Ο διωγμός στην Ουκρανία δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11  ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Μετά την αρπαγή Ναών και Μοναστηριών από το κράτος της Ουκρανίας, τις συλλήψεις, διώξεις και φυλακίσεις αρχιερέων, ψηφίστηκε και ο τελειωτικός φωτογραφικός νόμος 8371/2024 από την ουκρανική βουλή, θέτοντας εκτός νόμου την Ουκρανική Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο, τον οποίο ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών, ως καλό ποιμένα, γυρίζοντας στην πλάτη στους μη εισερχόμενους διά της θύρας, αλλά αναβαίνοντας αλλαχόθεν^[1], οι οποίοι χρησιμοποιούν την κρατική βία για να επικρατήσουν.

Παρά τις μεγαλοστομίες για ελευθερία και για προστασία των δικαιωμάτων στο δυτικό κόσμο, στον οποίο θέλει να εντάξει η ουκρανική κυβέρνηση την Ορθόδοξη Ουκρανία, αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι αυτές οι ελευθερίες και τα δικαιώματα αφορούν μόνο σέ όσα προωθεί ο δυτικός πολιτισμός, δηλαδή το σοδομισμό, το σατανισμό, το ισλάμ. Σίγουρα όχι την Ορθοδοξία, η οποία διαχρονικά διώκεται από τα όργανα του διαβόλου.

Ο σημερινός διωγμός είναι αποτέλεσμα της αντικανονικής αναγνώρισης σχισματικών ομάδων από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς την συναίνεση Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, καθώς και της εμφύλιας αλληλοσφαγής των αδελφών λαών Ρωσίας και Ουκρανίας με την υποδαύλιση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε..

Η παράβαση και η περιφρόνηση των Ιερών Κανόνων, δεν μπορούν να φέρουν ειρήνη στην Εκκλησία, αλλά ταραχές και διχασμούς. Όσο περισσότερο οι «φύλακες» παραβαίνουν τους Κανόνες, τόσο η Εκκλησία θα ταλαιπωρείται. Όμως, οι Ιεροί Κανόνες, ως καρποί του Αγίου Πνεύματος θα παραμείνουν οδοδείκτες για τη χρηστή διοίκηση της Εκκλησίας και για τη σωτηρία των πιστών, όταν ενώ οι εφήμεροι «οιακοστρόφοι» θα απέλθουν από αυτή τη ζωή, αφήνοντας μόνο το παράδειγμα προς αποφυγήν στις επόμενες γενιές.

Ενώνουμε την ισχνή φωνή μας με τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και τους Προκαθημένους, που συμπαραστέκονται στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, ευχόμενοι το ίδιο να πράξει και η Εκκλησία της Ελλάδος, ικανοποιώντας τον πιστό λαό της, που δεν αποδέχτηκε ποτέ την αναγνώριση της σχισματικής ουκρανικής οντότητας με επικεφαλής τον μη κανονικώς χειροτονημένο Επιφάνιο Ντουμένκο. Η οντότητα αυτή, κινούμενη στο χώρο του εθνικισμού πρωταγωνιστεί στο διωγμό κατά των Ορθοδόξων και αυτό δείχνει την ποιότητα και την «ορθοδοξία» αυτών των ανθρώπων.

 

^[1] Ιωάν. 10, 1