«Πολυπολιτισμικότητα καί ἐκπαίδευση Πολυπολιτισμικότητα καί Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα.»
π. Βασιλείου Κοκολάκη,
ἐφημερίου Ἱ. Ναοῦ Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ
«Πολυπολιτισμικότητα καί ἐκπαίδευση
Πολυπολιτισμικότητα καί Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα.»
Στό ἔντυπο πρόγραμμα τοῦ Συνεδρίου (ἰδέ σχετικά στά Σχόλια) μέ τόν ὡς ἄνω τίτλο ἐντύπωση μᾶς ἔκανε ὄχι μόνο ἡ ἀπουσία τῆς εἰκόνας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν-πού θά ἔπρεπε νά δέσποζε κανονικά -καί ἡ ἀντικατάστασή της ἀπό κάποια ἀόριστα γεωμετρικά σχήματα-ὡς ἔνδειξη οὐδετερότητας- ἀλλά καί ἡ συμμετοχή ἐπιφανῶν ἐπιστημόνων ἤ καί καθηγητῶν Παν/μίου , γνωστῶν γιά τίς οἰκουμενίστικες νεωτεριστικές ἐκκοσμικευμένες ἀπόψεις τους. Τυχαία ἄραγε ἡ πρόσκλησή τους;
Τά τελευταῖα χρόνια ὅλο καί περισσότερο κάποια παιδαγωγικά προγράμματα πιέζουν καί τήν πατρίδα μας νά ἀποδεχθεῖ ἄνευ ὅρων κάθε εἴδους νοοτροπία , πίστη, ἀπιστία ἤ καί πολιτισμό. Δηλαδή τήν δημιουργία μιᾶς πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας( ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἑξῆς π.κ.) πού ὁδηγεῖ στήν διαπολιτισμική ἐκπαίδευση( ἀπό τοῦδε καί στό ἑξῆς δ.ἐ.) ("Θέματα διαπολιτισμικῆς ἐκπ/σης "Γεωργογιάννης 1997,σ.50 ).
"Σκοπός τῆς δ.ἐ. εἶναι νά ἐξασφαλίσει ἰσότιμη θέση στήν ἐκπαίδευση σέ ὅλους τούς μαθητές ἀνεξαρτήτως κοινωνικῆς , πολιτιστικῆς , ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς προελεύσεως.Ἀπώτερη ἐπιδίωξή της εἶναι νά καταστήσει ἱκανά τά ἄτομα καί τίς κοινωνικές ὁμάδες νά ἀλληλεπικοινωνοῦν ἐλεύθερα μέσα σέ ἕνα πλαίσιο ἀποδοχῆς , ἀλληλοσεβασμοῦ καί ἀμοιβαίου ἐμπλουτισμοῦ ἀπό τήν παρουσία τοῦ ἄλλου πού ἔχει διαφορετικό πολιτιστικό ὑπόβαθρο".( "Πολυπολιτισμική-Διαπολιτισμική Ἀγωγή"τ.χ.16, Δαμανάκης,1989,σ.86 ).
"Ὁ ἐκπαιδευτικός τῆς πολυπολιτισμικῆς τάξης ὀφείλει νά ἀποδεχθεῖ καί νά ἀξιοποιήσει τό πολιτιστικό κεφάλαιο ὅλων τῶν μαθητῶν , διότι ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά τήν ἀπρόσκοπτη ἀνάπτυξή τους".( "Ὁ πόλος τοῦ πλαισίου στήν Ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία , τήν Ἐκπ/ση καί τήν Κοινωνικοηθική Μάθηση" Πουρκός 1997).
Σύμφωνα λοιπόν μέ τίς ἀρχές αὐτές τραγική συνέπεια εἶναι ἡ ἐξομάλυνση ὡς καί ἡ ἐξαφάνιση τῶν πολιτιστικῶν , θρησκευτικῶν , ἱστορικοεθνικῶν διαφορῶν.Πρόκειται δηλ. γιά μία πολύ καλά δόλια μελετημένη ἀλλοίωση ὡς καί διάλυση τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος ἀλλά καί τῆς ἡρωϊκῆς εὐλογημένης ἑλληνικῆς ἱστορίας μας στά σχολεῖα τῶν βαπτισμένων -μυρωμένων Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων πολιτῶν -μαθητῶν.
Ἐπιτέλους, λένε οἰ ὀπαδοί τῆς πολυπολιτισμικότητας, ὄχι μόνο τό ἑλληνικό κράτος ἀλλά καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θά πρέπει νά βλέπουν πιό μακριά ἀπό τά δικά τους στενά ὅρια, τά γεμᾶτα ἀπό νόμους , κανόνες καί ἀπαγορεύσεις.Γι'αὐτό συστήνουν στούς Χριστιανούς νά τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ "ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ", "ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν" ἀλλά καί νά λαμβάνουν ὑπ'ὄψιν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ "καί ἄλλα πρόβατα ἔχω ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης" ὥστε νά ἀνοίγονται σέ ἕνα ἀγκάλιασμα ὅλων τῶν λαῶν.
Διαπράττουν ὅμως ἀρχικά ἕνα λογικό ἀτόπημα. Ἐπικαλοῦνται ἐντολές ἤ λόγια τοῦ Χριστοῦ τόν ὁποῖο ὅμως δέν τόν δέχονται ὡς Θεό ἤ τόν ἐξισώνουν μέ τούς ἄλλους θεούς.Κατόπιν ξεχνοῦν πώς στήν Ἁγία Γραφή δέν γίνεται λόγος μόνο γιά ἕναν Θεό ἀγάπης ἀλλά καί δικαιοσύνης. Ὑπάρχουν συχνές ἀναφορές στήν κόλαση καί στόν Παράδεισο. Ἐπίσης ἡ τελευταία πρόταση "καί ἄλλα πρόβατα ἔχω..." συνεχίζει καί λέει "κακεῖνα με δεῖ ἀγαγεῖν καί τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι καί γενήσεται μία ποίμνη ,εἷς ποιμήν". Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ καλός ποιμήν , ὁ Χριστός, θά ὁδηγήσει καί ἐκεῖνα μέσα ἀπό τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας στή Μία , Ἁγία , Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Δέν ἐπευλογεῖ τήν δημιουργία μίας ἀλλότριας παράλληλης ποίμνης ἤ ἀντιποίμνης τήν ὁποία μάλιστα καί θά τήν ἀποδέχεται ἀγαπητικά.
Ἄς ἐπισημάνουμε ὅμως κάποια ἐπικίνδυνα σημεῖα :
· Στά βιβλία τῆς ἱστορίας
1) θά περνᾶ τό μήνυμα "οἱ φίλοι μας οἱ Τοῦρκοι",
2) ὅτι κακῶς ἔκαναν τήν ἐπανάσταση οἱ Ἕλληνες τό 1821(!)
3) ὅτι δέν ἦταν πάντα οἱ Ἔλληνες σέ ἄμυνα ,σέ σκλαβιά , σέ ἀδυναμία, μέ κύρια ἀπόδειξη τήν ἧττα τῶν Τούρκων τό 1821
4) ὅτι τό 1940 ὀ ἐπιπόλαιος νοῦς ὁδήγησε στό «ΟΧΙ» τοῦ Μεταξᾶ καί ὅτι θά ἔπρεπε νά εἴχαμε παραδοθεῖ ἀμαχητί σέ Ἰταλούς καί Γερμανούς , ἐπειδή πάνω ἀπ'ὅλα εἶναι ἡ ἀγάπη(!)
· Αὐτή ἡ ἀποδοχή τοῦ διαφορετικοῦ συμπεριλαμβάνει σαφῶς καί τήν θρησκευτική ἑτερότητα. Σέ μία π.κ. ὅπως θέλουν νά διαμορφωθεῖ καί ἡ Ἑλλαδική κοινωνία αὐτό θά σημαίνει
1) κατάργηση τοῦ σταυροῦ ἐπειδή θά ἀποτελεῖ σύμβολο ἀντιπαραθέσεων καί διχονοιῶν ,ἐξάρσεως φανατισμῶν καί ποικίλων συμπλοκῶν,
2) ἡ προσευχή δέν θά εἶναι πλέον τό "Πάτερ ἡμῶν" ἀλλά θά δημιουργηθεῖ μία νέα προσευχή -ἐπίκληση σέ ἕναν ἀπρόσωπο θεό ὥστε ὁ καθένας νά θεωρεῖ ὅτι ἀναφέρεται στόν δικό του ἤ καί θά καταργηθεῖ γιά νά εἴμαστε ὅλοι ἀγαπημένοι ,εἰρηνικοί , φιλαδελφωμένοι.
3) Στά βιβλία τῶν θρησκευτικῶν θά πρέπει νά καταργηθοῦν τά κεφάλαια περί τῶν προφητῶν , τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων , διότι ὅλοι αὐτοί τόσους αἰῶνες λανθασμένα καί χωρίς ἀγάπη πολεμοῦσαν τήν εἰδωλολατρεία , τήν ἄλλη θρησκεία,τήν αἵρεση ,τήν ἀπιστία.
4) ἡ διδασκαλία τῶν ἄλλων θρησκειῶν θά εἶναι ἰσότιμη μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Ἐμεῖς λοιπόν ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί -ἄν πιστεύουμε ὅτι ἔχουμε τήν μοναδική Ἀλήθεια-ἐπισημαίνουμε τή σύγχυση πού θά προκύψει σέ μία τέτοια π.κ. ἡ ὀποία ἔχει νά κάνει μέ τήν σωτηρία ἤ τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν μας.Ἄς φαντασθοῦμε τούς πειρασμούς πού θά δημιουργηθοῦν στά παιδιά μας, νά συμμετέχουν π.χ. σέ τελετές ἀλλοθρήσκων ἤ ἀλλοδόξων ἤ νά μιμηθοῦν πραγματικά ἤ στ'ἀστεῖα τόν τρόπο ἐπικοινωνίας μέ τόν θεό τους ἤ νά μυηθοῦν σέ σέκτες -παραθρησκευτικές ὁμάδες πού ὁδηγοῦν ὡς καί στόν θάνατο σάν ἐμπειρία πίστεως. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες πού ὀφείλουμε σεβασμό ,τιμή καί εὐγνωμοσύνη στούς ἥρωες προγόνους μας καί πού ἐξαιτίας τους σήμερα ὑπάρχουμε ἐπισημαίνουμε ὅτι:
1) δέν μποροῦμε νά ταυτίσουμε τόν ἀρχαῖο ἑλληνικό πολιτισμό μέ τόν πολιτισμό τῶν μπαμπούα
2) δέν ἐξαναγκάσαμε τούς ὄποιους ξένους νά ἔρθουν νά ζήσουν στήν Ἑλλάδα. Δηλ.εἶναι εὐπρόσδεκτοι οἱ πάσης φύσεως-τάξεως ἤ προελεύσεως ἄνθρωποι ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ , ὡς κατ'εἰκόνα καί καθ'ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασμένοι , χωρίς αὐτό ὅμως νά σημαίνει ὅτι θά τούς ἀφήσουμε ἀνεξέλεγκτα νά κηρύττουν ἤ καί νά ἐπιβάλλουν ἀλλότρια εὐαγγέλια ,ἤθη-ἔθιμα ,ἱστορικές ἀλλοιώσεις.
σεβασμός στήν ἐλευθερία ἐπιλογῆς τῆς ὅποιας πίστεως ἤ ἀπιστίας ναί,
σεβασμός στήν πλάνη τῶν ἄλλων θρησκειῶν ἤ αἱρέσεων ὄχι !!!