ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ
...
...
...Καθώς ὁ Πολύκαρπος ἔμπαινε στό στάδιο, ἀκούστηκε φωνή ἀπό τόν οὐρανό·: “Πολύκαρπε γίνε δυνατός καί γενναῖος”.
Ὅταν λοιπόν πλησίασε τόν ρώτησε ὁ ἀνθύπατος, ἄν εἶναι αὐτός ὁ Πολύκαρπος.
Καί ὅταν αὐτός ὁμολόγησε ὅτι εἶναι, προσπαθοῦσε ἐκεῖνος νά τόν μεταπείσει λέγοντάς του·
“Σεβάσου τήν ἡλικία σου” καί ἄλλα παρόμοια μέ αὐτά, ὅπως συνηθίζουν αὐτοί νά λένε·
“ Ὁρκίσου στήν τύχη τοῦ Καίσαρα, μετανόησε, πές … θάνατος στούς αθέους ! ”
Ὁ Πολύκαρπος ὅμως μέ σοβαρό τό πρόσωπό του, στρέφοντας τό βλέμμα του σέ ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνόμων ἐθνικῶν πού βρισκόταν στό στάδιο, καί σείοντάς τους τό χέρι του, στέναξε, κοίταξε στόν οὐρανό καί εἶπε· “Θάνατος στούς ἀθέους”!
Καί ἐπειδή ὁ ἀνθύπατος ἐπέμεινε λέγοντας, “ Ὁρκίσου καί θά σέ ἀπολύσω· βλαστήμησε τόν Χριστό ”,
ὁ Πολύκαρπος εἶπε· “Ὀγδόντα ἕξι χρόνια τόν ὑπηρετῶ καί δέν μέ ἀδίκησε καθόλου· πῶς μπορῶ νά ἀδικήσω τόν βασιλιά μου, πού μέ ἔσωσε”
...
...
Ὁ ἀνθύπατος τότε εἶπε· “ "Ἔχω θηρία, θά σέ ρίξω σέ αυτά, ἄν δέν μετανοήσεις”.
Καί ἐκεῖνος εἶπε: “Κάλεσέ τα· διότι σέ μᾶς εἶναι ἀμετακίνητη ἡ μετάνοια ἀπό τά ἀνώτερα πρός τά χειρότερα· καλό εἶναι νά μετακινούμαστε ἀπό τά φοβερά πρός τά δίκαια”.
Καί ἐκεῖνος πάλι σέ αὐτόν: “Θά σέ κάνω νά σέ φάει ἡ φωτιά, ἐφόσον περιφρονεῖς τά θηρία, ἄν δέν μετανοήσεις”.
Καί ὁ Πολύκαρπος εἶπε· “Ἀπειλεῖς μέ φωτιά αὐτό πού καίεται προσωρινά καί ὕστερα ἀπό λίγο σβήνει· διότι ἀγνοεῖς τή φωτιά τῆς μέλλουσας κρίσης καί τῆς αἰώνιας κόλασης πού ἐπιφυλλάσεται γιά τούς ἀσεβεῖς. Ἀλλά γιατί ἀργοπορεῖς; Φέρε αὐτό πού θέλεις”.
Ὄταν ἀνέπεμψε τό ἀμήν καί ὁλοκλήρωσε τήν προσευχή του, οἱ ἄνθρωποι τῆς φωτιᾶς ἄναψαν τή φωτιά. Καί ὅταν ἔλαμψε μεγάλη φλόγα, εἴδαμε θαῦμα ...
Aἰσθανθήκαμε τόση ἔντονη εὐωδία, σά νά ἀναδιδόταν λιβάνι ἤ κάποιο ἄλλο ἀπό τά πολύτιμα ἀρώματα.