Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
καὶ ὁμόζυγος, πνευματικὸ τοῦ Γέροντος τέκνο

Ὁ πλοῦτος τῆς γῆς εἶναι οἱ ἄνθρωποι, τὰ πλάσματα τοῦ Δημιουργοῦ μας.

Ὁ πλοῦτος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τὸ λογικὸ τοῦ Χριστοῦ ποίμνιο, οἱ ἱεροπρεπεῖς κληρικοὶ καὶ οἱ φιλάρετοι πιστοί.

Ὁ πλοῦτος τῆς ποιμαντικῆς ἐπιστήμης εἶναι οἱ ἀπλανέστατοι τῶν ψυχῶν χειραγωγοὶ πρὸς τὴν σωτηρίαν.

Ὁ πλοῦτος τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι οἱ ἀγωνιστὲς τῆς ἀληθείας μὲ ἐπίγνωση καὶ «μόρφωσιν εὐσεβείας».

Ὁ πλούσιος σὲ ἀρετές, πνευματικὴ πατρότητα, ἐκκλησιαστικὴ προσφορά, Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ λειτουργικὴ διακονία, ὁ ταπεινός, φιλόκαλος, διδακτικός, ἱεροπρεπέστατος πατὴρ Σαράντης, ἀφοῦ πλούτισε τὴν γῆ μὲ τὴν πολυσχιδῆ, θεάρεστη διακονία του ἔφυγε γιὰ τοὺς οὐρανούς, γιὰ νὰ αὐξήσει τὸν ἤδη ἐκεῖ ἀναρίθμητο πλοῦτο τους.

Φτώχυνε ἡ γῆ, πλούτισε ὁ οὐρανός.

Τὴν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως – 4 Ἀπριλίου 2021- ἡμέρα γιά τήν Ἐκκλησία σταυροαναστάσιμη, ἑορτὴ θυσίας καὶ χαρᾶς, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ ἁγιώτατος πνευματικός μας πατέρας π. Σαράντης Σαράντος.  Ἀληθῶς σ’αὐτὸν ἁρμόζουν οἱ λόγοι τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως : «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ’ἄρτι. Ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν · τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’αὐτῶν ( Ἀποκ. 14,13).

Ὁ προσφιλής μας πνευματικὸς ζῶν πάντοτε «ἐν Κυρίῳ», ἀναπνέων τόν Χριστό διὰ τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς, νήφων καὶ ἀγρυπνῶν ὑπὲρ τῆς ψυχῆς του καὶ τῆς σωτηρίας τῶν κατά σάρκα καί Πνεῦμα τέκνων του, ἐξεδήμησε πρὸς τὸν Κύριο κατάφορτος μέ τίς εὐαγγελικές ἀρετὲς ὡς ἐλαία κατάκαρπος καὶ λαμπάς πολύφωτος.

Ἔφυγε γιὰ νά ἀναπαυθεῖ ἀπό τούς πολλαπλούς κόπους του, κόπους ἀκατάπαυστους κατά τὸν προσωπικό του ἀγῶνα, ἀλλά καί κατά τή διακονία του.  Θυσιαστική τέλεση τῶν καθημερινῶν ἀκολουθιῶν, ἔμπονη διακονία στο κοιμητήριο τοῦ Ἀμαρουσίου,πολύωρη ἐξομολόγηση, κήρυγμα, ποιμαντικὲς καὶ παραμυθητικές ἐπισκέψεις, συγγραφή κειμένων τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες. Χωρίς νά ἀμελεῖ τήν οἰκογένειά του ἦταν παρών σέ κάθε λύπη καὶ χαρά, ἕτοιμος νά προσφέρει κάθε πνευματικὴ καί ὑλικὴ βοήθεια.

Ὡς κεφαλή καί ἄγρυπνος ἐπόπτης καὶ διάκονος τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν συνεργαζόταν νηφάλια καὶ διακριτικά μέ τά ὑπόλοιπα μέλη της. Διδάσκαλος ἡμῶν καί ἄλλων πολυαρίθμων ἱερέων - πνευματικῶν του παιδιῶν μᾶς νουθετοῦσε καὶ μᾶς συνέτιζε, μᾶς χειραγωγοῦσε στήν ἱερατική μας διακονία ὅλους μαζί, ἀλλά καὶ τὸν καθένα χωριστά μέ τό ἀπόσταγμα τῆς ἁγιοπνευματικῆς του ἐμπειρίας καί τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων.  Ὅλα γίνονταν μέ βαθειὰ ταπείνωση καὶ διάκριση. Τόν χαρακτήριζε τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καὶ ὁ σεβασμός στούς θεσμούς τῆς ἐκκλησίας. Παρέμεινε ἕως τέλους ριζωμένος στήν  ὀρθόδοξη παράδοση καί λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας χωρίς δυτικόφρονες καὶ οἰκουμενιστικές παρεκκλίσεις. Ἀπτόητος καὶ εἰλικρινής, μέ τήν κατά Χριστόν ἀπάθειά του ἀσκοῦσε ἔλεγχο σἐ ὅλα τά ἔργα καί τά σχέδια τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ τά κείμενά του καί τή διοργάνωση διαλέξεων καὶ ἡμερίδων. Ἡ παρουσία του ἦταν ζωντανή σέ ἐκδηλώσεις καὶ σέ λαοσυνάξεις πού γίνονταν γιά τήν Ἑλλάδα μας καὶ τήν Ὀρθοδοξία.

π. Σαράντη Σαράντου

(κείμενο ἀποκλειστικό, πού ἔγραψε κατά τήν τελευταία δεκαετία τῆς ἐπίγειας ζωῆς του πρός τά…παιδιά του, ἀφ΄ὅτου ἐπέστρεψε ἀπό τό ἱερό του προσκύνημα στίς Ἱερές Μονές τῆς Ἀριζόνας πού ἵδρυσε ὁ ἅγιος γέροντας Ἐφραίμ )

20-11-2012

-Γνωρίζετε ἀσφαλῶς τήν ἐκτίμηση πού ἔχω στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Γέροντα π. Ἐφραίμ.  Στήν Ἀριζόνα φέτος κάθε μεσημέρι μετά τό φαγητό καί πρίν πιάσει τό μεροκάματό του, στίς 1 μ.μ., πρίν νά ἀρχίσει τήν ἱερά ἐξομολόγηση, ἐρχόταν στό σπιτάκι τό ἱερατικό ὅπου καί φιλοξενούμην.

Ἔτυχα δεσποτικῆς ἀρχοντικῆς φιλοξενίας.  Εἶχα σημειώσει πολλά νά τοῦ ἐξομολογηθῶ μιά καί ἄρχισε ἡ τελευταία «δεκαετία» τῆς ζωῆς μου μετά τίς ἑπτά πρῶτες δεκαετίες πού πέρασαν, ὅπως ξέρετε, χωρίς πνευματικούς καρπούς.  Τόν παρακάλεσα νά εὔχεται νά μή φύγω μέ τελείως ἄδεια χέρια, ξερή καρδιά, νοῦ διασπασμένο, ἀνυπάκουο.

Δέν προλάβαινα νά ὁλοκληρώσω τήν οἰκτρά ἐξομολόγησή μου καί παρενέβαινε διακριτικά καί ἀπέμασσε, ἀπορροφοῦσε τόν ψυχικό κάματο, τήν ἐκ τῆς ὑπερηφανείας δεινή πολυχρόνια ταλαιπωρία μου.  Ἀνάλαφρος ὁ ἅγιος Γέροντας ἔπαιρνε τά σκουπίδια καί ἀμέσως μέ τό ζέον χάρισμα τοῦ πνευματικοῦ δέν ἄφηνε τίποτα ἔξω ἀπό τήν πυρά τῆς θείας Χάριτος, πού διαχειρίζεται διακριτικότατα, ἔτσι ὥστε νά μή μένουν ριζίδια, ὑπολείμματα ρυπαρά στήν ψυχή.  Χωρίς τά ζιζάνια τῶν μικροτήτων καί τῶν κακιῶν, ἀνθοῦν οἱ ἐν Χριστῷ ἀρετές μέ κορυφαία τή βασιλίδα τῶν ἀρετῶν, τήν ἀγάπη στό Χριστό καί στόν ἄνθρωπο.  Ἐκτός τῶν καθαρά προσωπικῶν περί τήν ἱερά ἐξομολόγηση τόν ρώτησα γιά τήν παροῦσα κατάσταση.  Μέ ρωτοῦσε καί αὐτός σχετικά.  Δέν μοῦ εἶπε κάτι ἀποκαλυπτι­κό.  Ὅμως τόνισε μέ ἔμφαση τά παρακάτω: