Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Γιατί Ὄχι;
… στήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στόν Πάπα.

 

Μέ ὀδύνη παρακολουθήσαμε τήν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στό Φανάρι.  Ὅλη ἡ οἰκουμένη εἶδε νά καταπατεῖται ἡ μακρά Παράδοση τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καί νά ἀκυρώνονται συλλήβδην ὅλες οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.  Ἀναγνωρίστηκε δημόσια, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη ὁ παναιρετικός Πάπας ὡς ἐπίσκοπος Ρώμης, ὡς ἁγιότατος καί ἀγαπητός ἀδελφός.

Ὅλα τά κανάλια κατευθυνόμενα ἀπό τούς σχεδιαστές τῆς Νέας Ἐποχῆς πανηγύρισαν τή μεγάλη ἀγάπη τῶν προκαθημένων τοῦ Παπισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας.  Ἀκόμα καί τό Τουρκικό κανάλι παρουσίαζε τή Λειτουργία τοῦ Οἰκουμενικοῦ, παρόντος τοῦ ποντίφικος, καί ἀνακοίνωνε παιδαγωγικά πρός τόν Τούρκικο λαό, ὅτι οἱ δύο πρώην μισούμενοι Χριστιανοί, τώρα εἶναι ἀγαπημένοι ἀδελφοί, παράδειγμα πρός μίμηση καί γι’ αὐτούς. 

Πῶς εἶναι δυνατόν μετά ἀπό τά παραπάνω καί ὅσα πάμπολλα προδοτικά εἶδαν ἑκατομμύρια τηλεθεατῶν, χριστιανῶν καί μή, νά ἐπικροτοῦμε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στόν Πάπα, πού ἀσφαλῶς ἐνδοτικότερη τελικά ἦταν, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν μέ τήν προηγούμενη ἐπίσκεψη;

Ἐκτός ὅμως τῶν παραπάνω τοποθετήσεων, ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι μεγάλο κακό προκάλεσε ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στόν Πάπα γιά τούς ἑξῆς λόγους:

·         Ἡ μέχρι σήμερα ἐμπειρία μας ἀπό τή συμμετοχή τῶν ἐπισκόπων ἤ ἐκπροσώπων στούς διαλόγους, δείχνει ὅτι δέν ὑπάρχει ὁμολογιακή μαρτυρία.  Ὄχι μόνο δέν ἦταν ὁμολογιακή ἀλλά καί ἐνδοτική!

·         Τό γεγονός ὅτι καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος προσφώνησαν τόν Πάπα ὡς ἐπίσκοπο Ρώμης, ἀποδεικνύει τήν ὁλοκληρωτική ἐνδοτικότητά μας στόν Ποντίφηκα, ὁ ὁποῖος συγκεφαλαιώνει μαζί μέ τήν ἀπολυταρχική ἐξουσία του ὅλες τίς αἱρέσεις.

·         Ἀπό τήν προηγούμενη ἐμπειρία μας τῆς ἐπισκέψεως τοῦ πάπα στήν Ἑλλάδα, γνωρίζουμε ὅτι ἔγινε συμπροσευχή στήν νουντσιατούρα (πρεσβεία τοῦ Βατικανοῦ στήν Ἑλλάδα).  Καί στήν Κωνσταντινούπολη καί στή Ρώμη ἔγιναν συμπροσευχές, πού ἀπαγορεύονται ἀπό τούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας.  Οἱ συμπροσευχές ἐξισώνουν τή Μία Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τήν παναίρεση τοῦ Παπισμοῦ, πράγμα ἀπαράδεκτο γιά τήν Ὀρθόδοξη νοοτροπία.  Τάς ἀρᾶς (τίς δικαιολογημένες κατάρες) τῶν Ἁγίων Πατέρων ἐπισύρει ἡ μή Ὀρθόδοξη στάση κάθε Ὀρθοδόξου ποιμένος. 

·         Ἀπό τότε ἀκτινωτά, κατά μίμησιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας μας ἐπηρεάσθηκαν καί ἐπίσκοποι καί πρεσβύτεροι στίς συμπροσευχές. π.χ. Ἱ. Μ. Σύρου, Ἱ. Μ. Χαλκίδος.

·         Τόση εἶναι ἡ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος στήν Ἐκκλησιαστική διοίκηση, ὥστε ἀκόμη καί διωγμούς ἐξαπολύει σέ ἀκραιφνεῖς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, π.χ. Σημάτη, π. Θ. Ζήση π. Κων/νο Παλαιολογόπουλο.

·         Ἀπό μελέτη πού ἔχουμε κάνει, διαπιστώνουμε ὅτι ἡ λειτουργική μεταρρύθμιση τῆς Β΄ Βατικανείου Συνόδου ἐπηρεάζει τή νοοτροπία τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως πρός λειτουργική ἀνανέωση.

Ἑπομένως ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πάπα ἀναζωπυρεῖ καί ἐνθαρρύνει τήν ἐκτίμηση, ἐκτός τῶν ἄλλων, τῆς ἡγεσίας μας πρός λειτουργική ἀνανέωση, πχ ἡ λειτουργία στό ποδηλατοδρόμιο τή 10^η  Δεκεμβρίου 2006.

·         Ἡ δωρεά διαφόρων ἁγίων ἀλλά καί «ἁγίων» λειψάνων καθώς καί οἱ δύο κρίκοι τῆς ἁλυσίδας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀπό τό Βατικανό πρός τήν Ἐκκλησία δημιουργεῖ στό λαό μας τήν ψευδαίσθηση τῆς ὁμοιότητας μας ἤ καί ταυτίσεως ἀκόμη στήν πίστη μέ τούς παπικούς.  Παρομοίως καί ἡ «ἀρχοντική» ἀπονομή τίτλων ἀπό τούς παπικούς σέ ἐκκλησιαστικά μας πρόσωπα μᾶς πείθει γιά ἕνα εἶδος «καπελλώματος» τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς παπικούς.

·         Εἶναι γνωστό πλέον ὅτι ὁ παπισμός στίς μέρες μας ἔχει διαχωρίσει τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας  ἀπό τήν ἠθική, πρακτική καί ἀσκητική ζωή τῶν πιστῶν καθώς καί ἀπό τήν ἐφαρμογή της στά παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα.

Ἀποτελεῖ πρόφαση ἡ διάθεση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας μας, κατά μίμησιν καί ἄλλων Ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων νά συνεργάζεται μέ τούς παπικούς σέ θέματα κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, προστασίας περιβάλλοντος κ.λ.π.

·         Ἡ μετάβαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στό Βατικανό φαίνεται ὅτι ἔχει ἐπιδράσει καί στά προγράμματα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως, τά ὁποῖα ὑποβαθμίζουν τίς σοβαρές δογματικές διαφορές καί ὑπερτονίζουν τήν ποιμαντική συνεργασία μέ τούς αἱρετικούς γιά κοινωνικά ζητήματα.  Σοβαρές ἀλλαγές ἔχουν ἐπέλθει στά προγράμματα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  Στενοί συνεργάτες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας μας προπαγανδίζουν εὐκαίρως ἀκαίρως τό ἀπαραίτητο τῆς συνεργασίας μας μέ τούς παπικούς, ἀμνηστεύοντας οὐσιαστικά τό μόλυσμα τῆς αἱρέσεως καί ὑπερτονίζοντας τήν ἐπικοινωνία κληρικῶν καί λαϊκῶν μέ τούς παπικούς σέ ὅλα τά ἄλλα τά θέματα, πρᾶγμα πού δέν ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας.  Μήπως διαθέτουμε περίσσευμα θράσους, ὥστε σιωπηρά νά ὑπονοοῦμε ὅτι ἦταν μισαλλόδοξοι καί ἀναχρονιστές;

·         Κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα ἐκδόθηκε κοινή δήλωση Πάπα καί Ἀρχιεπισκόπου, ἡ ὁποία δέν ἐξέφραζε τό Ὀρθόδοξο φρόνημα.  Ἀπουσίαζε ἡ ἀναφορά στό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό ὅλο πνεῦμα της ἀπεῖχε ἀπ’ τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί παράδοση.  Τό ἴδιο καί ἐνδοτικότερο συνέβη κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στό Βατικανό.  Στό πρόσφατο κοινό ἀνακοινωθέν δέν ἐξεφράζετο ἡ συμφωνία τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀφοῦ στό κοινό ἀνακοινωθέν ἰσοπεδώνεται ἡ μοναδική Ὀρθόδοξη ἀλήθεια μέ τό ψεῦδος τοῦ Παπισμοῦ. 

·         Τήν εὐθύνη τῆς ἀποφάσεως γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στόν Πάπα ἀνέλαβε ἡ ΔΙΣ, ἐνῶ ἕνα θέμα μείζονος σημασίας σάν αὐτό, θά ἔπρεπε νά ἀποφασισθεῖ στίς πρόσφατα συνελθοῦσες συνεδρίες τῆς Ἱεραρχίας.  Ἐφόσον προϋπῆρχε ἀρνητική ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πῶς αὐτή ἀνετράπη ἀπό τή Δ.Ι.Σ., ἡ ὁποία δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἀκυρώσει ἀποφάσεις της;

·         Ἀτυχῶς, ἐν ἐνεργείᾳ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης, καθηγητής καί Ἀκαδημαϊκός ἐξέφρασε τήν ἄποψη ὅτι τό πρωτεῖο τοῦ πάπα εἶναι ἀναγκαῖο γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.  Θά μποροῦσε ὁ Μακαριώτατος, ἡ συνοδεία του καί ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά ἀντισταθοῦν στήν ἀπαράδεκτη πρόταση τοῦ ἐν λόγῳ ἱεράρχου καί στήν πάγια σαρωτική τακτική τοῦ Βατικανοῦ;

·         Μετά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα, ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος  ἐπιμένει στή συνύπαρξη μέ τούς παπικούς, ἐννοώντας τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία καί τήν κοινή πορεία πρός τήν ἕνωση στό κοινό ποτήριο.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πίστευαν ὅτι τό μόλυσμα τῆς παπικῆς αἱρέσεως ὄχι μόνο δέ συμβάλλει στήν πνευματική καί κοινωνική πρόοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά εἶναι χειρότερο ἀκόμη καί ἀπό τά θανάσιμα ἁμαρτήματα καί ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια.

·         Στό περιοδικό «Ἐκκλησιαστική παρέμβαση» τῆς Ἱ. Μ. Ναυπάκτου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ἱερόθεος δημοσιεύει ἐκτενῆ ἀναφορά στό καινοφανές σύμβολο τῆς πίστεως πού συνέταξε ὁ τότε καρδινάλιος καί νῦν ποντίφηκας Βενέδικτος.  Στό «σύμβολο» αὐτό ὁ πάπας ἀπαλείφει ὅλες τίς οὐσιαστικές δογματικές ἀλήθειες πού ἀφοροῦν τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Εἶναι σκόπιμο καί ἐκκλησιαστικῶς ἐπιτρεπτό πού πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπίσκεψη στό Βατικανό, ἐφ’ ὅσον ὁ Παπισμός διολισθαίνει ἀκόμη καί στό κορυφαῖο θέμα τῆς πίστεως;

·         Ἀπό τούς πρώτους Ἀποστολικούς χρόνους μέχρι τό 10ο αἰώνα ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἑνωμένη θεσμικά, θεολογικά, δογματικά, ἐκκλησιολογικά.  Μετά ταῦτα ἀπεσπάσθη ἡ Δυτική Ἐκκλησία καί ἐξέπεσε στόν πλήρως ἐκκοσμικευμένο Παπισμό.

·         Ἡ παπική προπαγάνδα ἔχει θάψει τήν ὀγδόη καί τήν ἐνάτη Οἰκουμενικές Συνόδους.  Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐπισκεπτόμενος ὁ Μακαριώτατος τόν Πάπα, νά συνεννοηθεῖ ὡς χριστιανός πρός μή χριστιανό, ἀφοῦ ὁ Πάπας ἔχει ὁλοκληρωτικά μολυνθεῖ ἀπό τήν αἵρεση καί τή φθορά τοῦ ρέοντος παρόντος κόσμου;

Στή μακρά ἱστορία τοῦ ἐνδόξου Ἑλληνικοῦ καί Ὀρθοδόξου λαοῦ μας, ποτέ δέν αἰσθάνθηκαν μειονεκτικά οἱ πρόγονοί μας γιατί δέν ταυτίζονταν σέ κανένα ἐπίπεδο μέ τούς αἱρετικούς παπικούς.  Ἀνθρωπίνως, ὅπου ἦταν ἀναγκαῖο, σέ πρακτικά καί βιοτικά θέματα δέν ἐφοβοῦντο τή συνεργασία, τήν ἀπέφευγαν ὅμως ἐπειδή εἶχαν σαφῆ συνείδηση τῆς ὑπεροχῆς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί παραδόσεως ἔναντι τοῦ αἱρετικοῦ Παπισμοῦ.

Ταπεινῶς προσευχόμαστε στό δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, στό Βασιλέα τῶν βασιλευόντων, νά ἀποτρέψει τό μόλυσμα τῆς αἱρέσεως ἀπό τόν κόσμο καί νά μᾶς διαφυλάττει σώας τάς φρένας γιά νά μένουμε πιστοί στήν ἁγία Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι.