ἡ Ὑποστατική Εἰρήνη, ἡ ταυτισμένη μέ τόν μακραίωνα Ὀρθόδοξο Θεανθρώπινο πολιτισμό μας.  Θά εἴχαμε τήν ἀγαθή πληροφορία τῆς συνειδήσεως ὅτι τούς ἐκθέσαμε τούς θησαυρούς μας.

Διαθρησκειακή Διακήρυξη Ἀμαρουσίου

Μέ βάση τήν ὑπ' ἀριθμό 3 παράγραφο τῆς Διακήρυξης καθίστανται ὑπόλογοι οἱ Ἅγιοί μας Ἀπόστολοι καί τά ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων πού ὑπερτόνισαν μέ θερμό ζῆλο τή διαφορετικότητα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως.  Μαζί μέ αὐτούς τούς παρελθοντικούς ζηλωτές, ἀσφαλῶς εἶναι ὑπόλογοι στήν ἐκκοσμικευμένη διαθρησκειακή συνάντηση τοῦ Ἀμαρουσίου καί οἱ σύγχρονοι ὅπου γῆς (χριστιανοί ἤ ἄλλοι εὐλαβεῖς) ζηλωτές. 

Στήν ὑπ' ἀριθμό 6 παράγραφο τῆς Διακήρυξης του Ἀμαρουσίου ἡ φράση "τό ὅραμα τῆς εἰρήνης" θυμίζει ἀποκρυφισμό καί ἀνατολικές θρησκεῖες, πού δέ βιώνουν καμία αἰσιόδοξη πραγματικότητα (ἀφοῦ δέν πιστεύουν στόν Ἱστορικό Σαρκωθέντα Θεάνθρωπο Χριστό πού καταξίωσε ὁλόκληρη τήν παρούσα ζωή καί μᾶς ἕνωσε μέ τήν αἰώνια διά τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἀλλά χιμαιρικά καί καταναγκαστικά πιστεύουν στό ἄπιαστο ὅραμα ἐλπιζόμενης(οὐσιαστικά ἀνύπαρκτης) εἰρήνης.  Εἶναι δυνατό νά καθηλώνονται οἱ Ὀρθόδοξοι σύνεδροι σέ μιά τέτοια ψυχορραγούσα εἰρήνη καί νά καθηλώνουν τήν παγκόσμια κοινότητα πρός τήν ὁποία (νομίζουν ὅτι) ἀπευθύνονται; Ποιός μέσης νοημοσύνης ἀνά τόν κόσμο ἄνθρωπος θά ἐπηρεασθεῖ εἰρηνιστικά μέ τόσο ἄτονη καί ἀθεανθρωποποιημένη διακήρυξη ὑποτίθεται γιά τήν εἰρήνη;

Ἑπομένως ἀπό μόνη της ἡ διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου δέν πιστεύει σέ ὑποστατική πραγματοποιούμενη ἤ ἐφικτή εἰρήνη ἀλλά σέ ὅραμα.  Πολύς λόγος λοιπόν γιά τό τίποτα.   Ἤ μᾶλλον ὁ ἀπώτερος σκοπός αὐτῶν τῶν διαθρησκειακῶν φαίνεται νά εἶναι τό ὅραμα τῆς Πανθρησκείας.

Ὁμολογία Χριστοῦ

Ὁ Χριστός ὅμως ἔχει ἔρθει.  Ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ἡ Ὄντως Εἰρήνη, ὁ δημιουργός τῆς εἰρήνης καί ὁ διακριτικότατος παιδαγωγός τῆς εἰρήνης ἀναμένει ἀπό τόν καθένα μας προσωπικά καί ὑπεύθυνα τήν ὁμολογία Αὐτῆς τῆς Ὄντως Εἰρήνης.  Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ' ἄν ἀρνήσηταί  με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν κἀγώ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. (Ματθ. 10,32-33).  Καί διευκρινίζει γιά ποιά ποιότητα εἰρήνης μιλάει: Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν. (Ματθ. 10,34).  Εἰρήνη καθαρισμένη ἀπό κάθε μεταπτωτικό στοιχεῖο.

