Επιστολή πρός Μακαριώτατο μετά τήν ημερίδα γιά τήν κρίση

 

Μαρούσι 18-01-2012

Ἀρ. πρωτ. 39

Μακαριώτατε

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Πατέρες,

Εὐλαβῶς ἀσπάζομαι τήν Δεξιάν Σας.

Μετά τό πέρας τῆς ἡμερίδος στό Πολεμικό Μουσεῖο τῇ 14^η Ἰανουαρίου 2012, μέ θέμα «Τά αἴτια τῆς «κρίσεως» στήν Ἑλλάδα καί προτάσεις γιά τήν ὑπέρβασή της» καί ἀφοῦ ἀκούστηκαν μετά προσοχῆς οἱ εἰσηγήσεις τῶν ἐγκρίτων ὁμιλητῶν ἀπό τούς χιλίους περίπου συνέ­δρους, κληρικούς καί λαϊκούς ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί ἀφοῦ ἐξήχθησαν καί ἀνεγνώσθησαν τά πορίσματα, προηγηθείσης ἐλευθέρας συζητήσεως, εὐσεβάστως Σᾶς τά καταθέτουμε. Οἱ ὁμιλίες δημοσιεύονται στό διαδί­κτυο. Κατά τή διεξαχθεῖσα συζήτηση καί κατά τά διαλείμματα οἱ σύνε­δροι ἐναγωνίως μᾶς ἔθεταν τό ἀμείλικτο ἐρώτημα πού ἀσφαλῶς θά ἔχει φθάσει καί στά δικά Σας ὦτα: Μά τί κάνει ἡ Ἐκκλησία; Ἐννοώντας τή διοίκησή Της, τήν Ἱερά Σύνοδο, τούς Μητροπολῖτες, σύσσωμη τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Πατέρες,

Ποτέ, μά ποτέ ὁ λαός μας, τό ἔθνος μας δέν βρέθηκε σέ παρό­μοια ἐπικίνδυνη περίσταση. Εἶναι ἡ πρώτη φορά στή μακραίωνη ἔνδοξη ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας πού ὅλοι οἱ κυβερνῆτες του βρίσκονται ὄχι μαζί μέ τό λαό πού ἐκπροσωποῦν, ἀλλά ἀπέναντί του. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού δέν ἔχουμε ἐκλεγμένο πρωθυπουργό. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού συμπολίτευση καί ἀντιπολίτευση συστρα­τεύονται, ὡς μή ὤφειλε, ἐνάντια στά συμφέροντα τοῦ λαοῦ. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού κόπτονται οἱ ὑπουργοί μας, ὄχι γιά τά συμφέ­ροντα τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά γιά τό πῶς θά εἶναι συνεπεῖς στούς δα­νειστές τους, μέ κόστος τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τοῦ ἰδιωτικοῦ καί τοῦ δημόσιου τομέα. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού τόσο κυνικά καί ὠμά ἀπειλεῖται καί ὀνειδίζεται καί σφυροκοπεῖται ὁ Ἑλληνορθόδοξος πολιτισμός καί ὁλόκληρος ὁ κοινωνικός ἱστός.

Ὑπάρχουν ἀδελφοί μας ἄστεγοι καί πεινῶντες, πρώην εὐκα­τάστατοι. Ψαχουλεύουν τά σκουπίδια γιά νά βροῦν κάτι φαγώσιμο. Δύο χιλιάδες αὐτοκτονίες ἔχουν διαπιστωθεῖ τό τελευ­ταῖο ἔτος. Καί ἐξακο­λουθοῦν οἱ κυβερνῆτες μας νά μᾶς ἀπειλοῦν μέ νέες περικοπές ἀποδοχῶν καί μέ πλήρη διάλυση τῆς κρατικῆς μηχανῆς. Μόνος στόχος καί ὕπατος νά ἀνταποκριθοῦμε πρός τίς ὑποχρεώσεις μας στούς δανειστές μας, καί νά ὑπογραφεῖ στανικά – «δημοκρατικά» - ἀπό τά δύο τρίτα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἡ Δανειακή Σύμβαση. Μέ ἀμείωτους ρυθμούς, ὅποια νοικο­κυριά ἀκόμη στέκονται, ἀπειλοῦνται μέ τήν ἀνεμπόδιστη δράση τῶν ἄγνωστων, πάντοτε ἀσύλληπτων ληστῶν.

Τό πάντων ὅμως δεινότερον εἶναι, ὅτι ἀπό μέρα σέ μέρα ἐπί­κεινται οἱ ὑπογραφές ἑκατόν ὀγδόντα βουλευτῶν γιά νά ἐπικυ­ρωθεῖ ἡ ἐπάρατη Δανειακή Σύμβαση.

Δυστυχῶς ὁ πρώην πρωθυπουργός τῆς χώρας μας μαζί μέ τόν ὑπουργό Οἰκονομικῶν τό Μάϊο τοῦ 2010 ὑπέγραψαν μόνοι τους σ’ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου μέ τούς δανειστές τό ξεπούλημα ὁλό­κληρης τῆς Ἑλλάδος μέ ὅρους ἀμετάκλητους. Γιά νά ἰσχύει ὅμως ἡ Δα­νειακή Σύμβαση πρέπει νά ὑπογραφεῖ ἀπό τά δύο τρίτα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων. Βάσει αὐτῆς τῆς σύμβασης ξεπου­λιέται ἔδαφος, ὑπέδα­φος - ὀρυκτά, ἐναέριος χῶρος, παραθαλάσσιος καί ὑπερθαλάσσιος, πολιτι­στικοί μας θησαυροί (πχ Ἀκρόπολη Ἀθηνῶν κ.τ.λ.) καί ὅλη ἡ ἰδιωτική καί δημόσια περιουσία τῆς Ἑλλάδος. Ἀπίστευτο καί ὅμως ἀληθινό! Ὁ Συνταγματολόγος ὁμότιμος καθηγητής τῆς Νομικῆς κ. Γ. Κασιμάτης εἶναι ὁ πρῶτος πού ἔφερε εἰς φῶς τή Δανειακή Σύμβαση. Ἦταν προσωπικός νομικός σύμβουλος τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου. Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται ὁ κύριος καθηγητής, πῶς τό παιδί τοῦ Ἀνδρέα ἔφτασε σ’ αὐτό τό ἀκραῖο κατάντημα, ἀφοῦ τόσο ἐξευτελιστική Δανειακή Σύμβαση δέν θά μποροῦσε νά ὑπογραφεῖ ἀπό τούς κυβερνῆτες οὔτε στό πιό ἄσημο κατεστραμμένο τριτοκοσμικό κράτος. Τά παιδιά μας, τά ἐγγόνια μας, τά δισέγγονά μας θά εἶναι ἐς ἀεί δοῦλοι, ὑπήκοοι, ἁλυσσοδεμένοι στούς δανειστές, δηλαδή στούς ἄρχοντες τῆς Νέας Ἐποχῆς, πάμφτωχοι, πού δέν θά ἔχουν μοῖρα στόν ἥλιο καί στόν ἀέρα τῆς πανέμορφης καί πανένδοξης χώρας μας.

Ἀπό τούς δημοσιογράφους πληροφορούμαστε ὅτι κάτωθεν τῆς Κρήτης Ρωσικά πολεμικά πλοῖα, καθώς καί Ἀμερικανικά καί Ἰσραηλινά μέ τήν παρουσία τους καί μέ ἐπίσημες προτάσεις στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας μας ζητοῦν τή συγκατάθεσή μας γιά εὐνοϊκό­τερη συνεκμε­τάλλευση τῶν κοιτασμάτων πετρελαίου καί φυσικοῦ ἀερίου, δηλαδή μέ καλύτερους ὅρους ἀπό τούς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.

Μήπως ἡ παροῦσα συγκυρία εἶναι ἐκ Θεοῦ οἰκονομημένη γιά νά μπορέσουν οἱ κυβερνητικοί μας νά ἔχουν ἄλλοθι γιά νά μήν ὑπογράψουν τήν παντοτεινή καταδίκη μας μέ τήν κύρωση τῆς Δανειακῆς Σύμβασης;

Ἡ Σεπτή Μακαριότητά Σας μετά τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπο­λιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκφράζοντας τό σύνολο τοῦ Ἑλληνι­κοῦ λαοῦ θά μπορούσατε νά ζητήσετε ἀπό τούς ἐκπροσώπους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου μας νά μή ἐπικυρώ­σουν τή Δανειακή Σύμβαση.

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι

Μή μᾶς κατηγορήσετε γιά ἐγωισμό, γιά ὑπέρβαση κ.τ.λ. Ἐγωισμό ἔχουμε ἄφθονο. Ὁ σεβασμός μας καί ἡ ὑπακοή ἐπίσης εἶναι ἐγνωσμένα πρός τά σεπτά πρόσωπά Σας. Ὅμως βρισκόμαστε στό παρά πέντε, στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Ἐσεῖς μέ τό κῦρος πού διαθέτετε δέν θά ἀρθρώσετε μιά λέξη;

Ὁ τίμιος Πρόδρομος γνω­ρί­ζοντας τό τί τόν περίμενε εἶπε μιά φράση στόν ἀνώτατο ἄρχοντα: «Οὐκ ἔξεστί σοι», καί στό τέλος τέλος ὁ Ἡρώδης δέν ξεπούλαγε ἑκατομμύρια ὑπηκόων. Ἤλεγχε τόν Ἠρώδη γιά ἠθικό πα­ράπτωμα πού σκανδάλιζε τούς ὑπηκόους καί τούς ἔδινε κακό παρά­δειγμα.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας δέν ἐκφράστηκε πολλάκις σκληρά κατά τῆς διεφθαρμένης ἐξουσίας τῆς ἐποχῆς Του καί τῆς χώρας Του; Κατά ποίων ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ὁ Χριστός μας ἐξαπέ­λυσε τά ὀκτώ οὐαί; Ἐναντίον τῶν τυράννων ἀρχόντων τῆς ἐποχῆς Του.[1] Ἦταν ἀγενής καί ἀδιάκριτος ὁ Κύριος ὅταν τούς ἀπε­κάλεσε ἑπτά φορές «ὑποκριτές», καί μαζί «μωρούς καί τυφλούς», «ὁδηγούς τυφλούς», «υἱούς τῶν φο­νευσάντων τούς προφήτας»; Ἡ Δανειακή Σύμβαση εἶναι ἀπείρως χειρό­τερη καί ἐγκληματικότερη τῶν μεμονωμένων δολοφονιῶν τῶν προφητῶν ἀπό τούς διεφθαρμένους ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων.

Τό γεγονός ἦταν ὅτι:

1. Ὁ Κύριος πῆρε θέση κατά τοῦ σάπιου κατεστημένου
2. Τελικά ὁ Κύριος σταυρώθηκε ὑπ’ αὐτῶν
3. Στιγματίστηκε διαχρονικά καί παγκόσμια ἡ κατάχρηση τῶν διεφθαρμένων ἐξουσιαστῶν.
4. Ἡ θυσία τοῦ Κυρίου μας καί τό μαρτύριό Του δέν πῆγαν χαμένα καί
5. Διά τοῦ θανάτου Του καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, τήν ὁποία δέν κατάφεραν νά εὐτελίσουν οἱ ἐξουσιαστές, συνανέστησε καί συνεχριστοποίησε τήν πεσοῦσα φύση τῶν ἀνθρώπων.

Ἐξακολουθοῦμε νά εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο στίς ἐπιλογές μας. Μήπως ἐπιλέγουμε τήν ἔνοχη προσωρινή ἀτάραχη ἐν σιωπῇ βολή μας, ἤ διακηρύσσουμε τό λόγο τῆς ἀληθείας ὅπως ὁ πρωτομά­ρτυρας Κύριός μας καί τά ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων μαρτύρων πού εὐθαρσῶς καί θεοσθενῶς ἀντέστησαν κατά τῶν τυράννων ἑκάστοτε αὐτοκρατόρων εἰδωλολατρῶν ἤ αἱρετικῶν;

Σᾶς θερμοπαρακαλοῦμε εὐσεβάστως, ἀσπαζόμενοι τάς τιμίας χεῖρας Σας καί τούς πολυμόχθους πόδας Σας, μή μᾶς ἀφήνετε μόνο στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἕκαστος ἐξ Ὑμῶν τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Ἱεραρχῶν, κατά μείζονα λόγο ἡ Ἱερά Σύνοδος καί κατά μέγιστο ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαθέτει ἀναμφιβόλως τίς προϋποθέσεις, τήν ἐπινοητικότητα, τήν κατά κόσμο μόρφωση, τήν ηὐξημένη ποιμαντική εὐθύνη στήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν καί τό φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε νά ἀνταποκριθεῖ στό καυτό αἴτημα τοῦ λαοῦ μας καί στήν ἐξ ἀντικειμένου ἐπείγουσα ἀνάγκη τῶν περιστάσεων.

Ἐμεῖς, ὡς Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, στά μέτρα πού μᾶς ἀναλο­γοῦν, μέ τίς ἅγιες εὐχές Σας διοργανώσαμε τήν ἀναφερθεῖσα ἡμερίδα, ὡς πρώτη ἀντίδραση κατά τοῦ ξεπουλήματος τῆς χώρας μας καί κατά τῆς διά βίου σκλαβιᾶς παιδιῶν, ἐγγονῶν, δισεγγόνων καί ὅλων τῶν γενεῶν.

Δέν διανοούμαστε νά παραδώσουμε ἀμαχητί τά σαρκικά καί πνευματικά μας τέκνα στό στόμα τοῦ λύκου τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἡ εὐθύνη μας θά εἶναι ἀσύλληπτη ἐνώπιον τοῦ παναγάθου ἀλλά καί ἀδεκάστου Κριτῆ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος καί ἐν δόξη Ἀναληφθέντος εἰς Οὐρανούς Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας διαμορφωμένης ἐκ τῆς ἐπιγείου βιοτῆς τοῦ Κυρίου μας, οἱ ἥρωες τῆς πατρίδος μας, ἐκτός τῆς θερμουργοῦ προσευχῆς, ἀγωνίστηκαν μέχρις ἐσχάτων, μή παραδί­δοντας καί μή προδίδοντας τούς θησαυρούς τους στούς ἀλλο­τρίους. Ὑμεῖς καί ἐμεῖς ἄς κάνουμε τό ἐφικτό γιά νά ἐπιτελέσει ἡ παντο­δύναμη Χάρη Του τό ἀνέφικτο, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν πιό ἐπικίνδυνη καμπή τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας.

Σύμφωνα μέ ἔρευνα, ἐπί Τουρκοκρατίας ἕνας πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπηγχονίζετο κατά μέσον ὅρο ἀνά ὀκτάμηνο. Ἔκαναν κά­ποιους συμβιβασμούς μετά ἀπό πιέσεις τῶν σουλτάνων, ὅταν ὅμως ἡ συνείδησή τους τούς πληροφοροῦσε ὅτι χρειάζεται σθεναρά ὁμολο­γία, τήν ἔδιναν μέ ὁποιοδήποτε κόστος. Πίστευαν ὅτι ὄχι μόνο ἡ παροῦσα ζωή καταξιώνεται, ἀλλά καί ὅτι ἀνοίγονται οἱ πῦλες τῆς Βασι­λείας τῶν Οὐρανῶν γιά τούς ἑαυτούς τους, ἐνῷ καί σέ ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν ἄριστο θεανθρώπινο παράδειγμα.

Κατωτέρω παραθέτουμε τρία μικρά ἐνδεικτικά κείμενα ἀπό τά χρυσωρυχεῖα τῆς ἐν Χριστῷ πατερικῆς ἀγάπης πρός τήν πατρίδα:

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπαινεῖ μέ ἐπιστολή του τόν Σωφρόνιο τόν Μάγιστρο, διότι εἶναι τόσον φιλότιμος, ὥστε «τήν Πατρίδα, στήν ὁποία μεγάλωσε καί ἀνετράφη, τήν τιμᾶ ἐξ ἴσου μέ τούς γονεῖς του» καί χαίρεται, διότι, στίς ἡμέρες πού εἶναι αὐτός ἄρχων «ἡ Πατρίδα μας πλούτισε, διότι ἄνδρας ἄξιος ἔχει ἀναλάβει τήν φροντίδα της».

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός γράφων στό Σωφρόνιο τό Μάγιστρο, λέγει: «Εἶναι γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων νά τιμοῦν τή μητέρα τους. Ὅμως κάθε ἄνθρωπος ἔχει διαφορετική μητέρα. Κοινή μητέρα ὅλων εἶναι ἡ Πατρίδα» καί τόν ἐπαινεῖ διότι εἶναι ὁ κοινός προστάτης τῆς πατρίδος.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διακηρύττει: «Οὐδέν πατρίδος γλυκύτερον» (Εἰς Ἀνδριάντας, ὁμιλ. Β΄, 1, ΕΠΕ 31,632 - MG 49.35).

Σᾶς παρακαλῶ νά προσέξετε ὅτι τό κείμενο αὐτό δέν εἶναι ἀντιπολιτευτικό. Εἶναι κραυγή πόνου καί ὀδύνης. Εἶναι μιά νόμι­μη ἐκ τοῦ λαοῦ διαμαρτυρία πρός τούς τριακόσιους βου­λευτές μας πού τελικά ὑποκύπτουν στίς ἀφόρητες πιέσεις τῆς κομματικῆς πειθαρχίας καταπατοῦντες τό Σύνταγμα τῆς πατρίδος μας καί ὑπονομεύοντας τό μέλλον τῶν ἐρχομένων γενεῶν.

Ἄς γίνει σαφής καί ἀνυποχώρητη καί μέ τήν συμβολή Σας ἡ ἀντί­δρασή μας πρός τίς προθέσεις τῶν κομμάτων γιά τήν κύρωση τῆς Δανεια­κῆς Σύμβασης. Δέν εἴμαστε ἕνας, δέν εἴμαστε δύο, δέν εἴμαστε τρεῖς, εἴμαστε χίλιοι δεκατρεῖς. Θά τολμήσουν νά ξαναζη­τήσουν οἱ τριακόσιοι τήν ψῆφο μας, ἄν τολμήσουν νά ἐνταφιάσουν τήν πατρίδα μας;

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι, ἄν οὔτε καί τά παραπάνω ἀναφερ­θέντα ὑπολογίσουν οἱ κυβερνῆτες μας καί οἱ δανειστές τους, τό λιγότερο πού μποροῦμε καί πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά κηρύξουμε τήν πατρίδα μας σέ κατάσταση ἔκτακτης πνευματικῆς ἀνάγκης.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι θά πρέπει ὡς πνευματικοί πατέρες τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ μας νά κηρύξετε πάνδημη, ὅπου Ἑλληνικῆς γῆς, μετάνοια τοῦ τύπου: «Ἔτι τρεῖς ἡμέρες καί Νινευΐ καταστραφήσεται». Νά παρακληθοῦν, μέ τίς Ἅγιες εὐχές Σας, ἅπαντες οἱ Ἕλληνες πιστοί νά νηστέψουν, νά προσευχηθοῦν θερμότερα καί νά ἐγκρατευτοῦν γιά νά ἑλκύσουν τήν ἄνωθεν βοήθεια. Σέ ἀνάλογη περίσταση ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε ζητήσει ἀπό τούς πιστούς τῆς ἐποχῆς του αὐστηρότερες πνευματικές ἐν Χριστῷ ἀσκήσεις, πού ἔφεραν θαυμαστό ἀποτέλεσμα. Κάποιοι ἐπώνυμοι ἤ μή ἴσως μᾶς περιγελάσουν. Ὁ πι­στός λαός θά ὑπακού­σει, θά ἀνακουφισθεῖ καί θά ἀνταποκριθεῖ.

 

Ἐξαιτοῦμαι τίς ἅγιες εὐχές Σας

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

 

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

 

Κοινοποίησις:  Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον

Σεβ/τους Μητροπολῖτας τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος