ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἔχει μείνει στή μνήμη τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς ὁ τόν Χριστόν ἔχων ἐν στέρνοις, ἐξ οὗ καί Θεοφόρος ὀνομάζεται.
Ὕστερα ἀπό πολύχρονη ἐπισκοπεία, συνελήφθη κατά τόν διωγμό του Τραϊανοῦ κατά τά τέλη τοῦ πρώτου καί τίς ἀρχές τοῦ δευτέρου αἰώνα.
Τό μαρτύριό του ἀποτελεῖ τό ἀρχαιότερο ἀπό ὅλα τά ἄλλα.
Ὁ Ἅγιος σκεφτόταν ὅτι ἡ ὁμολογία πού γίνεται μέ μαρτύριο τόν ἑνώνει περισσότερο μέ τόν Κύριο.
Καθώς λοιπόν βρέθηκε ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Τραϊανοῦ, ὁ βασιλιάς τόν ρώτησε:
“Ποιός εἶσαι πονηρό πνεῦμα πού φροντίζεις νά παραβαίνεις τίς διαταγές μου καθώς καί ἄλλους νά πείθεις γιά νά χαθοῦν κακῶς”;
Καί ὁ Ἰγνάτιος εἶπε:
“Κανένας δεν ἀποκαλεῖ ἕναν Θεοφόρο, πονηρό πνεῦμα· διότι τά δαιμόνια ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τούς δούλους τοῦ Θεοῦ”.
Ὁ Τραϊανός εἶπε:
“Καί τί σημαίνει Θεοφόρος”;
Ὁ Ἰγνάτιος ἀπάντησε:
“Αὐτός πού ἔχει τόν Χριστό στό στέρνο του”.
Ὁ Τραϊανός εἶπε:
“Ἐμεῖς λοιπόν σοῦ φαινόμαστε ὅτι δέν ἔχουμε θεούς, τούς ὁποίους χρησιμοποιοῦμε ὡς συμμάχους πρός τούς ἐχθρούς”.
...
...
Ὁ Τραϊανός ἀποφάσισε:
“... ἀφοῦ δεθεῖ ἀπό στρατιῶτες, νά ὁδηγηθεῖ στή μεγάλη Ρώμη καί νά γίνει τροφή τῶν θηρίων, γιά εὐχαρίστηση τοῦ λαοῦ”.
Ὅταν ὁ ἅγιος μάρτυρας ἄκουσε αὐτή τήν ἀπόφαση φώναξε μέ χαρά:
“Σ' εὐχαριστῶ Κύριε πού μέ ἀξίωσες νά τιμηθῶ μέ τήν τέλεια ἀγάπη γιά σένα, δένοντάς με μαζί μέ τόν Ἀπόστολό σου Παῦλο μέ σιδερένια δεσμά”.
...
...
Ἔτσι ρίχθηκε σέ ἄγρια θηρία κοντά στό ναό.
..
...
Ἐπειδή γίναμε αὐτόπτες μάρτυρες μέ δάκρυα ξενυχτήσαμε στό σπίτι καί ἀφοῦ παρακαλέσαμε πολύ τόν Κύριο μέ γονυκλισίες καί δεήσεις νά πληροφορήσει ἐμᾶς τούς ἀσθενεῖς γι'αὐτά πού εἶχαν γίνει προηγουμένως, ὅταν κοιμηθήκαμε γιά λίγο, ἄλλοι τόν εἴδαμε νά ἔρχεται ξαφνικά καί νά μᾶς ἀγκαλιάζει καί ἄλλοι πάλι βλέπαμε τόν μακάριο Ἰγνάτιο νά προσεύχεται μαζί μας, ἄλλοι νά στάζει ἀπό ἱδρώτα, σά νά ἦρθε ἀπό κούραση μεγάλη καί νά παρευρίσκεται κοντά στόν Κύριο.