ΠΕΤΑΜΕ καί «ΠΕΤΑΜΕ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

Δημιουργία :  Οἱ ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πρίν ἀπό τόν ὁρατό κόσμο καί τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ νά δημιουργήσει τόν ἀγγελικό κόσμο, σήμανε ταυτόχρονα καί τή δημιουργία του. (ἅγ. Γρηγ. Θεολόγος)  «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα•» (Πρός Ἑβραίους α’,7)

Σκοπός δημιουργίας τους: ὁ Θεός ἔπλασε τούς ἀγγέλους πρίν ἀπό ἐμᾶς γιά χάρη μας γιά νά ἀποστέλλονται ὡς διάκονοι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος, στούς μέλλοντας νά κληρονομήσουν τήν σωτηρία (ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ε.Π.Ε., τόμ. 9ος, σελ. 80, 81). Αἰτία ἦταν ἡ «ἐκστατική» Του ἀγάπη καί ἀγαθότητα καί σκοπός νά συμμεριστοῦν ὡς λογικά ὄντα τή μακαριότητα τοῦ Θεοῦ. (ἁγίου Ἰωάννη Χρυσοστόμου).

Ἰδιότητες ἀγγέλων: οἱ ἄγγελοι εἶναι ὑπάρξεις πνευματικές, ἀεικίνητες, ἐλεύθερες, ἀσώματες, ὡς πρός ἐμᾶς, παχεῖς καί ὑλικές πρός τόν Θεό. Ἔχουν λογική φύση, ἄρα αὐτεξούσια, τρεπτή κατά τή γνώμη, ὄχι κατά τήν οὐσία. Ὑπηρετοῦν τόν Θεό καί εἶναι κατά χάριν ἀθάνατες. Χωρίς προφορικό λόγο μεταδίδουν μεταξύ τους σκέψεις καί θελήσεις. Ἡ μορφή τους εἶναι φωτεινή καί τά ροῦχα τους εἶναι συνήθως λευκά. Τροφή τους εἶναι ἡ θέα τοῦ Θεοῦ. Δέν τούς περιορίζει οὔτε χρόνος οὔτε χῶρος. Δέν ἔχουν ἡλικία, οὔτε γένος, τούς χαρακτηρίζει τέλεια ὀμορφιά, ἀγάπη, ζωή, ἐνεργητικότητα. Δέν προγνωρίζουν τά μέλλοντα, παρά μόνο ἄν τούς τά ἀποκαλύψει ὁ Θεός, οὔτε γνωρίζουν τί ἀκριβῶς κρύβεται στήν καρδιά κάθε ἀνθρώπου. Δέν βρίσκονται ταυτόχρονα στόν οὐρανό καί στή γῆ. Πᾶνε ἀμέσως παντοῦ. Δέν παντρεύονται γιατί δέν εἶναι θνητοί. Ἡ Παναγία τούς ἔδωσε τή δυνατότητα νά γίνουν σοφότεροι καί καθαρότεροι.

Οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἀρχάγγελοι, διαφυλάττουν τά μέρη τῆς γῆς, εἶναι ἄρχοντες τῶν λαῶν καί τῶν χωρῶν, ὅπως τούς ὅρισε ὁ Δημιουργός. Ἀπό τήν ὥρα πού βγήκαμε ἀπό τήν μήτρα τῆς Ἐκκλησίας, τήν Κολυμβήθρα τοῦ βαπτίσματος ὁ καθένας μας ἔχει τόν προσωπικό του φύλακα ἄγγελο. Εἶναι τρυφερός, σεμνός, πράος, διδάσκει τό δρόμο πρός τό ἀγαθό. Παρηγορεῖ στίς θλίψεις, βοηθᾶ στούς πόνους, συμπάσχει μέ τόν ἄνθρωπο, τόν ὁδηγεῖ στή μετάνοια καί τόν προστατεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀόρατους ἐχθρούς. Αὐτός ὁ ἄγγελος θά πάρει τήν ψυχή μας στά χέρια του καί θά τήν ὁδηγήσει τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Κι ὅταν θά ἔρχονται οἱ δαίμονες καί θά λένε «αὐτός ἔκανε ἐκεῖνο, ἔκανε τό ἄλλο, διέπραξε αὐτή τήν ἁμαρτία καί τήν ἄλλη», τότε ὁ ἄγγελός σου θά λέει «ναί, τά ἔκανε αὐτά, ἀλλά ταυτόχρονα ἔκανε κι αὐτό τό καλό, ἔκανε καί τό ἄλλο καλό».

Στή Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία εἶναι Σύναξη οὐρανοῦ καί γῆς, συλλειτουργοῦν μέ τόν Ἀρχιερέα ἤ τόν Ἱερέα ἄγγελοι. Ποίησον σύν τῇ εἰσόδῳ ἡμῶν, εἴσοδον ἁγίων ἀγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ἡμῖν καί συνδοξολογούντων τήν σήν ἀγαθότητα. Λέει ὁ ἄγ. Ἰω. Χρυσό. « Σκέψου τούς συγχορευτές σου καί σοῦ φθάνει αὐτό γιά νά βρίσκεσαι σέ ἐγρήγορση, ὅταν θυμηθεῖς ὅτι ἐνῶ εἶσαι δεμένος μέ σάρκα, ἀξιώθηκες νά ἀνυμνεῖς τόν κοινό Δεσπότη ὅλων». Οἱ τά Χερουβείμ μυστικῶς εἰκονίζοντες καί τή ζωοποιῷ Τριάδι τόν τρισάγιον ὕμνον προσάδοντες πᾶσαν τήν βιοτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν. Ὡς τόν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Ἀλληλούια.

Ἐννέα εἶναι τά οὐράνια τάγματα: Ἡ πρώτη τριάς εἶναι γύρω ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ἡ τάξη τῶν ἑξαπτερύγων Σεραφίμ «Αὐτοί πού λάμπουν», τῶν πολυομμάτων Χερουβίμ «Αὐτοί πού εἶναι φίλεργοι», οἱ φύλακες τῶν πλανητῶν καί οἱ ἐφαρμοστές τῆς Γνώσης, οἱ φύλακες τῆς κιβωτοῦ καί παραλλήλως τά ὁρατά σύμβολα τῆς παρουσίας τοῦ Γιαχβέ καί τῶν ἁγιωτάτων Θρόνων, πού μοιάζουν μέ τροχούς, οἱ διανομεῖς τῆς Θείας Δικαιοσύνης. Δευτέρα τάξη εἶναι ἐκείνη τῶν Κυριοτήτων, πού παρέχουν τή δύναμη γιά τά θαύματα, τῶν Δυνάμεων, πού εἶναι οἱ φύλακες τῶν συνόρων μεταξύ Παραδείσου καί Κόλασης καί τῶν Ἐξουσιῶν, πού διατηροῦν τήν κοσμική ἰσορροπία. Ἔργο τούς εἶναι οἱ διευθετήσεις τῶν μεγάλων πραγμάτων, οἱ ἐνέργειες τῶν θαυμάτων καί ὁ Τρισάγιος ὕμνος, τό Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος.  Τρίτη καί τελευταῖα εἶναι ἡ τάξη τῶν Ἀρχῶν, οἱ προστάτες ἄγγελοι τῶν ἐθνῶν, τῶν Ἀρχαγγέλων, πού ἐλέγχουν τίς πράξεις τῶν κατωτέρων ἀγγέλων καί τῶν μικροτέρων ἀνθρωπίνων ὁμάδων, ὅπως ὁ Γαβριήλ («ὁ Θεός εἶναι ἡ Δύναμή μου»), ὁ Μιχαήλ («Ποιός εἶναι σάν τόν Θεό;»), ὁ Ραφαήλ («Ὁ Θεός θεράπευσε») καί ὁ Οὐριήλ («Τό Θεῖον Πῦρ»).  Καί τῶν Ἀγγέλων, πού ἀσχολοῦνται ἄμεσα μέ τίς καθημερινές ἀνθρώπινες ὑποθέσεις. Τό χαρακτηριστικό τους γνώρισμα εἶναι τό «λειτουργικόν ἐν διακονίαις καί  ὁ ἱερός ὕμνος  Ἀλληλούϊα.

Πτώση τοῦ τάγματος τοῦ Ἑωσφόρου: Αὐτό τό ἀγγελικό τάγμα θέλησε τήν πλήρη καί ἄμεση ἐξομοίωσή του μέ τό Θεό. Τό δέκατο Τάγμα ἦταν τοῦ Ἑωσφόρου, ὁ ὁποῖος κινούμενος ἀπό μεγάλη ὑπερηφάνεια καί ἀλαζονικό ἐγωισμό ἐξέπεσε ἀπό Ἄγγελος, σέ Διάβολο, σκοτεινός καί φοβερός. Οἱ ἄγγελοι πού δέν ἀκολούθησαν τόν Ἑωσφόρο στήν ἀποστασία του, ἀπέκτησαν τό χάρισμα τῆς τέλειας ἀτρεψίας καί ἀκινησίας πρός τό κακό. Αὐτό συνέβη μέ τήν ἐνανθρώπηση, τή σταυρική θυσία καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀκινησία τῶν ἀγγέλων πρός τό κακό δέν σημαίνει ὅτι ἐξαφανίζεται τό αὐτεξούσιό τους, ἀλλά ὅτι ἐξαγιάζεται μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ συμμετοχή τῶν ἀγγέλων στή θεία μακαριότητα δέν εἶναι στατική κατάσταση , ἀλλά μία συνεχής ἀνοδική πορεία χωρίς τέλος καί χωρίς ὁλοκληρωτική κατανόηση τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου ἔχει καταργηθεῖ μέ τόν Σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως λέει ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας τό σῶμα τοῦ διαβόλου ἔχει νεκρωθεῖ ὁλοκληρωτικά καί τελεσίδικα. Μένει ὅμως μόνο ἡ οὐρά του ἐνεργή. Ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ὑπάρχει ἡ οὐρά τοῦ διαβόλου γιά περισσότερο ἀγώνα καί δοκιμή τῶν ἀνθρώπων καί γιά μεγαλύτερο οὐράνιο μισθό καί στεφάνια. Ἐπίσης, γνωρίζοντας ὅτι οἱ ἐχθροί μας εἶναι ἀκόμη ζωντανοί καί μᾶς πολεμοῦν, δέν κοιμόμαστε καί ἀμελοῦμε, ἀλλά παραμένουμε ξύπνιοι καί προσεκτικοί. Θέλει ὁ διάβολος, νά θεωροῦν καί νά νομίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι αὐτός δέν ὑπάρχει. Γιατί κανένας δέν φυλάγεται ἀπό κάποιον πού δέν ὑπάρχει καί κανένας δέν ἀγωνίζεται, δέν παλεύει ἐναντίον κάποιου πού δέν ὑπάρχει. Αὐτή εἶναι ἡ «εὐφυής τεχνική» τοῦ διαβόλου, αὐτή εἶναι ἡ διαβολική στρατηγική.

Ἔργο ἀγγέλων:  δοξολογοῦν ἀκατάπαυστα τόν Θεό. Διακονοῦν στή Θεία Οἰκονομία καί στή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ὀνόματα  τῶν  ἀγγέλων: «Υἱοί τοῦ Θεοῦ», ἡ λέξις «υἱοί» ἐδῶ, ὅπως καί σέ  ἄλλα σημεῖα τῆς Βίβλου, χρησιμοποιεῖται ὄχι ὑπό τήν κυριολεκτική ἔννοια, ἀλλά γιά νά ἐκφράσει τό ἀνῆκον εἰς μίαν συγκεκριμένη τάξη ἤ χορεία. «Ἅγιοι», «Υἱοί τοῦ ὑψίστου», «Ἰσχυροί»,  «Ὑπέρτατοι», «Δυνατοί ἰσχύϊ»,  «Ἀγρυπνῶντες», καί τέλος μαλ’ ἄκ, σημαίνει «ἀγγελιαφόρος».

Λέμε ΟΧΙ σέ προσκλήσεις καί ἐπιδράσεις ἀγγέλων, διότι πρόκειται γιά δαιμονικές πλάνες· ὅπως:

1. μέσα ἀπό τήν ἡμερομηνία τῆς γεννήσεώς μας, διότι λένε ὅτι τό ζώδιο πού βρίσκεται ὁ ἥλιος ὅταν γεννιόμαστε, μεταφέρει τήν ἰδιότητα πού κληρονομοῦμε τή συγκεκριμένη χρονική στιγμή τῆς γεννήσεώς μας καί τήν ὁποία κουβαλᾶμε μαζί μας μέχρι νά φύγουμε ἀπό τήν Γῆ. Αὐτή ἡ μεταφορά γίνεται διά μέσῳ συγκεκριμένου ἀγγέλου μέσω τοῦ φωτός.
2. μέσα ἀπό τό ἀγγελικό ρέικι πού χρησιμοποιεῖ τήν ἐνέργεια τῆςθεϊκῆς διάνοιας. Ξεκινᾶ μέ ἕνα ἁπαλό ἄγγιγμα, καί περνᾶ σέ μία κατάσταση βαθιᾶς χαλάρωσης ἤ ἐνεργοποίησης. Ἀποτελεῖ, λένε, ἕνα μονοπάτι πρός τή μεταμόρφωση καί τήν ἐπιστροφή στήν ὁλότητα, μέσα ἀπό τήν συνειδητότητα. Αὐτό πού χρειάζεται πραγματικά εἶναι νά βγεῖ ὁ ἐαυτός μας "ἀπό τή μέση" .

3. μέσα ἀπό τούς ἀγγελικούς μέ ἐξωσωματικές ἐμπειρίες καί πίστη στά τσάκρα (ἐνεργειακά κέντρα ἐπικοινωνίας μέ ἀγγέλους).

Δέν εἶναι γνωστά σέ μᾶς τούς ὀρθοδόξους ἄλλα ὀνόματα ἀγγέλων ἐκτός ἀπό αὐτά πού μᾶας ἀναφέρουν οἱ ἅγιοί μας. Δέν ἐμπιστευόμαστε γιά ὅσα λένε περί ἀγγέλων ἡ περσική θρησκεία καί ἡ Καμπάλα ἤ τό ἀπόκρυφο βιβλίο τοῦ Ἐνώχ, πού εἶναι ἐκτός κανόνος τῆς Ἐκκλησίας.  (Ἡ περσική θρησκεία βασίζεται στόν  Ζωροαστρισμό (κατ’ αὐτόν ὑπάρχουν ἕνας μεγάλος θεός, ἕξι ἀρχάγγελοι, σαράντα ἄγγελοι καί ἐπίσης θεωροῦνται ἄγγελοι ὁ χρόνος, τά μέταλλα, ἡ γῆ, τό νερό. Ὑπάρχουν ἑπτά πνεύματα πού θεωροῦνται ἄγγελοι καί πρόδρομοι τῶν ἑπτά ἀγγελικῶν κόσμων τῆς Π.Διαθήκης).  Ἡ Καμπάλα εἶναι ἡ ἀπόκρυφη παράδοση τῶν Ἑβραίων. Ἔχει στοιχεῖα ἀπό γνωστικισμό, νεοπλατωνισμό, χριστιανισμό. Βασίζεται στήν Τωρά καί στό Ταλμούδ. Σχετίζεται μέ ἀστρολογία, ἔχει μυστικιστικό χαρακτήρα).

Ἅγιε ἄγγελε, ὁ ἐφεστώς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς …μή ἐγκαταλίπης μέ τόν ἁμαρτωλό!