Καθένας μας κληρικοί καί λαϊκοί, ἄς ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μόνου χορηγοῦ τῆς Ὄντως Εἰρήνης, γιά νά ἔχουμε θέση ἐνώπιον τοῦ Πατρός Του καί Πατρός ἡμῶν τοῦ ἐν τοῖς Οὐρανοῖς.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶχε τραγικά στερητικά εἰρήνης ὡς διώκτης, μολονότι θρησκευτικός ἄνθρωπος, ἐνῷ μετά τή Δαμασκό ἔγινε πάμπλουτος χορηγός τῆς τοῦ Χριστοῦ εἰρήνης.  Μέ αὐτή τήν ἐμπειρία καί τήν ἀρνητική καί τήν Χριστιανική δέ θέλει οὔτε κἄν νά ἀλληθωρίζουμε καί νά ὀπισθοδρομοῦμε σέ ἰδεολογίες, μεθόδους καί χώρους ἄλλους ἀπό τούς δισχιλιόχρονα δοκιμασμένους Χριστιανικούς μή ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνῃ καί ἀνομίᾳ; τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; (Β Κορινθίους, 14).

 

Ὁ Δήμαρχος Ἀμαρουσίου ὑποσχέθηκε στούς συνέδρους τῆς διαχριστιανικῆς, ὅτι θά προκηρύξει παγκόσμιο διαγωνισμό γιά νά δημιουργηθεῖ ἕνα διαθρησκειακό μνημεῖο καί νά στηθεῖ στό Μαρούσι.

Μπορεῖ βέβαια, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, incognito, νά ἔχει γίνει ἡ προκήρυξη καί νά κατασκευάζεται, ὅπου γῆς, καί νά ἔρχεται γιά νά τοποθετηθεῖ κοντά μας ἤ μέσα στήν ὄμορφη, παραδοσιακή, ἀμιγῶς Χριστιανική Ὀρθόδοξη πόλη μας.

Οἱ Μαρουσιῶτες μόλις πληροφορήθηκαν τήν εἴδηση, σχημάτισαν τήν ὄχι λανθασμένη ἐντύπωση ὅτι θά στηθεῖ στή πόλη μας ἕνα εἴδωλο.  Μέ τό δεδομένο μάλιστα ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας μας τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου ἦταν καί εἶναι θαυματουργή, ἔτι περισσότερο προκαλεῖ, σκανδαλίζει καί διεγείρει αἰσθήματα ἱερῆς ὀργῆς, κατά τό ψαλμικό ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε, (Ψαλμ. δ,5) κατά τῶν ἐμπνευστῶν καί δραστῶν αὐτῆς τῆς ὑλοποιούμενης εἰδωλομανίας.

Θά ἔπρεπε νά θυμηθεῖ ὁ σεβαστός κύριος Δήμαρχός μας, ὅτι εἶναι πολιτικός ἄρχοντας καί ὅτι δέν ἔχει ἀπό πουθενά ἁρμοδιότητες θρησκευτικοῦ ἡγέτη στήν πόλη μας.  Τοῦ ὑπενθυμίζουμε εὐγενῶς ὅτι ἡ ψῆφος τοῦ Μαρουσιώτικου λαοῦ τόν κατέστησε Δήμαρχο καί ὄχι διαθρησκειακό πράκτορα.

Τόν παρακαλοῦμε λοιπόν νά ἀφήσει τίς διαθρησκειακές φιλοδοξίες γιά τήν ἐγκατάσταση τοῦ διαθρησκειακοῦ εἰδωλικοῦ μνημείου στή πόλη μας, γιατί θά βρεθεῖ ἀντιμέτωπος μέ τήν ἀποφασιστική ἀντίδραση κλήρου καί λαοῦ.  Γνωρίζει πολύ καλά τό Ὀρθόδοξο σθένος τοῦ χριστιανικοῦ Ὀρθοδόξου (καί ὄχι πανθρησκειακοῦ) λαοῦ καί ἀπό προγενέστερες παραπλήσιες περιπτώσεις.

Ὁ ἅγιος καί πολυχαρισματοῦχος γέροντας π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς μέ τήν ὁλοκάθαρη καί νηφάλια γλῶσσα του ὑποστηρίζει ὅτι ὁ ἐκκοσμικευμένος πιά οἰκουμενισμός ὑπεροπτικά δραστηριοποιούμενος κατασκευάζει σαρκικό ἄνθρωπο, θνητό ἄνθρωπο, κλᾶσμα ἤ τμῆμα ἀνθρώπου, νανοποιημένο ἄνθρωπο.

Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἀρνούμενη τόν εἰδωλοποιό οἰκουμενισμό, μορφώνει μέσα μας τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί μᾶς καθιστᾷ συμμόρφους τῆς εἰκόνος Αὐτοῦ, εὐτυχεῖς καί μακαρίους μαζί Του καί στήν παροῦσα καί στήν αἰώνια ζωή. 

Προτάσεις: 

·         Νά γίνουν εὐρύτατα γνωστά πρός πᾶσα κατεύθυνση, μέσα στό χριστεπώνυμο πλήρωμα κυρίως, τά πορίσματα τοῦ Συνεδρίου γι' αὐτό τό τόσο σημαντικό θέμα.

·         Νά ἀποκρυσταλλωθεῖ στίς συνειδήσεις ὅλων μας κληρικῶν καί λαϊκῶν ὅτι ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία μας ἔχει τό δικό της Συνοδικό πολίτευμα, τό ὁποῖο κανείς δέν ἔχει τό δικαίωμα νά τό παραβιάζει. Στήν Ὀρθοδοξία μας δέν ἔχουμε μονοκράτορα Πάπα ἤ ἄλλον ἀλάθητο, στόν ὁποῖο ὀφείλουμε ὑποταγή.

·         Ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικός λαός μας ἔδειχνε πάντοτε ἀπέραντη ἀνοχή, ἀγάπη καί κατανόηση πρός κάθε ἑτερόδοξο καί ἀλλόθρησκο.  Ἔμπρακτα συνεχίζουμε μέχρι σήμερα τό χρέος τῆς ἀρχοντικῆς φιλαδελφίας.  Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας ὅμως πρέπει νά παραμείνει ἀδιαπραγμάτευτη.  Ἄς μή λησμονοῦμε, ὅτι ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης ὀ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής εὑρισκόμενος σέ δημόσιο χῶρο λουτρῶν καί ἀντικρύζοντας ἐκεῖ τόν αἱρετικό Κήρινθο, προέτρεψε τό συνοδό του νά φύγουν γρήγορα ἀπό τό χῶρο ἐκεῖνο "μήπως πέσει ἡ σκεπή τοῦ οἰκοδομήματος τῶν λουτρῶν καί τούς πλακώσει...".  Ὁ μαθητής τῆς Ἀγάπης γνώριζε νά βάζει ὅρια στίς σχέσεις του, ὥστε νά μήν ἀκυρώνεται ἡ μοναδικότητα τῆς πίστεώς μας στό μόνο Ἀληθινό Θεό, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

·         Δέν εἶναι δυνατόν οἱ νεοποχίτικες διαθρησκειακές συνάξεις νά διαπλέκονται μέ τό Σῶμα τῶν πιστῶν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί νά ἁπλώνουν πάνω Της τά διαθρησκειακά πλοκάμια τους.  Ὁ θεσμός, ἡ δράση, τά πορίσματα καί ἡ ὅλη νοοτροπία τῶν διαθρησκειακῶν εἶναι ἀπόβλητα ἀπό τό τίμιο Θεανθρώπινο Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

·         Κατά τήν τελευταία διαθρησκειακή τοῦ Ἀμαρουσίου, ὅσο καί κατά τίς προγενέστερες μετεῖχαν ἄτομα, κληρικοί καί λαϊκοί μέ αὐστηρῶς ἀτομικές προσκλήσεις γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους.  Καλό θά εἶναι αὐτό τό τόσο κλειστό διαθρησκειακό συνεδριακό σύστημα νά παραμένει κλειστό, ἀφοῦ δέν ἐπιτρέπεται στανικά νά μετέχει ἡ λαϊκή βάση.  Ἑπομένως οὔτε οἱ λόγοι οὔτε τά πορίσματά τους μποροῦν νά ἔχουν ἀναφορά στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

·         Εἶναι καιρός νά κατανοήσουν οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς ἀνά τήν Οἰκουμένη τήν Ἀντίχριστη διαπλοκή Οἰκουμενισμοῦ καί νέας Ἐποχῆς καί τίς ἐπικίνδυνες συγκρητιστικές παρεμβολές στούς πιστούς.

·         Ὅλοι οἱ παραπάνω παράγοντες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού ἀναφέρθηκαν στήν εἰσήγηση, ἐπηρεάζουν συλλογικά καί ἀτομικά τούς ἀνθρώπους, ἰσοπεδώνοντας ὅλες τίς παραδοσιακές ἀξίες καί τούς θεσμούς μιᾶς καταξιωμένης θεανθρώπινης ζωῆς. 

·         Ἡ παγκοσμιοποιητική καί πανθρησκειακή ὁλοκληρωτική δράση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βλέπει ἐχθρικά τήν Ὀρθόδοξη ζωή, γιατί μόνο αὐτή (ἡ Ὀρθόδοξη ζωή) δέ μπορεῖ νά συσχηματιστεῖ μέ τήν ἐκκοσμικευτική πολιτική, νά συνταυτιστεῖ μέ τούς ψεύτικους Θεούς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί νά εἰδωλοποιηθεῖ.  Ὁ Οἰκουμενισμός καί δέ γνωρίζει καί ἀντιπαθεῖ τόν ὑψηλό προορισμό τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι ἡ θέωση.  Ἀντ' αυτῆς διά τῶν media προσπαθεῖ νά διαστρέψει ὅλη τή δημιουργία τοῦ Θεοῦ μέσα στήν κτίση καί νά διαμορφώσει τό νέο μοντέλο τοῦ ἀνθρώπου τῆς Νέας Ἐποχῆς, τοῦ "ἀπελευθερωμένου", τοῦ πανσεξουαλικοῦ, τοῦ παθιασμέ-νου γιά ἐκσυγχρονισμό σ' ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς, τοῦ φυσιωμένου καί εἰδωλοποιημένου.  Πάντως οὔτε εὐτυχισμένος οὔτε μακάριος εἶναι αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ὁ νανοποιηθείς ἄνθρωπος, γιατί δέν μπορεῖ νά ζήσει χωρίς τούς ψυχοθεραπευτές καί τά φάρμακά τους.

·         Συνοδική καταδίκη τῆς διαπλοκῆς Οἰκουμενισμοῦ καί νέας Ἐποχῆς θά ἀνακούφιζε κληρικούς καί λαϊκούς καί θά διευκόλυνε τό ποιμαντικό καί ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.  Ἔτσι μόνο μπορεῖ νά θεραπευθεῖ τό σύνδρομο τῆς μειονεξίας πού ταλανίζει κάποιους κληρικούς καί λαϊκούς Θεολόγους καί ταλαιπωρεῖ ὅλο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.  Ὁ ζωντανός χριστιανικός λόγος τῆς Ὀρθοδοξίας θά δράσει ἀναγεννητικά καί ἀφυπνιστικά καί πρός τούς ἀδελφούς τῆς " Ἑνωμένης Εὐρώπης" καί πρός κάθε ἀφώτιστο μέσα στήν Παγκόσμια κοινότητα.